เตาปฏิกรณ์อาร์คของ Iron Man มีต้นแบบมาจากเครื่อง Tokamak ซึ่งเป็นเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชันที่อาศัยสนามแม่เหล็กในการควบคุมพลาสมาที่ไหลวนในโดนัทหรือวงแหวน ทำให้สามารถให้ความร้อนแก่พลาสมา จนมีอุณหภูมิได้สูงเกินกว่า 100 ล้านเคลวิน และไม่มีการสูญเสียพลังงานจากการนำความร้อนสู่ผนัง รวมทั้งลดการปนเปื้อนของอนุภาคที่หลุดจากอะตอมของโครงสร้างผนังเข้าไปในลำพลาสมา ซึ่งจะทำให้พลาสมาเย็นลงจากการแผ่รังสี แม้ว่าเครื่อง tokamak จะไม่สามารถทำให้ขนาดเล็กลงเท่า เตาปฏิกรณ์อาร์คของ Iron Manได้ แต่ก็สามารถลดขนาดลงแล้วยังคงประสิทธิภาพไว้ได้ ซึ่ง MIT ได้มีการนำ rare-earth barium copper oxide (REBCO) superconductor มาใช้ในการสร้างคอยล์แม่เหล็กแรงสูงของเตาปฏิกรณ์นี้ เนื่องจากตัวนำยิ่งยวดนี้สามารถสร้างสนามแม่เหล็กที่มีความแรงสูงขึ้นอย่างภายในเตาปฏิกรณ์ได้ จึงทำให้ MIT สามารถออกแบบเตาปฏิกรณ์ขนาดเล็กที่สามารถผลิตไฟฟ้าได้จำนวนมากและไม่ต้องใช้ระบบทำความเย็นขนาดใหญ่ นั่นคือใช้เวลาในการก่อสร้างน้อยลง ค่าใช้จ่ายน้อยลงด้วย แต่ยังสามารถผลิตพลังงานได้เท่ากัน ซึ่งเตาปฏิกรณ์ ARC ต้นแบบเครื่องแรกมีขนาด 270 MWe ซึ่งผลิตพลังงานได้มากถึงตั้งแต่สามเท่าถึงหกเท่าได้ สามารถสร้างพลังงานไฟฟ้าได้เพียงพอที่จะจ่ายไฟให้บ้านประมาณ 100,000 หลัง และมีขนาดค่อนข้างเล็กโดยมีขนาดครึ่งหนึ่งของ ITER โดยการออกแบบเตาปฏิกรณ์จะมีการใช้ของเหลว (FLiBe) เป็นวัสดุในการ shielding เป็นตัวหน่วงนิวตรอน และแลกเปลี่ยนความร้อนจากตัวกลาง ของเหลวเคลือบเตาปฏิกรณ์จะได้รับความร้อนจากกระบวนการฟิวชั่นที่เกิดขึ้นภายในจากนั้นส่งผ่านไปยังกังหัน (Brayton cycle ที่มีประสิทธิภาพสูง) เพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า