ผมลองคิดเล่นๆ หนังฆาตกรโรคจิตที่ทำจากเรื่องจริง หนังผู้ก่อการร้ายที่อ้างจากเรื่องจริง แหกคุกนาๆ หรือพวกคืนบาปพรหมพิราม ซีอุย แนวๆนี้ ทำไมต่างชาติเขาไม่ดราม่าหรือติติงว่าจะทำให้คนเรียนแบบ เกิดการเชิดชูฆาตกร ถ้าสมมติวงการหนังไทยสร้างเคสเช่นกราดยิงโคราช หรือเคสหนองบัวลำพูมาในอนาคต แบบนี้จะดราม่าไหม เห็นหนุ่มกรรชัน ออกมารณรงค์เริ่องนี้ เลยลองคิดดูครับ

ยุคก่อนไทยเคยสร้างหนังเลียนแบบสารคดี จากคดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญ นัยว่าป้องกันไม่ให้ทำซ้ำอีก

อย่าง

ศยามล
บันทึกลับนวลฉวี
เชอรี่แอน
คืนบาปพรหมพิราม (เดิมใช้ชื่อ คนบาปพรหมพิราม แต่โดนคนในท้องที่ประท้วงเลยเปลี่ยนชื่อใหม่)

หนังเหล่านี้ไม่ได้มีท่าทีจะเชิดชูฆาตกรแต่อย่างใด ไม่ได้ทำให้เกิดเหตุซ้ำแต่อย่างใด และสร้างหลังจากศาลฎีกาตัดสินไปนานแล้ว แต่ปัจจุบันแทบไม่ค่อยทำเพราะความนิยมน้อย

ปัญหาที่น่ากังวลมากกว่าคือ สร้างโดยไม่ถามไถ่ผู้เกี่ยวข้องก่อน ซึ่งต่างประเทศก็เกิดเหตุแบบนี้บ่อยๆ เช่นกัน ถ้าเกิดสร้างแล้วไม่ตรงกับที่ผู้เกี่ยวข้องประสบมา

ส่วนเรื่องรณรงค์ ผมว่าอย่าไปห้ามไม่ให้สร้าง ให้รณรงค์ว่าทำอะไรคิดถึงผู้รับผลกระทบดีๆ ก่อนสร้างจะดีกว่า

มีคำถามเหมือนกันเลย เพราะเพิ่งดู jeffrey dahmer จบไป หนังพวกนี้ก็มีกระแสจากครอบครัวผู้ตายที่ไม่แฮปปี้อยู่แล้วแหล่ะ อย่างซีรย์มี่ผมเพิ่งดูก็มีข่าวออกมาว่าเขาไม่พอใจ แต่เราก็เห็นหนังหรือซีรีย์อะไรพวกนี้จากต่างประเทศเยอะ สำหรับผมคืออยู่ที่เนื้อหาแหล่ะว่า เล่าไปในทางไหน เชิดชูฆาตรกรหรือเปล่า?

หรือหนังและซีรีย์เรื่องนี้ให้บทเรียนอะไรกับสังคมบ้าง เพราะเวลาผมดูอะไรพวกนี้ผมคิดหลายเรื่อง แต่ที่ไม่เคยขาดคือการที่ empathy คนที่ก่อเหตุ หรือหาสาเหตุที่ก่อให้เกิดแรงจูงใจต่าง ๆ อย่างเคสของ jeffrey เนี่ยทำให้ผมตกผลึกได้นึงอย่างเลยว่า ธรรมชาติของมนุษย์มักจะมีลูปหรือวงจรอุบาทว์ของตัวเองอยู่เสมอ

แต่ขึ้นอยู่กับว่าวงจรของคน ๆ นั้นเขาอยู่ในสเกลระดับไหน บางคนคงเป็นเรื่องความรักที่ยอมเจ็บยอมทน หรือบางคนก็เป็นเรื่องยาเสพติดที่เลิกแล้วเลิกอีกก็วนลูปกลับเข้าไปเสพตามเดิม และการที่จะหลุดพ้นจากวงจรอุบาทได้นั้นมันต้องอาศัยความพยายามอย่างมากในการก้าวข้ามผ่านมันไป

แน่นอนว่าถ้าเขาทำได้ เขาคงทำได้ไปแล้ว แต่ในเรื่องอะไรก็ตามที่เขาทำไม่ได้ ให้ตายยังไงเขาก็ทำไม่ได้ ดังนั้นคนพวกนี้ต้องการแรงสนับสนุนจากสังคมและคนรอบข้างอย่างมาก แต่แน่แหล่ะ ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น คงไม่ได้มีใครจะมาใส่ใจปัญหาของคนอื่นเยอะขนาดนั้น

แต่บางเคสก็เกินเยียวยา แต่เมื่อมันเกิดเหตุไปแล้ว สิ่งที่เราทำได้คือเรียนรู้และหาวิธีป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบเดิมขึ้นอีก เพราะถ้านับกันจริงนะเหตุกราดยิงล่าสุดอะ มีเป็นร้อยพันอย่างให้เราได้เรียนรู้อะ เพียงแต่ว่าคนจะเทคไหมแค่นั้น

ถ้าทำแล้วได้เงินก็คงทำ ไม่ได้เงินก็ไม่ทำ

อย่าทำเลย สงสารผู้เกี่ยวข้อง แค่นี้จิตใจเค้าก็บอบช้ำมากมายแล้วครับ

หนังแนวนี้ต่างชาติก็มีดราม่าครับ
jeffrey dahmer ก็เพิ่งมีข่าวมีดราม่า ครอบครัวเหยื่อรับไม่ได้อยู่

แต่ถ้าจำไม่ผิดปกติกรณีพวกนี้ รายงานการสืบสวนต่างต่างชาติเขาจะเปิดเผยต่อสาธารณะอยู่แล้วเมื่อเวลาผ่านไปหลายปี

ทำได้ แต่อย่าให้ค่า ฆาตกร อย่าให้มันมีชื่อ

อย่าเอามาทำเด็ดขาดคิดถึงหัวใจผู้เสียด้วย
ไม่ต้องเอาประเทศไหนมาเทียบหรอก เอาความรู้สึกเรานี่ละถ้าต้องมาดูเราจะรู้สึกอย่างไร อย่าเห็นแก่เงิน

สงสัยเรื่องการรณรงค์ไม่ให้ลงข่าวผู้ร้าย
ถ้าไม่ลงข่าว เราๆจะรู้กันมั้ยว่าคนทำที่โคราชเป็นทหาร
แล้วเคสล่าสุดก็เป็นอดีตตำรวจ
สิ่งสำคัญน่าจะเป็นการป้องกันให้ไม่เกิดขึ้นอีกมากกว่ารึเปล่า

อยู่ที่บทล้วนๆเลยครับ เรื่องมันจะเชิดชูฆาตกรไหมนี่อยู่ที่วางบทยังไงเลย เรื่องจะเล่าไปทิศทางไหน ตัวเอกคือใคร เส้นเรื่องจะพาดไปฝั่งไหน เหยื่อ ต่ำรวจ นักข่าว กู้ภัย หรือกระทั่งฆาตกร
ถ้าเล่าฝั่งฆาตกรก็ขึ้นอยู่อีกว่าจะจะใส่ความเป็นมนุษย์ระดับไหน ซึ่งอันนี้อาจมีครหาได้ว่าทำหนังมาแก้ต่าง เพราะพอทำให้ตัวละครมันกลมปุ๊บ เหตุผลในการก่อเหตุมันจะต้องมี จะจากยา ทะเลาะกับเมีย ปัญหาในองค์กรหรืออะไรก็ตาม พอเป็นงี้คนบางกลุ่มก็จะหาว่าไปหาเหตุผลให้มัน แต่ถ้าทำออกมาแบนๆว่าเกิดมาแล้วชั่วเลย ก็จะได้หนังกากๆอีก ถ้าเล่าจากฝั่งนี้ต้องบาลานซ์ดีๆ
ส่วนจะมีคุณค่าไหม ถ้าหนังออกมาดีในฐานะภาพยนตร์เราก็จะมีหนังดีให้ดูเป็นอย่างน้อย และอีกส่วนก็คือสิ่งที่หนังบอกอะไร หนังได้ตีแผ่อะไรไหม ความเน่าขององค์กรตำรวจไทย ปัญหายาเสพติด หรืออะไรไหม ถ้าบอกและคมพอกระตุกความคิดคนดูได้ มันก็จะเป็นวิธีสื่อสารอีกหนึ่งเรื่องให้คนหันมาสนใจประเด็นนี้

แต่สุดท้ายคนที่ได้รับผลกระทบที่สุดในเรื่องนี้ไม่ใช่สังคมหรอกครับ แต่เป็นครอบครัวเหยื่อ หรือคนที่รอดมาได้ ต้องมาเห็นอะไรอย่างงี้ซ้ำ มีผลกับจิตใจแน่นอน โดยเฉพาะกับสื่อไทยนี่ชอบไปเอามาสัมภาษณ์โง่ๆแบบดูหนังรึยัง รู้สึกยังไง หนังดีไหม เหมือนที่เรื่องจริงไหม ถ้าจะทำต้องทิ้งเวลาหลายปีเลย ไม่ใช่มาทำตอนแผลสด เรื่องนี้ไม่เหมือนหมูป่าถ้ำหลวง ช่วยปุ๊บทำปั๊บไม่ได้ ใครเกาะกระแสนี่มีสาปแช่งอะครับ

มีหนังเรื่องใกล้เคียงก็ Joker น่ะแหละ

อันนั้น คือการมองโลกในมุมของโจกเกอร์คนนั้นเอง คือไม่ตรงสามัญสำนึกคนอื่น แต่เข้าข้างตัวเองสุดๆ ครับ

ถ้าเผลอไผลตามโจกเกอร์ ก็เท่ากับอยู่ในเกมเขาไปในตัวเลย