เค้าจะมาวาดคนหัวโนกลมๆให้ดู แล้วถามว่า อยากมีบ้านมั้ย อยากมีรถมั้ย ถ้าอยากมี อยากมีราคาเท่าไหร่
ฟังไปก็นั่งยิ้มในใจไป

เคยแค่เกือบๆ เพื่อนผมนี่หละแต่มันตื้อแค่บางคนนะ กับผมมันไม่อะไร (ตอนนั้นมันเฟดตัวไปอยู่อีกกลุ่มเลยหละ)

กลุ่มผมคุยกันตรงๆนี่แหล่ะนัดเพื่อนมาทั้งกลุ่มนั่งกินข้าวแล้วฟังมันรอบเดียว แล้วก็บอกว่าพวกกูฟังนะแต่พวกกูตัดสินใจยังไงมึงต้องเคารพนะ ก็จบไม่มีคนสนใจเพื่อนก็โอเคนั่งกินข้าวคุยกันเฮฮาต่อ

จำไม่ได้ว่าแอมเวย์ไหม หรืออันไหน ตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ ตอนจับสายรหัส เฉลยสายแล้วประมาณนั้น

ก็มีเพื่อนพี่รหัสนี่ล่ะ โทรมาหามาคุย ชวนไปอบรม นั่นนี่โน่น เราฟังแล้วเราก็คล้อยตามนะ สนใจ๊สนใจเลย

ด้วยความไม่รู้อะไรยอมรับว่าไม่รู้ จนกระทั่งโทรไปเล่าให้พ่อแม่ฟัง โทรไปเล่าให้พี่รหัสฟัง

ว่าคนนี้เขามาชวนไปแบบนี้ๆเท่านั้นแหละ

ผมทำแอมเวย์​ อายุ18 ด้วยความอยากได้ยอด​ อยากได้ดาวไลน์เยอะๆ
ช่วงนั้นติดต่อเพื่อนที่เรียนๆมาด้วยกันตั้งแต่ประถม​ มัธยม ก็มากกว่า50คน
ทำ1ปี​ เกรงใจและดาวไลน์น้อย​ เลยเลิกทำ
แต่ได้อะไรจากการทำแอมเวย์เยอะเลย

บ้านผมกลับโชคดีเพราะแอมเวย์แหะ พ่อแม่ผมทำมา 20 กว่าปีละ มีตังเรียนต่อนอกก็เพราะแอมเวย์นี่แหละ ผมเห็นแกก็มีแก๊งค์เพื่อนสนิทปกตินะ ถ้าทำแบบเหมาะสม มันก็เป็นอาชีพที่ดีอย่างนึงแหละ สินค้าเค้าก็ดีจริงหลายๆอย่าง

แต่ส่วนตัวผมไม่ได้ตามรอย เพราะไม่ชอบคุยกับคนจริงๆ

ผมมีเพื่อนที่ซี้มากๆตอน ม.ปลาย จำได้แม่นเลยตกลงจะไปเรียนมหาลัยที่เดียวกันอยู่ดีๆวันนึงแม่มโทรมาจำได้ตอนนั้นน่าจะช่วงเตรียมสอบเข้ามั้ง บอก “มึงว่างมั้ย ทำไรอยู่ช่วงนี้ มีพี่คนนึงอยากคุยด้วย” นัดออกไปคุย ไอพี่นี่ก็พล่ามเรื่องเงินเก็บเงินออมห่าไรนี่แหละ ละแม่มก็ชวนผมไปสัมนา (มันจะมีทุกอาทิตย์มั้ง) ด้วยความที่เกรงใจเพื่อนมันก็ไปอยู่ 2-3 รอบ ไอสัมนานี่ก็อารมณ์เหมือนลัทธิล้างสมองเลย ที่ฮาสุดๆคือแม่มเกณคนมาตบมือเวลาพิธีกรพูดจบด้วย ทุกครั้งพอสัมนาจบมันจะมีพี่มาคอยประกบเราเลยถามเป็นไง สมัครเลยมั้ย บลาๆ เราก็ปฏิเสธทุกครั้งจนครั้งสุดท้ายบอกเพื่อนไปเลยว่ากูไม่มาละนะ มันก็โอเคๆ

ผ่านไปสักพักแม่มมาบอกผมว่ากูไม่เรียนต่อละนะ จะทำงาน (ขายตรงนี่แหละ) พอมึงเรียนจบกูจะเกษียณพอดี บลาๆ ผมก็แบบ อะไรของมึงวะ กลังจากนั้นพอจบ ม6 ก็ห่างๆกันไปเลย มาเจออีกทีตอนผมอยู่ ปี1 เทอม2 มั้ง โทรมาบอกจะแวะมาหา ผมนี่ดีใจชห สุดท้ายแม่มใส่สูทมาหาที่มหาลัย บอกมาหาลูกค้า วันนั้นผมรู้เลยว่าเพื่อนสนิทผมไม่มีอีกแล้ว

สุดท้ายแม่มก็ไม่สำเร็จไปเรียนต่ออยู่ดีแต่ไม่ได้ติดต่อกันละ ผมเป็นคนเพื่อนน้อยด้วยโคตรเสียดาย 1.เสียดายที่มันทำไม่สำเร็จตามที่มันหวังอุตส่าเอาอนาคตเข้าแลก 2.เสียดายเวลาช่วงมหาลัยที่ควรจะได้ใช้เวลาสนุกด้วยกันกับมัน

ปล. ไม่ใช่ amway นะครับอีกเจ้าคล้ายๆกัน

ผมมาทำอายุ​ 32​ แล้ว​ แถมทำที่ต่างประเทศด้วย​ 555​ ตอนอยู่ไทยไม่เคยทำนะ​ เห็นด้วยตรงได้อะไรจากแอมเวย์​เยอะ​ ผมว่าอยู่ที่ว่าเราอยู่กลุ่มไหนด้วย​ เสียดายที่น่าจะเจอแอมเวย์​เร็วกว่านี้

รุ่นน้องกับแฟนน้องเค้า เคยชวนให้ทำแอมเวย์ แรกๆโทรหาผมทุกวัน
มาหาผมทุกอาทิตย์(เค้าทำงานอยู่กรุงเทพ ผมอยู่ชล)มาขายของหลายอย่าง ชวนไปสัมนาบ้าง ผมก็เลี่ยงๆตอบว่าไม่ว่าง เลิกงานค่ำย้าง ด้วยที่คิดว่าไม่ใช่แนวทางของตัวเอง หลังๆเริ่มรู้ว่าผมคงไม่เอาด้วย เงียบไปเลย เหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่ผมก็ไม่ได้อะไรนะคือก็เข้าใจว่ามันเป็นงานของเค้า แต่ขอให้เข้าใจผมบ้างว่ามันไม่ใช่ทางของผม

ไม่ได้เสียเพื่อนเพราะแอมเวอ แต่เสียแฟนเพราะนูสกิน

ตอนคบกันอยู่ช่วงมหาลัยเธอมีความทะเยอทะยาน บ้านผมก็คอยช่วยซื้อไปหลายแสน

สุดท้ายไปเจออาเสี่ยขับแลมโบบ้านหลังละ70ล้านนั่งเฮลิคอปเตอเที่ยว

หลายเป็นหาเรื่องว่าผมมีชู้แล้วไปคบกับไอแก่นั่นไอแก่นั่นซื้อมัสแตงให้ คอนโดให้สมแก่ใจอยู่ปีนึง

สุดท้ายเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าคบได้1ปีแล้วก็เลิกกันเสี่ยเอาคืนหมดไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรืออะไรดี

ผมเคยเกือบเลิกกับแฟน จนมาตั้งกระทู้ในนี้ 2-3 กระทู้ติดๆ

ตอนนี้ด่าแอมเวย์หนักกว่าผมด่าอีกครับ ,55

เสียเพราะประกันปกติอะ นับมะ แบบเพื่อนกันคลอดลูก โทรมาหา ชวนทำประกันเด็ก คือเข้าใจนะอยากขาย แต่เกินปุยมุ้ย เจอกันก็คุยแต่เรื่องทำประกัน

โดนจาก Aimstar อะไรนี่แหละนานละ หลังจากนั้นก็ไม่คุยกันอีกเลย

เพื่อนรักกันเลยแหละ โตมาด้วยกัน แต่ไปโดนอีท่าไหนไม่รู้ ทั้งแอมเวย์ทั้งแชร์ลูกโซ่ที่ดาราพึ่งโดนไปนี่แหละจัดมาเต็มเลย ห้ามก็แล้วว่าแรงๆก็แล้ว ตอนนี้ก็ปล่อยเขาไป
เห็นว่าลงทุนในคริปโตแล้วติดดอยอีก เหมือนสมองเขาจะเชื่อว่า passive income มันได้มาง่ายๆ
แต่ข้อดีอย่างโดนมันชวนครั้งเดียว แล้วไม่เคยมาตื๊ออีกเลย