ยอมรับว่าจากเหตุการณ์เมื่อวานในไทยทำให้ผมอยู่ในสภาวะที่ไม่พร้อมจะทำอะไรหลังมีคนในกลุ่มไลน์เตะบอลส่งภาพแบบอันเซนเซอร์ก่อนเผลอเข้าไปดูจนร้องไห้หน้าคอม

วันนี้ขออนุญาตมุ่งไปที่ประเด็นหลักที่หลายคนพูดถึงทันทีที่จบเกม ศึกยูโรป้า ลีก เมื่อคืนนี้

เชื่อว่าแฟน แมนฯยูไนเต็ด ไม่แฮปปี้กับการเห็นทีมรักเอาชนะ โอโมเนีย นิโคเซีย ทีมจาก ไซปรัส ที่ชื่อชั้นเทียบกันไม่ติดด้วยสกอร์ 3-2 ชนิดลุ้นกันจนวินาทีสุดท้าย

โอกาสของเด็กๆ เอริค เทน ฮาก มีมากถึง 28 ครั้ง (โอโมเนีย แค่ 9) ทรงบอลเหลี่ยมบอลเห็นชัดเจนว่าคนละภพ (ทีมเยือนครองบอล 73%) และควรได้ดีใจลุกนั่งเข้าห้องน้ำสบายๆกับประตูอีกซัก 3-4 ลูกด้วยซ้ำ

ครับเหตุผลไม่มีอะไรมาก ผมและทุกคนที่ดูเกมนี้เห็นเหมือนกันหมดคือน้องๆในทีมเกรงใจ คริสติอาโน่ โรนัลโด้ ที่พยายามปั้นพี่แบบไม่ดูจังหวะของเกม

ดีที่ความเสียหายจากความเกรงบารมีไปหยุดอยู่ตรงที่แค่ “สกอร์ไม่สวย” ไม่ถึงกับเสียแต้ม

นี่ยังไม่นับการฝืนจะยิงประตูที่ 700 ในระดับ “สโมสร” เป็นผลทำให้เจ้าถิ่นชวนทะเลาะ+รีดพลังงานของแข้ง “ปีศาจแดง” เกินความจำเป็นในเกมที่ควรถนอมร่างกายกับการเดินทางเกือบ 7,000 โลหรือไป-กลับรวมกว่า 10 ชั่วโมง

การพักครึ่งด้วยสกอร์ตามหลัง 1-0 และ ETH ทนไม่ไหวกับสนิมฝั่งซ้ายก่อนถอดออกแพ็คคู่ทั้ง เจดอน ซานโช่ และ ไทเรลล์ มาลาเซีย ทำให้เกมดีขึ้นทันตาเห็น

กลับมาที่ “พรี่โด้” คือมองจากคนนอกผมเองยังรู้สึกถึงมลพิษทางสภาพแวดล้อมภายในทีมเมื่อภาษากายของแข้งวัย 37 ปีที่ชอบแสดงอาการเหม่อมองฟ้า มือไม้บ่งบอกถึงความเหนื่อยใจในทุกๆครั้งที่น้องเปิดมาไม่ถึงตัว

มันจะให้ได้บอลตลอดยังไงล่ะครับในเมื่อเขตโทษแนวรับฝ่ายตรงข้ามยืนกันเต็มไปหมด มันยิ่งไปกดดันเพื่อนร่วมทีมและสูญเสียจังหวะการเล่นฟุตบอลที่มันควรเป็นฟุตบอลจริงๆ

กล่าวคือคนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าและสามารถยิงหรือจ่ายให้คนอื่นได้แต่ก็กลัว “พรี่โด้” จะด่าก็อ่ะส่งให้ ยืนอยู่ตรงไหนมุมอับแค่ไหน อ่ะมองหาพี่เขาก่อนดีกว่า แค่มองหาให้พี่เขาเห็นก็ยังดี เล่นบอลแบบนี้เกร็งนะครับขอบอก

กล่าวคือคนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าและสามารถยิงหรือจ่ายให้คนอื่นได้แต่ก็กลัว “พรี่โด้” จะด่าก็อ่ะส่งให้ ยืนอยู่ตรงไหนมุมอับแค่ไหน อ่ะมองหาพี่เขาก่อนดีกว่า แค่มองหาให้พี่เขาเห็นก็ยังดี

สถานการณ์แบบนี้ชวนให้ผมนึกถึงเวลาผมเตะบอลหญ้าเทียมเป็นประจำ ผมเจออะไรแบบนี้เลย

นักเตะในทีมจะเกรงใจอยู่คนนึง (แต่อายุน้อยกว่าผมนะ) แค่ว่ามีแคแรคเตอร์โผงผางและเสียงดัง เป็นสายบู๊ ทำให้คนในทีมเกรงใจ

ส่วนผมจะเงียบๆ เล่นบอลไม่ชอบส่งเสียงไม่ชอบสั่งใครและเป็นสาย “จ่าย” (ตามวัย) ขนาดหลุดเดี่ยวผมยังเลือกมองหาคนที่จะส่งเพราะรู้สึกมีความสุขกว่ายิงประตูหากได้ “แอสซิสต์”

แต่เมื่อใดก็ตามที่ต้องเล่นทีมเดียวกับสายบู๊คนนี้ เกมจะฝืนๆเพราะไม่ว่าเขาคนนั้นอยู่ในตำแหน่งไหน มีคนประกบใกล้ๆแค่ไหนก็จะส่งให้ (เพราะกลัวโดนด่า)

จนมีอยู่เกมนึงผมคิดว่ามันไม่ใช่ก็คือตอนผมอยู่เสาสองคนเดียวโล่งๆไม่ให้แต่ให้สายบู๊ (โอเคก็เข้าใจ) แต่พออีกจังหวะผมมาเอาใกล้ๆตรงหน้า คนจ่าย (คนเดิม) กลับมองไปไกลนู่นเลย ทั้งๆที่สายบู๊ (มีคนยืนประกบอยู่) แล้วบอลก็เสียไปลูกนั้น

ผมก็เลยฟิวขาดด่าตรงนั้นเลยว่าเป็นอะไรมากนักเหรอ ถึงต้องส่งให้มันจัง อยู่ตรงไหนก็ส่งให้ เห็นใกล้ๆก็จ่ายมาดิ่ กูก็จ่ายเงินค่าสนามไหมอ่ะ กูเจอใครกูส่งให้หมด กลัวมันด่ามากเหรอ นี่ไงกูก็ด่าเป็น (น้องมันก็อึ้งๆ หัวเราะแหยะๆแบบตกใจเพราะผมไม่เคยเสียงดัง)

ท่านผู้อ่านคงจะบอกว่าก็มึงอ่อนอ่ะเขาเลยไม่จ่ายให้ อันนี้ไม่ใช่นะครับ ตอนเล่นโดยไม่มีสายบู๊ คนๆนี้ก็จ่ายให้ผมปกติ แค่ขยับตัวแบบพร้อมจะรับบอลก็ส่งให้ละ

ผมเองก็ไม่ได้เล่นเก่งอะไรมากแต่ก็ไม่เสียบอลแบบพร่ำเพรื่อ (ไม่อยากมาวิ่งไล่เหนื่อยเปล่า) ส่วนใหญ่คนในทีมจะเสียบอลแล้วก็ยืนดูซะมากกว่า

ที่ผมกำลังจะบอกก็คือการที่มีนักเตะซึ่งคนในทีม “เกรงใจ” มากเกินไปไม่เป็นผลดีต่อระบบการเล่น

ซึ่งตัวโด้เองเหมือนไม่ “ละสังขาร” ยังมีความทะนึงในสภาพร่างกายและกล้ามเนื้อของตัวเองอยู่จนไม่ยอมปรับสไตล์ตัวเองให้ใช้สมองมากขึ้น

เราอาจจะเห็น “โด้” วิ่งดึงตัวประกบให้จน มาร์คัส แรชฟอร์ด ยิงตีเสมอต้นครึ่งหลัง อันนี้สวยงามไม่เถียง

แต่แนวทางการเล่นหลักๆของ โรนัลโด้ ยังฝักใฝ่เรื่องเพิ่มตัวเลขการยิงประตู เราจึงเห็นการฝืนในจังหวะที่ไม่ควรยิงและหัวเสียเมื่อน้องจ่ายมาไม่ถึง

ที่หลายคนเห็นตรงกันคือ CR7 หมดแล้วคือความเฉียบคม ชิพประมวลผลในการง้างและตัดสินใจทำอะไรกับบอลช้าอย่างชัดเจน

ลูกที่ ดิโอโก้ ดาโลท์ ปั้นและยิงไปชนเสาจะบอกว่าหมดก็ได้แต่ผมมองว่าบอลย้อนหลัง (ไปนิด) และใกล้ตัว (ไปหน่อย)

ทั้งหมดทั้งมวลจากสภาพของ โรนัลโด้ ที่เราได้เห็นในเกมนี้ (และช่วงหลัง) คือเหตุผลว่าทำไม เทนฮาก ถึงจับนั่งสำรองยาวๆใน พรีเมียร์ลีก เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าน้องๆที่เหลือทำได้ดีกว่าทั้งความไวของ แรชฟอร์ด หรือความเฉียบคมในการจบสกอร์ของ มาร์กซิยาล ที่อยู่ในสนาม 2 นาทีก็ซัดลูก 2-1 ทันที

ในวัย 37 ปี (และจะเต็ม 38 วันที่ 5 กุมภาพันธ์) ไม่มีใครเถียงว่า “โด้” มาไกลและเหนือกว่าคนอายุใกล้เคียงกันอย่างไม่ต้องสงสัย

เผลอๆอาจเล่นได้ยัน 40 แต่ด้วยสภาพร่างกายต้องลีกรองครับไม่ใช่พรีเมียร์...

ครั้งนี้ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับคุณเบนเรื่องนึงคือ ผมมองแล้วรู้สึกว่าเพื่อนร่วมทีมพยายามชงให้โรนัลโด้ยิงประตูได้เพื่อเรียกความมั่นใจกลับมามากกว่าการพยายามจ่ายบอลให้เพราะเกรงใจ หลายๆช๊อตจากเดิมที่เมื่อไหร่เพื่อนเห็นโรนัลโด้ในสายตาจะต้องพยายามจ่าย แม้จะอยู่ในตำแหน่งที่ดีหรือไม่ดี

แต่นัดเมื่อคืนผมว่ามันแตกต่างจากเดิมที่การจ่ายบอลเลือกที่จะจ่ายไปตามเกมส์ เว้นแต่ว่าเมื่อไหร่ที่มีโอกาสที่โรนัลโด้จะยิงได้ เพื่อนจะพยายามช่วยกันจ่ายเพราะต้องการให้ปลดล๊อกซักที ไม่ได้จ่ายสุ่มสี่สุ่มห้ายัดๆไปให้เพราะกลัวโดนโรนัลโด้เซ็งใส่

แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวผมซึ่งมันอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ครับคุณเบน

เกมเมื่อคืนมีจังหวะเงอะงะอยู่คือ จังหวะท้ายเกมที่เล่นกับมาร์กซิยาล แล้วจังหวะสุดท้ายไปม้วน แล้วก็จังหวะทีมชาติที่ได้บอลจากโชต้าในเขตโทษแล้วโดนฉกไปดื้อๆ

คือจริงๆ แกเล่นไม่ดีมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วล่ะ แต่จำนวนประตูมันทำให้แฟนบอลส่วนใหญ่ มองไม่เห็นจุดที่มันเป็นปัญหา ปีที่แล้วทุกคนพยายามปรับตัวเข้าหาโด้ จนทุกคนฟอร์มตก ไม่เป็นตัวเอง และผมว่ามันคือความผิดพลาดมหันต์ที่โอเล่ ไปดึงตัวมา และไปปล่อยยืมมาร์กซิยาล ทำให้เขาต้องตกงานด้วย

โรนัลโด้ ไม่ใช่หน้าเป้าธรรมชาติ เขาไม่ชอบเล่นตรงกลาง ไม่ชอบชนกับเซ็นเตอร์ ไม่ชอบเล่นแล้วต้องหันหลังให้ประตู ซึ่งที่ผ่านมา เขามี อิกวาอิน เบนซ์ มานซูกิช โมราต้า พวกนี้ค้ำ คอยดึงตัวประกบให้อยู่ พูดง่าย ๆ ว่าคือ โด้ บทบาทคล้าย wide target man

เปลี่ยนออกไม่ได้ ต้องลงตัวจริงเท่านั้น มันคืออภิสิทธิ์ของความเป็นซุปตาร์ ที่เด็ก ๆ ในทีมต้องเกรงใจ จริง ๆ แมนยูยุคโอเล่จบที่ 2 และปีต่อมานี่แหละที่มันกำลังจะได้ลุยกันเต็มศักยภาพ ถ้าคว้ามาแค่ วาราน กับ ซานโซ่ ป่านนี้ โอเล่ อาจยังอยู่ และแมนยูอาจเป็นทีมลุ้นแชมป์สักรายการบ้างแล้ว เพราะเขาทำมาต่อเนื่อง 3 ปี และมันก็กำลังมาดี

โรนัลโด้ มีปัญหาเรื่องการเล่นร่วม วิชันมุมมองในสนาม และทัศนคติที่เหมือนจะมีแพสชันสูง แต่พอมันมากไป มันก็เป็นผลด้านลบ ที่กดดันตัวเอง และไปกดดันคนอื่น ทีมเสียสปิริต

ยังเอาใจช่วยนะ จริง ๆ โอกาสมี แต่เขากดดันตัวเองมากไป ผมดู มาร์กซิยาลเล่น มันสบาย ๆ มาก นิ่งด้วย คนเล่นบอลแบบ มาร์กซิยาล เล่นที่ไหนก็ได้ และยืดหยุ่น

พี่โด้ ขาดความยืดหยุ่นในการเล่น พูดตรงๆ ถ้าไม่ว่ากันเรื่องผลงาน ตัวเลข ประตู หรือแชมป์ที่ผ่านมานะ ผมว่า เมสซี หรือ อิเนียสต้า โด้อ้วน พวกนี้อยู่เหนือกว่า CR7ในแง่ของความเข้าใจเกม เทคนิค เบสิก ความสามารถเฉพาะตัว การตัดสินใจ ในฟุตบอลระดับสูง

ถ้าส่งไอ้โด้ลงตัวจริงต่อบอกเลยว่า โค้ชจะปลิวเองแน่นอน

ครั้งนี้ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับคุณเบนเรื่องนึงคือ ผมมองแล้วรู้สึกว่าเพื่อนร่วมทีมพยายามชงให้โรนัลโด้ยิงประตูได้เพื่อเรียกความมั่นใจกลับมามากกว่าการพยายามจ่ายบอลให้เพราะเกรงใจ หลายๆช๊อตจากเดิมที่เมื่อไหร่เพื่อนเห็นโรนัลโด้ในสายตาจะต้องพยายามจ่าย แม้จะอยู่ในตำแหน่งที่ดีหรือไม่ดี

แต่นัดเมื่อคืนผมว่ามันแตกต่างจากเดิมที่การจ่ายบอลเลือกที่จะจ่ายไปตามเกมส์ เว้นแต่ว่าเมื่อไหร่ที่มีโอกาสที่โรนัลโด้จะยิงได้ เพื่อนจะพยายามช่วยกันจ่ายเพราะต้องการให้ปลดล๊อกซักที ไม่ได้จ่ายสุ่มสี่สุ่มห้ายัดๆไปให้เพราะกลัวโดนโรนัลโด้เซ็งใส่

แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวผมซึ่งมันอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ครับคุณเบน

เข้าใจที่จะสื่อเลยครับ ผมเองก็เป็นคนประเภทที่คุณว่านั่นแหละ เพื่อนร่วมทีมเล่นด้วยแล้วกดดันใช่เล่น ทั้งที่นอกเวลาการแข่งขันเราก็เป็นคนเฮฮา เพื่อนฝูงรักดีนะ

ผมเลิกเล่นหญ้าเทียมก็เพราะพวกชอบโววายนี่แหละ

แล้วมันเป็นเพื่อนของเพื่อนด้วย ไม่ค่อยรู้จัก ไกปูดีกว่า

เมื่อคืนครึ่งหลังผมมองว่าทุกคนช่วยกันเรียกความมั่นใจ​ให้โด้มากกว่านะ ยกเว้นครึ่งแรกที่ดูเกรงใจชัดเจน

ไม่ได้ดูเกมนะครับ แต่ผมดูไฮไลท์ที่รวมทุกสัมผัสบอลของโด้ในเกมนั้น ผมว่าก็เล่นไม่แย่นะครับ แค่มันไม่เป็นประตู หาโอกาสยิงดีแล้ว มีพลาดบ้าง บางจังหวะเหมือนยังไม่เข้าที่เข้าทางนัก แต่โดยรวมผมว่าไม่แย่นะครับ

ช้าลงเยอะมาก การตัดสินใจบางทีก็ไม่ค่อยดี เดี๋ยวจะมาเสียตอนปลายอายุค้าแข้งเอา

เกมเมื่อคืนมีจังหวะเงอะงะอยู่คือ จังหวะท้ายเกมที่เล่นกับมาร์กซิยาล แล้วจังหวะสุดท้ายไปม้วน แล้วก็จังหวะทีมชาติที่ได้บอลจากโชต้าในเขตโทษแล้วโดนฉกไปดื้อๆ

คือจริงๆ แกเล่นไม่ดีมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วล่ะ แต่จำนวนประตูมันทำให้แฟนบอลส่วนใหญ่ มองไม่เห็นจุดที่มันเป็นปัญหา ปีที่แล้วทุกคนพยายามปรับตัวเข้าหาโด้ จนทุกคนฟอร์มตก ไม่เป็นตัวเอง และผมว่ามันคือความผิดพลาดมหันต์ที่โอเล่ ไปดึงตัวมา และไปปล่อยยืมมาร์กซิยาล ทำให้เขาต้องตกงานด้วย

โรนัลโด้ ไม่ใช่หน้าเป้าธรรมชาติ เขาไม่ชอบเล่นตรงกลาง ไม่ชอบชนกับเซ็นเตอร์ ไม่ชอบเล่นแล้วต้องหันหลังให้ประตู ซึ่งที่ผ่านมา เขามี อิกวาอิน เบนซ์ มานซูกิช โมราต้า พวกนี้ค้ำ คอยดึงตัวประกบให้อยู่ พูดง่าย ๆ ว่าคือ โด้ บทบาทคล้าย wide target man

เปลี่ยนออกไม่ได้ ต้องลงตัวจริงเท่านั้น มันคืออภิสิทธิ์ของความเป็นซุปตาร์ ที่เด็ก ๆ ในทีมต้องเกรงใจ จริง ๆ แมนยูยุคโอเล่จบที่ 2 และปีต่อมานี่แหละที่มันกำลังจะได้ลุยกันเต็มศักยภาพ ถ้าคว้ามาแค่ วาราน กับ ซานโซ่ ป่านนี้ โอเล่ อาจยังอยู่ และแมนยูอาจเป็นทีมลุ้นแชมป์สักรายการบ้างแล้ว เพราะเขาทำมาต่อเนื่อง 3 ปี และมันก็กำลังมาดี

โรนัลโด้ มีปัญหาเรื่องการเล่นร่วม วิชันมุมมองในสนาม และทัศนคติที่เหมือนจะมีแพสชันสูง แต่พอมันมากไป มันก็เป็นผลด้านลบ ที่กดดันตัวเอง และไปกดดันคนอื่น ทีมเสียสปิริต

ยังเอาใจช่วยนะ จริง ๆ โอกาสมี แต่เขากดดันตัวเองมากไป ผมดู มาร์กซิยาลเล่น มันสบาย ๆ มาก นิ่งด้วย คนเล่นบอลแบบ มาร์กซิยาล เล่นที่ไหนก็ได้ และยืดหยุ่น

พี่โด้ ขาดความยืดหยุ่นในการเล่น พูดตรงๆ ถ้าไม่ว่ากันเรื่องผลงาน ตัวเลข ประตู หรือแชมป์ที่ผ่านมานะ ผมว่า เมสซี หรือ อิเนียสต้า โด้อ้วน พวกนี้อยู่เหนือกว่า CR7ในแง่ของความเข้าใจเกม เทคนิค เบสิก ความสามารถเฉพาะตัว การตัดสินใจ ในฟุตบอลระดับสูง

อ่านหัวข้อนึกว่าโด้พูดเองแหม่

ครั้งหน้า ผมจะส่งให้พรี่เบนเยอะๆนะฮะ

+1 ครับ เมื่อคืนอยากให้พี่โด้ปลดล็อคประตูมากกว่าเกรงใจให้แต่โด้

เลิกกดดันน้องเหรอครับ

ผมยังมองต่างเรืองโด้หมดสภาพนะ ผมมองว่าตอนนี้แค่หมดความมั่นใจกดดันตัวเองและไม่มีความสุขในการลงเล่น เมสซี่ก็เริ่มกลับมาติดเครือง เด็กรุ่นใหม่อย่างฮาลันก็ออกตัวซะน่ากลัวมากๆจนมีลุ้นตามทันโด้อยู่ คงจะกดดันตัวเองด้วยนั้นแหละ

เมื่อคืนเท่าที่ดูไม่ได้เกรงใจโด้เท่าไหร่นะ ไม่งั้นไม่มี 3 ประตูแน่ ๆ

โด้ก็วิ่งทำทางทุกลูกนั่นแหละ แต่ถ้าไม่ได้บอลก็ไม่เห็นโวยวายอะไร(เฉพาะนัดนี้นะ)

ที่ทำหน้าเซ็งจริง ๆ ก็คือจังหวะได้ยิงแล้วไม่ได้แหละ ซึ่งก็ไม่ได้ฝืนยิงจนน่าเกลียดด้วย
มีแต่น้อง ๆ นั่นแหละที่ฝืนส่งจนน่าเกลียด 555 ชงแล้วชงอีก