วันก่อนคุยกับเพื่อน เพื่อนผมบอกรำคาญคนพูดเสียงดัง หนวกหู ผมก็ติดแซวขำๆว่า เออ รำคาญคนพูดงุ้งงิ้งอยู่ในคอเหมือนกัน

เลยรู้อยากรู้ว่าคนส่วนมากรำคาญคนพูดแบบไหนมากกว่ากัน

ผมรำคาญคนพูดเสียงเบา แล้วอมไว้ในคอมาก บางทีต้องมานั่ง ห๊ะ ใส่คนพูดเบาแถมพูดในคอ โคตรหงุดหงิด
กับคนพูดเสียงดัง บางทีแค่บอกว่าไม่ต้องพูดดังก็ได้ ก็หายแล้ว อาจมีเผลอบ้าง
แต่คนพูดเบานี่ บางทีต้องให้พูดซ้ำเกิน3รอบ ไม่รู้กลัวเจ็บคอรึไง แล้วพาลกลับมาหงุดหงิดเราแทนว่าทำไมฟังมันไม่รู้เรื่อง (ทูลหัวที่บ้านนั่นเอง)

ส่วนตัวผมก็ติดนิสัยพูดในคอเหมือนกัน พยามพูดให้ออกจากคอแล้ว แต่เวลาต้องเปล่งให้คำมันออกจากปากจะรู้สึกต้องใช้พลังมากเกิน เลยเผลอพูดในคอบ่อยๆ

ย้อนแย้งชิบ

ผมก็ไม่ชอบคนพูดในคอ ฟังยาก ยิ่งยุคใส่หน้ากาก ยิ่งยากไปใหญ่ พูดดังๆมาเลยดีกว่า

เปนคนพูดเซฟพลังงานเหมือนกัน ส่วนใหญ่พิมพ์คุยเอา

นอกประเดนนิด

อยุ่ออฟฟิศ ไม่ซีเรื่องดังเบา แต่รำคาญสุดคือพวกพูดได้ทั้งวัน

เอาตรงๆรำคาญทั้งสองครับ พูดปกติทุกอย่างก็จบ
พูดเสียงดังก็รำคาญหนวกหู
พูดอยู่ในลำคอก็ฟังไม่รู้เรื่อง รำคาญไม่ต่างเลยครับ

ไม่ชอบทั้งคู่ แต่เอนเอียงไปทางพวกพูดเสียงดังมากกว่า(ในเคสที่ไม่รู้จักกัน แล้วมายืนคุยใกล้ๆนะ)

ผมเป็นคนพูดในลำคอ พยายามแก้อยู่ แต่ก็ไม่ได้ซักที บางทีเราคิดว่าเราพูดชัดแล้ว แต่คนที่สนทนาด้วยก็ยังห๊ะอยู่ดี บางทีก็หงุดหงิดตัวเองเหมือนกันครับ

ลองเพิ่มเสียงตัวเองดูก็รู้สึกว่าดังเกินไปอีก เหมือนโมโห เลยไม่รู้จะต้องทำไงดี

ลองฝึกหายใจเข้าท้องป่อง หายใจออกท้องแฟบดูครับ แล้วเวลาพูดให้ดันลมออกจากปอด ผมฝึกประมาณนี้นะ (หลักการเดียวกับร้องเพลง ละครเวที เค้าเรียกโปรเจ็คเสียงมั้ง)

แต่เหนื่อยครับบอกเลย ไม่เป็นธรรมชาติตัวเองสุดๆ

(เราได้ยินชัด เพราะเสียงมันก้องอยู่ในคอเรา คล้ายๆเวลากลืนน้ำลายเอื้อกนะผมว่า)

ผมก็อยู่ฝั่งคนพูดในลำคอครับ มันแก้ไม่ได้จริงๆ แต่ก่อนเตะบอลกับเพื่อนก็แหกปากตะโกนขอบอล ตะโกนด่าเพื่อน พอโตขึ้นอยู่กับเมียนิ่งเงียบเรียบร้อย บางทีจะพูดให้ชัด กลายเป็นว่าต้องสูงเสียงดัง แต่เท่าที่สังเกตผมเองจะพูดชัดๆเสียงดังๆตอนทำงานซะมากกว่า กลัวสื่อสารปลายทางไม่รู้เรื่อง เลยต้องเน้นๆ

คนทั้งโลกผมได้ยินชัดหมด มีนุดเมียคนเดียวแหละ ที่ผมต้อง ฮะ ฮะ ฮะ อะไรนะ