สอบถามหน่อยครับ มีลูกด้วยกันมั้ยครับ เเล้วเรื่องลูกยากมั้ยที่กว่าจะตัดสินใจเเบบนั้น

เพื่อนผมที่มีแฟนเป็นพวก เฟมินิสต์ จัดๆ สถานการณ์เดียวกับท่านเป๊ะ เวลามีปัญหา ก็ชวนเลิกตลอด แบบไม่แคร์เลยว่าเพื่อนผมจะรู้สึกยังไง

ทำใจครับ ถ้ามีแฟนเป็น เฟมินิสต์ ถ้าเราไม่เหนือกว่าเขาในทุกๆด้าน ทั้งการงาน การศึกษา ฐานะ สังคม บอกตรงๆ ลำบากครับ

ลูกยังไม่มีครับ ถือว่าโครตโชคดีละกันที่ไม่ได้มีกับคนนี้ ไม่งั้นคงเครียดมากเพราะเป็นคนติดลูกคิดแต่ลูก

ตอนนั้นโดนหยามเหมือนกันเป็นนัยๆ เพราะผู้หญิงหาเงินได้มากกว่า มีอะไรก็เหมือนแข่งขันกันเองตลอด

ชีวิตทรมาณแท้

เป็นกำลังใจให้ครับ

เข้าใจความรู้สึกดีนี้เลย ทนฝืนไปเรื่อยๆหวังว่ามันจะดีขึ้นสักวันแต่สุดท้ายเป็นเราที่เจ็บเองเรื่อยมา
พอถึงวันที่ต้องแยกทางกันคำพูดมากมายในหัวที่อยากจะระบายออกมาแต่ก็ปล่อยผ่านไป กลับกลายเป็นโล่งใจมากๆ
ผู้คนรอบตัวมากมายพูดกับผมว่าเลิกทำไมมีรถ มีบ้าน มีทุกอย่างนู้นนี่นั่น ก็ได้แต่ยิ้มๆไม่ตอบ
แล้วความรู้สึกกุที่แย่ทุกวันอ่ะมีใครเข้าใจมันบ้าง วันสุดท้ายที่ตัดสินใจแม้งไม่ยากเลยที่จะเดินออกมา เพราะมันระเบิดไปเรียบร้อยแล้ว

ผมคงไม่มีอะไรจะแนำนำ เพราะผมก็ลองมาหลายอย่าง แต่สุดท้ายคือแยกย้ายเลิกลากันไป ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันครับ

ผมได้แฟนสนิทกันอย่างกะเพื่อนโชคดีมาก

เจอแบบผมไหม

ถ้าไม่ให้เงินคือด่า
รุมด่าทั้งครอบครัวด้วยนะ
ให้เงินไปลงทุนก็เจ๊ง ขี้เกียจทั้งตระกูลอะ
ตอนนี้ผมดิ่งสุดๆละ กลายเป็นคนร้ายในสายตาตระกูลมัน

คือ ตอนเเรกที่คบกันไม่เป็นนะครับ เเต่พอเเต่ง เเล้วอยู่บ้านเเฟน เเต่เเยกมาอีกที่เเต่ก็มีคนอื่นอยู่บ้าง เหมือนมีบัฟ กลายเป็นอีกเเบบไป จากที่คุนเข้าใจทุกอย่าง

กล่ายเป็นต้องเเบบบนั้นเเบบนี้สิ ไม่ยอมทำนั่นทำนี่บอกเดี่ยวนี้เท่าเทียมกันเเล้ว พอเราบอกเท่าเทียมทำเองทุกอย่างก็บอกว่าผํชายหรือปล่าว ผมละปวดกบาล

มีลูกนี่ปัจจัยหลักเลย ทำให้ผมคิดมาก

ผมพอเข้าใจความรู้สึกนะครับ เข้าใจว่าแฟนผมเองเป็น เฟมีนิส เหมือนกัน สไตล์ลูกคนเดียว บ้านมีฐานะ

"เลิกกันเถอะ ฉันไม่มีความสุข อยากไปหาใหม่ คนเดี๋ยวนี้เลิกกันเยอะแยะจะตาย"

หนักๆเข้าก็จะไปบอกกับลูก ซึ่งอันนี้ผมโกรธ

"หาผู้ชายดีๆนะลูก อย่าไปท้องกับผู้ชายแบบนี้ เลือกผู้ชายที่เค้ารักเรา"

โห พูดแบบนี้ ผมโคตรน้อยใจเลย นี่ขนาดเขามาอยู่บ้านผม ผมหาเงินคนเดียวนะ คิดละขึ้น

แต่ผมโชคดีหน่อย พอเขาเย็นลง ก็จะมาขอโทษแบบอ้อมๆ(ไม่ยอมขอโทษตรงๆ)

หลังๆผมก็เลิกบวกตอนเค้าอารมณ์ขึ้นแล้ว เรื่องของความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้ มันต้องการมากกว่าความรักจริงๆ ระยะสั้นๆ กินเบียร์ นั่งชิลคนเดียว มันก็ช่วยฮีลใจได้ระดับนึงนะ

.
.

อ่านของจขกท.ยังไม่เก็ต ยังไม่แน่ใจว่า "อยากซื้อบ้านเเต่ก็เก็บไม่ไหว เพราะเพิ่งออกรถมาใช้งาน"

นี่จขกท.แพลนว่าจะไปอยู่คนเดียวหรอ หรือว่าจะหนีจากบ้านแฟนไป

ส่วนตัวคิดว่า ทิ้งระยะมาสักนิดนึง หาทางตั้งหลักของเราให้ได้
.
.

สุดท้าย อยากให้จขกท.ดูแลสุขภาพจิตตัวเองด้วยนะครับ

ถ้าโดนกดขนาดนี้ ส่วนตัวผมใช้วิธี"ขีดเส้น"ในใจเราไว้เลยครับ ถ้าเกินจุดนี้ เราไม่ไหวแล้ว เลิกก็เลิก คิดคำบอกลาลูกไว้แล้ว หาลู่ทางเอาไว้เลย ถึงตอนนั้นเราออกไพ่ใบนี้ได้เลย ทำให้สุดท้ายเราเป็นฝ่ายคุมเกมจริงๆได้ครับ

เข้าใจเลยครับ ผมก็ทำงานกับที่บ้าน อยู่กันแบบครอบครัว แต่ก็นั่นแหละข้อเสียคือการเป็นเจ้านายลูกน้องไม่ชัดเจน

ตอนก่อนเราเข้ามาทำนี่ มีแต่ข้อดี พอเข้ามาทำแล้วเหมือนเราเป็นกึ่งๆลูกจ้างเฉยๆ อำนาจการตัดสินใจน้อยมาก

แถมเวลาไปพูดกับคนอื่นยังบอกว่า "ผมไม่ยอมไปทำงานด้านนอก" ทั้งที่ตัวเองเป็นคนขอให้มาช่วยงานเอง ผมเลยว่าไป ตอนนี้ไม่กล้าพูดแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะครับ อาจละลองคุยกันปรับความเข้าใจกัน หรือลองแยกกันอยู่ซักพัก ดูว่าตอนแยกกันอยู่แล้วมันเป็นยังไง แล้วใช้ความรู้สึกตัดสินใจอีกทีครับ

ที่อยากซื้อบ้านคือ ซื้อเเล้วมาอยู่กันเองครอบครัวเล็กๆ 3คน พ่อ เเม่ ลูก ผมว่ามันคุนยกันง่ายขึ้น อันนี้อยู่หลายคนเหมือนมีบัฟมีพวก จากเกรงใจ ก็ไม่่้กรงประมาณนี้

ส่วนเรื่องรถคือ ตอนเเรกที่ออกมาทำกะเเฟน เเต่เป็นธุกิจที่เเฟนอยู่ ผมมีคันเดิมเเต่เริ่มเก่าละ เเละมีลูกด้วย เลนเปลี่ยนออกรถใหญ่ขึ้นขนของได้เเต่ก็ผ่อนอยู่ ช่วงนี้เจอโควิดเลนคึง ทำอะไรลำบาก

โอเค งั้นเรื่องบ้าน เริ่มจากหา"จังหวะ"คุยกับแฟนก่อนมั้ยครับ (อาจจะนานหน่อย)

ว่าอยู่บ้านเค้าแล้วเรารู้สึกอึดอัด อยากจะย้ายออก

แต่ทำใจไว้นิด ว่าจะไม่ได้ทันทีนะ ยิ่งเค้าคุยน้อยด้วย อดทนสักนิด

ระหว่างนี้ก็เริ่มจากหาบ้านเช่าก่อนมั้ยครับ ไม่ต้องลงทุนเยอะ ได้ดูทรงไปก่อนด้วย

สู้ๆครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ พอมีลูกด้วยความยากมันยากกว่าเดิมเยอะ