คน ตจว ชอบให้ ลูกหลานเป็นครูหรือไม่ก็พยาบาลครับ อาชีพยอดฮิตเลย

ลองไปดู ตามหมู่บ้าน ที่ออกนอกเขตตัวเมือง ของจังหวัด ถ้าบ้านไหน หลังใหญ่ กว่าบ้านอื่นๆ ในบริเวณเดียวกัน แ้ลว ไม่ได้ เปิดกิจการค้าขายอะไร มีโอกาสสูงที่จะเป็นสองอย่างนี้

หนึ่ง ไปทำงานเมืองนอก
สอง เป็นครู

คนที่เลือกบางคนอาจจะมองว่าเป็นทางเข้าถึงงานราชการที่เหมาะกับเค้าที่สุดมั้ง

ส่วนมาก เด็ก มรภ ไม่ชอบทำงานไกลบ้านครับ รักบ้าน อยู่กทมนานๆได้เงินเดือนดีๆก็มีบ้าง อย่างสายไอทีเพื่อนก็ไปเยอะเงินเดือนหลายหมื่นบาท พอสายอื่นก็ตามสภาพคือไม่ชอบลง กทม และครอบครัวก็เรียกกลับมาทำอะไรแถวบ้านซะเยอะ

ผมมองว่า ค่านิยม และสังคมครับ
เพื่อนๆรอบตัวเป็น ครู หรือ ราชการเยอะ
คอนเน็คชั่นหรือ สังคมเลยไปทำในสิ่งที่ไกล้เคียงกัน

ส่วนเรื่องคุณภาพ ก็ต้องยอมรับแหละ ว่าด้อยกว่า ม.อื่นจริงๆ
แต่คนเก่งจริงๆก็มี อย่างน้องแฟนเก่า จบปุบสอบครูก็ได้เลยคะแนนที่ 1 สนามสอบแรก

ส่วนแฟนเก่าผม ผมพาเดินสายสอบอยู่ 7-8ปีครับกว่าจะติด
เพื่อนๆเค้าก็เพิ่งติดครูกันไม่กี่คน แต่ละคนที่สัมผัสมา
เนื่องจากผมพาไปน่าจะเกิน 10+ครั้ง เห็นข้อสอบที่เค้าเอามาคุยกันหลังสอบมันง่ายมากนะ - -
ภาษาอังกฤษนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ผมว่าตัวเองโง่ๆ 2/10 เลยด้วยซ้ำ เค้าคำศัพท์ง่ายๆยังไม่ได้กันเลย ที่พูดกันผมเข้าใจหมด
แฟนเก่าผมที่ติดนี้รอบพิเศษเสียด้วยซ้ำ ใช้ประวัติครูอัตราจ้างไปสัมภาษณ์ 4หรือ5ปีนี่ละถึงย้ายได้ รอบปกติน่าจะ2ปี
ที่ว่าครูเงินเดือนต่ำหมื่นแฟนผมทำมาหมดละ 6000,7000,9000,,หรือ 15000

จบอะไรมาก็ได้มันมีเรียนวุฒิครูเสริม 1 ปีครับ...แฟนเก่าผมจบท่องเที่ยวแต่ไม่ใช่ราชภัฏ สมัครสอนครูท่องเที่ยวระดับ ปวช.และปวส.ของอาชีวะศึกษา พอได้รับคัดเลือกก็เข้าสอนเลยแล้วไปเรียนวุฒิครูควบคู่ทำงานไปด้วย และเรียนของราชภัฏนี่แหละจบมาก็ได้รับการรับรองจากรัฐแล้วก็ยื่นวุฒิครูที่เรียนเพิ่มทำเรื่องเข้าบรรจุเลย เพราะบางทีการเรียนวุฒิครูของมหาลัยมันไม่ครอบคลุมวิชาเรียนทั้งหมดครับจึงต้องเอาผู้ที่จบเฉพาะทางมาสอนและไปเรียนวุฒิครูเพิ่มเอาครับ

***เพิ่มเติมลืมพิมพ์ครับ กับสมัยนี้สำหรับผมนะงานมันหายากครับทำงานไม่ตรงสายแต่ได้งานที่มันคงหรือเกือบมั่นคงมันดีสำหรับบางคนครัย เพราะงานครูทั้งของรัฐและเอกชนถ้าไม่แย่จริงๆไม่โดนไล่ออกหรอกครับ ส่วนจะได้คุณภาพไหมตอบยากครับกรณีที่ไม่ตรงสายแล้วแต่การพยายามของผู้สอนแต่ละคนครับ

ตจว งานน้อย เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นครู เป็นลู่ทาง เป็น ขรก ที่ง่ายที่สุด ก้เลยไปออกันตรงนั้น

จบสายอื่น ม.มีชื่อเสียงไปเป็นครูก็มีครับ ต้องเลิกมองว่าคนที่ไปเป็นครูอัตราจ้าง คือคนที่ไม่มีทางไปแล้วก่อนดีกว่า

บางคนเก่งมากไม่ได้น่าห่วงเลย แถมทำให้ระบบการศึกษา ได้คนเก่งๆจากคณะอื่น ที่เพิ่งรู้ตัวว่าอยากเป็นครู เพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ

มาเป็นครูอัตราจ้างอย่างเดียว ไม่ได้มีสิทธิ์สอบใบประกอบอยู่แล้ว ต้องไปเรียนป.บัณฑิตเพิ่มอีก 2 ปีด้วย ต้องมีความรู้ทางครูเพิ่มอีก

ผมว่าห่วงคนที่จบครุมาโดยตรง ที่ต้องมาสอบแข่งกับคนกลุ่มนี้ดีกว่า เดี๋ยวนี้มีทั้งสอบใบประกอบ สอบบรรจุ ถือว่ามีหลายด่านอยู่

ซึ่งด่านพวกนี้ก็ช่วยคัดกรองคนเก่งเข้าระบบได้พอสมควรอยู่นะ อย่าเพิ่งดูถูกว่าโง่แค่ไหนก็บรรจุได้ เห็นชีช้ำกันมาเยอะแล้ว


คนที่เก่งไม่พอ ไม่ว่าจะจบครูมาโดยตรงหรือจบอะไรมาก็ตาม เดี๋ยวระบบก็คัดกรองออกเองครับ นอกจากยอมเป็นอัตราจ้างไปเรื่อยๆ


ส่วนที่ว่าทำไมคนถึงหันมาทางครูกันเยอะ ก็เป็นขรก.สายนึงที่มั่นคง ทำไปเรื่อยๆเงินเดือนไม่ได้น้อย(น้อยตอนเริ่ม)

ถ้าเข้าไปแล้วเก่ง ขยัน ก็เติบโตได้พอสมควรครับ รวมถึงการสอบขรก.สายอื่นๆที่ไม่ใช้ใบประกอบ ทุกวันนี้ก็ยากพอสมควรครับ

อย่างน้อยมาทางสายครู เค้าก็ให้โอกาสบรรจุแต่เฉพาะคนมีใบประกอบ ซึ่งก็ไม่ได้สอบเอามาได้ง่ายๆครับ คู่แข่งเลยไม่เยอะเท่า

แต่น่าเสียดายที่ คนเก่งดัน มีน้อยกว่าคนไม่เก่ง หลายเท่านี่แหละครับ

คำถามคือ ท่านรู้ได้ไงครับว่า คนเก่งน้อยกว่าคนไม่เก่งหลายเท่า สรุปจากงานวิจัยชิ้นไหนหรือสังเกตเอาจากประสบการณ์ตัวเอง

ถ้าเป็นประสบการณ์ของตัวท่านเอง สามารถนำมาใช้สรุปภาพรวมของวงการครูทั่วประเทศได้จริงป่าว?

เอาจากประสบการณ์ผมและคนรอบข้างๆ ไม่จำเป็นต้องจบราชภัฎครับ จบจากม.อื่นๆ แต่พอจบมาแล้วไม่ไปทำงานตรงสายมีเยอะมากๆ แล้วที่ผมสังเกตคือมาเป็นครูกันเยอะมาก จบ รศ. จบคอม จบอิ้ง มาเป็นครูอัตราจ้างสอนร.รปอเนาะแถวๆบ้านเยอะมาก ส่วนหนึ่งผมสังเกตดูอาจจะเป็นเพราะอยากทำงานใกล้บ้าน แล้วการมาเป็นครูสอนอาจจะมีลู่ทางให้สอบบรรจุเข้าเป็นครูตามร.รที่ได้สอนด้วยมั้งครับ แต่เรื่องที่ว่าสอบอะไรไม่ได้แล้วมาลงเรียนครูราชภัฏมีอยู่จริงครับ คนรอบตัวหรือรุ่นน้องผมมีเยอะมาก สอบคณะอื่นม.อื่นไม่ได้ ก็มาลงราชภัฏกันเยอะเลย แล้วตอนนี้ก็จบกันไปเป็นครูบ้าง ทำงานอบต.บ้าง แตกต่างกันไป