ผมเคยโดยแบบไม่ลืมเลย แต่ไม่ใช่ไม้เรียวนะ มือเพียวๆนี่แหละ ตอนนั้นป.4 นั่งเรียนเลขแล้วมีครูนิเทศคนนึงเข้ามาดูการสอนแล้วมานั่งข้างๆผม ผมก็ไม่ได้สนใจเรียนๆไป สอนได้แปปนึงก็ให้ทำแบบฝึกหัดเขียนตอบคำถามในสมุด มีข้อนึงผมเขียนตอบว่ามุมป้าน แต่คำตอบที่ถูกคือมุมแหลม ครูนิเทศขอดูสมุดผม แล้วเจอคำตอบข้อนี้ที่ผิดเค้าตีที่แขนอย่างแรง เสียงดังลั่นห้องอ่ะ โกรธอะไรขนาดนั้นอีครู ผ่านมา 20 กว่าปีไม่เคยลืมเลย

โดนครูตีไม่ค่อยจำอะ ผมไม่ค่อยโดนตีด้วยมั้ง โดนตีเพราะไม่ทำการบ้าน แต่ก่อนตีแกก็จะพูดฮาๆหน่อยให้ไม่เครียด ตอนโดนตีเลยเฉยๆ

ตอน ม.ต้นโดนบ่อยมาก แต่ที่พอจำได้จะมีครูคนนึงไม่แน่ใจว่าแกเป็นฝ่ายปกครองหรือเปล่า แกจะเป็นมือวางอันดับ1ในโรงเรียนเรื่องตีเด็ก แกจะสั่งให้ทุกคนเอาหวายมาจากบ้าน แกเดินไปไหนแกจะแบกหวายที่นักเรียนเอามาจากบ้านนี่แหล่ะไปด้วย แกจะมีสโลแกนของแกก่อนตี มือจรดปลายเท้า แล้วพวกนักเรียนก็ต้องก้มเอามือไปแตะปลายเท้า แล้วที่นี้มีวันนึงผมกับเพื่อนไปทำความผิดอะไรกันนี่แหล่ะจำไม่ได้ โดนตีทั้งห้องหน้าเสาธง แกก็บอกสโลแกนประจำของแกแหล่ะ พอมาถึงคิวผม แกหวดแบบตัวหมุนกลับหลังหัน แล้วที่นี้หวายมันหักปลายกระเด็นมาโดนแขน สรุปวันนั้น ทั้งตูดแตกเป็นแผล กับท้องแขนเลือดไหลซิปๆ กลับบ้านไปพ่อบอกเอาหวายไปเพิ่มให้ครูเค้าอีกนะ อีหยังว่ะ

โดนบ่อยไม่ทำการบ้านส่งจนเฉยๆกับไม้เรียว อาจารย์ก็เลยมีอะไรมาแก้เผ็ดนักเรียน ยุคผมถอดเสื้อ ยืนกางแขน ให้อมผงบอระเพ็ด (อ้วกแตกเลย) เจาะลูกบอลแล้วเอาเชือกมาคล้อง ให้เดินในโรงเรียนเป็นการประจาร

เอาจริงโตๆมาคิด คือกุทำผิด แต่การลงโทษแม่งโคตรแย่เลย เกลียดชิบหาย ครูแบบนี้แม่งไม่ได้รักลูกศิษย์เลย

ดีที่โตมา ไม่เจอครูแบบนี้

เพื่อนผมคนนึงโดนลงโทษบ่อยๆ แล้วน่าจะเป็นเด็กเก็บกดแต่วันนั้นคงจะไม่ไหว ระบายด้วยการ ยืนขึ้นด่าครู ชี้หน้าชุดไปจัดชุดใหญ่ กลางห้อง ครูร้องไห้เลย

ที่ฝังใจมี 2 เหตุการณ์คือ

1.ผมอยู่ชมรมอนุรักษ์ต้นไม้ ซึ่งครูประจำชั้นของผมก็เป็นครูคุมชมรมนี้ด้วย มีสมาชิกไม่กี่คน
แต่ละคนก็จะปลูกต้นไม้กระถางเล็กๆขนาดประมาณผ่ามือ แล้วก็วางรวมกันบนโต๊ะตัวนึงที่มุมห้อง
ห้องนี้เป็นห้องเรียนปกตินะ ซึ่งผมก็เรียนห้องนี้แหล่ะ แค่พอตกเย็นเปลี่ยนเป็นห้องชมรม
อาทิตย์นึงจะมี 2-3 คาบ(จำไม่ได้)

จู่ๆวันนึงต้นไม้เละเทะหมดเลย ครูโกรธมากและหาตัวคนทำผิดไม่ได้ ไม่มีใครยอมรับ
ครูไปเรียกครูฝ่ายปกครองมา ก็เหมือนเดิมไม่มีใครยอมรับผิด ครูฝ่ายปกครองเลยทำโทษตียกห้อง
ผมอธิบายไปแล้วว่าผมอยู่ชมรมนี้ และผมก็ปลูกมันเองกับมือจะทำลายทำไม ครูปกครองไม่ฟัง
บอกว่าเพื่อความเท่าเทียมต้องตียกห้อง มันเป็นสิ่งที่ผมไม่อาจยอมรับได้ก็เลยจำฝังใจมาตลอด

2.โรงเรียนผมไม่เน้นกีฬา มีสนามบาส สนามหญ้าแต่ไม่อนุญาตให้ทำกิจกรรมใดๆ แม้แต่พักเที่ยง
ก็ไม่มีวันได้เห็นเด็กๆวิ่งเล่นกันที่สนาม วันนึงผมกับเพื่อนๆ 4-5 คน เดินเล่นกันแถวๆสนามหญ้า
ดันเหลือบไปเห็นลูกบอลพลาสติก ก็เลยเตะเขี่ยๆเล่นกัน แค่เขี่ยๆนะไม่ได้เตะจริงจังอะไรเลย
และเพิ่งจะเล่นกันแป๊บเดียวเอง ครูปกครองดันเดินมาเห็น เรียกไปตีหน้าเสาธง
อย่างเซ็ง จำจนฝังใจถึงทุกวันนี้

ถ้าสมัยนั้นมีโซเชี่ยลนะ ครูรร.ผมสมัยประถมฯไม่รอดแน่

ทั้งกัดหู(ครูผช.เป็นคนกัด)

พี่เบิร์ดพี่โบก(ให้นักเรียนด้วยกันตบหัวอย่างแรง)

ต่อยกะปกครอง

มัธยมโรงเรียนผมไม่ตีล่ะ เน้นทำโทษอย่างอื่น จำได้ว่าผช.ทั้งห้องโดดเรียนวิชาชีววิทยา เพราะเบื่ออาจารย์แกชอบพูดเปรียบเทียบห้องเรากะห้องแก เลยโดดแมร่งเลย เจออ.ประจำชั้นให้ยืนเรียงหน้าห้องทั้งคาบอ่ะ ใครผ่านไปมาหัวเราะ ขำกันใหญ่ มีไปเรียกเพื่อนมาดูด้วย

ระบายสีตอนเรียนพิเศษของโรงเรียนครับ คือ มันเป็นช่วงครูแกปล่อยให้ทำการบ้าน ผมทำเสร็จแล้วเลยนั่งระบายสี โดนตีครับเป็นตัวอย่างไม่ดีของเพื่อน
กับตอนเอาข้าวไปกินเองที่โรงเรียนครับ โรงเรียนมีมื้อกลางวันให้ แต่ผมกินไม่ได้ ตัดสินใจพกข้าวไปเอง โดนตีครับ หาว่าฟุ่มเฝือย หลังจากนั้นเป็นพวกไม่อยากไปโรงเรียนเลย ยังเป็นเรื่องฝันร้ายในปัจจุบันด้วย โครตหลอนตอนเด็กขอแม่ย้ายโรงเรียนทุกวัน ตั้งแต่ ป.1-ยัน ม.3
จนเรียนจบ สรุป กลายเป็นว่าหลังจากนั้นหาจิตแพทย์ยาวนานมาจนปัจจุบัน อยากก้าวผ่านแต่ผ่านไม่ได้เลย

ตอนผมเรียน มัธยมต้น มีครูสังคมลงโทษใช้ไม้เรียวตีเบาๆที่มือหรือก้น ความผิดละ 10-50 ที แทบจะไม่เจ็บเลย กว่าจะทำโทษครบทุกคน บางทีจะครึ่งคาบอยู่แล้ว ไม้รู้ทำไปเพื่ออะไร ขี้เกียจลุกขึ้นมาตี หรือฆ่าเวลาสอนก็ไม่รู้

ไม่เคยเลย ปกติโดนตีจากไม่ทำการบ้านส่ง
แต่ที่เจ็บใจคือมีช่วงนึงโดนอาจารย์เรียกแบบ
นามสกุลแล้วเอาไปเปลี่ยนเเป็นคำตลกๆ
หลังจากนั้นพวกเพื่อนในห้องก็เรียกแต่คำตลกๆที่อาจารย์ตั้งเป็นฉายา