ผมว่ามันดูเหมารวมไปหน่อย คนไทยเรามีน้ำใจให้กันจริง แต่เรื่องจอดรถทางเท้า จอดเปิดไฟกระพริบ เราไม่ได้อยากให้มันทำ แต่มันเสือกทำกันเอง

ทุกอย่างเริ่มต้นจากกฏหมายแหละครับ รวมถึงผู้ใช้กฏด้วย ทุกครั้งที่เจอเรื่องราวอะไรประมาณนี้จะต้องมีคนพูดถึงว่าเป็นเพราะกฏหมายบ้านเรามันอ่อน…จริงมากๆเลยครับ แต่ที่มันอ่อนเนี่ย มันอ่อนเพราะอะไร ใครที่ต้องการให้มันอ่อน ใครควบคุมมันมาตั้งแต่แรก น่าคิดนะครับ สุดท้ายถ้าใครมีโอกาศในการย้ายประเทศหรือไปทำมาหากินที่อื่นก็ควรไปนะ คหสต

เพิ่งรู้ว่าเราเป็นคนไทยส่วนน้อย


อย่างเรื่องชัดมาก ผมกว่าจะจอดรถได้ต้องคิดแล้วคิดอีก กลัวทำคนอื่นลำบาก บางครั้งไม่อยากชะลอรถเพื่อสำรวจที่จอดรถจนทำตัวเองลำบาก เดินเป็นกิโล

แต่งเรื่องอ้างฝรั่ง

ฝรั่งคงไม่มีม้าง เดินผ่านหน้าบ้าน ชวนกันกินข้าว แล้วกินได้จริงๆ มันก้อบางบริบทแค่นั้นแหละ อย่าเอาฝรั่งมาอ้างเลย น้ำใจจริงน้ำใจปลอม ยังแยกไม่ออก ฝรั่งกากเอ้ย

ถ้าให้แย้ง ผมจะแย้งว่ามันก็เป็นความคิด ความเห็นแก่ตัวของคนบางคน

ไม่ใช่คนไทยทั้งหมด จะเป็นไปอย่างที่เค้าเห็น

กลับกันฝรั่งหรือคนญี่ปุ่นบางคน ก็มีนิสยชอบเห็นแก่ตัวเช่นกัน

น่าจะเป็นบทความของ “คุกกี้ หลงป่า” นะครับ

ความยากจนไม่ทำให้คนแก่ตัวเสมอไปนะครับ
ถ้าประเทศปลูกฝังจิตสำนึกตั้งแต่เด็กๆ ให้การศึกษาที่ดี
ผมเชื่อว่าน่าจะทำให้ประเทศเราดีขึ้นบ้าง
แต่นั้นล่ะคือปัญหา