ผมเป็นคนบริหารเองครับ โดยเอารายได้ทั้งคู่มารวมกัน
เสร็จแล้วก็กำหนดพวก Fix Cost พวก ค่าใช้จ่ายรายวัน ค่าใช้จ่ายประจำ ประกันต่างๆ ผ่อนรถ ค่าน้ำมันรถ facility ต่างๆ ค่าเทอมลูก

พอจัดสรรรายจ่ายเรียบร้อยแล้วเหลือเท่าไรก็เก็บได้หมด ผมก็ไปบริหารเงินเก็บเอง เช่นซื้อกองทุนลดหย่อนภาษี ซื้อประกันบำนาญ ให้มันมีกำไรตอบแทนมากกว่าฝากไว้ในบัญชีอย่างเดียว​ ส่วนสุดท้ายก็ืคือเหลือติดบัญชีไว้เผื่อฉุกเฉินหรืออยากไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือซื้อของใช้เข้าบ้าน หรือของฟุ่มเฟือยตามความเหมาะสม

ต่างคนก็จะมีเงินใช้ประจำส่วนตัวแต่ละเดือนแบบสม่ำเสมอและเท่าเดิมตลอด แบบเพียงพอไม่ลำบากและมีเงินซื้อของที่อยากได้บ้างเล็กน้อยเดือนละ 4-5 พัน อาจจะมีปรับให้บ้างถ้ามีเหตุผลที่ต้องปรับค่าใช้จ่ายมากขึ้นจากเหตุจำเป็นบ้างอย่าง เช่นช่วงที่น้ำมันแพง

ข้อดีคือพอทำจนเป็นนิสัย แล้วพอมีโอกาสที่เงินเดือนปรับขึ้น หรือได้เงินพิเศษจากพวกโบนัสหรืองานพิเศษ​ ก็จะทำให้สามารถเอาส่วนที่ได้พิเศษมาเก็บได้แบบ 100% เพราะเราใช้เงินกันเป็นกิจวัตรประจำไปแล้ว แล้วก็ต่อยอดไปถึงการวางแผนเกษียนได้ด้วย เพราะเรารู้กิจวัตรการใช้เงินของเราแล้ว พอเกษียนก็จะรู้ว่าต้องมีเงินไว้ให้จ่ายคนละเท่าไรถึงจะพอแบบสบายๆ และรู้ว่าต้องเก็บเงินไปให้ถึงเป้าภายในอีกกี่ปีถึงจะเกษียนกันได้

ผมเป็นคนละเอียดกว่าด้วย ทำบัญชีรายรับรายจ่ายใส่ Excel ไว้ แฟนเองไม่ค่อยดูเท่าไร เค้าใช้เงินที่เป็นเงินเดือนประจำแต่ละเดือนแบบสบายๆ มีเงินซื้อของส่วนตัวที่อยากได้บ้าง ถ้าแพงหน่อยก็มาขอเบิกกองกลาง ก็ Happy Win-Wnin ทั้งคู่ครับ