เมื่อไม่นานมานี้ผมได้มีโอกาสไปฟังอบรมเกี่ยวกับเรื่องการบำบัดผู้ป่วยที่เสพยาเสพติด ทางเจ้าหน้าที่เค้าอ้างว่าหลายปีที่ผ่านๆมาการจับผู้ต้องหาเสพยาเสพติดเข้าเรือนจำไม่ได้ช่วยให้คนเสพยาลดน้อยลง เลยได้มีการปรับเปลี่ยนกฎหมายให้มองว่าผู้เสพยาคือผู้ป่วย เพื่ออยากให้เค้าไปบำบัดยาเสพติดและกลับมาใช้ชีวิตปกติในสังคม
แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นข้ออ้างของการลดจำนวนผู้ต้องขังในเรือนจำเนื่องจากคุกล้นมากกว่า

เพื่อนๆบางคนอาจจะยังไม่รู้ว่ากฎหมายเรื่องเสพยาเสพติดของบ้านเรา จากที่เมื่อก่อนคนที่โดนจับเสพยาต้องโดนจับติดคุกบังคับบำบัด ไม่แน่ใจว่า 30 หรือ 45 วัน พอพ้นโทษออกมาถ้าโดนจับยาข้อหาอะไรก็แล้วแต่อีกภายใน 5 ปี ก็จะโดนใบแดงคือทำให้โดนโทษหนักขึ้น

แต่ปัจจุบันกลายเป็นเดี๋ยวนี้คนที่โดนจับเสพยาแค่ไปเสียค่าปรับไม่กี่บาทที่ศาลก็ได้ปล่อยตัวออกมาแล้ว ไม่ต้องติดคุก ไม่ต้องประกันตัว และก็ให้คุมความประพฤติแทน
ซึ่งผมมองว่ามันไม่ได้ผลเลย ไม่เห็นว่าคนเสพจะลดน้อยลงเลย มีแต่เพิ่มขึ้นและหนักขึ้นเรื่อยๆ ดูได้จากที่มีข่าวคนเสพยาอาละวาดฆ่าคนตายไม่เว้นในแต่ละวัน

เลยอยากรู้ว่าเพื่อนๆชาว SS มีความเห็นในเรื่องนี้ยังไงบ้างครับ มองว่าผู้เสพยาเป็นผู้กระทำความผิด หรือผู้ป่วย
ส่วนตัวผมเองมองว่าคนเสพยาคือผู้กระทำความผิดครับ

มันผิดกฎหมายตั้งแต่เสพยาละครับ

ครั้งแรก = ผู้ป่วย

ครั้งต่อมา = ผู้กระทำความผิด

กระบวนการบำบัดของบ้านเรามันไม่ได้ผลเลย คนเข้าไปบำบัดออกมาก็เสพย์กันต่อ ควรต้องใช้วิธีการอื่นได้แล้ว อย่าปล่อยให้เป็นภาระของสังคม

เล่นยาก็บอกเล่นยาจะมาผู้ป่วยอะไร
คนร่วมห้องสมัยประถม เข้าออกคุกกันบันเทิงเลย ยาเสพติดทั้งนั้น แหม่ผู้ป่วย

ระดับความป่วยมันก็มีอยู่ ขนาดคนเมายังมีการแยกประเภทว่าเป็นผู้ป่วย พวกติดเหล้างอมแงม พวกไม่กินแล้วจะลงแดงงี้

ยาเสพติดมันทำให้บางคนเข้าข่ายป่วยจริงๆ แต่เป็นอาการป่วยที่ไม่ค่อยน่าเห็นใจแม่งเลย ทำตัวเองแท้ๆ

สำหรับผม ยาเสพติด ทำให้ป่วยจริง แต่ควรเป็นป่วยที่ไม่ควรเห็นใจใดๆ เมื่อมันคือความป่วยที่ทำด้วยตัวเอง และไม่ควรได้รับการลดหย่อนใดๆ ตรงกันข้ามควรมีโทษเพิ่มเติม ข้อหาจงใจทำให้ตัวเองขาดสติสัมปชัญญะ เหมือนๆเมาแล้วขับโทษหนักขึ้นงี้ ถ้าเสพยาแล้วไปก่อคดีฆ่าคน มันต้องโทษหนักขึ้นกว่าพลั้งมือฆ่าคน

ผมไม่รู้ว่ามุมมองที่ถูกต้องที่สุดในเรื่องของยาเสพติดในบ้านเรา ควรจะเป็นมุมไหน

แต่ที่ผ่านๆมาพบว่า การมองผู้เสพยาคือผู้ทำผิดกฎหมาย และการจัดการกับยาเสพติดด้วยวิธีการขั้นรุนแรง การประกาศสงครามกับยาเสพติด มันไม่ได้ผล อย่างน้อยก็ 20 ปีที่ผ่านมา

ในบางประเทศเช่นโปรตุเกส พบว่าการเปลี่ยนมุมมองในการแก้ปัญหานี้ และเปลี่ยนวิธีไปมองผู้ติดยาคือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ มากกว่าผู้ที่ต้องถูกลงโทษ มันแก้ปัญหาได้ดีกว่า (แต่ไม่เกี่ยวกับผู้เสพยาแล้วไปกระทำความผิดนะครับ อันนั้นต้องโดนโทษอยู่)

ผมไม่รู้ว่าถ้าประเทศไทยใช้วิธีแบบประเทศโปรตุเกส จะประสบความสำเร็จแบบเค้าหรือจะแย่กว่าเดิม

แต่การจัดการอย่างจริงจังและออกนโยบายโดยมีงานวิจัยหรือหลักฐานอ้างอิงยอมรับ มันน่าจะดีกว่าใช้ความรู้สึกตัดสินเอาเอง

ลองอ่านบทความอ้างอิงนี้ดูนะครับ จะเห็นด้วยหรือเห็นต่างก็ได้ เพราะไม่มีใครรู้ว่ามันจะเวิร์คหรือไม่ ถ้ามาทำในประเทศไทย

https://thematter.co/thinkers/drug-liberalization/51030

https://thaipublica.org/2017/09/natmaytee-11/

กฎหมายมันออกมา 20 ปีแล้วครับ จะบอกเมื่อก่อนหนัก ตอนนี้เบา ก็ไม่น่าจะบอกอย่างนั้นได้แล้ว ตำว่าเมื่อก่อนมันคือนานแล้ว
สมัยที่ไปบำบัดกันในคุก ก็ไม่ได้ผล คุกไม่ได้มีแนวทางบำบัด ก็อาศัยอำนาจบังคับในคุก พอพ้นจากตรงนั้นก็กลับไปเสพเหมือนเดิม

แล้วหลักการมันก็มีอยู่แล้วว่าส่วนไหนบำบัด อันไหนบำบัดแล้วทำอีกก็คุก มีความผิดอื่นร่วมด้วยก็คุก
เขาก็พยายามกรองแล้วว่าพวกที่ลองยา หรืออาจจะติดยาอย่างเดียว เขาก็ใช้อำนาจรัฐไปบำบัด ไม่ทำตามก็คุก

ส่วนที่เห็นเมายาอาวะวาด ก็ไปเหมารวมไม่ได้หรอกเพราะกฎหมายมีแนวทางแบบนี้เลยเป็นแบบนี้
บางรายไม่เคยถูกจับ บางรายก็ไม่เข้าเกณฑ์บำบัดติดคุกไป ติดไปออกมาก็มาเล่นยาเหมือนเดิม

ที่บำบัดแล้วได้ผลก็มีไงครับ บางคนถ้าไปติดคุกตั้งแต่ตอนนั้น หมดอนาคต ไม่มีคนจ้างงาน สุดท้ายก็เป็นปัญหาสังคมอีก
อย่างที่บางทีคิดกันอย่างน้อยต้องเอาไปติดคุกสักเดือนสองเดือน จะได้ดัดนิสัย มันไม่ได้ผลทุกกรณีไงครับ

ผมมองว่าอย่างโปรตุเกสเนี่ย เค้าเป็นประเทศที่เจริญแล้ว เค้าน่าจะมีความพร้อมในระบบสาธารณสุขหรือสวัสดิการให้พลเมืองประเทศเค้าได้ดีกว่าไทยมาก การที่เค้ามองผู้เสพเป็นผู้ป่วยและมีวิธีบำบัดรักษาที่ดีเลยทำให้แก้ไขปัญหาเสพยาได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่พอหันกลับมาดูของประเทศไทยเราเทียบเค้าไม่ได้เลยสักด้าน ก็หวังว่าที่เค้าแก้กฎหมายมองผู้เสพเป็นผู้ป่วยจะช่วยได้จริง แต่เท่าที่ผมสัมผัสมามันไม่ใช่แบบนั้นครับ

เข้าใจครับว่ากฎหมายมองผู้เสพเป็นผู้ป่วยมานานแล้ว แต่ผมหมายถึงวิธีการจัดการกับผู้เสพที่เพิ่งเปลี่ยนมาไม่ถึงปี หรือปีกว่าๆจำไม่ได้ ที่เปลี่ยนจากบังคับบำบัดเป็นแค่ไปเสียค่าปรับที่ศาลแล้วกลับบ้านได้ แล้วไปรายงานตัวตามกำหนด ไม่ได้มีการพาไปสมัครใจบำบัด ซึ่งผมมองว่ามันไม่ได้ผล หยุดยาเพื่อไปตรวจฉี่ ครบกำหนดเสร็จก็กลับมาเสพต่อ
เพื่อนผมที่เป็นตำรวจก็บอกว่าทุกวันนี้คนเสพไม่ได้ลดลงเลย เหมือนจะเพิ่มขึ้นด้วย ทั้งหน้าเดิมๆและหน้าใหม่
เวลาจับผู้เสพได้พอตรวจสอบประวัติก็มักจะโดนจับยามาก่อนหน้านี้หลายครั้งแล้ว ไม่ว่าจะเคยโดนจับเสพ ครอบหรือจำหน่ายปะปนกันไป มันก็พอจะแสดงให้เห็นว่ากฎหมายใหม่ก็ไม่ได้ช่วยให้คนเสพน้อยลงเลย และดูเหมือนจะมากขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย อาจเพราะทุกวันนี้ยาเสพติดไม่ว่าจะยาบ้า ยาไอซ์หาซื้อง่าย แถมราคาถูก คนเลยเข้าถึงง่ายด้วย ซึ่งผมไม่ได้ใช้อารมณ์ตัดสินครับ แต่ผมใช้สิ่งรอบๆตัวที่ผมรับรู้และสัมผัสมาตัดสิน

ทางไหนที่ทำให้ คนที่เคยเสพไม่กลับไปเสพอีก ทางนั้นอ่ะดีสุด และมันคือเจตนารมณ์ของการแก้ปัญหานี้

ถ้ามองแบบจขกท.ว่า "เป็นผู้กระทำผิด" ก็เท่ากับว่าต้องจับขังคุกให้หมด

แต่ถ้ามองว่าเป็นผู้ป่วย การขังคุกก็ไม่ใช่ทางเลือก แต่ ต้องให้คนเหล่านี้ได้รับการรักษา

ซึ่งทางเลือกที่ว่ามา มันก็ผ่านการลองผิดลองถูกมานาน ไม่มีใครกล้าฟันธงแบบไหนหรอกว่าดีกว่าหรือเหมาะกับประเทศไทยมากกว่า

เรื่องนี้ผมโนคอมเม้น แต่อย่างหนึ่งที่บอกได้คือ การจับคนขังคุกเนี่ย เจตนาเพื่อให้เกิดความหลาบจำกลับตัวกลับใจไม่กระทำผิดอีก

ในเมื่อที่ผ่านมาการมองผู้เสพคือผู้ทำผิดกฎหมาย มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น การนำแนวทางใหม่ๆมาปรับใช้ก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่

ทุกวันนี้อย่าว่าแต่คนเสพเลย แค่ติดคุกทั่วๆไปสังคมก็แทบจะไม่ให้โอกาสคนเหล่านี้ในสังคมแล้ว

การจะให้คนเหล่านี้กลับตัวกลับใจ สังคมก็ต้องให้โอกาสเขาเหมือนกัน

ดังนั้น การที่รัฐเปลี่ยนแนวคิดการแก้ไขปัญหานี้โดยมอง "ผู้เสพ คือ ผู้ป่วย" ผมว่ามันคือการเริ่มต้นของการให้โอกาส

เมื่อคนเสพไม่ถือเป็นผู้กระทำผิด แต่เป็นผู้ป่วย มุมมองของสังคมที่มีต่อเขา ย่อมดีกว่า มองเขาเป็นผู้ต้องขังมาก่อน

ป่วยบ้าไรล่ะ คนที่รู้ว่าตัวเองป่วยเขาเลิกกินเลิกเสพสิ่งที่ทำให้ร่างกายแย่

รันวงการ แนวคิดเขาไม่ต้องการให้สังคมดีก็ต้องส่งเสริมด้านตรงข้าม

ป่วยจริงต้องกินขี้ได้
ใครไม่กิน ผมไม่ถือว่าป่วยครับ

ผมมองว่าเป็นผู้ป่วย คหสต. ยสตน. คือมันเป็น Drug สิ่งไม่ดีเข้าร่างกาย ทำให้ป่วย สุขภาพไม่ดี

แต่ถ้าขายด้วย ก็คือผู้กระทำผิด (เพราะทำให้ผู้อื่นป่วย)

ป่วยก็ได้ แต่ถ้าไปก่อเหตุต้องรับโทษตามความผิดก่อนแล้วค่อยบำบัด หรือบำบัดระหว่างรับโทษ

ก่อนจะเสพก็รู้อยู่แล้วว่าจะเกิดผลเสียและส่งผลกระทบต่อคนอื่นได้ จะอ้างว่ากระทำเพราะความเมาไม่ได้