ครับ เห็นเหมือนกัน

“ถ้าไม่เห็นคอมเม้นคุณมู้ wdf ที่ก็คอมเม้นเชิงคุกคามเหมือนกันเนี่ย ผมก็จะมองว่าประโยคที่ตอบมามันเท่ดีอยู่หรอกครับ”

เท่อยู่นะครับ

อย่าลืมอ่านที่ผมบอกว่า ผมไม่เห็นด้วยกับการที่ปกป้องคนที่ตัวเองชอบ แต่ไปว่าคนอื่นน้า ^^

อิหยังวะ อันนี้เห็นแล้วครับ ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรนิ

แล้วคำถามที่ผมถามว่า ผมบอกตอนไหนว่าใครผิดหรือถูกอะครับ อันนี้เมื่อไหร่จะตอบ จากคำถามนี้อะครับ

"แต่ผมอ่านในมู้นี้ มันผิดตรงไหนงงมาก"

คำนี้อะครับ ผมงงมากเหมือนกันครับ ว่าผมบอกตอนไหนว่าเค้าผิด งงมากเหมือนกันงับ

ไม่คิดบ้างหรอว่า ที่คุยน้อยๆพิมพ์น้อยๆ พยายามอยากจะตัดประโยคเพราะดูแล้วไม่ค่อยน่าสนทนาด้วยอะ

ดูคำพูดคำจา อารมณ์ร่วมเยอะดีนะครับ

นิได้อ่านที่ตัวเองพิมพ์บ้างหรือป่าวครับถามจริงๆ - -

ตลกด้วยครับ 5555 อ่านจับใจความไม่ออกแล้วมา หาว่าคุณหัวร้อน (ตอนนี้เค้าจะรู้ยังว่า คุณตั้งคำถามกับคนที่คุกคาม ว่าทำไมคุกคามครฝนอื่นเองได้ แต่ออกมาปกป้องคนที่ตัวเองชอบ)

ไม่เเปลกเด็กที่สอบเชื่อมโยงต้องมีติว (แล้วยังตก)

ไม่แปลกจริงครับ ^^

บอกผมหัวร้อน แต่ตัวเองแอคคูลด้วยการพิม ^^ ต่อท้ายประโยค ซึ่งเค้าไม่น่าจะรู้หรอก ว่าการพิมอะไรมาแบบนั้นอะ มันทำให้โดนดูออกตั้งแต่แรกละ ว่าอารมณ์เองอะไม่นิ่งพอ ที่จะเอาชนะได้ด้วยแค่ตรรกะอย่างเดียวถึงต้องใช้ตัวช่วย

รวมกับการยัดเยียดความหัวร้อนให้คู่สนทนา ผมรู้แต่แรกละครับว่ามาทรงนี้ยังไงก็ออกทรงเหวอตามเคย แค่อยากลองไล่ต้อนดูหน่อยแค่นั้นแหล่ะ ว่าจะไปต่อยังไง

ทำแอคว่าตัวเองชิลๆ สบายๆด้วยการพิม ^^ ใส่มา

ล่าสุดบอกไม่น่าสนทนาด้วย แต่รีเฟรชเวปรัวๆ โควทตอบรัวๆ แต่บ่ายเบี่ยง ไม่ตอบประเด็นที่ผมจี้้ถาม ไปชวนตีเรื่องอื่น นี่ก็ขี้เกียจไปตอบแล้วเหมือนกัน เหมือนจะเสียเวลาเปล่า

เอาเป็นว่า ทั้ง 2 คนเจตนาดี

ไม่มีใครสมควรถูกคุกคามทั้งนั้น แต่แฟนคลับจะปกป้องศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบก็ไม่ผิดเลย

อยากให้เกียรติกันนิดนึง แมนๆคุยกัน ไม่แซะกันไปมา

นั่นนะสิ แมนๆไม่แซะ ไม่น่ายาก

ง่ายๆนะครับ

ผมก็ไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องคุกคามนะ ไม่ใช่ว่าคุกคามคนอื่นได้ แต่คนที่ตัวเองชอบห้ามมาคุกคาม

ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรโดน ก็แค่อย่าเหมารวมว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่นี่ แค่นั้นเอง

แซะไปแซะมา คำพูดใส่อารมณ์ร่วมมากมายขนาดนั้น เหอๆ ^^

ขอบคุณครับบบบ

สวยขึ้นเยอะเลยครับ ตั้งแต่น้ำหนักลด จากใจคนไม่ค่อยชอบ เชอ แต่ก่อน

จูเน่

ถ้าอ่านดีๆเนี่ย จะเห็นแค่การตั้งคำถามของผมถึงคนคนนั้นว่า ทำไมทีตอนนั้นทำแบบนี้ ทำไมทีตอนนี้กลับทำแบบนี้

แค่นี้ครับ อยากรู้ว่าเค้าคิดยังไงกับประเด็นที่ว่า พอเป็นคนที่ตัวเองไม่ได้ชื่นชอบ ก็คอมเม้นไม่เหมาะสมใส่

แต่พอมีคนมาคอมเม้นไม่เหมาะสมใส่ศิลปินที่ตัวเองชอบ กลับไม่พอใจใส่เค้า ทั้งๆที่ตัวเองก็เคยทำ

ยังไม่มีการพูดประเด็นว่าสิ่งที่เค้าเป็นมันผิดหรือถูกเลยตั้งแต่แรก มันเป็นเพียงการตั้งคำถาม เจตนาคืออยากรู้ถึงความคิดของผู้ถูกถาม มันก็เท่านั้นเลยครับ

แต่ดันมีคน น่าจะรีบอ่านแหล่ะ เลยยังอ่านไม่แตกดีพอ แล้วรีบคลิกโควทก่อนเลย ถ้าเค้าใจเย็นลงซักนิดอ่านแล้วทำความเข้าใจใหม่แต่แรก ก็ไม่น่ามีอะไรแต่แรกแล้ว

ถ้าจะท้วงผมเรื่องผมเหมารวม เอ้ออันนี้เข้าใจได้ เพราะผมลืมใส่คำว่า ส่วนใหญ่ แต่ดันมาตั้งคำถามผมว่า คนที่มาปกป้องผิดอะไร งง เอ้อนั่นสิผมก็งง แล้วผมไปบอกตอนไหนว่าคนปกป้องผิด งงเหมียนกัน

คุยกันตอนมีอารมณ์มันก็แบบนี้แหละครับ อาจจะสื่อสารหรือตีความกันพลาดไปบ้าง

ถามว่าผมเคยคุกคามคนอื่นมั้ยก็มีแหละ แต่หลังจากนี้ผมจะระมัดระวังให้มากขึ้น

เดี๋ยวๆ นี่ก็ไปเคลิ้มตาม ผมอะไม่มีอารมณ์แล้วหนึ่ง ที่สบถว่า ชห ไปเนี่ย เพราะพิมอธิบายถึงพฤติกรรมคนที่ทำแล้วมันหงุดหงิดนิดๆ ว่าแบบเค้ามีวิธีคิดยังไงทำไมถึงได้ย้อนแย้งได้ขนาดนั้น

ส่วนอีกท่านก็คงไม่มีอารมณ์อะไรหรอกครับ เห็นเค้าพิม ^^ มาแบบนั้น น่าจะชิลๆ อารมณ์ดี สบายๆในวันอากาศดีๆฝนตกๆแบบนี้แหล่ะครับ อาจจะรีบอ่านไปนิด เลยจับใจความตกหล่นไปหน่อย แต่ก็ไม่น่าจะไปสะกิดอารมณ์เค้าได้นะครับ เรื่องเล็กน้อย พิมพ์แถนิดเดียว เค้าก็น่าจะเข้าใจว่าเค้ารอดแล้วแหล่ะ

เพราะงั้นน่าจะไม่มีใครคุยกันด้วยอารมณ์หรอกครับ ท่านน่าจะเข้าใจผิด

โอเคครับ ถือว่ามา discuss กัน สุดท้ายท่านเจตนาก็ดีทั้งคู่