เอาจริงๆมาอ่านตอนโตสนุกดีนะ แต่ตอนเดกให้เรียนละไม่ชอบเลย

อ่านวรรณคดีเพื่อวิเคราะห์มันดีนะ
การแต่งมีจุดประสงค์อะไร ภาษาเป็นอย่างไร วัฒนธรรมสมัยนั้น มันะสะท้อนได้หลายอย่าง หลายศาสตร์
เสริมให้คนเรียนคิด วิเคราะห์ ได้ความรู้เชิงประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ด้วย

แต่ไม่เกี่ยวกับชาติ ศาสนา พระมหาสมปอง เลยนะ
ผมชอบอ่านวรรณคดี ก็ไม่ได้อินอะไรกับข้างบนเลย

รัฐสวัสดิการก็มาว่ะ เพ้อเจ้อจัด

มันมีให้เรียนตั้งแต่ปีไหนอ่ะ ผมไม่เคยรู้จักเลย

อันตัวข้าขี่รถถีบ ไปจีบเธอ

เสียเวลาเยอะไปครับ ประโยชน์น้อย
เอาเวลาคาบเรียนไปเพิ่มให้วิชาที่มีประโยชน์กว่านี้ดีกว่า
เช่น คณิต วิทย์ ภาษาอังกฤษ หรือพวกเกี่ยวกับ IT เป็นต้น
หรือลดเวลาลงเป็นคาบว่างไปเลยยังดีกว่า เอาไปทำอย่างอื่นบ้าง ชมรม กิจกรรมก็ว่ากันไป

โลกมันเปลี่ยนไปเยอะมากแล้ว น่าจะปรับหลักสูตรส่วนนี้หน่อย
ไปเรียนอะไรที่มันเท่าทันโลกกว่านี้จะดีกว่าไหม
แต่ผมไม่มั่นใจว่าปัจจุบันเค้าให้เรียนภาษาไทยกี่ชั่วโมงต่อเทอมนะ

จะมีคนมาด่าผมมั้ยเนี่ย แต่ผมบอกตรงๆว่า วิชาภาษาไทย
หรือที่เรียนวรรณคดีวิจักษ์เนี่ย สมัยผมเรียน ผมว่ามันเสียเวลามากไป หน่วยกิตหนักไป
แล้วเรียนตั้งแต่ ม1 ยัน ม6 มันยืดยาดมาก
ในขณะที่ชั่วโมงวิชาที่มันสำคัญ อย่าง คณิต วิทย์ อังกฤษ แทบจะสอนไม่เคยทันสักเทอม

ป.ล. ผมเรียนโรงเรียนรัฐบาล

สมัยผมสอบเอนทรานซ์ ภาษาไทยถามวรรณคดี ถามจริงเอาไปใช้อะไรบ้างในชีวิต
มันควรเป็นวิชาเลือกให้ศึกษา ใครสนใจก็ลงเรียน
โลกยุคใหม่อยากให้เรียนวิชาการเงิน ทำบัญชีเอง รู้จักภาษีแบบง่าย
ประวัติศาสตร์ควรเรียน แต่เป็นเชิงตั้งคำถามว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร

เพจนักเรียนดีที่คอนเท้นต์ การใช้คำ ภาษา โคตรแก่

เลิกเหอะ วรรณคดี

มีแต่เรื่องกาม เหม็นคาวกีย์ทั้งเรื่อง

บทละครนอก ผมอ่านตอนเดกๆ ก็สนุกดีนะ

ความรู้ไม่มีอะไรผืดหรอก มีแต่ผู้ใหญ่อย่างเราที่หลงลืมเองแล้วยังพูดเอาแต่ว่าถ้าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างนั้นอย่างนี้