บันทึกเดินเรือไร้อารมณ์ของเจอร์ม่า ตอนที่ 17: “พาฉันไปด้วย!! หนีไปจากที่นี่กันเถอะ!!”
(ซีซาร์เกาะอิจิจิ ขอให้พาตนหนีไปด้วย)
เปิดตอนที่เหตุการณ์บนเรือเธาซันด์ ซันนี่
นามิกำลังโมโหในสิ่งที่ลูฟี่ทำ ตอนออกจากวะโนะ (ขับเรือโดดลงน้ำตก เพราะหัวร้อนหลังจากที่โดนคิดเยาะเย้ย) ซึ่งตอนนี้ลูฟี่ถูกขังอยู่ในกรง โดนอัดน่วม และมีกล่องแนะนำตัวว่าเป็น “หนึ่งในสี่จักรพรรดิ”
ลูฟี่ขอโทษนามิ แต่นามิก็ยังโมโหอยู่ เธอด่าลูฟี่ว่าถึงจะโง่ยังไงก็หัดบันยะบันยังบ้าง รอบนี้มันจะโง่เกินไปแล้ว จินเบพยายามเข้ามาลดความตึงเครียดโดยบอกว่าทุกคนก็ปลอดภัยดีนี่ ไม่เป็นไรหรอก นามิก็เลยเหวี่ยงกลับ
นามิ: เลิกให้ท้ายหมอนี่ได้แล้ว จินเบ!!
จินเบ: เหวอ! ฮะ…ฮาคิราชันเหรอเนี่ย!!?
ช็อปเปอร์พยายามเตือนจินเบว่าอย่าเข้าใกล้นามิตอนที่เธอกำลังโมโหดีกว่า ด้านแฟรงกี้ภาคภูมิใจกับเรือซันนี่ เพราะขนาดโดดลงมาจากความสูงขนาดนั้น แต่เรือก็เสียหายแค่นิดหน่อย
โรบินรับหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ ซึ่งมีข่าวค่าหัวใหม่ของทุกคน ซันจิวิ่งอย่างตื่นเต้นไปหาโรบิน แต่ก็สะดุด ทำให้ใบประกาศจับกระจายไปทั่วเรือ
กล่องบรรยายปรากฏขึ้น และนำเสนอค่าหัวของ “จักรพรรดิหมวกฟางลูฟี่” และ “9 ขุนพล”
[ หมอ: “ผู้ชื่นชอบขนมสายไหม” ช็อปเปอร์ (สัตว์เลี้ยง)
ค่าหัว: 1,000 เบรี ]
ช็อปเปอร์: อะไรเนี่ย!!! มันเพิ่มขึ้นก็จริง แต่นี่มันก็…!!!
[ ต้นหน: “แมวขโมย” นามิ
ค่าหัว: 366,000,000 เบรี ]
นามิ: หลายร้อยล้านเลยเหรอ!!? อยากได้จังเลย!!!
[ นักดนตรี: “โซลคิง” บรูค
ค่าหัว: 383,000,000 เบรี ]
บรูค: โยโฮะโฮะโฮะโฮะ ~ ~ ~ เย่ ~ ~ ~
[ ช่างต่อเรือ: “ไซบอร์ก” แฟรงกี้
ค่าหัว: 394,000,000 เบรี ]
แฟรงกี้ยัวะมาก เพราะกองทัพเรือเปลี่ยนภาพใบประกาศจับของเขา กลายเป็นภาพของหัวเรือซันนี่แทน
[ พลยิง: “ก็อด” อุซป
ค่าหัว: 500,000,000 เบรี ]
อุซป: พอแล้ว!! ได้โปรดอย่าเพิ่มขึ้นมากกว่านี้อีกเลย!!
[ นักโบราณคดี: “ลูกปิศาจ” นิโค โรบิน
ค่าหัว: 930,000,000 เบรี ]
โรบินเอาขนมสายไหมให้ช็อปเปอร์
[ กุ๊ก: “ขาดำ” ซันจิ
ค่าหัว: 1,032,000,000 เบรี ]
ซันจินอนแหมะที่พื้น โมโหที่ค่าหัวตัวเองน้อยกว่าโซโลกับจินเบ
[ นายท้าย: “ชายชาตรีแห่งท้องทะเล” จินเบ
ค่าหัว: 1,100,000,000 เบรี ]
จินเบถามซันจิว่าเป็นอะไรเหรอ
[ นักดาบ: “นักล่าโจรสลัด” โซโล
ค่าหัว: 1,100,001,100 เบรี ]
โซโล: ช่างหัวมันเถอะ อย่าไปเสียเวลากับไอ้ที่ 4 เลย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
[ กัปตัน: จักรพรรดิ “หมวกฟาง” ลูฟี่
ค่าหัว: 3,000,000,000 ]
ลูฟี่: ฉันขอโต้ดดดด ให้ฉันออกไปน้า… หิวจะตายแล้ว…
เรือซันนี่แล่นต่อไป โดยที่กัปตันถูกขังอยู่ในกรง ขณะที่โซโลกับซันจิตีกันอีกแล้ว
ตัดมาที่เกาะคาราอิบาริ ลูกน้องของครอสกิลด์ต่างไม่อยากเชื่อกันว่าประธานสามารถรับสมาชิกใหม่ระดับคร็อกโคไดล์และมิฮอว์คมาได้
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์เบื้องหลัง ข้างในเรือบิ๊กท็อป (เรือของบากี้) กลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
กล่องบรรยายปรากฏขึ้น แนะนำบากี้ว่าเป็น “หนึ่งในสี่จักรพรรดิ” แต่เราจะเห็นว่าบากี้กำลังร้องไห้และร้องขอชีวิตอยู่ ใบหน้ามีแผลบวมปูด แถมฟันบางซี่ก็หัก
คร็อกโคไดล์กับมิฮอว์คกำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาของประธาน คร็อกโคไดล์ถือหัวของบากี้ ส่วนมิฮอว์คชี้ดาบไปที่ร่างของบากี้ ที่นอนแยกอยู่กับพื้น บากี้ขอร้องว่ายกโทษให้ด้วย จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ เลียเท้าก็ยอม
คร็อกโคไดล์: ครอสกิลด์ควรจะเป็นองค์กรที่ก่อตั้งโดยฉันกับตาเหยี่ยว…!!! ทำไมแกถึงกลายเป็นประธานไปได้วะ!? บากี้…
มิฮอว์ค: บางทีแกน่าจะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่เป็น “จักรพรรดิ” ได้ ด้วยคำขอโทษง่าย ๆ
ยอมสละชีวิตของแกเสียเถอะ หากแกจริงใจจริง ๆ …
คร็อกโคไดล์บอกว่าคำว่า “น่าอับอาย” ยังบรรยายความรู้สึกของเขาตอนนี้ได้ไม่พอด้วยซ้ำ ด้านบากี้ขอร้องไม่ให้ฆ่าตนเอง แต่มิฮอว์คบอกว่าแกไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง
กัลดีโน่ (มิสเตอร์ทรี) หันไปเลียคร็อกโคไดล์ โดยบอกว่าเป็นเกียรติเหลือเกินที่ได้ทำงานใต้ท่านอีกหลังจากผ่านไปนาน บากี้บอกว่าแกจะหักหลังฉันเรอะ แต่กัลดีโน่บอกบากี้ว่าฉันไม่เคยเป็นลูกน้องของแกโว้ย ด้านโมจิ คาบาจิ และอัลวีด้า ต่างก็เห็นว่าบากี้จบเห่แล้ว เลยคิดจะไปอยู่ใต้คร็อกโคไดล์กันหมด
ย้อนความหลัง ตอนที่ทหารเรือล้อมเกาะคุไรกานะที่มิฮอว์คอยู่ คร็อกโคไดล์โทรหามิฮอว์คด้วยแมลงโทรสารระหว่างที่มิฮอว์คกำลังเก็บข้าวของเพื่อย้ายที่อยู่ คร็อกโคไดล์เสนอว่า พอระบบเจ็ดเทพยกเลิกแล้วแบบนี้ เราสองคนควรจะมาร่วมมือกันนะ
คร็อกโคไดล์: แกก็รู้ว่ามันฟังดูไม่เลว ถ้าแกกับฉันจะมาทำงานร่วมกัน เราจะสร้างองค์กรที่แม้แต่กองทัพเรือเองก็ยังต้องคอยระวัง!!
แกเองก็คือคนที่เคยได้รับการขนานนามว่า “นักล่าทหารเรือ” นี่!! อีกอย่างนะ… เราสองคนก็เหมือนกันจะตาย เรื่องการระวังตัวในการเลือกคนที่เชื่อใจได้!!
มิฮอว์ค: …
ย้อนความหลังไปอีกฉากหนึ่ง ตอนที่ทหารเรือกำลังล้อมรอบเกาะคาราอิบาริ ซึ่งบากี้กำลังเตรียมแผนเผ่นหนี ลูกน้องบากี้แจ้งมาว่ามีคนกำลังโจมตีเรือรบที่ล้อมเกาะอยู่ บากี้ออกมาจากเรือบิ๊กท็อป และพบว่าคร็อกโคไดล์ กับดัซ บอเนส (มิสเตอร์วัน) คือผู้ที่กำลังจมเรือรบของกองทัพ
เหล่าลูกน้องของบากี้คุยเม้ามอยกันว่า ข่าวลือเรื่องที่ว่าประธานบากี้ของเราเปรียบเสมือนพี่ชายของคร็อกโคไดล์ก็เป็นความจริงสินะ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่คร็อกโคไดล์ยอมเสี่ยงชีวิตมาช่วยเขา พอบากี้ได้ยินก็เล่นตามน้ำด้วย แต่ความจริงคือบากี้กำลังโคตรกลัวต่างหาก
บากี้: มันมาที่นี่เพื่อทวงหนี้ก้อนโตจากฉัน!!! แต่ฉันไม่มีจะจ่ายอะ ทำไงดีเนี่ย!! หมอนี่หนักข้อกว่าทหารเรืออีก!!!
คร็อกโคไดล์พบกับบากี้ และบอกว่าฉันรู้นิสัยคนอย่างแกดี คงกำลังคิดหนีอยู่ใช่ไหมล่ะ บากี้เฉไฉเรื่องเงิน โดยบอกว่าบากี้เดลิเวอรี่ก็กำลังไปได้สวย แต่ตอนนี้พนักงานมันเยอะ เลยต้องใช้เงินมากหน่อย แถมดาราตัวหลัก “พวกคนยักษ์” ก็เพิ่งลาออกไปเอง
คร็อกโคไดล์: ถ้าแกทำเงินได้ไม่พอ ทำไมถึงไม่เอาตัวเองไปขายล่ะ
บากี้: อย่าพูดจาน่ากลัวแบบนั้นน่า!! เราเป็นเพื่อนร่วมรบที่แหกคุกอิมเพลดาวน์ออกมาด้วยกันไม่ใช่เหรอ!? คร็อกจัง ❤
คร็อกโคไดล์: งั้นก็จ่ายหนี้ ที่ฉันให้แกยืมเพราะไอ้ “มิตรภาพ” ครั้งนั้นมาซะ ไม่งั้นล่ะก็ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
ฉันต้องการเงินทั้งหมดคืน เพื่อสร้างบริษัทใหม่ของฉัน!!
บากี้เลยหาทางออกโดยการขอเข้าร่วมเป็นลูกน้องของคร็อกโคไดล์ บากี้บอกว่าเขามีทุกอย่างที่คร็อกโคไดล์ต้องการสำหรับบริษัทใหม่ ที่จะทำให้องค์กรของคร็อกโคไดล์เดินงานได้เร็วขึ้น ทุกอย่างฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย พูดง่าย ๆ คือบากี้ขอทำงานเพื่อใช้หนี้แทนนะ
ตัดกลับมาปัจจุบัน คร็อกโคไดล์กำลังจ้องบากี้อย่างโกรธเกรี้ยว โดยตะขอในมือเกี่ยวภาพโปสเตอร์ของครอสกิลด์อยู่
คร็อกโคไดล์: หลังจากที่เราคุยกันแล้ว นี่น่ะเรอะโปสเตอร์ที่แกส่งกระจายไปทั่วโลก ในภาพเนี่ยแกดูเหมือนคนใหญ่คนโตเลยนี่หว่า ไอ้ประธาน
บากี้: ทุกอย่างเป็นความเข้าใจผิด!! ฉันไม่ได้เจตนาแบบนั้นเลยน้า!!
คร็อกโคไดล์: งั้นมันหมายความว่ายังไงวะ!?
บากี้: ลูกน้องของฉันเป็นคนทำ ซึ่งพวกเขาเคารพนับถือฉันมากน่ะ… ฉันเองก็ยังตกใจเลย!!
เราจะเห็นความหลังสั้น ๆ ตอนที่โปสเตอร์นี้เพิ่งทำเสร็จ
บากี้: นี่พวกแกทำอะไรกับโปสเตอร์เนี่ย
ลูกน้องบากี้: โอ้ ท่านประธาน พวกเราทำให้รูปของท่านออกมาดูเท่ที่สุดในสามคนเลยไงครับ ❤
บากี้: หาาาาาาาา!!?
ลูกน้องบากี้: และโปสเตอร์นี้ก็ได้ถูกส่งกระจายไปยังทั่วทุกมุมโลกเรียบร้อยแล้วครับ ❤
บากี้: หาาาาาาาาาาาาาาา!!?
ตัดมาที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ แบรนนิวกำลังเรียกประชุมฉุกเฉินเกี่ยวกับเรื่องบากี้ โดยเขาบอกว่า ไม่เพียงแต่บากี้จะเป็นมันสมองในเหตุการณ์อิมเพลดาวน์ เขายังเป็นอดีตลูกเรือของเจ้าแห่งโจรสลัด และเป็นคู่ปรับของสี่จักรพรรดิผมแดง แบรนนิวบอกว่าพรสวรรค์ดึงดูดใจคนของบากี้ ทำให้คร็อกโคไดล์เข้ามาช่วยตน หลังจากที่ระบบเจ็ดเทพโจรสลัดหลวงถูกยกเลิก
ในทางกลับกัน พวกเขาสามารถยืนยันความสัมพันธ์ของคร็อกโคไดล์และมิฮอว์ค ผ่านการดักฟังบทสนทนาของทั้งสองคน กระแสการ “ล่าทหารเรือ” ของพวกมัน ดึงดูดเหล่าคนอันตรายจากวงการใต้ดินมาได้มากมาย ครอสกิลด์จึงเป็นองค์กรที่เป็นภัยต่อพวกเราอย่างมาก
แบรนนิวรายงานค่าหัวของโจรสลัดทั้งสามคน
แบรนนิว: “เซอร์” คร็อกโคไดล์ อดีตเจ็ดเทพโจรสลัดหลวง ผู้ใช้พลังสายโลเกียที่มีทั้งสติปัญญาและเสน่ห์ดึงดูดอันเปี่ยมล้น
ค่าหัว: 1,965,000,000 เบรี!!
“ตาเหยี่ยว” มิฮอว์ค!! อดีตเจ็ดเทพโจรสลัดหลวงเช่นกัน และเป็นนักดาบที่มีฝีมือเหนือกว่าจักรพรรดิ “ผมแดง”
จำนวนตัวเลขนี้ สำหรับนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!! ค่าหัว: 3,590,000,000 เบรี!!
“ตัวตลกพันเรียว” บากี้!! นอกจากเรื่องที่กล่าวไปข้างต้นแล้ว… พลังของเขายังทำให้ทั้งคร็อกโคไดล์และมิฮอว์คต้องเชื่อฟัง…!!
ค่าหัว: 3,189,000,000 เบรี
เขาคือผู้ที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นจักรพรรดิใหม่ เช่นเดียวกับ “หมวกฟาง” ลูฟี่ รัฐบาลได้กำหนดให้เขาเป็นบุคคลอันตรายที่ต้องเฝ้าระวัง!!
ตัดกลับมาที่เกาะคาราอิบาริ คร็อกโคไดล์เบื่อที่จะฟังบากี้พูดร้องขอชีวิตแล้ว เลยคิดจะฆ่าทิ้ง แต่มิฮอว์คบอกว่า บางทีนี่ก็เป็นความคิดที่ไม่เลวนะ ที่ให้บากี้ได้ชื่อเสียงไปทั้งหมด เพราะตัวมิฮอว์คเองไม่สนใจที่จะเป็นจักรพรรดิอยู่แล้ว เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
คร็อกโคไดล์ถามว่านี่แกเอาจริงเรอะ มิฮอว์คตอบว่าเราก็สามารถให้บากี้รับความสนใจเบื้องหน้าไปได้ทั้งหมด และพวกเราก็สามารถทำสิ่งที่ต้องการภายในเงามืดไง คร็อกโคไดล์ตอบกลับว่าแกก็พูดถูก
บากี้เดินไปที่เฉลียงพร้อมกับคร็อกโคไดล์และมิฮอว์ค และประกาศเรื่องพันธมิตรใหม่นี้
บากี้: เพื่อที่จะเตรียมพร้อมสำหรับยุคสมัยใหม่… เราได้ก่อตั้งครอสกิลด์ขึ้นมา!!! นี่ก็คือขุนพลของเรา!!!
คร็อกโคไดล์กับมิฮอว์คทำหน้าซีเรียส ระหว่างที่พวกลูกน้องตะโกนเรียกชื่อของพวกเขา ขณะที่บากี้ยืนร้องไห้
ลูกน้องบากี้เข้าใจผิด นึกว่าบากี้ร้องไห้เพราะซาบซึ้ง แต่จริง ๆ แล้วบากี้ร้องไห้เพราะนึกถึงชีวิตของตัวเองต่อจากนี้เป็นต้นไปต่างหาก
ตัดฉากมาที่อาณาจักรคามะบักกะ เหล่าผู้นำของกองทัพปฏิวัติกลับมาอย่างปลอดภัยทุกคน แต่ซาโบไม่อยู่ด้วย เหล่าผู้นำแจ้งโคอาล่าว่าซาโบปลอดภัยดี คาราสึเล่าว่าเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากที่พวกเราแยกทางกัน และเขาขอเชื่อในตัวซาโบ
โคอาล่าไปหาดราก้อน โดยดราก้อนบอกว่าถ้าซาโบเป็นคนสังหารพระราชาคอบร้าจริง ๆ เขาจะไม่ให้อภัยซาโบเด็ดขาด ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
ดราก้อน: บอกฉันที… คุมะ… นายเห็นอะไรมาบ้าง?
คุมะ: รับทราบครับท่าน…
ดูเหมือนว่าคุมะยังมีอากัปกิริยาเหมือนกับทาสอยู่ ทันใดนั้น แมลงโทรสารก็ดังขึ้น ด้านศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเข้าแทรกแซงสายที่โทรไปที่อาณาจักรคามะบักกะ และบอกว่าอาจจะเป็น “จักรพรรดิเพลิง” ก็ได้ พวกเขาเริ่มบันทึกการสนทนา
โคอาล่ายกหูโทรศัพท์ขึ้น
โคอาล่า: ทุกคนเงียบหน่อยค่ะ!! สวัสดีค่ะ! นี่โคอาล่าพูด
ซาโบ (แมลงโทรสาร): นี่ฉันเอง… ซาโบ…!!
[ จบตอน สัปดาห์หน้างด ]  

https://www.facebook.com/THAIONEPIECEbyTLK/posts/pfbid0VBmZw6qdyFq2bWbTCsdFnB2oeYAYPpQGDYUL45FEzViQZK2Gy7HAeiyj1Qd4Triql