ตอนแรกๆก็ฝืนๆหน่อยครับ แต่ตอนนี้บอกตรงๆ ไม่ได้วิ่งแล้วจะเป็นจะตาย เมียด่าว่าบ้า แต่มันเสพติดจริงๆครับ ยิ่งถ้าวันไหนใส่สุดๆ แทบสลบนี่ยิ่งชอบครับ แต่ตอนนี้ต้องลดเหลือ 3-4 วัน/สัปดาห์ จากแต่ก่อน 6-7 วัน เพราะผอมเกินไป

หมอบังคับ

มันต้องได้เหงื่ออะ ไม่งั้นนอนหลับแล้วตื่นมาจะไม่ค่อยสดชื่น จริงๆการวิ่งพอเลยจุดที่ทรมานช่วง 20 นาทีแรกไปได้ หลังจากนั้นมันสนุกมากเลยนะ ยิ่งถ้าวิวสวยๆ อากาศดี สถานที่ดีด้วย

เฉยๆครับ รู้สึกสนุกกับการวิ่งแค่ตอนไปงานวิ่ง วิ่งเองมีความสุขที่สุดก็ตอนวิ่งครบระยะที่ตั้งไว้นี่แหละครับ

ออกกำลังกายที่ผมมีความสุขระหว่างเล่นคงมีแต่ฟุตบอล แบดก็สนุกแค่ชั่วโมงแรก ชั่วโมงที่2 ก็เอาแต่คิดว่าเมื่อไรจะหมดเวลา

วิ่งเพื่อที่จะได้แด๊กได้ครับ

โคตรเบื่อ คือไม่มีอะไรท้าทายเลย วิ่งก็คือวิ่งโคตรไม่ชอบแต่ผมจำเป็นต้องวิ่งเพราะ ชอบเล่นบอล แต่มันไม่มีคนเล่นเพราะโควิด เลยลากยาวมาเลย แล้วอยากออกกำลังกาย จำเป็นต้องวิ่งโคตรไม่สนุก ผมเลยต้องหาวิธีแก้เบื่อเวลาวิ่ง พยายามทำเหมือนเล่นบอล คือ วิ่งสปิดเต็มที่เอาจนเหนื่อย จากนั้นก็เดิน ๆ ๆ พอหายเหนื่อยก็วิ่งสปิดต่อสลับไปมา วันหนึ่งก็ได้เกือบ 10 โล พอแก้เบื่อได้บ้าง

ของผมทีแรกวิ่งเพื่อกินตอนนี้ก็ยังคงวิ่งเพื่อกินที่เพิ่มมาคือดูสาวไปด้วย

ตอนแรก วิ่งเอสความฟิต เพื่อจะไปเตะบอล
วิ่งไปวิ่งมา ไม่เตะบอลละ เดี๋ยวข้อเท้าพลิก วิ่งอย่างเดียว

การวิ่งมันมีศิลปะนะ ไม่ใช่ว่าสักแต่จะวิ่งเอาระยะ วิ่งเอาเวลาอย่างเดียว

การวิ่งมี2แบบ ระยะสั้น กับ ระยะไกล
ถ้าวิ่งระยะสั้น เอาพลัง เอากล้าม อันนี้ผมไม่ถนัด
แต่ถ้าวิ่งระยะยาว ผมหาอ่านเพจต่างๆ ข้อมูลต่างๆ แล้วเอามาสรุป จนได้ทางของตัวเอง
ผมสูง170 นน. 85 ถือว่า อวบแหละ

แต่ก่อนผมวิ่งยังไง ก็ไม่เคยวิ่งได้เกิน10กม. 12โลก็แบบหมดแรงตาย
ทีนี้ ได้เห็นรูปถ่ายเราวิ่งรวมกับคนอื่น เฮ้ย ทำไมเราวิ่งเท้าแบะอยู่คนเดียววะ จากนั้นก็มาศึกษาท่าวิ่ง ปรับแก้ท่าวิ่งอยู่2เดือน(เวลาบิดข้อเท้าเข้ามากๆตะคริวจะกิน) แก้ด้วยการ ฝึกสไตรด์ ช่วงนั้นไม่อ้วกไม่กลับบ้าน ซ้อม ดริล เพื่อขัดเกลาท่า ให้ขาสามารถส่งพลังงานได้เต็มที่ จนได้สเตปการวิ่งมา4สเตป
ทีนี้พอจัดท่าได้ ผมวิ่งยาวได้ เรื่อยๆ จนกว่า ขาจะหมดแรง วิ่งจนหิวข้าว วิ่งสองชั่วโมงครึ่ง เพซ8-9
10กม.คือยืนพื้น ในการซ้อมแต่ละครั้ง ทีนี้ผมก็มอง ฮาฟเลยดิ ซ้อม12-14-16 แต่พอถึง16ร่างกายเริ่มงอแง มันหิว เพซปกติผม 1ชั่วโมง วิ่งได้ 8โล แต่ถ้าลงมินิ ผมจะอัดที่ 9โลกว่าเกือบ10 ถัาวิ่งยาว ผมจะใช้เพซ8-9 16กม.เลยไปสองชั่วโมงครึ่ง โหลดคาร์บมาไม่พอ มันเลยหมดแรง

เวลาวิ่ง ผมไม่ฟังเพลง เน้นดูสาว ..ไม่ช่าย
เน้นฟังเสียงร่างกายตัวเอง ลงเท้าดีไหม กล้ามเนื้อรู้สึกยังไง ออกแรงส่วนไหนของขา
การออกแรง มันก็มี ออกแรงน่อง ออกแรงต้นขา ออกแรงสะโพก ใช้แขนแกว่งช่วยไหม พวกนี้อะ การวิ่งของผมเลยไม่เคยเบื่อเลย มันสนุกกับการเล่น และได้พัฒนาตัวเอง

ผมกลับมาวิ่งได้วันที่2ละ พย.จะลง เทรล32โล
ซ้อมวันนี้ ปังพินาจมาก ร่างกายไม่พร้อมรับความดัน วิ่งได้โลนึงลมดัน พอฝืน ก็อ้วก พออ้วกก็จะเป็นลม แต่ผมก็ยังเดินต่ออีก5กม.แล้วก็อ้วกไปอีกรอบ ตอนนี้เป็นไข้อ่อนๆ 55555

ถ้าวิ่งวนไปวนมาในลู่ หรือที่แคบๆรัศมีไม่เกิน 600 เมตรนี่ผมโคตรเบื่อเลย แต่ถ้าวิ่งสวน หรือซิตี้รัน นี่ไม่มีเบื่อถึงไหนถึงกัน

กิจกรรมทุกครั้งที่ผมจะทำเสมอเวลาไปเที่ยวตจว หรือไปตปท ก็คือเปิดแมพวิ่งซิตี้รัน จากที่พัก ละหารถสาธารณะกลับที่พัก เดือนหน้าไปปัตตานี ก็ว่าจะซิตี้รัน ตอนช่วงเช้าปัตตานีอยู่ รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง

ช่วงก่อนวิ่งจนถึงออกสตาร์ทแรกๆจะรู้สึกเบื่อๆ แต่พอวิ่งไปสัก2-3 โลก็เริ่มรู้สึกเฉยๆวิ่งได้เรื่อยๆ แต่ถ้ามีคนที่เพซพอๆกันวิ่งนำหน้าจะรู้สึกสนุกกับการวิ่งตาม

ชอบเดินมากกว่าวิ่งครับ

วิ่งจนเจ็บเข่าหมดแล้ว

ไปว่ายน้ำแทน

ขาขาวๆ ด้านหน้าทำให้มีแรงวิ่ง

วิ่งลู่อยู่บ้านครับ
ทรมานตรงเบื่อนี่ละครับ
วิ่งไปมองหน้าปัดลู่วิ่งไป

เป็น passion สำหรับผมเลยครับ เสาร์อาทิตย์ต้องออกเทรล มันคือการพักผ่อนเลยครับ