กฏหมายบังคับใช้ยาก + เราก็ชอบใช้รายเล็กๆกันน่ะแหละ มีอะไรก็ตามยาก ถ้าใช้พวกบริษัทใหญ่ๆก็จบ แต่จริงๆบ.เล็กๆก็ดีอ่ะนะ ถือว่ากระจายรายได้

ต้องตกลงคิดว่ายังพอมีกำไร แต่พอทำแล้วเข้าเนื้อ เลยต้องหนี

ช่างโดนซื้อตัว ผู้รับเหมาหาช่างไม่ได้ เลยต้องหนี

อีกปัญหาหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคนพูดถึงคือ ผู้ว่าจ้างรู้มาก ตกลงค่าใช้จ่ายแบบแทบไม่มีกำไร(บางทีก็ไม่มีกำไร) ช่วงเศรษฐกิจไม่ดี ผู้รับเหมาก็ต้องการงาน เลยเสี่ยงรับงานเพราะอย่างน้อยจะได้มีเงินหมุน แต่พอทำไปแล้วขาดทุนหนัก ก็เลยต้องหนี

ลองดูราคาเหล็กช่วงนี้ได้ ขึ้นมาเท่าตัว ถ้าผู้ว่าจ้างไม่ยืดหยุ่นสัญญา แปลว่าผู้รับเหมานี่แบกต้นทุนพุ่งเลยนะ หลายๆที่ช่วงนี้เลยมีข่าวว่าทิ้งงานกัน

ทำแล้วขาดทุน ไม่มีการคำนวนต้นทุนกำไรที่ดี

ทำงานไม่มีแบบแผน

หาเงินก้อน แล้วหมุนไม่ทัน

มิจฉาชีพในคราบผู้รับเหมา

ขาดรายละเอียด​การทำงานและการทำสัญญาที่ไม่เป็นมืออาชีพทั้งฝ่ายผู้รับจ้างและผู้ว่างจ้างครับ​

ส่วนสำคัญ​ที่ควรจะมีประกอบด้วยแบบก่อสร้าง/BOQ/งวดงาน+ระยะเวลา ซึ่งจะควบคุมทั้งสองฝ่ายให้สามารถควบคุมงานใก้เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ได้ครับ

เออ เรื่อง BOQ นี่ปวดหัวกับผรม. ชอบให้ฝั่งออกแบบทำ BOQ เปล่าให้ ทำไมมึงไม่ถอดเอง แล้วพอมีปัญหาก็มาโทษว่าผู้ออกแบบแจกแจงรายละเอียดไม่หมด

อีกอย่างคือ ไม่ยอมทำ shop drawing พอสร้างไม่ได้ก็มาแก้แบบ ปวดหัวกับแม่งจริงๆ

ผมเคยโดนทิ้งงานมาก่อน ครั้งถัดมาผมขอจ่าย 100% ตอนตรวจรับงานเลย ใครรับไม่ได้ก็ถอยไป สุดท้ายก็หาผู้รับเหมาได้ แพงหน่อยแต่จบแน่

เห็นข่าวผู้รับเหมาโดนไล่ยิงก็เพราะแบบนี้แหละครับ กฎหมายใช้ไม่ได้ ก็ต้องใช้กฎหมู่นี่แหละ

จ้างทำบิวอินผมก็นึกไงไม่รู้ไม่เซนสัญญาดีๆ ข้อดี-ช่างอย่างอินดี้ทำเกินที่ผมออกแบบไว้ 55+
ข้อเสีย-งานสุดท้ายทิ้งไปเพราะว่าช่างลืมใส่ท่อร้อยสายไฟตรงทีวี

ต่อเติมหลังบ้าน ช่างรู้จักกัน เมียผมดันโอนเงินไปล่วงหน้า 25000 ช่างทำไปแค่หมื่นเดียว ไม่มี ไม่หนี ไม่คืน
แล้วแกก็ยังไปติดหนี้ร้านก่อสร้างแถวๆนั้น ต่างก็คิดซะว่าเวรกรรม

ส่วนที่ทำงานผมจ้างงานไหน แทบจะ 100% ไม่เสร็จตามกำหนดซักที่

ในฐานะสถาปนิกผมจะเรียงให้เป็นข้อๆเลยครับ

1.การเป็นผู้รับเหมา ส่วนใหญ่ไม่ต้องมีใบรับรองครับ รวมถึงการเป็นผรมไม่จำเป็นต้องมีการศึกษาด้วย
2.เนื่องจากใครเป็นก็ได้ มันทำให้ขาดMindset การบริหารที่ดีครับ งานรับเหมาขึ้นกับดวงเยอะนะครับเห็นแบบนั้น
ดวงที่ผมหมายถึงคือพวก อะไรที่มันไม่สามารถคุมได้ทั้งหลาย เช่น สภาพอากาศต่างๆ Human error อุบัติเหตุสารพัด
การทำงานกับช่างเราไม่สามารถคัดเกรดได้ง่ายๆเหมือนเลือกคนที่จบจากสถาบันได้ ซึ่งไม่มีทางรู้ได้เลยช่างแต่ละคนจะดีผีเข้าผีออกเมื่อไหร่ยังไง
3.หลายคนทำแล้วรวยหลายคนทำแล้วเจ๊งบางที่โชคดีทำได้ไม่มีปัญหาก็คิดว่ามันง่ายครับซึ่งมันไม่ได้ง่ายเหมือนกันทุกงาน
4.การไม่ทำประกันราคาจาก ข้อ3 คือผรมที่หนีส่วนใหญ่ไม่เคยคิดbudget ที่เป็น error budget คิดแค่ว่าถูกแล้วกุได้งานได้เงินก้อน แต่สุดท้าย พวกนี้ถ้าพลาดนิดเดียว หมุนเงินตัวหมุนกันหมด
5.การเป็นผรมที่ดีโคตรยาก ไม่พอการจะเรียกราคาที่สมเหตุผลก็ยากกว่า
6.80-90เปอร์เซ็นของการฟ้องร้องกับผรม เป็นคดีแพ่งล้วนๆ ไกล่เกลี่ยกันเป็นสิบปี
7.มันเป็นวงจรอุบาทตั้งแต่ ลูกค้าไปกด ผรม ผรมไปกดค่าแรง จนไปกดวัสดุ กดกันเป็นวรรถจักร ไม่รวมงานบางงานลากยาวแล้วค่าวัสดุเปลี่ยนแบบเดือนต่อเดือน ทำไปเจ๊งไปครับ

ไม่ทั้งหมดนะครับ มันมีผู้รับเหมาคนนึง พร้อมจะกลับมากระทรวงเดิมสมัยหน้าด้วยนะครับ

เพราะ แม่งเหี้ยจัดยังไงละ นรกส่งพวกเหี้ยนี่มาเกิด

หลังบ้าน 300k ที่ทำไป แม่งหนีตอนเบิกไปแล้ว 250k ตามแม่งไม่ได้ด้วย

ขอให้แม่ง ล่มจม ไอ้สัส

ข้อ1โคตรเห็นด้วย เรามีโรงเรียนช่างก่อสร้างไปทำไมถ้าไม่ออกใบประกอบวิชาชีพ ช่างไฟ ช่างแอร์ ช่างนู่นนี่นั่น ช่างแม่งเลยละกัน

ใจเย็นนะจารย์ คำต้องห้ามล้วน อารมณ์มาเต็ม

เห็นใจเลยครับ 250k

รับงานซ้อนหมุนเงินไม่ทัน ขาดทุน หนีดีกว่า ญาติกันคนรู้จักกันนี่ตัวดีเลยไม่จำเป็นอย่าจ้างพวกนี้ หาบริษัทใหญ่ๆมีมาตรฐานหน่อยดีกว่าจ่ายแพงกว่าแต่จบแน่นอน

เคยจ้างญาติกันปลูกบ้านให้พ่อแม่ทำสัญญาผ่อนจ่าย 4 งวดระยะเวลาทำ 2เดือน พอจ่ายงวด 3ไปเริ่มทิ้งงานอาทิตย์นึงส่งช่างมาทำวันเดียวหลังๆไม่มาเลยอ้างนู้นนี่ตลอดต่อรองขอให้จ่ายงวด 4 จะกลับมาทำต่อให้พ่อแม่ผมก็จะให้จ่ายกลัวไม่เสร็จ สุดท้าย 6เดือนกว่าจะเสร็จ เสร็จแบบห่วยๆทุกวันนี้ยังต้องตามเก็บตามซ่อมอยู่เลย
รู้ทีหลังคือหมุนเงินไม่ทันเอาเงินเราไปซื้อของทำบ้านอื่นไม่มีเงินซื้อของทำบ้านผมต่อ

ถ้าBoqยื่นธนาคารผมทำให้เจ้าของบ้านนะ​ แต่ถ้าหาผรม.ผมจะส่งแบบแล้วให้เขาทำBoqมาดูก่อน​ บางคนเขียนมือมั่วๆมาก็ไม่เอา​อ่ะ​ หรือมาคิดเป็นราคาต่อหน่วยง่ายๆก็ไม่เอา​ ไม่ได้งานสเปควัสดุ​ ตอนนี้ได้ผรม.ดี​ งานสบายไม่ปวดหัวเลย