แต่ละคนก็มีความสุขกับอะไรต่างกัน รู้ได้ไงว่าเค้าควรมีอะไรตอนอายุเท่าไหร่ เป้าหมายชีวิตเค้าอาจไม่ใช่เรื่องเงินหรือต้องมีอายุยืนยาวก็ได้

ถ้าเข้ามาแบบปรึกษาเรื่องวางแผนการเงินอ่ะโอเคคุยกันได้ แต่อยู่ดีๆไปพูดว่าคนอายุเท่านั้นเท่านี้ควรมีอะไรดูจะไม่ควร

สำหรับผม มันมีประโชนย์นะ แต่ไม่เคยไปลงเรียนอะไรแบบนั้นนะ 5555

บางทีผมก็หลับหูหลับตา ใช้ชีวิตเฉื่อยๆเรื่อยๆไปวันๆ กินอิ่มนอนหลับปกติ มีรายได้ปกติพอประมาณ ไม่ได้เดือดร้อนแล้ว

พอวันนึงมาเจอวันที่ต้องใช้คำว่า ประสบความสำเร็จด้านเงินมาเป็นตัวชี้วัดในชีวิต ก็หน้ามืดเหมือนกันนะ

- แม่ต้องไปหาหมอ อีกจังหวัดนึงทุกๆ 2 อาทิตย์ ก็ลำบากมาก เพราะผมอยู่ กทม ด้วยงานที่ทำ ต้องหาเงินช่วยส่งไปให้แม่
- ผมไม่สามารถซื้อบ้านใหม่ให้แม่อยู่ใกล้ รพ ได้ชิลๆ
- ผมไม่สามารถทำให้แม่หยุดทำงานรอรับเงินเดือนจากผมได้แบบ 100% แม่ยังต้องทำงานอยู่ ทั้งๆที่ควรได้พักแล้ว
- คบแฟนเก่า ฝั่งโน้นก็ถามละ ทำงานอะไร ลูกใคร พ่อแม่ทำอาชีพอะไร จนเลิกไป
- คอนเนคชั่นการเติมโตก็ไม่มี คำแนะนำจากคนเก่งๆก็เข้าถึงยาก
- โอกาสดีดี ที่ควรจะมี ก็ไม่มี แบบ “กูได้ที่ตรงนั้นมาถูกมาก เมิงเอาไหม กูแบ่งให้ครึ่งนึง” (คอนเนคชั่นคนนั้นคือ..ไม่มี)
- พูดอะไร ก็ไม่มีใครฟัง อยากทำอะไรก็ไร้คนสนับสนุน ต้องทำเองทั้งหมด ต้องฝ่าฟันคำฉุดรั้งจากคนรอบบ้างไปเอง แทนที่ เมิงต้อง ทำ 1 แบบนี้นะ ละค่อยทำ 2 แบบนั้นนะ ถึงจะค่อยทำ 3 อันนี้ถ้าเราเข้าถึงคนเก่งๆ ไม่ต้องลองเองจนเยอะเกินไป
- ลองให้คนที่เค้ามีพร้อมดิ ชีวิตมันจะไปต่อได้อีกเยอะ ผมเลยต้องการมันนะ

แต่ความสุขใครความสุขมันจิงๆคับ อันนี้เราก็ต้องเคารพกัน ใครอยากสุขแบบไหนก็สุขไป แค่อย่าไปเบียดเบียนใครกันก็พอ ยืมเงินเพื่อนก็เบียดละนะ 555

เป็นหุ่นยนต์คงทำได้แบบนั้น

ก็ต้นทุนชีวิตไม่เท่ากันตั้งแต่เกิดแล้วจะมีเท่ากันได้ไง สอนได้แหละตัวเองต้นทุนชีวิตดี มีโอกาสศึกษาดีกว่าคนอื่นไรงี้

ความเห็นส่วนตัวนะครับ,

มันคือประโยคที่เหมาะกับคนฟังบางกลุ่มครับ คือ เขาเองก็แค่พยายามจะบอกกับคนที่เลือกที่จะเข้ามาฟังเขา (เพื่อให้เชื่อเขาและเดินตามเขา)
เลยอาจจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับคำพูดประเภทที่ว่า มาเฉือกอะไรกับชีวิตกุ ... ซึ่งมองว่าถ้าเราไม่ฟัง เขาก็มาบังคับอะไรชีวิตคุณไม่ได้นะ

แต่ถ้าพุ่งไปที่ประเด็นและวิเคราะห์กันที่คำพูด ว่า คำพูดเหล่านั้นใช้อะไรมาเป็นบรรทัดฐานว่า เราควรจะมีอะไรตอนไหน, แบบนี้ ผมสนับสนุนให้ด่าเต็มที่เลยครับ ... เนื่องจากคนกลุ่มนี้ดีแต่พูดตั้งเป้าให้คนเกิดความฮึกเหิมและเดินทางตามเส้นทางที่เขาต้องการโดยอาจจะไม่เคยไปศึกษาเพิ่มเติมเลยว่า ต้นทุนหรือปัจจัยของแต่ละคนมันต่างกันขนาดไหน มันจะมาตั้งเป้าให้ทุกคนเดินและมาหยุดที่จุดเดียวกันไม่ได้

ดังนั้น ถ้าคุณเป็นไลฟ์โค้ชจริงๆ คำพูดพวกนี้จะต้องแปรผันตามปัจจัยและสถานะของแต่ละบุคคลครับ
เพราะมันไม่ใช่ทุกคนที่ต้นทุนไม่เท่ากัน จะมาตั้งเป้าเท่ากันมันไม่ได้

คนที่สร้างวาทกรรมเท่ๆไปเรื่อยแบบนี้, ผมมองว่า ก็แค่คนคิดคำพูดสร้างแรงบันดาลใจคนนึงครับ ไม่ได้มีความสามารถในการเป็นไลฟ์โค้ชอะไรหรอก เพราะสุดท้ายก็เข้าอีหรอบเดิม คือ เพื่อขายคอร์สหรือสินค้าให้พวกเรา

ต้นทุนคนเราไม่ทันกันนะ

อายุ 17 แต่งงานมีผัว

อายุ 18 มีลูกคนแรก

อายุ 22 มีลูกคนที่สอง

อายุ 25 มีลูกคนที่สาม

อายุ 40 มีหลานคนแรก

อายุ 45 มีหลานคนที่สอง

อ่านแล้วนึกถึง RO ep4.0,5.0 ครับ

lv1-10 training grounds
lv11-33 muka เอาหอกไปขาย หาเงินซื้อกั๊ก
lv33-52 hode job40พอ ไปเปลี่ยนฮัน
lv53-55 hode เก็บjob
lv56+ ไปเช็ค desert wolf เผื่อ gm ลืมแก้ อัตราดรอบ มีด
## รีบหา zeny แล้วซื้อตุน cashcoin ไว้
lv56+ แมพกระรอก หา hood,sandle ขาย
lv56+ สฟิ้ง ชั้น2
lv70+ goblin archer หา com[4]

ทุกอย่างต้องรัช ห้ามพัก ห้ามคุย ห้ามเสียเวลา

## ขนาดในเกมส์บางครั้งยังทำไม่ได้เลย คนแค่ ร้อย พัน หมื่นคน ตัวแปรยังมีมากมาย แล้วนี่ชีวิตจริง..