เห็นคนเวียดนามกับอินโดโคตรบ้าพลัง บ้าบอล ขนาดบอลเด็กu19คนยังดูเป็นหมื่นเต็มทุกนัด บอลลีกไม่ต้องพูดถึง

พอมาดูของเรานี่บ้าบอลก็จริง แต่คนละเรื่องกับสองประเทศนี้เลย บอลลีกคนดูก็น้อยไม่ค่อยมีวัฒนธรรมไปดูบอล คิดว่าจะส่งผลกับบอลทีมชาติแค่ไหน เป็นปัจจัยสำคัญมั๊ย

ส่วนตัวผมว่าโคตรสำคัญเลย อีกเรื่องที่สมาคมน่าทำคือสนับสนุนทีมสโมสรให้สร้างฐานแฟนเนี่ยแหละ ไม่ใช่แค่ทีมฟอร์มดีก็ดู ฟอร์มตกก็หาย

แต่ทำไงนี่สิ โคตรยากเลย

คิดว่ามีส่วนค่อนข้างมากเหมือนกันครับ อย่างเวียดนามนี่ก็ชัดเลย อารมณ์ร่วมของแฟนบอลที่อินกับบอลทีมชาติเยอะกว่าไทยมากแน่นอน กับอีกสิ่งที่ผมตั้งข้อสังเกตเอง แต่ยังไม่รู้ว่าจริงเท็จประการใด คือ เด็กไทยรุ่นใหม่น่าจะสนใจเล่นฟุตบอลน้อยลง ทำให้เกิดนักบอลเก่งๆเป็นช้างเผือก ก็จะน้อยลงตามไปด้วย(คนที่เก่งจริงๆ ก็คิดว่ามี แต่เด็กในยุคที่มีโด้ เมสซี่ เป็นไอดอลเกือบทั้งหมด ก็อาจจะเลือกเล่นตำแหน่งมากองกันอยู่ที่ปีก กับ กองหน้าหมด) อนาคตทีมชาติชุดใหญ่ก็อาจจะด้อยลงเรื่อยหรือไม่ก็อยู่ในระดับเดิม แต่ชาติอื่นๆที่เราเคยเป็นต่อหรือพอๆกับเราเค้าก็พัฒนาแซงหน้าเราไปเรื่อยๆ

ถ้าคนดูบอลเยอะ มูลค่าลีคและทีมชาติก็สูงขึ้น มีสปอนเซอร์ลงทุนเยอะ เม็ดเงินหมุนเวียนเยอะ ก็จะเกิดการพัฒนาขึ้นในหลายๆด้านครับ

สโมสรก็จะมีเงินไปลงทุนพัฒนาโครงสร้าง สนามแข่ง สนามซ้อม อคาเดมี่ วิทย์กีฬา แมวมอง การเก็บสถิติเชิงวิเคราะห์ หรือลงทุนขยายฐานแฟนบอลในต่างประเทศ

สมาคมก็จะมีเม็ดเงินนำไปพัฒนาตามแผนงาน ลีคสำรอง ลีคเยาวชน พาทีมชาติทุกชุดไปอุ่นเครื่องกับทีมระดับสูง สนามซ้อมทีมชาติ หรือแม้แต่การจะของบสร้างสนามฟุตบอลแห่งชาติก็จะง่ายขึ้น เพราะมีแฟนบอลจำนวนมากคอยหนุนหลัง

คหสต คนไทยบ้าบอลนะ อาจจะไม่คลั่งเหมือนอินโดกะเวียดนาม แต่สภาพสังคมของเราตอนนี้มันลำบาก แค่ทำมาหากินก็เหนื่อยแทบแย่แล้ว จะเอาเงิน+เวลาที่ไหนมาดูบอลในสนาม ดูในคอม มือถือ ทีวีที่บ้านดีกว่า ต้นทุนน้อยกว่า แถมไม่ต้องไปเจอรถติดอีก ชีวิตคนไทยตอนนี้มันเหนื่อยเกินกว่าจะไปดูบอลในสนามครับ อันนี้จากปากเพื่อนผมที่เป็นอุลตร้าเมืองทองนะ

บ้านเราฟุตบอลไม่ได้เข้าเส้นอะเเค่เป็นกระเเสโดยล้อไปกับผลงานทีมชาติ ถ้าจะปลุกกระเเสก็ต้องให้ทีมชาติผลงานดีๆ+ทีมสโมสรขยันกระจายการตลาดลงท้องถิ่นอะ แบบไปดึงสปอนเซอร์ท้องถิ่นมาสนับสนุนและสโมสรไปแจกช่องทางการเข้าถึงผ่านสปอนเซอร์อีกที และปลายปีก็หาของรางวัลจากสปอนเซอร์มาติดปลายนวมให้แฟนบอล โดยอาจแทรกตั๋วปี เสื้อสโมสรผ้าพันคอเข้าไปในของรางวัล แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนักบอลต้องฟิตเล่นมันส์ด้วยนะ

มีส่วนมากครับ คนดูเยอะ สปอนเซอร์เข้าเยอะ รายได้ดี คนอยากเป็นนักบอลเยอะ โอกาสเจอนักเตะเก่งๆก็มากตาม

ดูง่ายๆก็สหรัฐอ่ะ ประเทศมีพร้อมทุกอย่าง แต่ฟุตบอลไม่นิยม นักกีฬาดีๆเลยไปเล่นอย่างอื่นหมด

มีส่วน แต่ไม่ใช่สำคัญที่สุด ที่สำคัญที่สุดคือการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ก็เหมือนเรียนจบม. 6 มหาลัยที่มีคุณภาพนะแหละ

ทั้งเกาหลีและญี่ปุ่นไม่ได้มีกีฬาฟุตบอลที่เป็นที่นิยมที่สุดนะ แต่เขาพัฒนาคนเป็นแล้วเค้าก็ได้ทีมระดับโลกไง

บอลเดินสาย สนามเล็ก7คน ดูจะเข้ากันดีกับคนไทยครับ น่าจะพัฒนาต่อยอดเป็นพื้นฐานได้

สนามเด็กยิ่งใหญ่มันน่าเบื่อ ร้อน บอลก็ไม่สนุก เดิมพันก็ไม่มี เล่นโยนยาวเป็นบอลอังกฤษยุค80

เวียดนามบ้าจริง แต่การอุดหนุนสินค้า โครตจะน้อย


เอาแค่ระดับสโมสรยังไม่อุดหนุนอะไรมากเลย นอกจากตั๋วที่เข้าไปดูบอล

ทีมชาติก็ยังใส่เสื้อยืดดาวทองซะส่วนใหญ่

แต่ที่นั่นพวกคนรวยเขาทุ่มให้สโมสรจริงจัง เลยมากลบตรงนี้ได้



แต่อินโดก็บ้าจริง ของก็พังเกือบทุกครั้ง

มีผลไม่น้อยละ ถ้าอยากให้กระแสดีอีก ทีมชาติต้องผลงานดี แล้ววันนั้นจะส่งผลต่อสโมสร

เด็กรุ่นใหม่อาจจะเริ่มสนใจบ้าง ดูเป็นกระแสดีกว่าไม่ดู

ส่วนรวยจน ยังไงซะ ถ้าคนบ้าบอล ก็ต้องยอมเจียดเงินไปสนามละ

พวกประเทศทางอเมริกาใต้จนกว่าไทย ก็ยังไปดูกัน รวมทั้ง อินโดนีเซียกับเวียดนาม

เห็นด้วยครึ่งหนึ่ง ไม่เห็นด้วครึ่งหนึ่งครับ

ตรงส่วนเรื่องเพราะภาวะเศรษฐกิจ ผมว่าไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่จริงๆแล้วคือคนไทยไม่ได้คลั่งฟุตบอลไทยขนาดนั้น ยิ่งเกิดขอเปรียบเทียบกับบอลระดับโลก ยิ่งทำให้หลายๆคนไม่อยากดู เพราะคำว่าไม่สนุก หรือเล่นไม่ว้าวกว่าที่ดูพวกยุโรปเตะกัน


ขนาดกีฬาคนชอบเยอะๆ มวย วอลเลย์บอล หรือตะกร้อ ก็ไม่เห็นคนไทยจะตามไปดูถึงสนามจนเต็ม

อีกสิ่งที่สำคัญ ผมว่าคนไทยขี้เกลียดครับ

มีส่วนมากครับ ถ้าบ้าจนถึงขั้น ทำให้นักเตะระดับดิวิชั่นสอง-สาม มีเงินเดือนมากกว่า 30000 บาท จะทำให้กระตุ้นเด็กรุ่นใหม่ให้มีแพชชั่นในการแข่งขันมากขึ้นเยอะเลยนะ