เกริ่นก่อนว่าผมมีพี่ทั้งหมดสามคน ช2 ญ1 เมื่อวานโทรคุยกับแม่เรื่องพี่ชายที่ไปก่อปัญหาเล่นพนันจน ชห ไปหลายรอบ และแม่ก็คอยตามล้างตามเช็ดให้ทุกรอบ ผมอยู่ฝ่ายที่แอนตี้การคอยช่วยเหลือลูกในทุกด้านไม่ว่าจะทำตัวห่วยขนาดไหน เพราะไม่ชอบการสปอยจนเสียผู้เสียคน โอเคว่าผิดครั้งสองครั้งยังพออภัย แต่ถ้ามากกว่านั้นต้องปล่อยให้เขาดิ้นรนเอง ไม่งั้นจะได้ใจจนทำติดเป็นนิสัย เพราะรู้ว่าไงแม่ก็ช่วย แต่แม่ผมก็ยังจะบอกว่าทำไงได้ ก็ต้องช่วยเพราะเป็นลูก แล้วผมก็เล่าให้ฟังว่าพี่ชายโทรมาหาผมขอยืมเงินไปหลายรอบ ก็เคยให้ไป แต่สุดท้ายมันก็ไม่คืนจนแม่ต้องเอาเงินตัวเองคืนให้ผม ระยะหลังๆมานี้พอมันโทรมาผมเลยไม่รับสายอีกเลย เพราะจะโทรมาแต่ตอนยืมเงิน ไม่เคยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอะไรผมเลยที่ผ่านมา พอผมพูดถึงเรื่องไม่รับสายและบอกว่าจะไม่ให้พี่ชายยืมเงิน แม่ผมก็พูดติผมว่าทำไมเป็นพี่น้องกันไม่รักกัน พี่น้องกันยังไงก็ตัดไม่ขาด บลาๆ ผมก็บอกว่าถ้าคนที่ดีกับผมแบบพี่สาวผมที่เขารักผมแบบที่แม่รัก ผมก็ให้แบบไม่มีเงื่อนไขเหมือนกัน เพราะรู้ว่าพี่สาวผมเป็นคนยังไง แต่กับพี่ชายสองคนผมขอไม่ยุ่งเกี่ยวถ้ายังไม่เปลี่ยนนิสัย (พี่ชายอีกคนก็มีปัญหาเรื่องจะหวังฮุบแต่สมบัติ)
.
จนถึงตอนนี้คำที่แม่ดุผมยังติดในใจอยู่เลยว่านี่ผมผิดตรงไหน ทำไมต้องรักคนที่เขาไม่ดูดำดูดีอะไรเรา จะคุยก็เฉพาะตอนมีปัญหาเรื่องเงิน ในอดีตผมมาเรียนที่กทม อยู่ที่ กทม ในบ้านตัวคนเดียว ทั้งๆที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกับพี่ชาย แต่คนละหลัง เขาไม่เคยแม้แต่จะมาหาที่บ้าน หรือถามไถ่ว่ามีอะไรกินมั้ย ทั้งที่ตอนนั้นผมยังอยู่แค่ ม ปลาย หรือตอนที่รถตู้เข้าหมู่บ้านหมดกลางดึกก็ขอให้นั่งแท้กซี่ไปคนเดียว ทั้งที่โทรไปขอร้องให้เขาขับรถมารับหน่อย เพราะตอนนั้นยังเด็กมากและทางค่อนข้างเปลี่ยว เขาก็ไม่ยอม จนแม่ต้องโทรไปขอให้มารับผม ถึงจะยอมมา
.
สรุปสุดท้ายแล้วเราต้องรักพี่น้องเพราะเขาคือพี่น้องเหรอครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆ หรือความคิดผมมันเป็นความคิดที่ผิดมนุษมนากันแน่

ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะสอนกันมาแบบนี้แหละครับ เพราะแม่ผมก็เป็นสอนมาแบบนี้
ของผมไม่ใช่แค่พี่น้องอะ รวมถึงญาติๆด้วย ซึ่งผมเคยบอกแม่ไปแล้วว่า
เราควรเลือกที่จะดีกับคนที่ดีกับเรามากกว่าดีกันเพราะแค่เป็นญาติกัน

เลือกทำดีกับคนที่ดีกับเรา เราไม่ได้ทีหน้าที่ทำให้ทุกคนพอใจครับ

ผมอาจจะโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ดี เพราะงั้นการรักพี่รักน้องสำหรับผมมันเลยปกติมากๆ พี่ผมช่วยแม่ช่วยยายเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก ผมเองก็ช่วยเลี้ยงน้องผมเหมือนกัน มันเลยผูกพันธ์ มันโตมาด้วยกัน ผมทำผิดอะไรพี่ผมช่วยคุยกับพ่อให้ น้องผมทำผิดอะไรผมก็ต้องช่วยคุยให้วันนี้ น้องผมเอารถเพื่อนไปชนหรือมันขอซิ่วย้ายคณะผมก็ต้องช่วยคุยให้ หน้าที่หรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมแค่ห่วงมันและรักมันแบบน้อง

ทีนี้ในกรณีท่าน ท่านแค่รู้สึกว่าไม่ได้รักพี่ท่านมากพอที่จะช่วยทุกเรื่อง ซึ่งก็ดีที่ไม่ช่วยทุกอย่าง แต่ในฐานะแม่คนเขาก็ช่วยลูกเท่าที่เขาทำได้แหล่ะ แม่แปลกในมุมท่าน ท่านเองก็แปลกในมุมแม่ มันแค่มองคนละมุมคนละฐานะเอง ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเป็นแบบนั้นเพราะทุกครอบครัวก็ไม่เหมือนกัน เหมือนคนที่บอกว่าครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนนั่นล่ะ

มันถึงกลายเป็นแบบว่า แม้จะผิดมากผิดน้อยขนาดไหนก็มักจะว่ากันไม่ได้นี่ล่ะครับ คนทำผิดเลยไม่เรียนรู้ นอกจากไม่เรียนรู้แล้วยังจะได้ใจและคอยเอาเปรียบคนอื่นไปเรื่อยน่ะครับ

คนที่คอยตามล้างตามเช็ดก็หวังว่ามันจะคิดได้สักวัน ส่วนผมที่เคยโดนกระทำมาและเห็นพฤติกรรมอยู่ในทุกวันนี้ มันคิดไม่ได้หรอกครับ

ส่วนตัวไม่อินกับคำว่าค ร อ บ ค ร ั ว เลย

อยุ่ที่ว่าใครจะทำดีกับใครแค่นั้นพอ

มันเป็น..อะไรดีล่ะ คำสอนเชิงกุศโลบายสมัยก่อนที่สอนในเรื่องจริยธรรมนามธรรมปลอม ๆ น่ะครับ แต่ผมชอบความคิดนี้มากกว่าครับ

ดีกับคนที่ดีกับเรา เลวกับคนที่เลวกับเรา และคนบางคนก็เกิดมาเพื่อตัวเองเท่านั้น

ในเคสของคุณผมเสนอให้

- ไม่เก็บเอาคำพูดของแม่มาคิดมากเกินไปครับและควรสงสารท่านมากกว่า เพราะท่านถูกสอนและโตมาในโลกแบบนั้นทุกวันนี้จึงต้องทุกข์เพราะความเชื่อที่ผิด

- คุณไม่จำเป็นต้องรักพี่น้องที่ไม่ได้รักคุณ คนที่รักคุณเพราะเงิน เรียกหาเฉพาะตอนขอความช่วยเหลือ แบบนี้เป็นเพื่อนยังไม่ได้เลยครับ พี่น้องนี่ตัดทิ้งได้เลย

- ตัดสินใจเพื่อตัวคุณเท่านั้นครับทำเพื่อตัวเอง เพราะสุดท้ายคุณต้องเป็นคนรับผลของทางที่คุณเลือกเหมือนที่แม่คุณรับผลในทางที่เค้าเลือก คุณเห็นมั้ยว่าเมื่อถึงเวลามันไม่มีใครช่วยใครได้จริง ๆ หรอกครับนอกจากเราช่วยตัวเราเอง

สุดท้ายคือความคิดคุณปกติครับ คุณแค่รู้สึกผิดเพราะมันขัดกับสิ่งที่คุณโดนยัดหัวมาจากครอบครัว เพราะคุณกำลังจะตื่นรู้และเข้าใจโลกในมุมที่มันเป็นจริง ๆ มากกว่าครับ

ถูกสอนมาแบบนั้นแหละครับ

ส่วนตัวผมตัดญาติได้ทุกคน ไม่เกี่ยวว่าเป็นพ่อแม่รึเปล่าด้วยซ้ำ

แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นอายุ18 ต้องออกไปอยู่เองแบบพวกเมกันเท่าไหร่ ชอบมนุษย์อิตาลี่มากกว่า รักครอบครัว

แรกๆ แทบจะตัดหางปล่อยวัด ยังดีตอนหลังมันกลับตัวกลับใจ ให้ยืมเงินไปทำทุน เพื่อหลาน(ลูกสองคนของน้อง) หวังว่าจะอนาคตจะยืนได้ด้วยตัวอย่างอย่างมั่นคงสักที พ่อแม่จะได้หมดห่วง

สายเลือดเดียวกัน รักกันมันก็ดี

แต่ถ้ามันไม่ได้รักกัน ก็ไม่เป็นไร มนุษย์คนอื่นเค้าก็อาจจะดีต่อเรา จริงใจกับเรากว่าสายเลือด

ก็แค่นั้นแหละครับ

บ้านผมสมัยก่อนพ่อแม่ก็คิดแบบนั้นแหละครับ พอเจอทำแสบไปเยอะตอนนี้ก็ดีกับคนที่ดีกับเราพอ

ตามแต่โบราณได้กล่าวไว้หนึ่งครอบครัวจะมีลูก1คนในครอบครัวจะเป็นบุคคลล้างผลาญไม่มุ่งยาก็มุ่งห.และการพนันจากประสบการณ์ตรงครับ

การเกิดมาเจอครอบครัวพี่น้อง เพื่อนบ้าน ที่ดี มันดีกว่าถูกหวย (ยกเว้นถูกหวยรางวัลที่ 1-3 นะ ฮาๆ)

แนวคิดแบบนี้ที่น่าแปลกใจคือมักเกิดในครอบครัวคนต่างจังหวัดเป็นส่วนใหญ่เลยและมักเป็นครอบครัวคนไทย คนรู้จักผมนี่โดนปลูกฝังความคิดแบบนี้หลายคนเลย

ส่วนครอบครัวผมดีหน่อยที่พี่น้องพูดกันตรงๆ ยอมรับความจริงกันได้บ้าง ผิดก็โดนด่า ไม่ได้ช่วยตลอด แต่รวมๆก็มักจะช่วยเหลือกันและกันดีอยู่แล้ว

และความเป็นจริงของเรา คือ ควรทำดีและช่วยเหลือคนที่ดีกับเราด้วยมากกว่าคนที่ไม่เคยคิดจะช่วยอะไรเราเลย

ไม่จริงครับ ญาติพี่น้อง เฮีย ๆ คบชาวบ้านดีกว่า

ไม่ใช่ผมแล้ว 1