วันไหนเข้มแข็งแล้วก็ลุกขึ้นสู้น่ะพ่อหนุ่ม ลองคิดว่าในชีวิตยังมีอะไรที่ยังงอยากทำอยู่บ้าง ลองไปตามความฝันดู สู้ๆครับ

ผ่านวัยเด็กอ่อนประสบการณ์อะไรล่ะครับตอนนี้คุณก็ยังไม่ได้โตนะ ยังไม่ได้ใช้ชีวิตการทำงานเลย ชีวิตคุณยังอีกไกลมีเวลาสร้างตัวเก็บประสบการณ์อีกเยอะ อย่าเพิ่งมารีบตายอะไรตอนนี้ยังไม่ทันได้ลองใช้ชีวิตหลังจากนี้เลย
ถ้าคิดว่าเป็นซึมเศร้าก็หาหมอครับให้หมอวินิจฉัย กินยารักษาจะได้หายมีแรงมาเดินต่อไป

เรื่องความรักเดี๋ยวมันก็มีเองแหละจะไปยึดติดอะไรกับมันมากมายหลังจากนี้คุณทำงานไปได้อีก 20 ปีฐานะมั่นคงก็ยังไม่สายที่หาคู่ชีวิตเลย

ซักวันมันจะเป็นวันของท่านครับ ผมเชื่อว่าถ้าท่านรองานและโอกาสแบบนี้สักวันมันต้องมาถึงท่าน และผมมั่นใจว่าท่านจะไปไกลแบบไม่ธรรมดาแน่นอน

เหมือนกำลังดูตัวเองเมื่อสิบปีที่แล้ว เรื่องราวเหมือนกันทุกอย่าง และเชื่อว่าหลายๆคู่ก็เป็นแบบนี้
วัยเรียนรักกันด้วยใจ อยู่ด้วยกันสองคน ไม่มีเรื่องงาน ไม่มีสังคมใหญ่ ที่สำคัญไม่มีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง
(แต่สมัยนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะนะ เรื่องเงิน )

ชีวิตจริงใช้ใจอย่างเดียวมันไม่พอ ต้องมีเงิน มีความมั่นคงให้ผู้หญิง
ท่านเลือกงานได้ ผู้หญิงก็เลือกคนได้เช่นเดียวกัน

ขอให้สนุกกับชีวิตโสดให้สุดเหวี่ยงครับ
เที่ยว ซื้อกิน ลองตัวท็อป ซื้อของที่อยากซื้อ ฯลฯ มีหลายสิ่งที่มีแฟนแล้วทำไม่ได้
แถมอยู่คนเดียว ถ้าหางานได้ก็เก็บเงินได้รัวๆ


ปล. ช่วงกำลังเศร้าแบบนี้ แนะนำเรื่อง 500 days of summer ครับ หนังในตำนาน
จะเข้าใจหนังได้เป็นอย่างดี ชีวิตจริงกับความฝันมันเป็นยังไง

เรื่องงานมันคงไม่ได้ดั่งใจเราหรอกครับ มีน้อยคนที่ได้ทำงานที่ตัวเองชอบ บางทีเรื่องงานเราก็ต้องทำเพื่อที่จะได้เอาไปต่อยอดเพิ่มเติมเอาบางทีเราก็ทำไปก่อนดีกว่าอยู่เฉยๆไม่ได้อะไร มันยังพอได้อะไรมาบ้าง บางทีงานที่เราไม่ชอบมาอาจเป็นเปิดโอกาศบางอย่างให้เราก็ได้ครับ

ส่วนเรื่องแฟนท่านไม่ได้ผิดอะไรครับ รักและดูแลตัวเองได้ก่อนค่อยมีแฟนก็ได้ครับ

ชีวิตมีพรุ่งนี้เสมอครับ

สู้ต่อไป

เล่นโทรศัพท์โพสลิงค์จากโทรศัพท์ไม่เป็น แนะนำเพลงรักที่เพิ่งผ่านพ้นไป
สู้ๆครับ

ผมเข้าใจนะ

แต่เรื่องความรักนี่ท่านต้องบอกตัวเองว่า คนที่ใช่มันจะมาในเวลาที่ใช่เสมอ ทั้งเรื่องอาชีพการงาน กับทัศนคติ

ไม่รู้ท่านจะเข้าใจผมมั้ย

แต่ผมเองก็ผ่านเรื่องความรักมาเยอะจนตอนนี้บรรลุความคิดนึงว่า ถ้าเค้าไม่เอาเรา ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะไปเสียเวลาลงใจให้เค้า

เริ่มรักตัวเอง พร้อมเมื่อไรก็กลับมาใช้ชีวิตแบบมีไฟ แล้วค่อยหาคู่ชีวิตครับ

ตอนนี้ผมเองก็ลอยๆ ไม่มีอะไร เพิ่งเลิกกับแฟนเก่าไปต้นปี

ตอนนี้เริ่มคบกับแฟนใหม่ที่ดีมากๆ (เจอกันในแอปหาตู่แอปหนึ่ง) ทั้งเค้าและผมต่างเกือบจะถอดใจไปแล้วว่าจะเจอคนที่ใช่ของกันและกันมั้ย ยังดีมาเจอกันก่อน

ตอนนี้ คสพ ก็ดีแบบเรื่อยๆ เข้าใจกันเกือบทุกมุม และคงต้องใช้เวลาในการศึกษากันและกันต่อไปเรื่อยๆ

ที่เล่านี่ไม่ใช่จะขิงนะครับ แค่จะบอกว่าทุกคนล้วนมีเวลาที่ใช่กับคนที่ใช่เสมอ แต่ถ้าวันใดมันไม่ใช่ของกันและกันแล้ว

เราก็จะมีเวลาที่ใช่สำหรับคนต่อๆไปเสมอ ซึ่งอาจจะเป็นคนเดิมๆ ก็ได้ใครจะไปรู้

อยากให้ท่านเข้าใจ และเปิดใจครับ อย่าเพิ่งรีบปิดกั้นตัวเอง

สำคัญคือท่านต้องเรียนรู้ที่จะรักตัวเองก่อน เพราะท่านเริ่มมีความคิดแบบ Burnout ละ ดึงตัวเองกลับมา แล้วค้นหางานที่ชอบก่อนครับ อันนี้สำคัญสุด ณ เวลานี้เลย เดี๋ยวอะไรๆ จะดีขึ้นในทุกๆด้านครับ

2 มือยังมี เรี่ยวแรงยังมี ท้ออะไรเล่า สู้แค่ตายเท่านั้นชีวิตนี้

ยกตัวอย่างผมนะ อายุ 19 ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน พกวุฒิม.6 ไปเป็นเด็กยกอะไหล่รถยนต์ ได้เงินเดือน 7,500 บาท ตัวดำๆหน้ามันๆ ละ 18.00 ไปเรียนราชภัฏภาคค่ำ ผมยังผ่านมาแล้ว 4 ปีแน่ะ กว่าจะเรียนจบ

เรื่องความรักสาวๆช่างมัน รักตัวเองให้เป็นก่อน ก่อนจะรักคนอื่นน่ะ ลุกไปสู้ได้แล้ว

ถ้าอยู่กทม pm มาได้ เผื่ออยากได้เพื่อนนั่งปรับทุกข์ จะได้ไม่เครียด

ขอให้ก้าวผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปให้ได้นะครับ ผมไม่อาจแนะนำวิธีการได้ว่า ทำอย่างไรจะฮิลใจตัวเองให้ดีขึ้น เพราะแต่ละคนก็คงมีวิธีการไม่เหมือนกัน
แต่หากท่านก้าวข้ามผ่านจุดนี้ได้เชื่อว่าจิตใจท่านจะแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าตัว
สู้ๆครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

อดทนกลั้นใจห้ามไม่ให้ทำร้ายตัวเองให้อยู่ครับ ที่เหลืออยากร้องไห้นอนเศร้าอะไรเอาให้เต็มที่เลย มีแค่เวลาที่จะบรรเทา

ว่าแต่

ไม่ใช่เราไม่ดีพอหรอกครับ มันคือจังหวะชีวิตของคนเราและไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตและความต้องการของทั้งสองคนไม่ตรงกันแค่นั้นเอง ท่านไม่ผิดที่อยากให้ชีวิตเป็นแบบไหน ทางฝ่ายหญิงก็ไม่ผิดที่อาจต้องตัดสินใจบางอย่างเพราะโดนทางบ้านกดดัน

อย่าโทษตัวเองเลย ตอนนี้ถ้าจะเศร้าเสียใจเต็มที่เลยครับ แต่เมื่อถึงจุดๆนึงควรลุกขึ้นสู้ใหม่ คิดถึงตัวเอง คิดถึงอนาคต คิดถึงคนที่คอยช่วยเหลือ คอยเฝ้าดูเราใช้ชีวิตอยู่ ชีวิตทุกคนมีค่าครับ อย่าด้อยค่าตัวเองโดยอิงจากการกระทำของคนอื่น

1. ไปทำงานครับ งานอะไรก่ได้ ไม่ต้องชอบ ไม่ต้องถูกใจ ไม่ต้องใช่ในสิ่งที่ตัวคุณเป็น เพราะผมเชื่อว่า อายุที่เพิ่งจบ น้อยคนจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไรจริงๆ ไปลองทำ อย่าคิดอะไรไปเอง อย่าฟัง อย่าเพิ่งเชื่อข้อมูลอะไรที่เขาเล่าว่า ลองครับ ถ้าอายุยังไม่เกิน 28-30 ลองผิดลองถูกไปเลย

2. เลิกฝันถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ยังไม่เกิด และยังไม่ได้ลงมือทำ ถ้าอยากจะฝัน ก่เขียนมันใส่กระดาน บันทึกมันไว้ในมือถือ แล้วทิ้งมันไปเลย อยู่กับปัจจุบัน ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด ด้อยค่าตัวเองว่าไม่เอาไหน (ทำไมผมพูดได้ เพราะผมเคยเป็น ฝันถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ฝันถึงชีวิตที่สวยงาม ฝันอย่างเดียว ไม่ลงมือ สุดท้ายนั่งโทษตัวเอง) เลิกครับ เลิกนึกถึงการประสบความสำเร็จ เลิกคนถึงความฝัน แล้วทำและโฟกัสแค่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า คุณสามารถยินดีกับความสำเร็จเล็กๆ ในแต่ละวันได้นะครับ ลองตั้งโจทย์ง่ายๆ เช่น ถ้ายังไม่ได้ทำงานก่ตั้งว่าพรุ่งนี้จะตื่น ตี5 6โมง ไปวิ่ง หรือ พรุ่งนี้จะอ่านหนังสือ 1 บท พรุ่งนี้จะทำอาหารที่ดีกับสุขภาพกิน ลองตั้งเป้าหมายเล็กๆ ที่ทำสำเร็จได้ในแต่ละวัน จะช่วยให้รู้สึกดีกับตัวเองขึ้นที่ละนิดครับ

3. ทำใจเรื่องแฟน เก็บเป็นประสบการณ์ อย่าโทษตัวเอง และอย่าโทษแฟน คุณไม่พอดีสำหรับเขา และเขาไม่พอดีสำหรับคุณ “โลกจะพาสิ่งที่ดีกับเรามากกว่า มาให้เสมอ” ผมใช้คำนี้บอกตัวเอง ไม่ว่าจะสูญเสียอะไรไป และมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ครับ เรื่องนี้ไม่มีอะไรจะแนะนำนอกจาก สู้ๆ ครับ เดี๋ยวมันก่ผ่านไป ยินดีกับโอกาศใหม่ๆของเขา ยินดีกับการเรียนรู้ และโอกาศใหม่ๆ ของเรา

สุดท้ายครับ ย่ำอีกที ไปหางานทำครับ งานอะไรก่ได้ ถูกใจไม่ถูกใจไว้ที่หลังสำหรับผมนะ ผมเป็นพวก introvert จ๋าๆ เลย ไม่ยุ่งไม่สุงสิงกับใคร อ่านหลังสือ เล่นเกม ถ่ายภาพ ตัดต่อ แต่งภาพ ทำนั้นนู้นนี้ที่เป็นกิจกรรมที่ทำคนเดียว หลังจบอยากทำงานเป็นนักวิจัย ที่ไม่ต้องพบเจอใครเยอะแยะมากมาย ผมเรียนด้านแมลงศัตรูพืช แต่เชื่อไหมครับทำไปทำมา ผมจบมา 10 ปี ปีนี้ผมอายุ 33 งานที่ผมรักและทำมาตลอดคือ งานขาย งานแรกเป็น AE ขายแอดโฆษณา ให้แบรนด์มหาชน ต่างๆ เจอคนโคตรเยอะ คุยกับคนทุกรูปแบบ เป็นคนไม่เข้าผับเขาบาร์ แต่ขายโฆษณา ให้ ร้านใหญ่ ใน RCA ต้องไปนั่งดื่ม นั่งกิน นั่งรอประชุมกับเจ้าของตอน 4 ทุ่ม 555 จนอายุ 28-29 แต่งงาน ลาออก มาเปิดร้านขายเกี่ยวกับด้านการเกษตร จนถึงตอนนี้ ผมถึงกล้าบอกว่า อย่าเพิ่งปักใจครับ ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร หรือ งานไหนใช่เราไม่ใช่เรา ไปลอง ชีวิตช่วง 20-30 ลองได้ลองเลยครับ 30ขึ้นไปค่อยคิดถึงความมั่นคงก่ไม่สายหรอก

เรื่องคู่ไม่ผิดทั้งคู่นะเวลามันไม่ได้เอง ปกติเวลาผู้ชายพร้อมลงหลักปักฐานจะช้ากว่าผู้หญิง แฟนท่านก็ประมาณนั้น
คือเค้ารู้สึกว่าพร้อมที่จะขยับชีวิตไปอีกขั้นแล้ว แต่ท่านยังรู้สึกว่าเวลายังมีเลือกงานก่อนได้อะไรแบบนี้

โฟกัสชีวิตตัวเองเนี่ยดีแล้ว แต่แนะนำอย่างนึงทำงานเลย อย่างท่านอยากทำตปท.ถ้าเจองานที่ใช้ภาษา
ผมแนะนำพุ่งเข้ารับเลย พัฒนาภาษาให้สุดทำไปซัก1-2ปีแล้วตัวเลือกจะเยอะกวาเดิมมากๆๆๆๆ

แนะนำเพราะคุณโฟกัสชีวิตคล้ายๆผม ผมอยากทำงานกับคนต่างชาติโฟกัสผมคือต้องทำงานที่ใช้ภาษาทุกที่ที่ย้ายไป
แต่ชีวิตผมเริ่มโง่มากนะ ช่วงรองานประจำผมรับงานขายของในสนามบิน งานประจำแรกคือเป็นล่ามบริษัท
แต่ปัจจุบันผมเป็นคนเลือกงานได้เอง มีคนติดต่อมาดึงตัวทุกปี เพราะงั้นเริ่มทำงานเพื่อเปิดโอกาสให้ตัวเองก่อน

ช่วงนี้ก็ปล่อยให้เวลารักษาบาดแผลไป แต่อย่าปล่อยนานชีวิตท่านก็มีจุดมุ่งหมายของตัวเองเหมือนกัน
พอทำงานแล้วถึงจังหวะชีวิตที่ดี ทุกอย่างที่คุณผิดหวังตอนนี้จะค่อยๆกลับมาเอง