การให้เกียรตินักเตะเก่าสำคัญไหมสำหรับไทยลีก
เอาง่ายๆ
- ระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง น่าจะเป็นแมนยูยุคโอเล่ ลิเวอร์พูล ที่มีการให้รุ่นพี่ยังมีอิทธิพลกับรุ่นน้องในแนวคิดต่างๆของสโมสร แมนยูนี่ผมไม่ขอกล่าวถึงเพราะดูแล้วรุ่นพี่แต่ละคนก็ไม่ได้ว่าตำนานอะไร มาต้า มาติช พวกคาร์ริคที่เป็นสตาฟยังตำนานกว่า
แต่กับลิเวอร์พูลผมว่าใช้ได้ผลนะ มิลเนอร์นี่ดูเป็นคนที่เชื่อมความสัมพันธ์ในห้องแต่งตัวได้ดี
- ระบบคลื่นลูกใหม่ อย่างแมนซิ ผมมองว่าส่วนใหญ่นักเตะที่เล่นแล้วสำรองอยู่จนอายุ 32+ นี่หายากหน่อย ยกเว้นจะร่างกายดรจริงอย่างคอมปานี เฟอนัน ที่วิ่งเบียดพวกนักเตะ 25-26 สบายๆ เอาอยู่ อะไรแบบนี้ ส่วนใหญ่จะมีการเปลีี่ยนแปลงตลอด และเน้นขายตอนที่ยังมีราคา ล่าสุดก็คงเป็นเกเบรียล เฮซุส
กลับมามองที่ไทยลีก ดูกัปตันเหลิมของโคราชแล้วผมก็ยังตะหงิดใจนิดๆ ผมสงสัยว่ามันจะเป็นกรณีไหนในสองอย่าง
1. กัปตันหมดสภาพแล้ว ใช้งานไปไม่ไหวจริงๆ
หรือ
2. พอลงเล่นได้แต่อายุเยอะ สโมสรต้องการลดค่าเหนื่อยแต่กัปตันไม่ยอม
ในฐานะคนที่มีความคิดอนุรักษ์นิยมนิดหน่อย ผมคิดว่าการที่นักเตะเป็นตัวหลักของสโมสรมานาน ใช้ฟอร์มตัวเองเป็นสินค้าของสโมสรทำเงินมาเยอะ ช่วงก่อนแขวนสตั๊ดผมว่าสโมสรก็ควร respect เขานะ คือฟอร์มอาจจะไม่เหมือนเดิม ลงเต็มที่ไม่ได้ทุกนัด แต่ก็ยังมีประโยชน์ในแง่ถ่ายทอดประสบการณ์ 10-20 ปีในชีวิตนักฟุตบอลให้น้องๆ จ่ายเงินเพิ่มบ้างผมว่าสมควรทำ
หรืออีกอย่างคืิอ กัปตันแกถ่ายทอดไม่เป็นจริงๆ บอร์ดเลยคิดว่าไม่เอาไว้ดีกว่า
เท่าที่เคยเห็นมานะ อายุเยอะแต่สโมสรยังเอาไว้ก็อย่างเช่น มุ้ย(แต่อันนี้คงเป็นข้อยกเว้น เพราะขนาดแก่แล้วแต่ถ้าเทียบฟอร์มปอนด์ต่อปอนด์ใน 2-3 ปีก่อน แกก็ยังเป็นอันดับ 1 ของกองหน้าไทย) อุ้ม(ซึ่งก็ยังเล่นระดับสูงได้)
แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะไประดับนั้น ขนาดนักเตะอังกฤษพออายุเยอะเขาก็เลือกไปเป็นตัวจริงที่สโมสรเล็กก็มี คงแล้วแต่คน