จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย อยู่ที่มองในมุมไหน

ถ้ามองตื้นๆว่าแค่แปะบอลไปมากับวิ่งคอยซ้อนเพื่อน ก็คือง่าย

ถ้ามองว่าต้องรู้จังหวะหนักเบาของเกมตอนไหนต้องผ่อนตอนไหนต้องเร่ง ต้องมีแผนผังภาพของทั้ง 22 คนในสนามอยู่ในหัวแบบ realtime เหมือนมองภาพจากมุมสูงแต่จริงๆยืนในระนาบเดียวกับคนอื่น แล้วรู้ว่าจังหวะต่อไปทั้ง 22 คนจะเคลื่อนที่ยังไง ก็ยาก

กำลังและความฟิตต้องยืนหนึ่ง คล้ายไวนาดุม สไตล์ไดนาโม สองคนนี้ยืนกลางแล้วเพื่อนสบาย

แต่สองคนนี้เขามีสกิลอื่นที่ดีเสริมไปด้วย เช่น การเปิด การยิง ความแม่นยำ เลยทำให้ต่างจากนักเตะที่ใช้กำลังคนอื่นๆ

อาแปะ

เวลาเต๊ะบอลใต้สะพานบอล 5 คน ไอ้ทีมเก่งๆ มันจะมีไอ้เซียนคนนึงที่แม่งลงพุง อายุเยอะกว่าเขานิละ ชีนิ้วตลอด

คอยดัก คอยบอก แม่งพูดจนทีมผมแม่งยังลำคาญ

แต่ทีมแม่งเก่งจริง แม่งคอยซ้อน อยู่หลังตลอด

ที่เล่นเหมือนเฮนโด้เลยก็คือฮอยแบก

ตอนแปะ ไม่ยาก แต่ต้องอ่านเกมส์ ช่วยซ้อน ช่วยประคอง ทั้งรุกทั้งรับ ยากตรงนี้ล่ะ มีดุมร่างซีดุมอีกคนที่ทำได้ดี

ความยากอย่างนึงแน่ๆคือต้องวิ่ง+ตะโกนทั้งเกมครับ ผมว่ามันเหนื่อยมาก ยากจะทำได้ถ้าแรงไม่ถึง

ยากตรงต้องอ่านเกมตลอด เพื่อนหลุดตรงไหนก็เข้าไปอุดให้
เหมือนนัดชิง UCL ล่าสุดผมว่าเห็นชัดๆเลยว่าที่ TAA ดันขึ้นไปเล่นเกมรุกได้ขนาดนั้น
เพราะเฮนโด้ช่วยโคเวอร์ให้เยอะมาก เยอะจนผมดูละยังงงใครแบ็กใครกองกลาง

สไตล์นี้เป็นฐานให้ทีมได้

แต่ยกระดับยาก

เล่นให้ง่ายที่สุด

ยาก แต่เพื่อนร่วมทีมต้องเหนือด้วย

เหมือนจอจินโย่อะ ถ้าไปทีมเล็กๆผมว่าเละเป็นขี้ 55