ตรงข้ามกับท่าน จขม.เลยครับ เพราะสำหรับผม รู้ว่าพ่อแม่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เป็นแค่ข้าราชการจนๆ ผมเลยประหยัดมากๆ แถมออกหารายได้พิเศษเองด้วยอีกทาง

จบมา ก็ยังได้ใช้เงินที่หามาได้แบบตามใจบ้างแค่บางครั้ง เพราะยังต้องนึกถึงแผนการอนาคตด้วย แต่ก็ถือว่าไม่ได้กระเหม็ดกระเหม่เหมือนสมัยเรียนครับ

ของผมตอนเรียนที่บ้านให้เท่าไหร่ใช้เท่านั้นไม่ขอเพิ่ม พอทำงานเงินเดือนเท่าไหร่ใช้เท่านั้นมีหมื่นใช้หมื่นมีแสนใช้แสน

ของผมไม่ค่อยต่างนะ คือวางแผนการใช้เงินเหมือนๆกัน

แต่จะต่างนิดนึงตรงที่ เงินที่เราหาเอง ถ้าตัดสินใจจะใช้อะไรไปแล้ว จะไม่ค่อยเสียดาย ครับ

แบบสมมุติซื้อ ของกิน ที่เค้าว่าอร่อยต้องลอง

ถ้าเงินตัวเองพลาดซื้อไปก็ อืมได้ลองละ แต่ถ้าเงินพ่อแม่ เสียดายจังว่ะ ไม่อร่อยเลย

ประมาณนี้ครับ ความรู้สึก ประมาณ ว่าาเงินเราถ้าพลาดก็แค่อืม แต่ถ้าของพ่อแม่พลาดรู้สึกผิดทันที

ตอนเรียนผมก็ใช้เงินพ่อแม่ เรียนเที่ยวกินเล่นครับ
ตอนทำงานก็ขอเงินพ่อเงินแม่เหมือนเดิม กินเล่นเที่ยว ตลอด เงินเดือนไม่พอใช้ บริหารเงินเองไม่เป็น ดีหน่อยคือตอนวันหยุด ไปช่วยพ่อแม่ทำไร่ทำนา เค้าเลยไม่ด่ามาก
จนได้อ่านหนังสือพ่อรวยสอนลูก ก็เลยเปลี่ยนมายเสทใหม่

จะขอแม่หรือหาเองผมก็ใช้หมดไม่มีเหลือเพิ่งมาพอมีตอนเริ่ม

เล่นหุ้นนี่แหละครับ

ตรงข้ามเลยครับเงินพ่อเเม่นี่เเสนลำบากท่าน ผมไม่กล้าใช้อะไรที่ไม่จำเป็นเลย พอมีเงินเป็นของตัวเองกล้าซื้อเกมของไร้สาระมากขึ้น

ผมตรงข้ามเลยแฮะ

ตอนสมัยเรียนเงินส่วนพ่อแม่ให้คือเก็บไว้

ส่วนที่สอนพิเศษหาเองได้นี่คืออยู่ได้ไม่ถึงสัปดาห์

ส่วนปัจจุบันทำงานเองแล้วนี่แบบอยากกินไรกิน อยากซื้อไรซื้อเลย

ตรงกันข้ามเลย พ่อแม่ให้เดือนละ 15-20k นี่คือเยอะสุดที่เคยให้แล้ว เทียบกับตอนทำงานคือใช้เงินไม่คิดสุด 5555

ต่างกันจิงๆคับ ตอนเด็กๆ ขอ 5บาท 10บาท โดนด่าเช้าด่าเย็น ยิ่งไปขอตอนวันหวยออกแล้วไม่ถูกหวยขึ้นมานี่ เก็บคองอเข่าได้เลยคับ

พอหาเองได้ มีใช้สบายๆ มีเหลือๆไว้เก็บ ของไหนอยากได้ก็เก็บเงินซื้อ ไม่โดนด่าซักกะคำ

ไม่ครับ ประหยัดและเปลืองเท่าเดิมเพราะ พ่อกับแม่สอนผมให้ใช้เงินเป็นอาทิตย์แล้วก็เป็นเดือน สมัยมัธยมคือให้เป็นอาทิตย์หมดแล้วหมดเลยอยากได้เพิ่มต้องอธิบายว่าเอาไปทำไรเช่นบางทีต้องทำงานกลุ่มเราต้องออกตังเพิ่มหรือกิจกรรมอื่นๆที่ต้องออกเงินมันไม่พอ อยากกินเที่ยวก็เก็บเงินเอา

มหาลัยก็ได้เป็นเดือน รวมค่าหอค่าน้ำไฟ คำนวณการใช้ดีๆ มีช่วงใช้เปลืองไหมก็มี แบบเงินหมดก่อนสิ้นเดือนก็แอบขอพี่ชายบ้าง ไปทำงานพาร์ทไทม์สั้นๆบ้าง หรืออดข้าวไปเลยก็มี แต่จริงๆถ้าไปขอพ่อกับแม่ก็ให้นะแต่จะโดนบ่นก่อนแต่แกก็ให้อยู่ดี แต่ไม่ทำบ่อย

พอทำงานก็แค่เปลี่ยนจากเงินพ่อแม่เป็นเงินเรา

ผมต่างกันเลย ตอนเรียนคือรู้ว่าบ้านไม่มี ได้เกือนละ2000ต้องใช้ทั้งเดือน ผมใช้ไม่เกินวันละ40บาท
แบ่งกินข้าว30 ไปรร.ผมนักรถ7บาทขากลับผมเดินเอา มหาลัยผมได้ทุนสบายหน่อย นั่งรถเมลล์อะไรเซฟได้เซฟ
มาเปลืองตอนปีท้ายที่ได้ช่วยงานอาจารย์ไปด้วยเรียนไปด้วย ถลุงทุกอย่างที่มีทะลวงมันให้ทะลุอย่างไม่หยุดยั้ง

ตอนขอเงินพ่อแม่ผมแทบไม่เติมเกมเลยนะ พอทำงานเติมกระจาย

ผมตรงกันข้ามเลย พอหาเงินเองค่อยกล้าใช้มากขึ้น

จริงๆผมถูกปลูกฝังให้ประหยัดแต่เด็กนะ แต่ก็ยังเข้าใจเลยว่าการใช้เงินตอนเด็กกับตอนโตที่หาเองมันต่างกันมาก
ขนาดผมไม่ค่อยได้ซื้อของสุรุ่ยสุร่ายนะยังรู้สึก

อย่างตอนมหาลัยชอบกินไก่ kfc มาก เลยมักจะกินเดือนนึง 2-3 ครั้ง ซื้อที่เป็นชุดเล็กๆเท่านั้น
ซึ่งถือว่าน้อยแล้วนะ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้จะซื้ออะไรจะคิดทันที ไปกินไอ้นั่นได้ 2 มื้อเลยนะ
ยิ่งพิซซ่านี่ลาขาดเลยล่ะครับ

ตอนเรียนเก็บเงินอย่างงก พอทำงานเองเท่านั้นแหละ เดือนละแสนก็หมดได้