ถ้าพูดถึงหนัง Cliffhanger ปี 1993 ก็ต้องคนในวัย 40 อัป ถึงพอจะรู้จักหรือเคยดู แต่สำหรับคนที่เกิดไม่ทันหรือไม่เคยดูมาก่อน ก็ต้องอธิบายให้ฟังกันเล็กน้อย Cliffhanger เป็นหนึ่งในหนังฮิตของ ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน (Sylvester Stallone) ที่ออกมาในยุครุ่งเรืองของเขาในวัย 47 ปี ในช่วงนั้นสตอลโลนมีหนังออกมาปีละ 2-3 เรื่อง และ Cliffhanger ก็จัดว่าประสบความสำเร็จ หนังใช้ทุนสร้างไป 70 ล้าน ทำรายได้ทั่วโลกไป 255 ล้าน อีกส่วนหนึ่งที่มีผลต่อความสำเร็จก็มาจากฝีมือของ เรนนี่ ฮาร์ลิน (Renny Harlin) ผู้กำกับสายแอ็กชันที่กำลังมือขึ้น เพราะเพิ่งประสบความสำเร็จมากับ Die Hard 2 (1990)

ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน รับบทเป็น เกบ วอล์คเกอร์ นักปีนเขามืออาชีพ เขาคุ้นเคยกับเทือกเขาร็อกกี้เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันก็มีแก๊งโจรที่เพิ่งก่อคดีอุกอาจปล้นเครื่องบินบรรทุกเงิน แล้วพลาดทำกล่องบรรจุเงิน 100 ล้านเหรียญ ร่วงหล่นบนยอดเขาร็อกกี้ จึงมาหลอกเกบว่ามีเพื่อนพลัดหลงบนยอดเขา ต้องรีบไปช่วยกลับมา แต่พอเกบไปถึงแล้วจึงโดนบีบบังคับให้ไปตามเก็บกู้กล่องเงินมาให้พวกมัน

อย่างที่เราจั่วหัวไว้ว่า Cliffhanger เป็นหนังที่ได้รับการบันทึกโดยกินเน็ส เวิลด์ เร็กคอร์ดไว้ในฐานะหนังที่จ่ายค่าตัวให้กับสตันท์แมนสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ ด้วยมูลค่า 1 ล้านเหรียญ เทียบอัตราเงินเฟ้อเป็นมูลค่าปัจจุบันอยู่ที่ 1.9 ล้านเหรียญ เหตุที่ทีมงานต้องจ่ายค่าเสี่ยงตายสูงขนาดนี้ ก็เพราะว่านี่คือการถ่ายทำภาพยนตร์ในยุค 90s ที่เทคโนโลยี CGI ยังไม่พัฒนาเทียบเท่าทุกวันนี้ ในการถ่ายทำฉากเสี่ยงตาย จึงต้องใช้ความสามารถเฉพาะตนของสตันท์แมนล้วน ๆ

ผู้ที่แสดงฉากเสี่ยงตายนี้คือ ไซมอน เครน (Simon Crane) สตันท์แมนชาวอังกฤษ เขาแสดงเป็นตัวร้ายของเรื่อง ที่ต้องโรยตัวไปบนลวดสลิงที่ขึงข้ามเครื่องบิน 2 เครื่อง ขณะที่บินด้วยความเร็ว 241 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ในระยะความสูง 4,572 เมตรเหนือพื้นดิน ซึ่งเครนเองก็ยอมรับว่านี่คือฉากเสี่ยงตายที่สุดที่เขาไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตนี้ เป็นฉากที่อันตรายอย่างมาก ถ้าพลาดนั่นหมายถึงชีวิตของเครนก็หาไม่

แน่นอนว่าการแสดงฉากเสี่ยงตายแบบนี้ ไม่มีบริษัทประกันชีวิตไหนยอมทำสัญญาด้วย เพื่อให้งานถ่ายทำเดินหน้าไปได้ ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน จึงอาสารับผิดชอบวงเงินแทนบริษัทประกันเองถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา เพื่อให้กองถ่ายสามารถเดินหน้าต่อไปได้

การถ่ายทำฉากเสี่ยงตายสูงเช่นนี้ ทีมงานย่อมต้องซักซ้อมกันเป็นอย่างดี เพื่อให้ทุกคนมั่นใจว่าจะต้องไม่มีอะไรผิดพลาดขณะถ่ายทำจริง เพราะถ้าผิดพลาดนี่หมายถึงชีวิตของ ไซมอน เครน ซึ่งการซ้อมนั้นก็ใช้เวลานานนับเดือนกันเลยทีเดียว ในช่วงที่ซ้อมนั้นเครนก็สวมหน้ากากช่วยหายใจและสวมร่มชูชีพฉุกเฉินไว้ด้วย ซึ่งสุดท้ายมันก็ได้ใช้จริง ๆ



ไซมอน เครน ย้อนเล่าถึงช่วงเวลาถ่ายทำฉากนี้
“มันเป็นฉากที่อันตรายมาก ๆ ผมเคยทำอะไรมาหลายอย่างที่อันตรายมาก ๆ แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงถึงชีวิตหรอก อย่างมากก็เจ็บตัว แต่กับ Cliffhanger นี่ ถ้ามีอะไรพลาดขึ้นมานี่ ผมตายได้ง่าย ๆ เลย”
ขยายความที่เครนเกริ่นไว้ว่า ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นั่นก็เพราะ การถ่ายทำฉากเสียงตายนี้ ต้องขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลาย ๆ อย่างต้องทำงานเป็นไปตามแผนเป๊ะ ๆ อย่างเช่นความเร็วของเครื่องบิน 2 ลำ จะต้องรักษาความเร็วไว้ให้เท่ากันเป๊ะ ๆ ที่ 241 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ห้ามช้าหรือเร็วไปกว่านี้ โดยเฉพาะเครื่องบิน DC-9 ที่ลำใหญ่กว่า ถ้าบินเร็วกว่านี้ปั๊บ ความแรงของลมจะกระชากแขนขาของเครนให้หลุดจากร่างได้เลย และที่ความสูงระดับนี้ ระดับออกซิเจนจะน้อยมาก ๆ การหายใจเข้าออกแต่ละครั้งก็เป็นไปอย่างยากลำบาก สภาพอากาศที่ความสูงระดับนั้นก็น่ากลัวมาก อยู่ที่ -90 องศา เครนจึงต้องสวมหน้ากากที่ออกแบบมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะให้กันความเย็นได้ และเพื่อความปลอดภัยสูงสุด เครนจะแสดงฉากนี้โดยมีร่มชูชีพซ่อนไว้ถึง 2 ชุด

แผนการในการถ่ายทำฉากนี้ ทีมงานชุดใหญ่จะรอรับเครนอยู่ที่ประตูของ Jet Star เครื่องบินลำเล็กที่เป็นจุดหมายปลายทางของเครน ทีมงานเหล่านี้จะคอยดึงเชือกที่คล้องตัวเครนเพื่อดึงเครนเข้ามาในเครื่องบิน แต่ความซวยก็มาเยือนเครนจนได้ เมื่อเครนมาถึงประตูเครื่องบินพอดี ทันใดนั้นเครื่องบินก็ตกหลุมอากาศขนาดใหญ่เข้าอย่างจัง
“ร่างผมกระแทกเข้ากับประตูเครื่องบิน แล้วก็เหวี่ยงผมออกมานอกเครื่องอีกที ร่างผมลอยขึ้นไปด้านบนเครื่อง แล้วร่างก็ไหลไปตามตัวเครื่องด้านบน จนตัวผมเกือบจะถูกดูดเข้าไปในเครื่องยนต์แล้ว ตอนนั้นผมอยู่ห่างจากเครื่องแค่เมตรกว่า ๆ เอง มันอันตรายสุด ๆ แล้ว”
ขณะเดียวกันทีมงานก็ช่วยกันดึงเชือกกันยกใหญ่ พยายามจะลากเครนกลับเข้ามาในเครื่องบินให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ เครนจึงต้องตัดสินใจใช้แผน B
“ตอนนั้นร่างผมถูกเหวี่ยงไปอยู่ด้านข้างลำเครื่องบิน ทันทีที่ร่างผมพ้นจากลำตัวเครื่องบิน ผมก็ตัดสินใจกระตุกร่มชูชีพ”

สุดท้ายการถ่ายทำฉากนี้ก็ไม่ลุล่วงตามแผนที่วางไว้ แต่มันก็ถูกจดจำในฐานะของฉากเสี่ยงตายที่สุด แล้วก็ด้วยการตัดต่อโดยทีมงานมืออาชีพ เราก็เลยได้เห็นฉากนี้ในหนังเวอร์ชันสุดท้าย
แต่เครนก็ไม่พอใจผลลัพธ์ที่ออกมา เขาอยากจะลองแสดงฉากนี้ใหม่จนกว่าจะสำเร็จ และได้ภาพที่เขาแสดงจริง ๆ ใส่ลงไปในหนัง
“ผมอยากจะลองทำมันอีกจริง ๆ เพราะผมรู้แล้วว่าผมผิดพลาดอย่างไรตรงไหน”

วันนี้ ไซมอน เครน อายุ 61 ปีแล้ว เขาก็ยังคงทำหน้าที่ตำแหน่งผู้ประสานงานสตันท์ในกองถ่ายภาพยนตร์ ผลงานล่าสุดของเครนคือ Chaos Walking (2021) ส่วนใครที่ไม่เคยดู Cliffhanger (1993) ก็น่าจะหาได้จากร้านดีวีดีเก่า หนังมีชื่อไทยว่า “ไต่ระห่ำนรก” เป็นหนังแอ็กชันที่สนุกเรื่องหนึ่ง เป็นที่จดจำจากยุค 90s และควรค่าแก่การรับชม

ที่มา https://www.beartai.com/lifestyle/movies/1030700?fbclid=IwAR2OYu5-BYEEQtyUEE6VKJB3b4Ss0vEee96nmrKRS21xbK_aE8O6GNlmyy0

เป็นหนังที่เข้าร้านเช่าวีดีโอทีไร ชั่งใจอยู่นานว่าจะเช่ามาดูดีมั้ย แล้วก็ยังไม่ได้ดูจนถึงทุกวันนี้

เรื่องนี้ดีจิงโคตรชอบ แต่ตอนดูสมัยก่อนรู้สึกว่าภาพมันคมกว่านี้นิหว่า

ได้ดูตอนเป็น VCD แล้วน่าจะราวๆปี 1999-2000 นี่แหละ

นานจนจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว แต่จำได้ว่าสนุกและหวาดเสียวจริง ฉากปีนเขาสมจริงมาก

เพิ่งมารู้นี่แหละว่าถ่ายทำกันแบบโหนสลิงบนหน้าผาจริงๆ นึกว่าใช้ CG หรือ Green Screen ซะอีก

ไต่ระห่ำนรก

ผมโคตรชอบเรื่องนี้

ตอนนั้นดูเป็น วีดีโอ เนี่ยแหละ อยู่บ้าน นอก ไม่ได้อยากจะหยิบมาดู หนังอะไร ไต่ระห่ำนรก แค่ชื่อก็ไม่อยากดู
แต่ว่างไม่มีอะไรทำก็เลยมาดู แม่งโคตรมัน กลายเป็นหนังติดอันดับในใจถึงทุกวันนี้ หนังเต็มไปด้วย ไอเดีย ในการเอาตัวรอดของพระเอก ที่เเบบเออคิดได้ เป็นหนังที่เก่ามาก ถามเพื่อน เพื่อนไม่รู้จักซักคน

สมัยนั้นหนังฮอลลีวู๊ดส่วนใหญ่จะใช้สตั้นแมนจ๋าๆ เด็กๆอย่างชอบ (สตาโลน, แวน แดมม์, อาโนล, เฉินหลง ฯลฯ) ต้องมีในลิสต์นี่เลยเวลาไปเช่าวิดีโอ

ส่วนฉากเครื่องบินถ้าสมัยนี้ยังใช้สตั้นอยู่ก็จะน่าจะ สมเด็จโนแลนด์เลย จากใน แบทแมน tdnr ฉากเปิดเรื่องเลย

แปะลิ้งค์ครับ