"เพื่อนผมชื่อเบ็คส์"
.
.
Overlap ของ แกรี่ เนวิลล์ เทปนี้มาถึงคนที่หลายคนรอคอย นั่นก็คือการไปสัมภาษณ์เพื่อนซี้อย่าง เดวิด เบ็คแฮม ทั้งหมด 29 คำถาม
แอดแปลมาให้แล้ว ไปลองอ่านดู จะได้รู้ถึงความเป็นหัวหน้าสมาคม ... เอ้ย หัวหน้าครอบครัวของเบ็คส์ และเหตุผลที่ชื่อกลางของ เบ็คส์ คือ โรเบิร์ต - เดวิด โรเบิร์ต โจเซฟ เบ็คแฮม ....
แกรี่ : เอาล่ะ เบ็คส์ ยินดีต้อนรับสู่ Overlap เราอยู่กันที่กาตาร์ ซึ่งบอกตรงๆ เลยว่าลมแรงเหมือนที่แมนเชสเตอร์เลยตอนนี้ ฉันจะถามนาย 29 คำถาม เพราะเป็นตัวเลขนาทีที่นายยิงประตูแรกในฟุตบอลโลกได้ในเกมเจอกับโคลอมเบีย
แกรี่ : คำถามแรกคือโปรแกรมทีวีที่ชอบที่สุด
เบ็คส์ : Only Fools and Horses!
แกรี่ : ยังชอบอยู่เหรอ?
เบ็คส์ : ฉันชอบ Friends นะ แต่ Only Fools and Horses ยังชอบที่สุด
แกรี่ : วงดนตรีโปรด?
เบ็คส์ : Stone Roses (ใช้ได้เบ็คส์ วงแมนเชสเตอร์ วงเด็กผี)
แกรี่ : อาหารที่ชอบ?
เบ็คส์ : Pie Mash .. Pie mash liquour and jellied eels (อาหารถิ่นของคนลอนดอนโดยเฉพาะพวกค็อคนี่ย์ Pie mash พาย กับ มันฝรั่งบด, liquour - ซอสข้นๆ สีเขียว และ jellied eels - เหมือนแกงกระด้างปลาไหล)
แกรี่ : นายต้องพูดให้คนนึกภาพออก มันเหมือนอะไรเขียวๆ มันไม่เหมือน Pie and Mash แบบที่แมนเชสเตอร์...
เบ็คส์ : เฮ้ย มันก็เป็นพายกับมันบดตามปกตินั่นแหละ
แกรี่ : เครื่องดื่มโปรด? เอาแบบมีแอลกอฮอล์ก่อนนะ เราพูดเรื่องแอลกอฮอล์ทางทีวีได้
เบ็คส์ : แน่นอน ไวน์แดง
แกรี่ : สถานที่โปรดตอนไปพักผ่อน?
เบ็คส์ : เอิ่มมม ... สถานที่ปลูกองุ่นทำไวน์เยอะๆ น่าจะเป็นทัสคานี่ (แคว้นตอสกาน่า ในอิตาลี)
แกรี่ : ประตูที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่นายเคยยิงได้?
เบ็คส์ : กรีซ ประตูที่ยิงใส่กรีซ
แกรี่ : ไม่ใช่อันนี้นะ (ทำท่ายกมือขึ้น) ไม่ใช่ที่ยิงจากครึ่งสนามเหรอ?
เบ็คส์ : เออ จริงๆ ฉันลืมลูกนั้นไปแล้วนะ งั้นก็ลูกนั้นแหละ (หัวเราะ) ใช่ จากครึ่งสนามเลย
แกรี่ : ใช่ ลูกยิงครึ่งสนาม ลูกนี้ทำให้นายดังเป็นพลุแตกเลย
เบ็คส์ : ใช่ๆ
แกรี่ : นายมีรอยสักกี่รอย ฉันอ่านในอินเทอร์เน็ต บอกว่า 67 หรือ 80 นายจำได้มั้ย
เบ็คส์ : ฉันน่าจะมี 81 แล้วนะ ตอนนี้ ของฉันคนเดียวนะ 81 รอย
แกรี่ : ฉันจำรอยสักแรกของนายได้
เบ็คส์ : เพราะฉันไปสักมา แล้วฉันก็ไปอยู่ที่บ้านนาย .. ไม่ๆ นั่นรอยที่ 2 .... รอยแรกคือชื่อ BROOKLYN ที่ตรงหลังเอว รอยที่2 ตอนนั้นคือเป็นรูปเทวดา แล้วฉันก็ไปนอนบ้านนายตอนนั้น มันเป็นรอยติดที่เตียงเลย
แกรี่ : รอยสักไหนที่ชอบที่สุด?
เบ็คส์ : รอยสักที่ชอบเหรอ....
แกรี่ : ว่าแต่พวกรอยสักนี่มาจากไหนดีกว่า?
เบ็คส์ : มาจากพ่อนะ ใช่ พ่อฉันมีพวกรอยสักแบบโอลด์ สกูล พวกรูปเรือ อะไรแบบนั้น แล้วก็สักว่า "พ่อกับแม่" ส่วนรอยที่ฉันชอบ เลือกยากนะ ... รอยสักชื่อลูกๆนี่แหละ
แกรี่ : ชื่อลูกนะ...
เบ็คส์ : แล้วก็ชื่อ วิคทอเรียด้วย ท่อนนี้ต้องเอาไปออกนะ (เอ้า หัวหน้าสมาคม!)
แกรี่ : อะไรที่นายทำตอนอยู่ที่บ้านแล้ววิคตอเรียรู้สึกหงุดหงิด?
เบ็คส์ : ฉันว่ามี 2-3 อย่างนะ อันนึงคือ (ทำท่ากระแอมดังๆ)
แกรี่ : อันนี้ได้มาจากป๋าใช่มั้ย?
เบ็คส์ : เธอไม่ชอบมันมากๆ เลย
แกรี่ : อ้าว แล้วนายทำแบบนั้นทำไม นายทำแบบนี้ตลอดเลยนี่ใช่ป่ะ?
เบ็คส์ : ไม่ได้ทำตลอดนะ บางที น่าจะช่วง 15 ปีหลัง! (หัวเราะ) มันมีอยู่ 2-3 อย่างแหละที่ฉันทำแล้วเธอหงุดหงิด ฉันเป็นคนรักความสะอาด แต่เธอไม่ใช่ คือฉันมีระเบียบ
แกรี่ : แต่เธอก็ซักบ้างใช่ไหม
เบ็คส์ : ใช่ๆ ซักบ้างนานๆ ที
แกรี่ : นายชอบอะไรที่สุดเกียวกับการแขวนสตั๊ด
เบ็คส์ : ฉันว่า น่าจะเป็นการที่ได้ทำอย่างอื่นที่เราทำไม่ได้ตอนยังเล่นฟุตบอล ตอนยังเล่นอยู่ ทุกอย่างต้องเข้มงวด ต้องกินต้องดื่มให้เหมาะสม นายเดินทางท่องเที่ยวไม่ได้ ซึ่งฉันคิดว่า การได้เดินทางท่องเที่ยวคือส่วนที่ฉันชอบนะ
แกรี่ : ทรงผมที่เจ๋งที่สุดที่เคยทำ?
เบ็คส์ : ไม่นับทรงตอนนี้นะ ฉันชอบสกินเฮดนะ ฉันชอบสกินเฮดตลอด มันง่าย นายไม่ต้องทำอะไรกับมันมาก ฉันชอบสกินเฮด
แกรี่ : นายจะกลับไปตัดอีกมั้ย สกินเฮดเนี่ย?
เบ็คส์ : แน่นอน
แกรี่ : ทรงผมทรงไหนที่กลายเป็นกระแสมากที่สุด?
เบ็คส์ : นายก็รู้นี่
แกรี่ : ทรงโมฮอว์คใช่มั้ย? .... มันอยู่ได้นานแค่ไหน โมฮอว์คเนี่ย?
เบ็คส์ : นานจนกระทั่งป๋ามาเห็นนั่นแหละ แล้วมันก็ต้องหายไป ป๋าบังคับให้ฉันโกนทิ้งในห้องแต่งตัวเลย ... โมฮอว์ค กับอีกอันน่าจะเป็นทรงฝักเข้าโพด (ถักติดหนังหัวแบบพวกแคริบเบี้ยน)
แกรี่ : ฝักเข้าโพดนี่ยังไงนะ?
เบ็คส์ : นายจำได้ป่ะ ทรงตอนที่ไปพบเนลสัน แมนเดล่า อะ ฉันไปถักทรงนี้ที่ฝรั่งเศส ทางตอนใต้ ตอนกำลังจิบไวน์โรเซ่อยู่เลย
แกรี่ : แต่งตัวชุดไหนที่ชอบที่สุดที่นายเคยใส่? ภาพที่คนจำได้ แบบที่เวลานายมองแล้วเออ นี่แหละ
เบ็คส์ : แบบที่ฉันดูดีใช่มั้ย? ฉันรู้สึกว่าฉันดูดีตลอดนะ(หัวเราะ) มองย้อนกลับไป ฉันไม่แน่ใจว่าคิดถูกเปล่านะ แต่ฉันรู้สึกว่าฉันแต่งตัวได้ดีอยู่ตลอดในตอนนั้นๆ
แกรี่ : ฉันไม่เคยถามนายเรื่องนี้เลย ฉันควรรู้นะจริงๆ แล้ว คือ แฟชั่นของนายมาจากไหน ฉันรู้ว่านายแฟชั่นมานานแล้ว แต่แบบมีบ้างที่มาจากวิคทอเรีย หรือบางทีก็มาจากคำแนะนำของคนโน้นคนนี้ หรือบางอันก็มาจากนายเอง
เบ็คส์ : พูดตรงๆ นะ คนพูดกันเสมอว่าวิคทอเรีย มีส่วนมากๆ กับแนวทางการแต่งตัวของฉัน หรือการตัดสินใจทำทรงผมของฉัน หรือรอยสักหรือพวกเครื่องแต่งกายของฉัน แต่จริงๆ คือฉันคิดเองหมด ว่าจะใส่ยีนส์ทั่้งตัว, หนังทั้งตัว หรืออะไรก็ตามในตอนนั้น คือฉันรักแฟชั่น ฉันชอบแต่งตัวแบบโน้นแบบนี้ ใส่เสื้อผ้าแบบโน้นแบบนี้
แกรี่ : คือพูดตรงๆ ยิ่งมีคนพูดว่าอย่าใส่อันนั้นนะ มากเท่าไหร่ นายยิ่งจะใส่มันใช่มั้ย
เบ็คส์ : ใช่เลย
แกรี่ : นายดื้อโคตรๆ เลยว่าไหม
เบ็คส์ : ฉันไม่คิดว่าฉันเปลี่ยนไปนะ ตอนนี้ฉันยังเป็นคนเดิม แม้ว่าจะมีใครบางคนมาพูดกับฉันว่า 'อย่าทำนะ' ฉันจะทำ!
แกรี่ : นักเตะที่เก่งที่สุดที่นายเคยเล่นด้วย?
เบ็คส์ : นักเตะที่ดีที่สุดที่เคยเล่นด้วย นอกจากนายใช่มั้ย .. เอ่ออ ซีดาน! (หัวเราะ)
แกรี่ : (หัวเราะ) ใกล้เคียงเลย
แกรี่ : เมืองที่ชอบที่สุดในโลก
เบ็คส์ : ลอนดอน (ตอบอย่างไว)
แกรี่ : ยังชอบเหรอ นายยังโอเคกับมันใช่ป่ะ?
เบ็คส์ : แน่นอน นั่นคือเหตุผลที่นายใช้เวลาที่นั่นเยอะมาก
แกรี่ : ใช่ มันดีขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ ฉันเคยเกลียดมัน
เบ็คส์ : นาย พวกนายทุกคนชอบมันหมดแหละ โอ้ลอนดอน, อีสต์ ลอนดอน, ค็อคนี่ย์ พวกนายพากันมาที่นี่ตลอดตอนนี้ โอ้ นายช่วยจองร้านอาหารให้หน่อยสิ .. บัตตี้ (นิคกี้ บัตต์) ส่งข้อความมาหาฉันวันก่อนบอก เบ็คส์ นายช่วยจองโต๊ะร้านนี้ให้หน่อย!
แกรี่ : นี่นะ สิ่งที่เจ๋งสุดของ เดวิด เบ็คแฮม คือ นายสามารถหาโต๊ะในร้านอาหารได้ตลอด น่าเหลือเชื่อ มันเจ๋งสุดๆ คอนแท็คท์ของนายนี่โคตรเหลือเชื่อเลย
แกรี่ : ไอดอลของนายสมัยเด็ก?
เบ็คส์ : ไบรอัน ร็อบสัน
แกรี่ : เรารู้ เรารู้ข้อนี้
แกรี่ : ลูกคนไหนของนาย ที่นายมองแล้วเหมือนตัวเองมากที่สุด?
เบ็คส์ : ที่ชัดเจนสุดคือ ฉันเห็นตัวฉันบางส่วนในลูกๆ ทุกคน - ความดื้อของโรมีโอ เขาได้ความดื้อหัวชนฝาของฉันไป, ความใจดีของฮาร์เปอร์ ฉันว่างั้นนะ, บรู๊คลีน ด้านที่สุภาพและเอาใจใส่คนอื่น, ส่วน ครูซ คือวิคทอเรียพูดเสมอว่าฉันเป็นคนตลก และไม่มีใครรู้เลย ซึ่งฉันคิดว่าทุกคนรู้ คือครูซ มีแคแรกเตอร์ไม่ธรรมดา ฉันเลยมองว่า ครูซ ได้เรื่องของแคแรกเตอร์ของฉันไป ด้านที่ตลกเฮฮา เท่ากับได้ไปคนละนิดคนละหน่อย
แกรี่ : สิ่งแรกที่นายทำตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นมา? เช้าของนายหน้าตาเป็นยังไง?
เบ็คส์ : ที่ฉันทำอย่างแรกเลยนะ กาแฟ 1 ถ้วย จริงๆ แล้วคือฉันไปปลุกลูกๆ ก่อน จากนั้นก็มาดื่มกาแฟสักถ้วย ฉันรักกาแฟ
แกรี่ : จริงเหรอ?
เบ็คส์ : อืม รู้มั้ย เรื่องที่มันแปลกก็คือ มันอาจฟังดูเหมือนฉันเป็นพวกงี่เง่า หน่อยๆ คือ ในลอนดอน ฉันจะดื่มแต่กาแฟดำ, เวลาออกไปอยู่ชนบท ฉันจะกินลาเต้ คือ มันฟังดูเหมือนเป็นพวกงี่เง่านะ แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ฉันไม่เคยกินลาเต้เลยในลอนดอน และไม่เคยกินกาแฟดำเลยเวลาไปพักที่ชนบท
แกรี่ : ทำเป็นงั้น?
เบ็คส์ : ไม่รู้เหมือนกัน
แกรี่ : ตอนที่นายอายุน้อยกว่านี้ ฉันคงพูดได้เต็มปากว่านายคือเด็กในเมือง นายคือเด็กเมืองชัดๆ เลย นายขับรถไปทั่วเมือง ตลอดเวลา ตอนกลางคืนด้วย
เบ็คส์ : ฉันรักชนบทนะ ฉันรักชนบทเสมอมา ฉันชอบการผสมผสานกัน ฉันชอบการที่แบบว่า ระหว่างสัปดาห์ฉันอยู่ในลอนดอน เพราะเด็กๆ ต้องไปโรงเรียน แต่พอสุดสัปดาห์ฉันก็ไปชนบท ฉันชอบอยู่นอกเมือง
แกรี่ : อาหารที่ชอบทำ?
เบ็คส์ : ฉันทำปาเอย่าอร่อยนะ (ข้าวหมกสเปน) ฉันทำซอสรากูอร่อยด้วย (ซอสเนื้อ ที่ราดสปาเก็ตตี้)
แกรี่ : เอ๊ะ ที่เราเรียกกันว่าซอสโบโลเนสอะเหรอ?
เบ็คส์ : ใช่ที่เรียกว่าโบโลเนส นะแหละ (หัวเราะ) ซอสรากูกับพาสต้าเส้นสด แต่ฉันถนัดทำปาเอย่า (พี่เขาออกเสียง พาเอลล่า เสียเส้นหมดอุตส่าห์ไปเล่นในสเปนหลายปี) ใส่ไก่, ปลาหมึก, กุ้ง
แกรี่ : โอ้ ไม่ธรรมดา!
แกรี่ : กีฬาชนิดอื่นที่นายชอบ?
เบ็คส์ : บาสเก็ตบอล
แกรี่ : บาสเก็ตบอลเหรอ? เอ๊ะ นี่นายเพิ่งมาชอบหรือไง สมัยก่อนนายไม่เคยชอบบาสเก็ตบอลนะ หรือเพราะตอนไปอยู่อเมริกา
เบ็คส์ : ฉันรักบาสเก็ตบอล ฉันชอบทุกอย่างเกี่ยวกับบาสเก็ตบอล ทั้งด้านที่เป็นเอนเตอร์เทน, ความเป็นนักกีฬาอย่างจริงจังๆ ฉันรักทุกอย่างที่เป็นบาสเก็ตบอล
แกรี่ : นักบาสคนโปรดของนายคือใคร?
เบ็คส์ : โคบี้! คือฉันอยู่ที่แอลเอ สมัยนั้น ตอนที่เขาแบบ น่าเหลือเชื่อสุดๆ เขาน่าเหลือเชื่อมาตลอด แต่แชมป์ที่พวกเขาได้ ความเป็นอริกันระหว่าง เลเกอร์ส กับเซลติกส์ .. โคบี้เหมือนคนละโลกเลย เราโตขึ้นมา ตอนที่เราโตมาเราดูกีฬา นายจะอยู่ที่นั่นจนวินาทีสุดท้าย จนกระทั่งเสียงนกหวีดดัง ฉันก็ทำแบบนั้นเวลาไปดูบาส คนไม่ชอบเวลาไปดูบาสกับฉัน เพราะปกติ เกมจบเมื่อ 2 นาทีที่แล้วเนี่ย นายก็ลุกแล้วออกไปแล้ว ฉันจะอยู่ต่อจนโคบี้เดินออกจากสนาม เพราะเขาเป็นนักกีฬาที่น่าเหลือเชื่อมากๆ เป็นคนที่น่าเหลือเชื่อ แบบ ที่สุดอะ
แกรี่ : เพลงของ สไปซ์ เกิร์ลส์ ที่ชอบ?
เบ็คส์ : "Say You'll Be There"
แกรี่ : ทำไมชอบเพลงนี้ เพลงนี้ที่นายปิ๊งวิคทอเรียใช่มั้ย?
เบ็คส์ : ใช่เพลงนี้แหละ ตอนที่เราแชร์ห้องกัน ที่มีเตียงแยกจำได้ป่าว (ตอนนั้นทีวีในห้องฉาย MV เพลงนี้พอดี)
แกรี่ : ที่นายกระโดดมาดูเลยใช่มั้ย
เบ็คส์ : ใช่ ฉันไปดูเลย
แกรี่ : นายได้เชิญวิคทอเรียเข้ามาในเลาจ์ของนักเตะหลังจากนั้น 2 สัปดาห์ใช่มั้ย นายบอกฉันใช่มั้ยว่านายจะไม่ปิดบังอะไร
เบ็คส์ : แน่นอน โซเชียลมีเดีย ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราสมัยนั้น คือ ไม่นะ ฉันแค่ไปเจอว่าเธออยู่ที่นั่นเองแล้ว ไม่รู้เหมือนกัน มันคงถูกลิขิตไว้ให้เป็นแบบนั้นละมั้งแกรี่
แกรี่ : ซูเปอร์ฮีโร่คนโปรด?
เบ็คส์ : แบทแมน
แกรี่ : ฉันชอบ โรบิ้น (หัวเราะ)
เบ็คส์ : ฉันแค่ชอบชุดของเขาน่ะ
แกรี่ : ฟิล หรือ แกรี่?
เบ็คส์ : เลือกไปทำอะไรล่ะ?
แกรี่ : เลือกไปทำอะไรเหรอ? (หัวเราะ)
เบ็คส์ : ฟิล! เอาเป็นว่าฟิล ก่อนแล้วกัน
แกรี่ : มีกี่ลูกจาก 35 แอสซิสต์ที่ แกรี่ เนวิลล์ ทำได้ในพรีเมียร์ ลีก เป็นการแอสซิสต์ให้ เดวิด เบ็คแฮม?
เบ็คส์ : ก็หลายลูกนะ ฉันว่า ... ไม่ใช่เหรอ?
แกรี่ : (ทำท่าบรึ๋ย)
ทีมงาน : ลูกเดียว
เบ็คส์ : ลูกเดียวเหรอ!!? ลูกเดียวก็ลูกเดียว
แกรี่ : นักเตะคนไหนในอดีต ที่นายอยากเล่นด้วย? เอาเป็นคนที่เล่นก่อนนายจะมาเล่นบอลอาชีพนะ
เบ็คส์ : บ็อบบี้ ชาร์ลตัน
แกรี่ : เขาเป็นฮีโร่ของนายมาตลอดนี่ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน
เบ็คส์ : เขาเป็นฮีโร่ของพ่อฉัน นั่นคือเหตุผลที่ชื่อกลางฉันคือ โรเบิร์ต !
แกรี่ : เฮ้ย ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย
เบ็คส์ : จริงเหรอ?
แกรี่ : จริง ... แล้วนายชนะ(การแข่งขันทักษะ)ของโรงเรียนลูกหนังบ็อบบี้ ชาร์ลตัน ด้วยนี่
เบ็คส์ : ใช่ ฉันเลยอยากเล่นกับ เซอร์ บ็อบบี้
แกรี่ : สุดท้ายแล้ว ฟรีคิกในนาทีสุดท้าย นายไม่สามารถเลือกตัวเองได้ นายจะเลือกใครมายิง?
เบ็คส์ : ซีดาน .. ซิซู
แกรี่ : เจ๋งมาก เบ็คส์ ขอบใจมากเพื่อน ดีใจที่ได้เจอนาย!
ที่มา:
https://www.facebook.com/104230370957862/posts/828208818560010/
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
