ผมไปทำงานอยู่ภูเก็ต ไม่มีคนใต้เป็นเพื่อนเลย มีแต่คนอีสาน เจอแต่คนขี้เหนียวแบบชิบหาย555

จาก

ผมมีเพื่อนคนใต้มาทำงานกรุงเทพ ก็ถือว่านิสัยดีเยอะนะครับ แต่ก็จะเป็นแบบที่ท่านบอกคือใช้เงินเป็น จะบอกว่างกก็ไม่เชิง ฮ่าๆ

ของผมปสก แม่งคือไปใช้ชีวิตอยู่นั่นกะเพื่อน 2 คนไปด้วยัน
เพื่อนเอารถไปคันนึง แล้วคราวนี้ไปทำงานถ้าวันไหนคนนึงหยุด ก็จะไปรับไปส่งกัน
แล้วคราวนี้เพื่อนผมหยุดเว่ย แล้วคิวคืนนั้นมันต้องมารับผม 5 ทุ่ม
แล้วมันเกิดป่วยเข้ารพ พอดี
ผมเลยต้องเอ่ยปากขอให้คนที่ทำงานไปส่ง
เชื่อปะในครัวที่ทำงานด้วยกัน 4-5 คนที่เป็นคนใต้ แม่งเกี่ยงกันแบบออกหน้าออกตาสัสๆอะ
ผมที่ยืนคอยคำตอบคือแบบยืนแห้งหน้าเจื่อน ในใจก็คิดแบบอะไรของพวกมึงวะ กูก็ทำงานกะพวกมึงมาหลายเดือนละนะ
สุดท้ายแม่งเถียงกันอยู่ได้พักนึงอะ ผมเลยบอกไม่เป็นไรพี่เดี๋ยวเพื่อนผมคงมารับแหละ
สุดท้ายวันนั้นผมเดินกลับที่พักอะ แม่งอย่างเปลี่ยว ผมทำงานเลอเมอริเดียนป่าตองอะ แล้วพักในโซนๆป่าตองห่างจากที่ทำงานประมาณ 4-5 กิโลอะ ผมเดินเป็นชม เหนื่อยทำงานก็เหนื่อย เปลี่ยวก็เปลี่ยวโคตรน่ากลัว หมาก็กลัว รถก็กลัวเพราะแม่งมืดมาก หูฟังฟังเพลงไรก็ไม่มี ในใจคิดแล้วแบบสัสพวกมึงนี่แม่งไม่มีน้ำใจมากๆ
จากนั้นผมก็ไม่เอาพวกมันเลยอยู่กะคนอีสานสบายใจ สอนงานสอนไรไม่มีกั๊ก 555