ผมยังมืดแปดด้าน ไม่สามารถออกจากความรู้สึกได้เลย ไม่ได้กินอะไรมาหกวันแล้ว ไม่อยากทำอะไรเลยครับ

ผม มาให้กำลังใจนะ  

ผมคิดว่าเข้าใจคุณนะ ตอน 20 ผมคิดว่าถ้า 30 แล้วอกหักคงไม่เจ็บเท่าตอน 20 แล้วถ้า 40 อกหักก็คงไม่มีอะไรเลยเพราะเราโตแล้วเข้าใจโลกแล้ว

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือไม่จริงเลยครับ ความเจ็บปวดจากการโดนหักอกมันเจ็บมากไม่เกี่ยงวัย แต่ผมอยากจะบอกคุณ 2 แนวคิดซึ่งทำให้ผมผ่านจุดนั้นมาได้

1. "แล้วมันจะผ่านไปครับ" ไม่ว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดตอนนี้คือเรื่องอะไร มันจะผ่านไปครับ

2. ขอเสริมว่าสิ่งที่คุณต้องการอาจไม่ใช่การทำใจแต่เป็นการเข้าใจความสัมพันธ์ผู้คนตามจริงมากกว่าครับ เข้าใจว่าความสัมพันธ์คนเรามันเชื่อมด้วยผลประโยชน์ครับ เค้าและคุณต่างก็มองหาประโยชน์ของอีกฝั่ง ประเมินมูลค่าแล้วตีออกมาในใจว่าผ่านไม่ผ่าน ผ่านแค่ไหน

เค้ามีสิ่งทึ่คุณต้องการ คุณจึงเข้าหา - ส่วนคุณไม่มีสิ่งที่เค้าต้องการหรือมากพอเค้าจึงปฏิเสธ แค่นั้นเองครับ ถ้าคิดแบบนี้ได้แบบเข้าใจ ใจคุณจะเบาขึ้นเยอะครับ คุณจะไม่ถ่มถุยตัวเองขุดหาแต่ข้อด้อยเพื่อพยายามหาเหตุผลว่าทำไมเค้าไม่เอาคุณเพราะไม่ว่าคุณจะมีดีแค่ไหนแต่ถ้าดีที่คุณมีไม่ใช่สิ่งที่เค้าต้องการมันก็ศูนย์ครับ คนดีกับคนที่ใช่หลายครั้งไม่ใช่คนเดียวกันครับ