ไม่รู้จะทำมาหากินอะไรเหมือนกันครับ มีแต่ความรู้ ทุนก็ไม่มี ไม่อยากกู้ เป็นหนี้นิดๆ ยังเครียด

แต่ใกล้เกษียณคงหาธุรกิจทำแหละ เอาที่ไม่เจ็บตัวหนัก แต่มีความสุขที่ได้ทำงาน

เจ้านายตัวเอง แต่ทุนพี่น้องก็ไม่ไหว

เท่าที่ประสบคนใกล้ตัวมานี่ 2 คนเลยอยากเป็นเจ้านายตัวเองใจจะขาด น้องผมกับน้องแฟน

น้องผม
ทำงานได้ที่ละปี และลาออกเปลี่ยนงานไปเรื่อยๆ บอกว่าที่ทำงานไม่ดี บ้านอยู่เหนือ แต่ชอบลงใต้ คิดว่าพยายามหนีที่บ้าน ล่าสุดมาขอตัง ขอรถพ่อบอกว่าจะไปเปิดธุรกิจที่ใต้ แต่แผนธุรกิจหรือการจัดการอะไรไม่มีเลย บอกจะทำร้านขายของชำ ขอเงิน 1-2 แสน ผมกับแฟนผมมองหน้ากันเลยว่าไม่มีทางพอ ร้านที่ทำให้แฟน แค่แต่งร้านกับเอาชั้นวางมาลงก็หมดไปแสนกว่าละ ยังไม่รวมของที่เอามาขายเลย แต่ดีว่าตอนนี้พ่อไม่ให้ ไล่มันไปทำงานประจำ ให้เก็บเงินเอง

น้องแฟน
เคยทำแต่งานพาร์ทไทม์ กับขับ food panda จุดประสงค์ที่อยากทำร้านเองคืออยากตามมาอยู่กับแฟนมันนั่นแหละ ย้ายจังหวัดมา ขอตังที่บ้านเปิดร้านกาแฟ บริหารอะไรไม่เป็นซักอย่าง ของที่มาอยู่ในร้านก็ของใหม่ทั้งนั้น ลงทุนเกือบแสนแทบไม่ได้อะไรเลย วันๆ ขายได้ 5-10 แก้ว อยากเปิดเมื่อไหร่ก็เปิดอยากปิดเมื่อไหร่ก็ปิด ถ้าแฟนมันเลิกงานก็ไปรับ วันไหนแฟนหยุดก็ปิดร้าน แล้วแฟนมันทำงานโรงบาล ทำงานไม่เป็นเวลา เปิด-ปิดมั่วไปหมดเลย

ทั้งสองคนพูดเหมือนกันเลย ไม่อยากเป็นลูกจ้างใคร ทำงานเหนื่อยเงินน้อย เอาจริงๆ ผมก็ไม่อยากขัดหรอก ทำธุรกิจมันก็ดี แต่ควรศึกษามากกว่านี้ ใช้เวลากับมัน เปิดร้านยังไงให้ต้นทุนต่ำสุด พร้อมทำงานประจำเก็บเงินไปด้วย และก่อนจะเป็นเจ้าของ ควรไปเป็นผู้จัดการร้านให้ได้ก่อน ถ้าจากลูกน้องโดดมาเป็นเจ้าของ เจ๊งแทบทุกราย

ถ้าไม่หลงลมคำคนมากเกินไป
คุณจะรู้เองว่า ออกไปทำกิจการเอง ยังไงคุณก็เป็นลูกจ้างของลูกค้าอยู่ดี

ภาพรวมในเชิงการทำธุรกิจแบบหวังผลกำไร
มันต้องมีคนซื้อ (ลูกค้า) และคนขาย

คนขายมีนายจ้างคือลูกค้าครับ

สิ่งที่ทำให้เราเลือกจะทำหรือไม่ทำได้มันคือ อำนาจการต่อรอง
ไม่ใช่คำว่า เป็นนายตัวเอง

ผมคนหนึ่งที่อยากเป็นลูกจ้างเขาไปตลอด ถ้าการเป็นลูกจ้างหมายถึงงานที่มีเกียรติ งานในฝัน งานที่ช่วยเหลือคน ผมว่าหลายคนควรทำมากกว่าทำธุรกิจ (ถ้าคนเหล่านี้ไม่มีหัวทางธุรกิจ) ไม่อย่างนั้นใครจะมาเป็นครู หมอ พยาบาล และอื่นๆ เลิกคิดเถอะครับว่า การทำธุรกิจและการเป็นนายตัวเองดีที่สุด ต้องดูว่าเราเหมาะกับอะไร ชอบอะไร และที่สำคัญการเป็นคนมีอุดมการณ์ช่วยเหลือคน ควรมีในทุกคน เพื่อทุกคนจะภาคภูมิใจในอาชีพที่ตัวเองทำ แต่ถ้าคิดว่า รายได้ไม่พอ ก็หารายได้เสริมไป จนงานเสริมทำกำไรมาก ต้องการเวลามาก ก็ค่อยออกจากงาน หรือ ทำงานประจำที่ทำอยู่เป็น Part time หรือ Freelance ก็ได้

ผมครับ ชีวิตนี้ประกาศแล้วว่าจะเป็นลูกจ้างเค้าไปตลอด

ผมบอกเลยว่าถ้าคุณเก่งพอ การเป็นพนักงานบริษัทเอกชนเนี่ยพาคุณไปไหนต่อไหนได้ไกลมากๆครับ และผมก็มั่นใจมากว่าเงินเดือนผมต่อเดือน ดีกว่าคนทำธรุกิจหลายๆคนด้วยซ้ำ ยังไม่รวมสวัสดิการอื่นๆในชีวิตอีก ที่คุณไม่ต้องหาเอง แต่คุณได้จากบริษัท ไม่ว่าจะประกัน กองทุน ค่าน้ำมัน ฯลฯ

ผมบิน business class ครั้งแรกก็เพราะเดินทางไปทำงาน ผมไปอยู่ไต้หวันมาหลายเดือนแบบฟรีๆ ก็เพราะไปทำงาน ผมได้ไปทำงานอยู่ฝรั่งเศสหลายปี ก็เพราะเป็นพนักงานบริษัท

ฉะนั้น การเป็นพนักงานบริษัทไปตลอดชีวิต ไม่มีไรเสียหายเลยครับ

ผมครับ เป็นรัฐวิสาหกิจ เงินเดือนค่อยๆไปเรื่อยๆ แล้วก็เก็บเงินไว้ลงทุน
ต่อให้ลงทุนล้มเหลว ตอนเกษียณคำนวณแล้วก็มีเงินเกือบสิบล้าน

ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรฟุ่มเฟือยเท่าไหร่ มีเหลือก็เอาไปลงทุนหุ้นบ้าง

แต่ถ้าลงทุนแล้วโตไว ก็อาจจะเออลี่ออกก่อน

เป็นลูกจ้างเงินเดือน4แสน อาจไม่พูดอย่างนี้นะ