อ่านแล้วนึกถึงสายงานสถาปนิก มหาลัยเปิดกันเยอะมากๆ ทั้งกทม. ทั้งตจว. ผลิตปีนึงเท่าไร ของเดิมอีก แต่งานมีไม่พอ

สายทำสวย ทำหล่อ พื้นฐานคือดัดฟันก่อนเลยนะครับ

ถ้าเปิดคลีนิคเอง คลีนิคหมอฟันก็เปิดเยอะ ถ้ามีเจ้าที่เก่า แล้วเปิดทีหลังสู้เจ้าที่เก่ายากแน่นอน ผมว่าหมอฟันก็เหมือนช่างตัดผมอ่ะ พอได้ไปร้านประจำละก็ไม่อยากเปลี่ยน ไม่อยากลองของใหม่เท่าไหร่

ปัญหาโลกแตก

คลินิกก็อยากได้หมอมีประสบการณ์ หมอจบใหม่วิ่งหางานกันพรึบ

มีคลินิกลง ก็ใช่ว่าจะมีคนไข้

ใครจะลาออกราชการต้องมีที่ไปจริงๆ

แถมออกเอกชนมา การงานก็ใช่ว่าจะมั่นคง

ผิดใจกันกับเจ้าของคลินิก ก็ปลิวง่ายๆ

ต้นทุนที่ว่า รวมค่าจ้าง หมอ ค่าจ้าง ผู้ช่วย ค่าตึก ค่าไฟ
ค่าวัสดุ ค่ายา ค่าเก้าอี้ทำฟัน ค่าอุปกรณ์ รึยังครับ

ต้นทุนสูงมากเลยนะครับ เพราะงานมันคือ หัตถการณ์ ไมได้ตรวจแล้วจ่ายยากลับบ้าน

สิ่งที่ว่ามามันพอเดาได้มาเป็นสิบปีแล้ว ทางเลือกคือเรียนต่อหรือเปิดคลินิคเอง
ไม่พัฒนาตัวเองก็เป็นได้แค่ pool หมอจำนวนมากที่เป็นใครมาทำก็ไม่สำคัญ
แล้วยิ่งอยากอยู่กทม.อยากอยู่แถวบ้าน ไม่up value ตัวเองก็ตามนั้นละครับ

อยู่ระยองก็ดีนะครับพี่ ในเมืองก็สะดวกสบายอยู่นะ ถ้าเบื่อๆพี่ก็ขับรถไปนั่งดื่มกาแฟริมทะเลได้นะ คาเฟ่เยอะด้วย ผมมาอยู่ที่นี่ 4 ปีแล้วผมว่าเมืองก็โอเคเลยนะ จริงๆคนกทม.ทั้งนั้นละที่มาอยู่ ทำงานพวก SCG แถวโรงงานมาบตาพุด

พูดถึง สาสุข พวกหมอทั้งหลายแหล่นี่ดีกว่า วิชาชีพอื่นเยอะแยะ
วิชาชีพอื่นอย่างกับลูกเมียน้อย
พวกหมอจบมาได้บรรจุเลย หรือรอก็รอไม่ได้เดี่ยวตำแหน่งก็มา แต่วิชาชีพอื่นมึงรอไปเถอะ เป็นลูกจ้างชั่วคราว รายเดือน พกส พนักงานราช กว่าจะได้บรรจุ อย่างนาน

ระยองก็ดีนะ เพื่อนๆผมไปอยู่กันเยอะเลย จะเหงาๆหน่อย แต่คนไข้เยอะครับเมืองอุตสาหกรรม

จริงครับ พวกไร้ประโยชน์ เงินเดือนเยอะ

พวกเด็กๆ เงินน้อย ทำงานหนัก รักษาคนไข้ ทำงานส่งเสริม ออกโรงเรียน โครงการบ้าบออีก ออกหน่วยฉีดวัคซีนอีก
ทนไม่ไหวก็ลาออกกัน

———————————-

ในวงการนี้ บางส่วนมันทุเรศครับ เป็นเชิงพาณิชย์มากขึ้น

ทันตแพทยสภา ถามหน่อย วันวันทำไรให้วงการมั่ง
อาจารย์เก่ง ๆ ก็ขายคอร์ส รวย ทำตัวหรู ใช้ของแบรนด์เนม

จบใหม่ ประสบการณ์น้อย สกิลไม่ดี มีแต่ความกล้า แต่อยากรวยไว อยากเป็นแบบอาจารย์ ก็ไปกระจุกตัวอยู่จังหวัดใหญ่ ๆ หัวเมือง
มีทุนก็เปิดร้าน ไปเรียนจัดฟัน

ใครอยู่เอกชน กำลังหางานก็ลองมานั่งคิดนะครับ จะสร้างโอกาสให้ตัวเองยังไง รอแย่งหางาน หรือเรียนต่อ หรือมองหาจังหวัดรอง ๆ ลงมา

เพื่อนผมบางคน เปิดคลินิก อำเภอกันดารบ้านนอก คนไข้เพียบ บางคนอยู่แถวนิคมทำจนไม่ได้พัก
แต่ก็ต้องเข้าใจนะ ที่ lifestyle มันจะคนละแบบกับ ทพ. ในเมือง

อย่ารีบรวยไว ทำไรสงสารคนไข้มั่ง

อันนี้ผมสงสัย ว่าจริงๆ ควรลดการผลิต บัณฑิตหลายๆสาขาแล้วไหม? (แบบสภาวิชาชีพ ควรทำงานร่วมกับมหาวิทยาลัยที่ผลิตอ่ะ)
้เพราะ ตน. งานมันไม่พอแล้ว
มหาวิทยาลัย ก็พยายามผลิตเพิ่ม หาเงินเข้ามหาวิทยาลัย (เพราะออกนอกระบบ ต้องหาเงินเอง), ให้ อจ. มีงาน มีตน. ทำกัน แต่ ลูกศิษย์ ออกมาหางานยาก
หรือ รุ่นอาวุโส ลอยตัว กรูมีงานแล้ว ไม่สนใจ

ไม่งั้นต่อไป อาจเหมือน
หมอฟิลิปปินส์ จบแพทย์นะ แต่ต้องไปทำงาน พยบ. ที่us เพราะรายได้ดีกว่า +หางานง่ายกว่า

ไม่บรรจุแล้วจ้า ตำแหน่งหมดเหมือนกัน

เร็วๆนี้แหละ ตกงานแล้ว

ก็ดีครับแฟร์ดี วิชาชีพอื่นเค้าเจอปัญหานี้มานานละ

จริงๆปัญหามันควรแก้ครับ อันนี้คือโคตรย้อนแย้งเลย

รพ.รัฐ หมอขาด แต่ เด็กจบใหม่ ไม่มีตำแหน่งบรรจุ

งงมั้ย 5555555

สภาพแวดล้อม รพ รัฐแม่งโคตรไม่เอื้อเลย ค่าตอบแทนก็ไม่คุ้มเหนื่อย

งบประมาณแม่งไม่เคยถูกจัดสรรอย่างมีคุณภาพเลย

วนกลับมาเรื่องการเมืองอีกแหละ ยิ่งอาชีพอื่นในรพ ยิ่งเป็นลูกเมียน้อยอย่างที่ท่านบอก

ปัญหาที่ซุกไว้ใต้พรม ไม่คิดจะแก้

เคยคุยกับเพื่อนที่เป็น ทันตฯ
งานหายาก แต่รายได้อย่างโหดเลยค้าบ