2-3 สัปดาห์ที่แล้ว ผมเป็นคนส่วนน้อยที่รำคาญ มาวันนี้ผมเป็นคนส่วนใหญ่ซะแล้ว

กิจการที่ไร้อนาคตแบบนี้จะมาเสียดายอะไรวะ งง

แล้วโอกาสที่จะได้ก้าวหน้าด้วยตัวเอง
โอกาสที่จะได้รับการยอมรับจากผู้อื่นโดยไม่อยู่ภายใต้ร่มเงาพ่อ
โอกาสที่จะได้มีชีวิตที่สงบ ปราศจากปัญหาภายในที่พักอาศัย
โอกาสที่จะได้ดึงสติพ่อให้หันกลับมาทบทวนนิสัยตัวเอง
โอกาสเหล่านี้ไม่เสียดายเหรอครับ ?

แรกๆเห็นใจ หลังๆรำคาน

หลังจากนี้ถ้ายังรู้สึกแบบเดิมกับพ่ออยู่ ก็ยังมาตั้งกระทู้ได้นะครับ

แต่ผมว่าคอมเมนท์กระทู้ก็ออกไปแนวทางนี้แหละ แล้วก็จะมากขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากนี้ถ้ายังรู้สึกแบบเดิมกับพ่ออยู่ ก็ยังมาตั้งกระทู้ได้นะครับ

แต่ผมว่าคอมเมนท์กระทู้ก็ออกไปแนวทางนี้แหละ แล้วก็จะมากขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

มีช่วงนึงผมเคยคิดแบบคุณนะ
แต่หลังจากพ่อผมเสียไป เลยคิดขึ้นได้ว่ายังไม่เคยตอบแทนพระคุณท่านจริงๆเลย
ก็หวังว่าคุณคงคิดอะไรได้ก่อนจะสายไปแบบผม

คุณพ่อท่านได้บ่นมั่งไหมครับว่าท่านไม่น่าเกิดมาเลยเป็นภาระ ต้องเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเลี้ยงดูจนโต พอได้ดิบได้ดีเริ่มแก้ชราก็มาด่ามาบ่นมาว่า ไม่ไหวก็ออกไปดิ ไปหางานทำ ไปเปิดธุรกิจเอง ซื้อบ้านอยู่เองโตๆแล้ว หรือต้องการฮุบธุรกิจก็แล้วแต่ก็แช่งให้พ่อตัวเองตายไวๆจะได้เลิกบ่น

จขกท. ชี้แจงคราวก่อนว่า นี่คือที่ระบาย
แล้วก็ได้รับการตอบรับอันงดงามจากพวกเราชาวเว็บ นับแต่นั้นก็รัวๆ
เนื้อหาเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ แนวคิดคงประมาณว่าวันนี้ฉันเจออะไรมา ฉันพบอะไรมา
ฉันอยากระบาย เปิดSSพิมพ์ข้อความที่คล้ายเดิม70%

คนที่อ่านบ่อยจะรู้ดีว่า
ถ้าให้ออกมา - ออกไม่ได้ สงสารเขา เขาป่วย (แต่มาด่าในเว็บบอร์ดแทน)
ให้คุย - คุยไม่ได้ เขาดื้อ

เชี่ย สรุปว่ามู้แบบนี้พวกเราทำได้แค่อ่านหรือบางคนไม่ตะขิดตะขวงใจก็ "สู้ๆครับ" "เป็นกำลังใจให้นะครับ"
คือเจตนาแรกเขามาหาที่ระบาย เจตนาสองหาคนเข้าใจร่วมด่าไปกับเขา(เพราะเขาคุยเรื่งอนี้กับใครไม่ได้)

ถ้ามู้ก่อนใครบอกรับได้ก็ตอบรับการบ่นของ จขกท. ไปครับตามปกติ
ส่วนคนเฉยๆอย่างผมขออ่านเงียบๆละกัน

ผมว่าสิ่งที่ผิดพลาดคือโพสต์ถี่ไปกับเรื่องเดิมๆที่ไม่เปลี่ยนแปลง
โพสต์ที่เว็บบอร์ดน่ะมันถูกแล้ว ไม่มีใครรู้ตัวตน แต่ตอนนี้คนอ่านชื่อมู้แล้วรู้เลยว่าใคร
ผลตอบรับมันก็เลยทรงนี้

ก็นั่นพ่อ มองเป็นเพื่อนร่วมงานเฉย ไหวปะเนี่ย

มันไม่ใช่วัยที่ต้องมานั่งทำงานแล้ว

ลองบอกพ่อดูว่า พ่อไม่ต้องทำงานเดี๋ยวทำเอง

จริง แรกๆตามอ่านสงสาร จขกท นะ

หลังผม สมเพชมากกว่า ไม่มีพาวเวอร์แก้ไขอะไรสักอย่าง

ไม่รู้ อายุเท่าไหร่แล้วนะ แต่บ่นขนาดนี้คิดว่า คงมีอายุเยอะประมาณนึง

ได้แค่บ่น รู้ปัญหาทุกอย่าง แต่แก้ไขไม่เป็นสักอย่าง

ผมบอกตรงๆ เป็นผม ผมย้ายออกละ
ผมไม่สนว่าไม่มีทุน กตัญญู อกกตัญญูอะไรทั้งนั้นนั้น

ผมถูกสอนมาว่ามีปัญหา ถ้าไม่แก้ ก็อยู่กับมันไปทั้งชีวิต
และอย่างที่อ่านสองประโยคบน ผมไม่ทน ตายเอาดาบหน้าดีกว่า ดีกว่าทนอยู่แบบ loser

หลังๆ ผมไม่ได้อ่านเนื้อหาท่านแล้ว เพราะมันวนมา 4-5 เดือนที่เดิม

แต่ก็แล้วแต่ท่านจะเลือก ตอนนี้กระแสมันแอบตีกลับหาท่าน
เพราะอะไรรู้ไหมครับ?
เพราะท่านเลือกอยู่กับปัญหาที่ไม่ยอมแก้ แต่ก็บ่นไม่หยุด
มันเหมือนมีคนข้างบ้านด่ากันทุกวัน มันกลายเป็นท่านกำลังสร้าง toxic แบบนึงขึ้นมา

สุดท้ายชีวิตท่าน ท่านเลือกแล้ว ผมก็จะเห็นใจท่านแบบเดิมที่ต้องเจออะไรแบบนี้ เพราะผมก็เจอมาคล้ายๆ ท่าน ผมเลือกตัด ยิ่งไวยิ่งดี

เข้าใจ จขกท.นะ เรื่องแบบนี้ ไม่เจอกับตัวเอง ไม่รู้สึกหรอก
คนที่มีชีวิตครอบครัวอบอุ่นถือว่าโชคดีแล้ว และคงไม่มีวันเข้าใจครอบครัวที่ไม่อบอุ่นหรอก
มาบ่นในนี้ก็ถือว่ายังดีที่มาบ่นให้คนไม่รู้จักฟัง ได้ระบายบ้าง เพราะสุดท้ายก็ไม่รู้อยู่ดีว่าใครเป็นใคร

กระทู้อย่างเดือด 555


เราก้ไม่ใด้อยุ่ในจุดนั้น100% ไม่พูดอะไรมากละ

เราเข้าใจนาย สู้ๆ ผมก็มีบางอย่างคล้ายๆกัน คนเป็นลูกมันทำอะไรได้ยากนะ รู้ว่าปัญหาคืออะไรแต่ถ้าใจไม่เหี้ยมพอก็แก้ไม่ได้หรอก

พ่อเลี้ยงลูกไม่เคยคิดว่าเป็นภาระ

แต่ลูกโตมามองพ่อเป็นภาระ

สมัยพ่อมีแรงทำงานหาเลี้ยงครอบครัว

คอยเช็ดขี้เยี่ยว หาข้าว กล่อมนอน เสียสละ
เขาคงไม่เอาคุณมาบ่นว่าเป็นภาระตัวถ่วงชีวิตเขา

ถึงวันนึงต้องมาทำหน้าที่แทนเขาดันมองเขาเป็นตัวถ่วง

ไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อไม่ปล่อยวางให้ลูกแบบคุณดูแล

เกิดมาคงเก่งตั้งแต่เกิด......

อ่อแล้วถ้าพ่อแม่ยกอะไรให้คุณทั้งหมด
ดูจากการโพสต์คงยึดของพ่อแม่หมดทุกอย่าง
ทำดีมาขนาดนี้ยังถูกมองเป็นภาระตัวถ่วงในชีวิต...