ขออนุญาตเสริมนิดหนึ่งครับ

เมื่อปี 57 58 59 60 (สมัยผมเรียนมหาลัยอยู่)

มหาลัยขอนแก่น ก็มีเรียน รด ปี 1 -​ 3 ครับผม

ตอนนั้นผมเรียน รด ปี 4, 5 อยู่ ตอนรวมพล ก็เห็น ปี 1 2 3 เข้ารวมพลชี้แจงก่อนฝึกด้วย

ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังมีไหมนะฮะ

ผิดถูกขออภัยครับ

ของผมบางมด 52 ไม่รู้เค้าเปลี่ยนมั้ยนะ เเต่ตอนผมเกณฑ์ทหารขึ้นบก.ที่รู้มาคือมหาวิทยาลัยจะไม่ส่งเรื่องสมัครรด.ปี1ให้ เค้าเเค้รับเรื่องเเละส่งต่อสำหรับนักศึกษาที่ตกค้างจากช่วงมัธยม

อย่างของบางมดผมเห็นปี 2 3 4 5 คือส่งเรื่องมาจากต้นทางเก่า+รด.ปี4 5 ที่เป็นต่อเนื่องมา

เเต่โดยปกติปี 1 จะไม่เปิดให้นะครับ

5555 gat เชื่อมโยงคะแนนเต็มไปเลย

ผมเรียน รด ถึงปี 5 ครับ

ตอนสอบเข้าไม่ผ่านรอบแรก เลยฝึกหนักให้ผ่านรอบสอง จะเป็นลมให้ได้ตอนวิ่ง เกือบไม่รอด

แต่ถ้าถามผม

ผมว่าควรยกเลิกเกณฑ์ทหาร​นะ

เพราะผมไม่เห็นประโยชน์อะไรเลยยย ถ้าเทียบกับเวลาที่เสียไป

เหมือนเอาไปเป็นแรงงานให้เหล่านายพล นายพัน นายร้อยในค่ายมากกว่า

สงเสริมยุคทหารเป็นใหญ่​เข้าไปอีก

ผมผู้ที่วางแผนตั้งแต่ม.ต้นว่ายังไงก็จะไม่จับใบดำใบแดงเพราะเสี่ยงเกินเลยตัดสินใจเรียน รด ไปแบบไม่อยากเรียนฝืนจนกว่าจะจบ3ปี ปี1-2 เรียน นน บ้านอยู่สมุทรปราการ ดีหน่อยปี3 เรียน ศูนย์ใหญ่วิภา

เรื่องแบบนี้เถียงกันแบบนี้ ผมว่ามันเป็นปัญหาชัดๆ เลยนะ ผู้มีอำนาจควรแก้ไขอย่างยิ่ง

จะหย่อยยานจะอะไรก็แล้ว แต่ถ้าคุณทำตามเกณฑ์มันก็จบนิ แค่คุณทำตามเกณฑ์ จะเอาข้ออ้างว่าอ้วน ไม่ฟิตไม่ได้
คนที่เค้าผ่านเค้าก้ไมได้เกิดมาผอมเพรียว วิ่งเร็ว แข็งแรง ตั้งแต่แรกนิ เค้าอาจจะพยายามมากกว่าคนอ้วนก็ได้
มันคือกติกาที่เราเลือกได้ แค่พยายาม ไม่ใช่ให้ใครมาอุ้มเข้า
มันเป็นไปไม่ได้ที่รับหมด

ผมก้ถามท่านอยุไงว่าเกณฑ์มันคืออะไร เพราะจะอิงเกณฑ์ก้อิงไปเลยไม่มีใครว่านะ เพราะถ้ายึดตามนั้นจริงคนเรียนรด.ได้ก้มีไม่ถึงครึ่งไง ผมเลยถามย้ำท่านเรื่องเกณฑ์เเละความเข้มงวดไง ถ้าจะอิงเกณฑ์ก้ต้องอิงให้สุดสิ ถ้าใช้เกณฑ์เเล้วย้วยไปย้วยมาจะมีเกณฑ์ทำไม ถูกมั้ย

อย่าง bmi รด. คือไม่เกิน 35 ตอนนั้น bmi ผมไม่ถึงเเต่โดนปัดตก (ประมาณ 32-33) เเต่พออีกโรงเรียนมาถึงดูก้รู้ว่าเกิน 35 เเน่ๆเเต่ผ่าน เเล้วถ้าท่านเป็นผมจะทำยังไงล่ะ? จะสอบยังไม่ได้สอบเลย ผมอาจจะเเข็งเเรงก้ได้ถ้าใช้ความคิดเเบบท่าน

ผมเองตอนเรียนก็ติดเป็นตัวสำรองมา พวกโรงเรียนขนาดใหญ่คือได้เปรียบจริงเพราะจารจะช่วยอำนวยความสะดวกเต็มที่ตั้งแต่ขั้นสมัครถึงตอนเรียนจบเลย แต่ค่าใช้จ่ายจิปาถะก็มีมาเรื่อยๆทั้งค่าชุด ค่าหนังสือ ค่ากิน ค่าเดินทาง

พอปี3ผมได้ไปเรียนศูนย์วิภาวดีรอบบ่ายถึงเย็น ขากลับรถติดมาก แล้วฝนแม่งก็ชอบตกตอนเลิกเรียนอีก นั่งแท็กซี่กลับรร.เพื่อไปต่อรถกลับบ้านอีกที หารกับเพื่อนก็ตกคนละเกือบร้อย ถือว่าดูดพลังงาน+เวลาชีวิตใช้ได้เลยรด.เนี่ย

เล่นบอลเป็นอาชีพอยู่แล้วช่วงม.3 ขึ้นม.4มาสอบร.ด.หมูๆเลยวิ่งรวดเดียว

อยากจะเรียนเพราะไม่อยากเป็นทหาร

แต่ดันไม่ได้เรียนเพราะทดสอบไม่ดีพอ

แต่สุดท้ายผมรอดมาได้ ผ่อนผันเต็มๆ4ปี
พอเข้าปีที่5 ผมยื่นตัวร่างกายแต่บอกทหาร หัวเข่ามีปัญหา ทหารบอกให้ไปหาหมอ เอาใบรับรองแพทย์ ให้มารายงานตัวใหม่ปีหน้า

เข้าปีที่6 ผมบอกแบบเดิมว่าหัวเข่าเจ็บ แต่ไปหาหมอไม่ทัน หมอทหารโคตรเขี้ยวลากดิน จะให้ผมจับใบดำใบแดง แต่ก็บอก ผมเจ็บจริงๆ ลูกสะบ้า มันปูดออกมาเลย มองตาเปล่าก็รู้ มันให้มาอีก ปีหน้า บอกให้ไปหาหมอ

ปีที่7 นี้ผมไปโรงพยาบาลพระมงกุฎ แต่พอจะไปเอาใบเอ๊กเซเรย์ โรงพยาบาลบอกไม่ได้ เลยทำใจว่ายังไงก็ต้องจับใบดำใบแดงแน่ๆ
ไปถึงก็นั่งรอเรียก พอถึงเวลาก็ใช้มุขเดิมอีก ทหารมันดูประวัติผม แล้วมันก็จับหัวเข่า เขย่าๆ บิดซ้ายขวา2-3ที มองหน้าผม และมันก็บอกกลับบ้านได้

ผมรอดเพราะผมใช้วิธีนี้ เพื่อนผมอีกคนก็รอดเหมือนกัน กลับบ้านแบบ งงๆ ไม่กล้าดีใจออกนอกหน้า เพราะเสียวแม่งหมั่นไส้ 5555555

เสียเวลาไป7ปี ถามว่าคุ้มไหม ก็คุ้มที่รอด

ถ้าไม่ได้อยู่โรงเรียนใหญ่ประจำจังหวัดจริงๆ มันก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เรียน

ไม่เรียน รด.เข้าใจได้ ไม่อยากเป็นทหาร ไอนี้ก็เป็นที่ทราบกันว่าส่วนใหญ่ไม่อยากเป็นหรอก

เมื่อมาถึงจุดนี้ มันก็ต้องหาวิธีจัดการน่ะครับ ถ้าบ้านไม่มีเงิน จะใช้วิธีเทาๆต่างๆ ถ้าไม่อยากทำ ไม่อยากเสียเงินหรือไม่มีเงิน หรือแม้กระทั่ง ไม่สามารถไปลงผลัดที่คนสมัครเยอะๆได้
มันก็ต้องเลือกแล้ว จะยอมสมัคร 6 เดือน หรือไปเสี่ยงจับเอา

ในเมื่อเลือกทางจะเสื่ยงแล้ว เหมือนเล่นพนันที่คิดว่ามีโอกาสชนะมากกว่า เมื่อเลือกทางนี้แล้ว มันก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาน่ะครับ คือพอผลออกมาไม่เป็นดั่งหวัง มันก็ได้แค่ระบายน่ะครับ เพราะผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับการเกณฑ์ทหารแต่ต้นอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเราอยู่ในประเทศเฮงซวยแบบนี้ และเข้ามาอยุ่ในกฏของมัน
มันก็ต้องหาวิธีจัดการกันเอาเอง
แต่พอผลออกมาไม่เป็นที่หวัง ผมก็เห็นใจนะ แต่ในเมื่อคุณเลืออกจะเสี่ยงมันก็ต้องตามนั้นน่ะครับ
คือชีวิตนี้ ถ้าไม่คิดจะยอมเสียอะไรเลย มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น

ก็น่าเห็นใจกับคนที่ชีวิตไม่มีตัวเลือก แต่ก็ทำไงได้ โลกนี้มันก็ไม่มีอะไรยุติธรรมอยู่แล้วจริงๆครับ

อ่านยังไงให้เข้าใจแบบนั้น? ผมไปสนับสนุนให้ทุกคนเป็นทหารตั้งแต่เมื่อไหร่

มันไม่ควรใช้ระบบบังคับตั้งแต่แรกแล้ว แล้วผมจะไปสนับสนุนให้เป็นทุกคนเพื่ออะไร?

มันก็เป็นวิธีเลี่ยงวิธีนึง ถ้าไม่นับไปยัดเงิน

ก็ถ้ายังแก้กฎหมายไม่ได้ก็เท่านั้น รับความเสี่ยงกันเอง

ก็คุณถามหาความเท่าเทียม ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่การเกณท์ทหารจะถูกยกเลิก สิ่งที่เป็นไปได้ที่สุดคือการยกเลิก รด แล้วทุกคนไปรับการคัดเลือกทหาร