ผมน่าจะราวอายุประมาณ 20 ครับ สมัยเรียนที่ กทม. พอมีวันหยุดช่วงหยุดยาวก็มีอารมณ์แค่อยากกลับบ้าน ได้กลับบ้าง ไม่กลับบ้าง ในช่วงเทศกาล กลับมาก็เปิดทีวีนอนดูอยู่ที่บ้าน ไม่ได้ไปนั่งตั้งวงเมาเฮฮาอะไรกับใครเลยครับ เพื่อนที่บ้านมันก็ชวนแหละตอนนั้น แต่ผมหาเหตุผลโกหกไม่อยากไปร่วมวงจนได้ อารมณ์ผมเวลาไปร่วมวงกับใครพอผ่านไปสักชั่วโมง จะเริ่มเบื่อละครับ เริ่มเบื่อที่จะฟังคนอื่นโม้ในเรื่องที่ผมไม่ได้สนใจ เริ่มรำคาญเสียงเพลงที่ไม่ใช่แนวตัวเองชอบฟัง ส่วนเรื่องอยากออกไปเที่ยว ก็ไม่มีครับ รำคาญรถติดรถเยอะ ต้องหาที่จอดรถ ที่นั่ง รำคาญต้องเข้าคิวรอในการซื้อของกินนานๆ

ท่านอื่นล่ะครับมีใครที่อินไม่มีอารมณ์ร่วมกับเทศกาลใดตอนอายุเท่าไหร่กันบ้าง

ผมว่าคนเราเวลาได้ทำอะไรซ็ำๆบ่อยๆสักระยะนึงก็จะมาอยู่ในจุดอิ่มตัวเหมือนกันน่าจะทุกๆคนนะ

ทุกๆเทศกาลผมจำได้ว่าผมสนุกสุดเหวี่ยงสุดคือตอนเป็นเด็ก โดยเฉพาะ สงกรานต์ ปีใหม่นะ

ตื่นเต้นล่วงหน้ามาเสมอเลย เพราะพ่อแม่ จะพาขึ้นรถไปตั้งแต่เช้ายันเย็นเพื่อลุกๆได้เล่นน้ำรอบจังหวัดเลย

และอีกวันจะไปทะเลต่อ เช่นกันกับปีใหม่ จะฉลองกันเต็มที่พร้อมได้เงินไว้ซื้อของเล่นด้วย

พอเข้าสู๋วัยรุ่นก็จะเริ่มอินไปอีกแบบ สไตล์การเที่ยวจะต่างไป จะเริ่มไม่วิ่งวนไปไหนแต่ตั้งด่านกินกับเพื่อนๆเเทน

พอช่วงเข้าสู่วัยทำงานหรือวัยรุ่นตอนปลายนี้แหละจะเริ่มนิ่งๆไม่อยากไปไหน อยากอยู่เฉยๆ เบื่อหน่ายความลำบากในช่วงเทศกาล

แต่พอผมมามีครอบครัว มีลูกๆ เชื่อไหม ชีวิตผมมันเหมือนได้สตาทเทศกาลใหม่อีกครั้ง

มันไม่ใช่เพราะผมอยากเล่นเทศกาล แต่เป็นเพราะผมอยากใช้เวลาเทศกาลมอบความสุขให้กับลูกๆ

ลูกๆชอบมากที่ได้เห็นแสงสีเสียง ได้ไปเห็นอะไรแปลกตาที่คนเยอะๆ

ตอนลูกชายเริ่มโต(ตอนนั้นยังไม่มีโควิด) ผมพาไปไหนเขานี้ดีใจเนื้อเต้นเหมือนว่าวันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตเค้าเเล้ว มันย้อนไปถึงตอนผมเป็นเด็กเหมือนกันนะ ชีวิตที่สนุกที่สุด คือ ชีวิตวัยเด็กที่ได้เล่นโดยไม่ต้องคิดอะไรเลย

ต่อมาพอมีลูกสาวอีก 2คน แต่ดันมาติดโควิด ก็เลยต้องปรับไปเป็นเที่ยวตจว. ไปทะเล ไปชมนู้นนี่นั่นแทน

กลายเป็นว่าผมกลับรู้สึกดีมีความสุขกับวันหยุด กับเทศกาลอีกครั้งนะ

แต่เป็นความสุขที่ได้เห็นลูกๆสนุกกับการใช้ชีวิตนี้แหละ โดยที่เราไม่ได้เล่นอะไรเลย แค่เดินตามและแนะนำเขา

ผมอยากให้ลูกตักตวงช่วงเวลาแบบนี้ไว้ในนานที่สุด มีเวลาผมจะพาเที่ยว ผมจะไม่สอนให้ลูกเก็บตัว

นี้เดี๋ยวเปิดประเทศผมจะซื้อทัวร์พาไป ญี่ปุ่นหมดเลย ไม่รอเขาโต เพราะอยากให้เขาสนุกในช่วงวัยนี้มากที่สุด

เพราะรู้ดีว่าวันนึงเมื่อลูกโตไป จะเป็นแบบเรา เขาจะเบื่อเทศกาล เบื่อชีวิตวัยทำงาน มุ่งมั่นในการสร้างครอบครัว

เวลาที่ได้เที่ยวแล้วสนุกโดยไม่ต้องคิดจริงๆมันมีแค่เวลาเด็กนี้แหละ

และที่สำคัญ หากถึงวันนั้นที่ลูกโต ลูกก็คงไม่อยากให้ผมดูแลอีกแล้ว เขาคงอยากเดินทางของเขาเอง

เวลาที่ดีที่สุดที่ผมจะได้หอมแก้มกอดเค้า ก็คงเป็นเวลานีเท่านั้นเช่นกัน

ไม่ชอบเหมือนกันครับ ช่วยเทศกาลผมขออยู่บ้านอย่างเดียว เข็ดกับการไปเที่ยว ไปแย่งกันกินแย่งกันใช้ เสียเวลาเป็นวันๆเพื่ออะไรก็ไม่รู้

แต่ก็เข้าใจบางคนที่ว่างช่วงนี้เท่านั้นที่จะมาเจอคนในครอบครัวได้ แต่ส่วนตัวผมขอบายครับ ไม่ไหว แค่เสียเวลารถติดวันหยุด ก็ไม่คุ้มแล้ว แห่ะๆ

ตั้งแต่เด็กละไม่เคยอินซักเทศกาล ปีใหม่ สงกาน วันเกิด

อินเพราะได้หยุด

5ขวบครับ

18

ประมาณขวบกว่าๆครับ ขี้เกียจ นอนอย่างเดียว

ตอนเริ่มใช้ทุน ทำงานปีแรก ก็เลิกอินเลยครับ

ลอยกระทง สงกรานต์ ได้ขึ้นเวรรัว ๆ รอรับขี้เมาที่เกิดอุบัติเหตุบ้าง กินเหล้าแล้วชักบ้าง ประทัดระเบิดมือน้องบ้าง พอไม่ได้เที่ยวเทศกาลนานเข้าบวกกับเจองานเพิ่มจากเทศกาล เลยค่อย ๆ รู้สึกชินชากับมันอ่ะนะ

แต่ช่วงเด็ก กับวัยมหาลัยก็มีความหลังที่ดีมาก ๆ กับงานเทศกาลเหมือนกันนะ

ประมาณ6เดือน เบื่อความวุ่นวาย อยากนอนพักผ่อนชิวๆมากกว่า

ผมว่าคนเราเวลาได้ทำอะไรซ็ำๆบ่อยๆสักระยะนึงก็จะมาอยู่ในจุดอิ่มตัวเหมือนกันน่าจะทุกๆคนนะ

ทุกๆเทศกาลผมจำได้ว่าผมสนุกสุดเหวี่ยงสุดคือตอนเป็นเด็ก โดยเฉพาะ สงกรานต์ ปีใหม่นะ

ตื่นเต้นล่วงหน้ามาเสมอเลย เพราะพ่อแม่ จะพาขึ้นรถไปตั้งแต่เช้ายันเย็นเพื่อลุกๆได้เล่นน้ำรอบจังหวัดเลย

และอีกวันจะไปทะเลต่อ เช่นกันกับปีใหม่ จะฉลองกันเต็มที่พร้อมได้เงินไว้ซื้อของเล่นด้วย

พอเข้าสู๋วัยรุ่นก็จะเริ่มอินไปอีกแบบ สไตล์การเที่ยวจะต่างไป จะเริ่มไม่วิ่งวนไปไหนแต่ตั้งด่านกินกับเพื่อนๆเเทน

พอช่วงเข้าสู่วัยทำงานหรือวัยรุ่นตอนปลายนี้แหละจะเริ่มนิ่งๆไม่อยากไปไหน อยากอยู่เฉยๆ เบื่อหน่ายความลำบากในช่วงเทศกาล

แต่พอผมมามีครอบครัว มีลูกๆ เชื่อไหม ชีวิตผมมันเหมือนได้สตาทเทศกาลใหม่อีกครั้ง

มันไม่ใช่เพราะผมอยากเล่นเทศกาล แต่เป็นเพราะผมอยากใช้เวลาเทศกาลมอบความสุขให้กับลูกๆ

ลูกๆชอบมากที่ได้เห็นแสงสีเสียง ได้ไปเห็นอะไรแปลกตาที่คนเยอะๆ

ตอนลูกชายเริ่มโต(ตอนนั้นยังไม่มีโควิด) ผมพาไปไหนเขานี้ดีใจเนื้อเต้นเหมือนว่าวันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตเค้าเเล้ว มันย้อนไปถึงตอนผมเป็นเด็กเหมือนกันนะ ชีวิตที่สนุกที่สุด คือ ชีวิตวัยเด็กที่ได้เล่นโดยไม่ต้องคิดอะไรเลย

ต่อมาพอมีลูกสาวอีก 2คน แต่ดันมาติดโควิด ก็เลยต้องปรับไปเป็นเที่ยวตจว. ไปทะเล ไปชมนู้นนี่นั่นแทน

กลายเป็นว่าผมกลับรู้สึกดีมีความสุขกับวันหยุด กับเทศกาลอีกครั้งนะ

แต่เป็นความสุขที่ได้เห็นลูกๆสนุกกับการใช้ชีวิตนี้แหละ โดยที่เราไม่ได้เล่นอะไรเลย แค่เดินตามและแนะนำเขา

ผมอยากให้ลูกตักตวงช่วงเวลาแบบนี้ไว้ในนานที่สุด มีเวลาผมจะพาเที่ยว ผมจะไม่สอนให้ลูกเก็บตัว

นี้เดี๋ยวเปิดประเทศผมจะซื้อทัวร์พาไป ญี่ปุ่นหมดเลย ไม่รอเขาโต เพราะอยากให้เขาสนุกในช่วงวัยนี้มากที่สุด

เพราะรู้ดีว่าวันนึงเมื่อลูกโตไป จะเป็นแบบเรา เขาจะเบื่อเทศกาล เบื่อชีวิตวัยทำงาน มุ่งมั่นในการสร้างครอบครัว

เวลาที่ได้เที่ยวแล้วสนุกโดยไม่ต้องคิดจริงๆมันมีแค่เวลาเด็กนี้แหละ

และที่สำคัญ หากถึงวันนั้นที่ลูกโต ลูกก็คงไม่อยากให้ผมดูแลอีกแล้ว เขาคงอยากเดินทางของเขาเอง

เวลาที่ดีที่สุดที่ผมจะได้หอมแก้มกอดเค้า ก็คงเป็นเวลานีเท่านั้นเช่นกัน

ผมน่าจะ 15-16 เพราะ ที่บ้าน ไม่ชอบไปเที่ยวช่วงเทศกาลอยู่แล้วครับ ทำให้วันหยุดยาว ก็อยู่บ้าน Big cleaning กันซะมากกว่า

เพื่อนๆ ผมส่วนใหญ่ ก็ใช้ชีวิตใกล้เคียงกัน เลยจะนัดเจอกันหลังเทศกาลมากกว่า

วัดเฉพาะสงกรานต์ ผมไม่อินมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

เพราะเป็นคนไม่ชอบเปียกน้ำ

อย่างหน้าฝนที่หลายคนอาจจะชอบ แต่ผมไม่เคยชอบเลย

หน้าร้อนยังดีกว่า

19 โดนล้วงโทสับตอนเล่นสงกรานข้าวสาร เลิกเล่นยาวเลยหลังจากนั้น งานวงงานวัด ลอยกระทงอะไรไม่ไปแล้ว

ม.ต้นก็ไม่อินละ นั่งอยู่บ้านเล่นเกม

ไม่อินสัก18ได้มั้ง แต่อินกับการกินเหล้ากินเบียร์อยู่ พูดคุยเฮฮา ทำงานมันเบื่อมันเครียด วงเหล้ามันช่วยผมได้ อิอิ