หาคำตอบให้เด็กไทย
ทีมอัสสัมชัญธนบุรี รุ่นอายุ13ปี ปิดทริปช้างจูเนียร์ทัวร์อังกฤษ ด้วยชัยชนะ 3 นัดรวดเหนือดอนคาสเตอร์ 6-0,เอฟเวอร์ตัน3-0และเลสเตอร์4-1
งง...ใช่ไหมครับ ว่าเด็กไทยทำไมเก่งจัง?
อย่าว่าแต่คนไทยเรางงเลย ฝรั่งยังงง!
ไม่ใช่แค่ชุดนี้นะครับ ที่เรามาเล่นกับสโมสรยุโรปแล้วเราถล่มเขากระจุยกระจาย
เยาวชน 16 ปีทีมชาติไทยก่อนไปเล่นชิงแชมป์เอเชีย ที่มาเลเซีย ก็ไปเก็บตัวสเปน ยิงแอตมาดริด7-0 อัดพวกบาเลนเซียฯลฯสโมสรดังๆมาทั้งนั้น แล้วทำไมไปแพ้ทาจิกิสถาน ตกรอบแรกในรายการสำคัญ
อาทิตย์ที่แล้ว ทีมเยาวชน 13 ปีไทยก็ไปในนามโตโยต้า คว้าแชมป์ที่ญี่ปุ่นมายิงไป 30-40ลูก แต่พอโตมาก็สู้ญี่ปุ่นไม่ได้
ผมพยายามหาคำตอบ ว่าทำไมเด็กไทย เก่งตอนเด็กแล้วพอโตขึ้นมาหน่อยก็สู้เขาไม่ได้ ...ถ้าแบบนี้เราก็มีโอกาส แค่ได้ไปบอลโลกอายุ 10ขวบ 12 ขวบเท่านั้นสิ
มาคราวนี้ผมได้คุยกับคน 2 คน
คนหนึ่งคือ แกรม ชาร์ป ตำนานของเอฟเวอร์ตัน ที่เห็นเด็กไทยเล่นมาหลายปี
อีกคน คือ ภุชงค์ มัสยวณิช ผจก.อะคาเดมี่ของเลสเตอร์ คนไทยที่รู้เรื่องฟุตบอลอังกฤษและเด็กไทยดีที่สุด เพราะทำเด็กไทยมาเล่นที่อังกฤษ ตั้งแต่แมนเชสเตอร์ ซิตี้ จนถึงฟอกส์ฮัน
ด้วยคำถามเดียวกัน ว่าทำไมเด็กไทย เก่งแค่ตอนเด็ก...แล้วก็ได้ข้อสรุปจากทั้ง 2 คนมาดังนี้
1.แกรม ชาร์ป ยอมรับว่าเด็กไทย แข็งแกร่ง มีความคล่องตัว กว่าเด็กอังกฤษในช่วงอายุ13 ปี แต่หลังจากนั้น ทัศนคติของ เด็กอังกฤษในการเป็นมืออาชีพดีกว่า
2.เด็กฝรั่ง มีข้อห้ามเยอะ เช่น จะเข้าอะคาเดมี่ของสโมสรได้ บ้านต้องไม่ห่างจากสนามเกิน 1ชม.จึงไม่ได้เด็กที่เก่งที่สุด ขณะที่ทีมไทยคัดตัวดีๆมาจากทั่วประเทศเราจึงเหนือกว่าเขา
3.หนึ่งในข้อห้าม คือเด็กอังกฤษ จะอยู่ในสนามซ้อมเกิน 13 ชม.ต่อสัปดาห์ไม่ได้ เพราะหากฟีฟ่ารู้จะปรับและลงโทษสโมสรทันที เพราะถือว่าเจตนาสร้างเด็กเพื่อเป็นนักเตะอาชีพ
4.เด็กอังกฤษ ถูกบังคับให้แข่งสัปดาห์ละ 1 ครั้งเป็นการอุ่นเครื่องระหว่างสโมสร ประสบการณ์ในสนามจึงสู้เด็กไทยไม่ไดัในเวลานี้เพราะของเราเตะแทบจะวันเว้นวัน
5.เด็กไทยโตเร็ว และหยุดการเติบโตเร็วเช่นกัน อย่างเด็ก 13 ที่มาคราวนี้สูง 170ซม.อีก 5 ปีข้างหน้า เด็กไทยจะสูงอีกไม่เกิน5-10เซ็นขณะที่ฝรั่งไปได้ถึง 180-190ซม.จากโภชนาการ ที่ถูกต้องและสายพันธ์ุพอโตขึ้นเราจึงเริ่มเป็นรองเขามากขึ้นทุกที
6.เลสเตอร์ ใช้งบประมาณเยอะมากในการซ่อมข้อเท้าให้เด็กไทยในโครงการฟ็อกส์ฮัน เพราะเด็กบ้านเราใช้งานมาเยอะมาก ตั้งแต่เล็กๆจนเสื่อม และก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เด็กเรา เจ็บง่าย ไม่แข็งแรง และเลิกเล่นเร็ว
7.เด็กฝรั่ง 9-15 เน้นให้สนุกกับฟุตบอล ไม่ใส่แท็คติคมาก หลังอายุ 15 ขึ้นไปทุกคนจะต้องเป็นมืออาชีพ นอนเป็นเวลา ทานอาหารเฉพาะที่มีประโยชน์ เข้าเวทเทรนนิ่งสร้างกล้ามเนื้อ ขณะที่เด็กไทยช่วง 9-15 เล่นด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ พอเลย 15 คิดว่าเก่งละ ติดเที่ยว ติดหญิง วินัยหย่อนยาน
ผู้รู้เขาวิเคราะห์มาประมาณนี้ครับ เอามาเล่าสู่กันฟัง ว่า ทำไมเราถึงได้เฮ ได้มีความสุขเวลาที่เด็กๆเราไปชนะสโมสรใหญ่ๆในยุโรป แล้วทำไมไม่ได้เฮแบบนี้บ้างในทัวร์นาเมันท์ทางการ
เชื่อ ไม่เชื่อ ก็แล้วแต่จะพินิจ พิเคราะห์กันเอง
เครดิต คุณปูเป้ สมฤกษ์ อิศรางกูร ณ อยุธยา

เรื่องฝึกซ้อมเกิน ผมเห็นต่างเลย เด็กเกาหลี ญี่ปุ่น นี่ สนาม สวนสาธารณะ ที่บ้านเอากรวยมาตั้งซ้อมวิ่งซ้อมจ๊อก หลังจากเลิกเตะบอล ก็มาซ้อมเองต่อผมจำได้ขึ้นใจ เลิกเรียนกลับมาหลังหอผมเป็น สวนสาธารณะ เด็กมันเอาอุปกรณ์แบบนี้มาตั้งแล้ว วิ่งเป็นสเต็ป แบบ ไม่ได้สัมผัสบอล เลยประมาณเกือบ 1-2 ชม ซักพักเพื่อนมาเป็นกลุ่มก็เล่นเตะบอลกันต่อยันเย็น



อันนี้ภาพ ที่สวนสาธารณะที่ นากาอิ พาร์ค ของสโมสร เซเรโซ่ครับผมไปเดินเล่นแอบดูเค้าซ้อมประจำแล้วดูคนที่มาเตะ เด็กๆตัวเล็กๆ เค้าโคตรจริงจังเลย แต่เค้าจริงจังด้านเบสิคครับถ้าซูมไปใกล้ๆจะเห็น พวกเด็กอาย 6-8 ขวบ วิ่งกันไม่ได้แตะบอลด้วยซ้ำ ผมว่าส่วนนึง เค้ารู้ว่าร่างกายเราสู้ยุโรปไม่ได้อยู่แล้ว แล้วอะไรที่จะทำให้เราชนะได้ละ ก็เบสิคและความเข้าใจเกมนั้นแหละ ไม่ใช่แค่บอลนะ บาสกับเบสบอลก็ด้วย ที่เราเห็นในการ์ตูนโชเน็นนี่คือแบบนั้นเลยเด็กตัวเล็กๆถือไม้เบสบอลหวดลม ทุกวันเวลาเดิม เป็นชมๆ เดาะบาสซ้ายขวารอบ สวนสาธารณะเป้นชั่วโมงๆ มีให้เห็นหมดเลยฮะ

ที่ผมดูตามเพจบอลเด็ก

โค้ชไทยบางส่วนเน้นสร้างเด็กแข่งเพื่อสร้างโปร์ไฟล์ให้ตัวเองไม่ได้เน้นสร้างเด็ก
พอโปร์ไฟล์ดีคนก็มาเรียนที่อะคาเดมี่เยอะเงินก็เยอะตาม

ส่วนอะคาเดมี่ไหนเน้นสร้างเด็กถ้วยรางวัลน้อยพ่อแม่ก็ไม่ค่อยส่งลูกมาเรียน

ที่ผมดูตามเพจบอลเด็ก

โค้ชไทยบางส่วนเน้นสร้างเด็กแข่งเพื่อสร้างโปร์ไฟล์ให้ตัวเองไม่ได้เน้นสร้างเด็ก
พอโปร์ไฟล์ดีคนก็มาเรียนที่อะคาเดมี่เยอะเงินก็เยอะตาม

ส่วนอะคาเดมี่ไหนเน้นสร้างเด็กถ้วยรางวัลน้อยพ่อแม่ก็ไม่ค่อยส่งลูกมาเรียน

ที่อ่านมาเรื่องวิทยาศาสตร์การกีฬาและโภชนาการเมื่อก่อนผมว่าไทยให้ความสำคัญน้อยกว่าต่างชาติเยอะเลย แต่หลังๆมานี้เริ่มให้ความสำคัญเยอะขึ้นต้องดูกันต่อว่าส่งผลแค่ไหน

เรื่องนี้ผมเห็นด้วยครับ เพราะจำได้ว่าเคยมีคนของญี่ปุ่นเคยพูดถึงไทยไว้แล้วเหมือนกันว่าไม่ควรใช้งานเด็กผิดประเภทไม่เยอะ

อย่างญี่ปุ่นและยุโรป จะเปิดให้คนในพื้นที่มาฝึกอคาเดมี่กันเยอะ ให้โอกาสกับเด็กเยอะ และให้เด็กแข่งขันระดับรุนแรงน้อยเพื่อให้รักษาสมรรถภาพทางร่ายกายในเหมาะสมกับวัยไว้ และไปเน้นซึมซับระบบกับเบสิคให้มาก

ต่างกันกับไทยเลย อคาเดมี่ไทย จะเน้นฝึกลงทีมและส่งเเข่งขันเดินสาย หรือไม่ก็กระชับมิตรกันเยอะมาก จะเห็นได้ชัดว่าเด็กไทยในวัย13-16 ปีแมร่งโครตเก่ง เจนจัดในสนาม ผ่านสมรภูมิรบมาเยอะ เวลาไปแข่งกับต่างชาติมักจะเห็นเลยว่าข่มได้อยู่ สู้ได้หมดทั้งโลกอะ ถ้ามีบอลโลก รุ่น12-16ปี ไทยน่าจะเป็นขาประจำของเวทีนี้เลย

แต่......ทำไมไทยถึงร่วงลงมาเรื่อยๆตั้งแต่รุ่น 18 ปี ต่อมาจน 23 พอไปชุดใหญ่ คือ อยู่ในจุดเดิมหมดจดไม่มีหลุดรอดไปสักคนเลย

อย่างที่หลายๆท่านบอกและอ้างอิงมาเลย

1.เด็กไทยมักจะดึงตัดคัดตัวและให้โอกาสกับคนที่เทพตั้งแต่เด็กเสมอ
-ข้อนี้โครตจริง เด็กไทยเสียโอกาสเยอะมาก ลองดูทีมชาติดิ ส่วนใหญ่คือขาประจำตั้งแต่เด็กแล้ว เราให้โอกาสเด็กอื่นๆน้อยมาก อคาเดมี่วิ่งหาแค่เด็กดังในตอนเด็กแล้วรับมาอุ้มเลี้ยงในสโมสรใหญ่ไปต่อ ในขณะที่เด็กอื่นๆแทบไม่ได้โอกาสมากนัก ต่างกันกับต่างชาติเลยที่เปิดกฎบังคับอคาเดมี่เยอะมาก เด็กได้โอกาสเยอะ และไปในจุดทีควรจะเป็น

2. เด็กไทยคัดตัวเก่งมาลงแข่งตั้งแต่เด็ก
-อันนี้ก็จริง อย่างที่เห็นเด็กไทยลงแข่งบ่อยมาก เจนเวทีสุดๆ มีอนาคตไปไกล และชนะต่างชาติได้สบายๆ แต่ก็เหมือนที่หลายคนวิเคราะห์ไว้ ว่าชุดที่ไทยไปเจอ มันไม่ใช่การคัดเด็กที่เก่งที่สุดในยุโรปมาเจอไทย เหมือนที่ไทยคัดเด็กที่เก่งที่สุดในไทยส่งไปเจอเขา ของเขาให้โอกาสกับเด็กในพื้นที่ไว้เป็นข้อบังคับ เรียกง่ายๆคือ เราเอาเด็กที่เก่งทีุ่สดในไทยไปแข่งกับเด็กในพื้นที่ที่ใช้ชื่อสโมสรดังๆประมาณนั้น

3.โตไป ตปท.ก้าวกระโดด แต่เราจมอยู่กับที่
-ก็จริง เนื่องจากเราดูดีเจนจัดแต่เด็ก แต่สุดท้ายร่างกายเดินทางผิดประเภท จากตอนเด็กสูง 170กันไว แต่โตไปก็ไม่เกิน 180กันเลย ร่างกายบางลง คนไหนมีแววก็ข้อเท้าพังร่างกายพังก่อนเพราะใช้งานมาหนักและผิดประเภท ไม่มีโภชนาการเสริมกล้ามเนื้อ ต่างกันกับต่างชาติ ที่เติบโตมาเรื่อยๆซึมซับระบบและเบสิค และได้โภชนการอย่างดี พอกระดูกแข็ง ก็ส่งไปคัดเกลาให้เจนเวที แล้วทีนี้ค่อยมาคัดพวกเทพๆออกมารวมกันแบ่งออกส่งแข่งในลีคที่มีคุณภาพขัดเกลาต่อไป สุดท้ายทุกคนไปจบที่ 185+190 และแข็งเกร่งตามเกณฑ์กันหมด พอตอน 23เจนเวทีกันครบก็กดไทยอยู่หมัดเหมือนๆเดิม


ผมเห็นด้วยมาเสมอเรื่องระบบ เรื่องอคาเดมี่ และโภชนาการ ว่าเราควรใส่ใจและปรับใหม่ในสากลแล้ว ไม่ใช่รอโตแล้วไปเอาโค้ชต่างชาติดังๆมามันก็แค่นี้ เราควรนำเข้ามาตั้งแต่เด็กๆไปเลย สร้างอคาเดมี่ใหม่ให้ยั่งยืนกว่านี้

ค่อยพัฒนาดูแลเด็กไทยให้ดีขึ้น ให้โอกาสและพัฒนาคุณภาพลีคให้รองรับให้ดี พร้อมแล้วค่อยส่งมาขัดเกลาอีกทีก็ได้

เราอย่ามัวมาท่องแค่ว่า ทำไมเจไปได้ไกลในวัย20ปลายพร้อมสูง 156 ทำไมแวรรัตติถึงยังเล่นระดับสูงได้

เห้ยยย คำพูดแบบนี้ไม่ต่างจากพูดว่าไม่ต้องจบ ป.ตรีก็รวยได้เลยนะ

คือมันใช่แหละ แต่มันส่วนน้อยไง ยังไงอัตราคนตกงานของคนเรียนไม่จบมีเยอะกว่าเสมอ และคนจบก็มีอัตราประสบความสำเร็จมากกว่าเสมอ

นั้นแหละคือคำตอบ คือ เราต้องทำให้เด็กไทยประสบความสำเร็จขั้นแรกให้ได้ก่อนส่งออกไปพัฒนาแข่งขันต่อเนื่อง

ฉกฉวยโอกาสให้เปอร์เซ็นน้อย หรือ รับโอกาสในเปอร์เซ็นเยอะ อันไหนจะไปเร็วกว่ากันละ ถูกไหม

ผมว่าวิทยาศาสตร์การกีฬานี่แหละ ถ้าเราฟิต+แข็งแกร่ง ผมว่าเราสู้กับทีมระดับสูงได้ดีกว่านี้แน่ ดูอย่างนัดล่าสุดเลยโดนเบียดกระเด็นกระดอนหมด

โค้ชไทย น้อยคนมากที่จะสอนการใช้ชีวิต...ให้เด็ก

แต่อย่างว่า การใช้ชีวิต เป็นเรื่องของครอบครัว พ่อแม่ การเลี้ยงดู จะไปฝากความหวังที่โค้ช ไม่ได้มาก

ถ้าเราแนะนำการใช้ชีวิต ปลูกฝังเขาไปให้ชัดเจน ไม่ให้หลงไปสิ่งอโคจร มากเกินไป

และมองตัวเองให้เป็น ว่า อายุ 15-20 ปี จะต้องทำอะไร ที่มุ่งมั่น วางแผนอนาคต

กลุ่มที่ปากกัดตีนถีบ จะมีความพยายามมากกว่า กลุ่มที่พ่อแม่ตามใจ

เรื่องฝึกซ้อมเกิน ผมเห็นต่างเลย เด็กเกาหลี ญี่ปุ่น นี่ สนาม สวนสาธารณะ ที่บ้านเอากรวยมาตั้งซ้อมวิ่งซ้อมจ๊อก หลังจากเลิกเตะบอล ก็มาซ้อมเองต่อผมจำได้ขึ้นใจ เลิกเรียนกลับมาหลังหอผมเป็น สวนสาธารณะ เด็กมันเอาอุปกรณ์แบบนี้มาตั้งแล้ว วิ่งเป็นสเต็ป แบบ ไม่ได้สัมผัสบอล เลยประมาณเกือบ 1-2 ชม ซักพักเพื่อนมาเป็นกลุ่มก็เล่นเตะบอลกันต่อยันเย็น



อันนี้ภาพ ที่สวนสาธารณะที่ นากาอิ พาร์ค ของสโมสร เซเรโซ่ครับผมไปเดินเล่นแอบดูเค้าซ้อมประจำแล้วดูคนที่มาเตะ เด็กๆตัวเล็กๆ เค้าโคตรจริงจังเลย แต่เค้าจริงจังด้านเบสิคครับถ้าซูมไปใกล้ๆจะเห็น พวกเด็กอาย 6-8 ขวบ วิ่งกันไม่ได้แตะบอลด้วยซ้ำ ผมว่าส่วนนึง เค้ารู้ว่าร่างกายเราสู้ยุโรปไม่ได้อยู่แล้ว แล้วอะไรที่จะทำให้เราชนะได้ละ ก็เบสิคและความเข้าใจเกมนั้นแหละ ไม่ใช่แค่บอลนะ บาสกับเบสบอลก็ด้วย ที่เราเห็นในการ์ตูนโชเน็นนี่คือแบบนั้นเลยเด็กตัวเล็กๆถือไม้เบสบอลหวดลม ทุกวันเวลาเดิม เป็นชมๆ เดาะบาสซ้ายขวารอบ สวนสาธารณะเป้นชั่วโมงๆ มีให้เห็นหมดเลยฮะ

เขาน่าจะหมายถึงการแข่งขันครับ อาทิ ลงแข่งแบบจริงจัง และ จัดแข่งขันอะไรแบบนี้ครับ

ไม่ได้หมายถึงว่าซ้อมหนักเกินไปไหม ส่วนยุโรปตามที่อ้างอิงจากฟีฟ่าคือ ห้ามเกินกี่ชม.ต่อสัปดาห์ตามข้อมูลข้างต้นครับ

เสียดายผมจำไม่ได้ว่าอ่านบทสัมภาษณ์ใครของญี่ปุ่นที่พูดว่าไม่ควรลงแข่งเยอะเกินไป แต่ให้ซ้อมไปตามวัยมากกว่า

ไทยเน้นสร้างผลงาน
ชนะเข้าว่ารูปแบบไม่สน
เพื่อเอาใจสปอนเซอร์และผู้บริหาร
ส่วนพวกทีมในยุโรปกับหลายๆประเทศเน้นเข้าใจเกมส์
เด็กๆเค้าอาจจะแพ้เพราะต้องเล่นตามรูปแบบ
แต่พอโตมาเค้าวิ่งไปยังพื้นที่โดยที่ไม่ต้องมองหน้าเพื่อน
เมื่อคืนเกมส์เจอซูรินามนักบอลเราก็ต้องมองหน้ากันก่อนส่ง
จังหวะหน้ากรอปเขตโทษกว่าจะส่งกันได้แต่ละที
กองหลังเค้าวิ่งดักทางได้หมดแล้ว

พูดแล้วนึกถึงการเลี้ยงลูกแบบเอเชีย กับการเลี้ยงลูกแบบฝรั่ง
ฝรั่งเน้นให้เด็กเรียนรู้เอง ทำสิ่งที่ชอบ ชอบแล้วความมืออาชีพมันจะตามมาเอง
แต่เด็กเอเชียถูกบังคับให้ล่าความเป็นเลิศแต่เด็ก เป็นเครื่องมือหากินของพ่อแม่
ที่พยายามปั้นลูกให้มาเลี้ยงตัวเองตอนแก่
ผลลัพธ์ที่ดีมันก็มีมาบ้างอย่างตี๋ซอน
แต่เทียบไม่ได้เลยกับปริมาณนักเตะคุณภาพของฝรั่ง

ไทยเน้นการแข่งขันมากเกินไป จนมองข้ามทักษะพื้นฐานขั้นต้นที่ควรกะมา คนที่จะประสบความสำเร็จได้ในอนาคต การจับบอล ส่งบอลควรเป๊ะ ในทุกตำแหน่ง บอลลีกยังมีเยอะแยะเลยตอนนี้ ส่งบอลไม่ตรง จับบอลกระฉอกเนี่ย

ก็เหตุผลเดียวกับเรามีเด็กโอลิมปิกหลายคนทำไม โตมาหาย (จริงๆไม่หาย แต่แค่ไม่เป็นข่าว)

โครงสร้างฟุตบอลเรามันตัน เก่งแค่ไหน เจอสภาพการแข่งขันฟุตบอลไทยลีกก็พัฒนาฝีเท้าไม่ได้มาก

สถาพแวดล้มคือคำตอบ

คิดใหม่ทำใหม่ เอาระบบแบบญี่ปุ่นมาให้ได้ เริ่มตั้งแต่ระดับ อนุบาล

+ ถ้าเจไม่โดนพ่อเจเคี่ยวเรื่องเบสิกแต่เด็ก
ปล่อยให้ไปตามระบบบอลไทย
เจไม่มาถึงขนาดนี้หรอก

เหมือนซอนถ้าซอนไม่โดนพ่อซอนเคี่ยวก็ไปได้ไม่ไกล
R10ก็เหมือนกันโดนพี่เคี่ยวซ้อมตั้งแต่เด็ก
สังเกตุพวกเทพๆสมัยเด็กนี่ซ้อมกันหนักมากนะ

ผมโคตรเห็นด้วยกับข้อ 1 เลยครับ
ยกตัวอย่างเช่นอเมริกันเกม เราสังเกตได้เลยว่าดราฟต์ที่อันดันไม่ดีในตอนแรกๆ
มักจะไปเป็นสุดยอดผู้เล่นในช่วงเวลาที่เหมาะสมทั้งนั้น

ยกตัวอย่างเช่น

Manu Ginobili
Isaiah Jamar Thomas
Marc Gasol
Nikola Jokic


ถ้าอยู่ที่ไทยอาจจะไปเป็นพนักงานที่ไหนซักที่
เป็นตัวแทนไปแข่งในการประจำปีอะไรแบบนี้ครับ

นั่นทำให้เราพลาดผู้เล่นที่กำลังพัฒนาไปเยอะมากๆ
ซึ่งบางคนไปได้ไกลกว่าคนที่พัฒนาไปเรียบร้อยแล้วเสียอีก

เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ผมเคยไปกับน้องชายคัดตัวที่ รร กีฬา จังหวัดหนึ่ง
ซึ่งสมัยนั้นฮอตฮิตมากๆ มองย้อนไป การคัดตัวนี่มันเป็นแบบนี้จริงๆ

เค้าต้องการคนที่เป็นแล้ว แต่ไม่ได้เฟ้นหาคนเพื่อไปพัฒนาซักเท่าไร
ทำให้ต้องมุ่งไปสอบในสายสามัญทั่วไป ซึ่งก็ไม่ได้มีช่องทางในด้านฟุตบอลอีกแล้ว


ดังนั้นเราคงต้องย้อนมาดูกันแล้วว่า อะคาเดมี่ของเรานั้น
วัตถุประสงค์จริงๆ แล้วคืออะไร เป็นเรื่องที่น่าคิดเหมือนกัน