ตอนเด็กๆ รุ่นๆ อะ กลัว

พอโตมาแล้ว สงสัยเจนจัด ชวนพ่อตากินเหล้า

ไปแอบเด้ยลูกสาวเค้า ก็เกร็งๆหน่อยครับ

ผมไม่ได้กลัวนะ แต่ไม่รู้จะชวนคุยอะไร พ่อแม่เขาก็เงียบไอ้เราก็เงียบ โคตรอึดอัด

ใครเซียนๆแนะนำผมหน่อย ควรเปิดประเด็นคุยอะไรบ้าง ในกรณีที่เขาไม่ชวนคุยเอง นอกจากถามสารทุกข์สุขดิบ

ผมเฉยๆอะ แต่ก็นะ เราเป็นคนนอกเข้าไปคุย เค้าก็ต้องมองเราเป็นคนแปลกหน้าก่อนอยู่แล้วเป็นปกติ

ผมไม่กลัวนะ ผมเข้าหาผู้ใหญ่เป็นอ่ะ
อีกอย่างถ้าจริงใจ จะกลัวอะไร

รู้จักพ่อแม่แฟนมาตั้งแต่เด็กๆ มันก็เริ่มจากเป็นเพื่อนกันมาก่อน สมัยก่อนก็เจอที่โรงเรียนทุกวัน ยกมือไหว้ทักทายพ่อแม่ตั้งแต่ 14 จนมาขอแต่งงานตอน 27 แทบจะไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วฮะ

ไม่ช่แฟน ยังไปค้างบ้านมาแล้ว

สมัยมัธยมเคยนั่งกินข้าวกะแฟนเก่ารอแม่มันมารับ พอแม่มาคำถามแรกที่แม่พูดคือทำไมกินน้ำแก้วเดียวกัน

ผมว่า น่าจะแค่กลัว ทำไรไม่ดี ไม่ถูก แล้วพ่อแม่แฟนไม่ชอบ มากกว่า

ถ้าจะเป็นก็เป็นแค่ครั้งแรกครับ
แบบกลัวจะทำอะไรให้เขาไม่ถูกใจ หรือไม่พอใจ แล้วกีดกันออกจากแฟนครับ

แต่ถ้าครั้งแรกผ่านไป พ่อแม่แฟนก็เหมือนพ่อแม่เราครับ

ผมมีปัญหาเดียวคือขี้เกียจคุยด้วย แต่ตอนนี้เราโสดนะ

ผมสายเข้าทางผู้ใหญ่อยู่แล้วเลยเฉยๆ กลับกันดันกลัวทางแฟนมากกว่า

ผมไม่เคยกลัวนะ เข้าหาด้วยเพราะมั่นใจว่าผมคนดีพอ

มันขึ้นอยู่กับสภาพครอบครัวที่เติบโตขึ้นมาครับ

ถ้าเราโตมาด้วยครอบครัวที่ โดนดุบ่อย ไม่มีอิสระทางการพูดคุย ไม่ได้สบายใจเวลาต้องอยู่กับครอบครัว

ก็มักจะมีปัญหาเวลาต้องเข้าหาผู้ใหญ่คนอื่นในช่วงแรกๆ จะเกร็ง จะรู้สึกอึดอัด

ทีนี้พอเป็นพ่อแม่แฟน(ที่เราโดนปลูกฝัง ผ่านคำพูดคนอื่นบ้างล่ะ ผ่านหนังไทยบ้างแหละ) ก็จะทำให้ความรู้สึกไม่สะดวกสบายที่เกิดขึ้น มันทวีคูณมากขึ้นไปอีก

ความรู้สึกเกร็งพวกนั้นก็จะหายไปเมื่ออีกฝ่ายเปิดหาเราว่าใจดี ไม่ต้องกังวลนะไรงี้

แต่ถ้าอีกฝ่ายเขาดูลังเลๆไม่เปิดให้เรา โอโห้ สมองรัน 100% แน่ว่าตรูทำไรผิดสักอย่าง 55555

ไม่กลัว แต่เกร็ง แนวคนคุยไม่เก่ง 555