ขอระบาย วันนี้มีเพื่อนที่ผมสนิท (ไม่รู้ว่าสนิทกับเค้าคนเดียวเปล่า)

แบบคุยปรึกษาได้ทุกเรื่อง วันนี้ตอนเย็นก็โทรไปคุยเรื่องงานกับมัน พอคุยเสร็จก็ถามว่าไปไหนไหมวีคนี้ บอกพรุ่งนี้อาจไปทะเลแต่ไม่ได้บอกว่าวันนี้ไปไหน กูเรื่มตะหงิดๆละปกติเห็นมันออกประจำ

ตอนกลางคืนลงสตอรี่ร้านเนื้อย่างดังๆกับกลุ่มเพื่อนเฉย

เข้าใจและครับเขามีกลุ่มเขา จริงๆพวกนี้ก็เพื่อนผมหมดด้วย แต่ไม่ได้สนิทกับเขามากเพราะเขาก็มีกลุ่มไลน์แต่ผมไม่ได้อยู่ในนั้น

หลายรอบละครับคนนี้คือถามว่าจะไปไหนป่าว ถ้าเขาไม่อยากให้ไปด้วยเขาจะไม่บอกเราตรงๆ แต่ถ้าเขาอยากเดินห้างแถวบ้านผมโทรชวนผมก็ไป เห็นกูเป็นอะไร?

โคตรนอยเห็นหัวกูสักนิด แบบนี้ทำเหมือนผมไม่สำคัญเลย คนแบบนี้ควรคบต่อไหมครับ

รู้สึกตัวเองโง่ยังไงไม่รู้ไว้ใจเขามาตลอด แต่ก็ปล่อยให้มันหลอกเรื่อยๆ เริ่มจะไม่โอเคละครับ

ขนาดชีวิตคู่ยังมีช่องว่างระหว่างกันเลย นี้เพื่อนจะให้ตัวติดกันตลอดได้ไง


เค้าไม่บอกก็แปลว่าเค้าอึดอัดกลัวหาว่าไม่ชวน

ผมก็มี แต่ค่อยสนิทกับกลุ่มเขา แต่ก็เพื่อนกันหมด ถ้าเขาชวนผมก็ไป ถ้าไม่ชวนก็ไม่ไป ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ไป

ไปเที่ยวคนเดียวก็ได้

สนิทกับเค้าเท่าที่เค้าสนิทกับเราก็พอครับ

ถ้านอยก็เลิกคบครับ ง่ายๆ

ผมรู้สึกว่าหยุมหยิมไปนะ ถ้ามีอะไรก็ถามไปตรงๆ เพื่อนกันไม่เป็นไรหรอก ถ้าอยากให้ชวนก็บอกว่าชวนกุดิ อยากไปบ้าง หรือก็ถามไปตรงๆเลยว่าไปด้วยดิ

ผมอ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกไรเลย ก็แค่เค้าสบายใจแค่อยากไปกับแก๊งของเค้า อยากไปด้วยก็แค่บอก เค้าไม่อยากให้ไปเดี๋ยวเค้าก็บอก ถ้าคิดมากถึงขนาดว่าเค้าจะหลอก ก็เลิกคบครับ จะได้สบายใจ ถ้ามีเพื่อนแล้วมันปวดหัวขนาดนี้ก็เลิกคบเหอะ

ก็หาเพื่อนเพิ่มครับ ชวนคนอื่นไปบ้าง(ถ้ามี)

ท่านให้คนอื่นมากไป ให้เต็ม 100 ได้กลับมา 50 ก็ไม่แปลกที่รู้สึกขาดทุน
ทีหลังท่านก็ปฏิเสธบ้าง เต็มที่แค่กับคนในครอบครัวก็พอแล้วครับ
ไม่ต้องถึงกับเลิกคบหรอกครับ

ไม่คาดหวังจะไม่ผิดหวังครับ มองด้านดีๆกันและกันก็พอ ถ้าอึดอัดก็เลี่ยงเอา แต่อย่าไปทะเลาะกันครับ
มันเรื่องไม่เป็นเรื่อง

จะว่าเสี้ยมไหมนะ แต่ไม่อยากเสี้ยม เอาเป็นมองอีกมุมยังงี้ละกัน

เพื่อนท่านคนนี้อาจจะสบายใจกับท่านแค่สองคนครับ

เเต่เพื่อนในกลุ่มที่ท่านว่านะ ไม่สนิทด้วย รวมทั้งไม่สนิทใจ

ถ้าท่านบอกว่าไม่ได้อยู่กลุ่มกับเขา

มองเป็นคนๆไปครับ ท่านยังบอกเลยว่าเวลามาใกล้ท่านโทรมาตลอด

ผมว่าประเด็นไม่ได้อยู่ที่เพื่อนท่านคนนี้เเล้วละ หรือไม่เขาไม่ได้เป็นเฮดชวนกิน บางทีผมก็ไม่โอเคนะ
ถ้าแบบผมคนชวนเพื่อน แล้วเพื่อนชวนเพื่อนคนอื่นคือมันคุยได้แหละ

แต่บางทีก็แค่อยากคุยเพื่อนท่านไงไรงี้ครับ

ไม่ต้องเลิกคบครับ แต่ก็จัดไว้ในตำแหน่งเพื่อนที่เค้าควรอยุ่

ผมก็เคยครับ ไปเที่ยวไม่ชวนผมสักคำ พอรู้เหตุผลก็เเค่ว่าผมไม่มีมอไซค์ก็เลยไม่ชวน ผมมีเเต่4ล้อก็กลัวเอาไปเป็นภาระเพราะไม่คล่องตัวแบบมอไซค์

ตอนสมัยเรียนก็บ่อย นัดติวกันก็ไม่ชวนผม ประมาณว่าผมบ้านไกลมั้ง

เฉยๆครับ คือเรากับเพื่อนตัวก็ไม่ได้ติดกัน ไยต้องตามไปทุกที่ เขาไม่ชวนเราก็ไม่ไปหรือถ้าเขาชวนแต่เราไม่ว่าง ก็บอกปฏิเสธไป

ท่านยังว่าดี ของผมแบบว่าไปเที่ยวกันทั้งกลุ่มแล้วไม่เอ่ยชวนอะไรเลย ทั้งๆ ที่เพิ่งโทรคุยกัน ในไลน์ก็มีผมในกลุ่มนะ แต่น่าจะคุยกันแอพอื่น พอดีผมมีธุระแถวนั้นพอดี เจอทั้งกลุ่มเลย พอเจอหน้าปุ๊บหน้าเจื่อนกันทั้งกลุ่ม ทำมาเป็นชวนไปด้วย ส่วนผมก็บอกว่าขอตัวมาซื้อของ รีบกลับ แต่ความจริงไปนั่งโซโล่แช่ในบาร์ทั้งคืน หลังจากนั้นไม่สนิทใจอะไรกันอีกเลย

แต่ก่อนผมเป็นนะแบบนี้ คาดหวังว่าเค้าจะตอบสนองเรา

พอโตมาวัยกลางคนเข้าใจเลย เพราะบางทีเราก็ทำแบบนี้แหละ

คือบางครั้งจะบอกปฏิเสธตรงๆก็ไม่ได้ เพราะเหตุปัจจัยหลายๆอย่าง

หลังๆ ไม่คาดหวังเลย ใครจะไปก็ไป ใครไม่อยาก หรืออยากไปกับกลุ่มอื่นที่อื่นก็ไปเลย ไม่ว่ากัน

แต่งานสำคัญๆก็จะติดต่อบอกข่าวกัน แค่นี้เพียงพอและ สำหรับผมในตอนนี้

ถ้าอายุเยอะขึ้น มุมมองเกี่ยวกับเรื่องนี้จะเปลี่ยนไปครับ เรื่องชวนไม่ชวน บอกไม่บอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ

เอาที่เพื่อนสบายใจเลยครับ แล้วก็เอาที่เราสบายใจด้วยครับ

สะดวกพร้อมกันเวลาไหนค่อยเจอกันครับ ทุกคนสามารถปฏิเสธคำชวนได้ทั้งสองฝ่าย



และที่เค้ามีโอกาสไปเดินห้างแถวบ้านท่าน แล้วชวนท่านไป แสดงว่าเค้าก็อยากเจอท่านป่ะครับ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วมั้ย