ผมอ่านมากจากทู้นี้
ค่อนข้างเห็นด้วย

ผมสังเกตทั้งหมู่บ้านเดี่ยวต่างคนต่างอยุ่ ร้านอาหารและห้างที่จับกลุ่มกำลังซื้อสูงมันเงียบสงบดีจริงเดินเล่นพักผ่อนหย่อนใจสบายๆ
หันกลับมาดูที่ซอยทาวเฮ้าผม บ้านเช่าวัยรุ่นทรงเอ กระบะดันราง มองหน้ากันมีเรื่อง

ผมไม่ได้เหยียดหรืออะไรนะครับแต่ผมสังเกตุพฤติกรรมยอมรับเลย

ผมก้ว่าจริงนะ ซื้อสังคมอ่ะ นี่ผมก้วางแพลนจะไปซื้อบ้านเดี่ยวเหมือนกันในซอยมีแต่วัยรุ่นสร้างตัวมาเช่าทั้งนั้น

ส่วนใหญ่ก็จริงแหละครับ ยกเว้นจะซวยเจอคนรวยแล้วเอี้ยด้วยก็อาจจะหนัก แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่ใกล้วัยรุ่นสร้างตัว หรือทรงเอแน่นอน รวมถึงมนุษย์ป้าด้วย

ตลาดบนที่ปล่อยวาง คือที่สุดของสังคมน่าอยู่

หมู่บ้านคนรวยที่เห็นแก่ตัว จับผิดชาวบ้าน จ้องจะเอาเปรียบเพื่อนบ้าน คือหลุมดำของสังคมสึดๆ บางทีเลวร้ายกว่าอยู่ทาวเฮ้าส์ราคาย่อมเยาอีก

ผมก็ว่าจริง แต่ถ้าเจอสังคมคนรวยที่แย่ๆบอกเลยว่าจะแย่ *10

จริง ตอนไปกินข้าวกับคนรวยๆ โคตรจะหงิมๆติ๋มๆแทบไม่ค่อยพูดกัน ขนาดโดนเบียร์จนตึงยังไม่ค่อยพูด

เจอมนุษย์เงินเดือนสายกาวเหมือนกัน เสียงดังกันตั้งแต่ยังไม่ดกอึกแรก มั่วซั่วกันไปหมด

พอได้อ่านกระทู้ก็เลยลองหาสาเหตุดู

1. ราคาที่อยู่อาศัย
อย่างที่เรารู้ ราคาที่อยู่อาศัยที่ไม่สูงมาก มักจะได้เป็นแบบ ทาวน์โฮม บ้านในชุมชน คอนโด เป็นต้น
พอเป็นที่อยู่อาศัยลักษณะนี้ จะทำให้เกิดภาพจำว่า แออัด เสียงดัง ชอบโวยวาย?
แต่แท้จริงแล้วคนในชุมชนเหล่านี้ก็อาจจะชอบความเงียบสงบเช่นเดียวกัน แต่สภาวะแวดล้อมโดยรวมไม่ได้เอื้ออำนวยต่อความสงบ

ตัดภาพมาอีกด้านของราคาที่อยู่อาศัยสูง
คนเหล่านี้ชอบความสงบไม่ต่างจากคนที่อยู่ในที่อยู่อาศัยราคาถูก เพียงแต่ปัจจัยด้านฐานะ เขาจึงสามารถตอบโจทย์สิ่งนี้ได้ ภาพลักษณที่ออกมาจึงดูสงบ

2. การมาจากต่างถิ่น
ชุมชนมักจะเป็นการรวมกลุ่มของเครือญาติ และ ลุงป้าน้าอาที่เห็นเรามาตั้งแต่เด็กๆ
ทาวเฮาส์ ทาวโฮมส์ ส่วนใหญ่ก็มาจากต่างถิ่น แต่ด้วยความที่ค่อนข้างชิดติดกัน เจอง่ายดาย จึงเกิดการรวมกลุ่มง่ายในชุมชน?
แต่บ้านเดี่ยว (ราคาค่อนข้างสูง-สูง) ส่วนใหญ่เป็นคนที่ตั้งตัวได้และปลีกตัวออกมา แต่ก็ไม่ค่อยสนิทใครในละแวกเท่าที่ควร

3. นิสัยการรวมกลุ่ม
ชุมชน (ที่ผมโตขึ้นมา) รวมกลุ่มกันหน้าบ้านเลย ไปทางไหนก็รู้จักกันหมด เปิดเครื่องเสียง ไม่ต้องขออนุญาตใคร เจอใครอยู่บ้านก็เดินดุ่มๆเข้าไปเม้ามอยได้เลย
บ้านเดี่ยว (ที่ผมอยู่) เนื่องจากไม่ค่อยรู้จักกัน จึงเกิดการรวมกลุ่มกันกับเพื่อนฝูงนอกหมู่บ้านซะส่วนใหญ่ ถึงจะมีในหมู่บ้านบ้าง เวลาจะมีงานเลี้ยงอะไร จะมากดกริ่งบอกวันนี้มีงานนะ ขอใช้เสียงหน่อยนะ ประมาณนี้

ที่ผมเขียนมาไม่ใช่ทุกคนจะต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น แต่ลองสังเกตุรอบๆตัวและแยกประเด็นว่ามีปัจจัยอะไร
และคนในชุมชนไม่ต้องการความสงบจริง? หรือแค่ต้องการแต่ตอบสนองไม่ได้?

เพื่อนผมบ้านเดี่ยวจะมีเพื่อนมากินเหล้าทืีนึงต้องซื้อของมาถวายตั่งแต่บ้านต้นซอย ยัน ท้ายซ้อย เลย บอกขออนุญาติเสียงดังหน่อยนะครับ 5555+ นี่ขนาดกินกันในบ้านด้วยนะ

ผมกับมองว่าสิ่งแวดล้อมแบบนั้นมันเงียบเหงานะ บางทีพอมีตังแล้วอาจจะมองหาความความสุขง่ายๆ เฮฮาเพื่อนฝูง มีเพื่อนบ้าน มีเสียงเพลงบ้าง มันก็อบอุ่นดีนะครับสำหรับผม

จริง ต่างกันเยอะ

ตลาดบน เค้ารวยด้วยไง ที่ทางมีเยอะ บ้านอยู่ห่างกัน คฤหาสน์มีหลายห้อง เวลาปาร์ตี้เสียงก็ดังโวยวายไม่ต่างกันแหละ แต่ระยะจากบ้านนึงไปอีกบ้าน มันไกลกว่า ก็เลยไม่เป็นอะไร

ตลาดล่าง คนมันอยู่กันแออัดกันมากกว่า ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น

บนถนนที่ต้องแชร์พื้นที่กัน เห็นพวกรถทะเบียนเลขสวยๆ Supercar ขับซิ่งกัน ปาดไปมาเฮียๆบ่อยจะตาย

อย่างน้อยหมู่บ้านคนมีอันจะกินที่มีจริงๆ ไม่ใช่คอยแต่อิจฉากัน ก็ไม่มีบ้านไหนยึดฟุตบาททางเท้าและซอยกลับรถ ทำหลังคาคลุมแล้วยึดเป็นที่ตัวเอง

ก็การที่เราซื้อหมู่บ้าน คือการซื้อสังคมที่เราจะอยู่ด้วยล่ะครับ หมู่บ้านแพงๆ เด็กแว๊น วัยรุ่นสร้างตัว ก็ไม่น่าจะเจอ ซอยที่ผมมาอยู่ก็โอเคหมดนะ ยกเว้นไอ้บ้านตรงข้ามซ่อมรถขายนี่ล่ะ ดังอยู่หลังเดียว

บอกเลยว่ามีหมดไม่ต่างกัน แค่คนละสไตล์

แต่คนรวยมันได้เปรียบตรง

1. พื้นที่บ้านกว้าง ตัวบ้านแต่ละคนก็ห่างกัน
2. วัสดุปิดเสียง ปิดผิวภายในบ้าน มิดชิด เสียงออก-เข้า น้อยมาก

แค่สองข้อนี้ต่อให้เสียงดังกัน ฝั่งนึงเวลาเมาส่วนใหญ่ก็นอกบ้าน ข้างบ้าน
อีกฝั่งเมา ปาร์ตี้ในเพ้นเฮ้า หรือในบ้านมีโซนโถง เคาเตอร์ปิดเสียงมิดชิด

รวยจัดๆสร้างบ้านใหญ่ๆพื้นที่เยอะๆพอปาตี้เสียงเลยไม่รบกวนคนอื่นหรือเปล่าครับ พอดีผมไม่ได้รวยไม่เคยสัมผัสขนาดนั้น

แต่ถ้าความคิดผม ผมว่ามันมีทุกระดับแหละครับคนประเภทสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นแล้วพูดไม่ฟังแบบนี้อ่ะ ไม่เกี่ยวหรอกรวยหรือจน

แต่แค่ว่าคนรวยส่วนใหญ่อาจจะมีอะไรให้คิดให้ทำมากกว่ามาว่างปาตี้ไรแบบนี้มั้ง เยอะๆอาจเป็นพวกลูกหลานวัยห้าวกับไม่มีความคิดซะมากกว่า