ครั้งแรกเลยมั้ง ที่คอนเต้เปลี่ยนตัวไวสุดๆ
ปกติ จะยอมปล่อยมึนๆในครึ่งแรก แล้วไปแก้ตอนพักครึ่ง อันนี้ คือ คงสุดๆแล้วจริงๆ

เป็นครั้งแรก รึป่าวไม่รู้ แต่นั่งนึกมาพักใหญ่ ก็ยังนึกไม่ออก


ครึ่งชัวโมงแรก เป็นการแพ้ในทุกมิติ จิตใจ ร่างกาย ความกระตือรือล้น แทคติค แม้แต่เรื่องโชคก็ยังแพ้
จากนั้นก็มีพัฒนาการของเกมขึ้นมาเรื่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ
แต่ถึงจะดีขึ้นยังไง ก็เหมือนหลายๆนัดในปีนี้
หลายนัดที่เริ่มรู้สึกว่า พอสู้ได้ พอตอบโต้ได้ พอเงยหัวขึ้่นมาได้
แต่ก็ยังไม่มากพอ ที่จะยิง ที่จะพลิกแซง

มันจะให้ความรู้สึกว่า อีกนิดเกือบดี / เกือบเข้าแล้ว อยู่บ่อยๆ ขาดนั่นเกินนี่ตลอด

กลับมาที่แผนครึ่งชั่วโมงแรก ในระบบ 3-4-2-1
เราเริ่มได้เห็นภาพเดิมๆ คือ มีอุปสรรคในการเปลี่ยนรับเป็นรุก ต่่อบอลช้าเกินไป ไม่แม่นยำ บอลตายไว เสียบอลแบบงงๆ

สาเหตุ มันเป็นเพราะจุดอ่อนและจุดแข็ง ในเวลาเดียวกันจากแผนของคอนเต้ ในระบบนี้ กล่าวคือ
จะค่อยๆพยายามลำเลียงบอลขึ้นมาจากหลัง แล้วส่วนอื่นๆของสนามๆก็ค่อยๆทยอยดันกันขึ้นไป
ทีนี้ ถ้าเล่นไวเกินไป รีบเอาบอลขึ้นหน้าเร็วเกินไป เพื่อนจะตามมาไม่ทัน ตัวรุกอาจจะโดดเดี่ยว ก็จะเสียบอลง่าย
ถ้าช้าเกินไป ก็จะโดนไล่อัด ไล่เพรส จนเล่นยาก หรืออาจจะจ่ายเสียเอง หรือจ่ายบอลแบบขอไปที
มันต้องมีความพอดีและลงตัว ระหว่าง จังหวะ เวลา การเคลื่อนที่ของทีมตัวเอง การเพรสของคู่แข่ง
ไม่เร็วไป ไม่ช้าไป และการจะทำแบบนั้นให้ได้ดี สภาพจิตใจ ร่างกาย ต้องพร้อม เทคนิคก็ต้องพอเพียง


ในทางกลับกัน คู่แข่งสามารถพุ่งเข้ามาใส่ พุ่งเข้ามาเพรสด้วยความดุดันเสมอๆ ไม่ต้องคิดเยอะ วิ่งใส่ๆๆ ได้เลย
สิ่งที่คู่แข่งต้องระวังมีเพียงแค่ว่า ตำแหน่งของตัวรุกสเปอร์อยู่ตรงไหน หลังหรือกลางสเปอร์ สามารถจ่ายยัดมาให้ตัวรุกเล่นได้ง่ายๆหรือไม่ มีตัวตามประกบดีแล้วหรือยัง ถ้าตัวรุกสเปอร์ถูกคุมไว้ดี คู่แข่งก็ยิ่งสามารถเข้ามาไล่อัดกลางกับหลังของสเปอร์ได้มากขึ้น

และอย่างที่ได้กล่าวไปตอนต้น ว่า ครึ่งชั่วโมงแรกของเกมนี้ แพ้ทุกอย่างเลย ทำให้อะไรๆมันดูแย่ไปหมด
หนำซ้ำ ความผิดพลาดส่วนบุคคลของผู้เล่น มาซ้ำเติมให้สถานการณ์แย่เข้าไปอีก
และตามที่ได้พูดถึงในเกมก่อนหน้านี้ว่า แผนของคอนเต้ มีส่วนช่วยอำพราง กลบเกลื่อน ลดทอน ความไม่เสถียรของผู้เล่นสเปอร์ไว้เยอะ พอแผนมีปัญหา ความไม่เป็นระเบียบของเกมเกิดขึ้นบ่อยๆ ความล่ก ความผิดพลาดส่วนบุคคล ก็ยิ่งเกิดขึ้นตามมาได้ง่าย


จนกระทั่งเปลี่ยนมาเป็น 4-2-3-1 พัฒนาการของเกม ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังไม่มากพอ
(น่าแปลกที่คนพากย์ เหมือนจะมองแผนไม่ออก ยังพูดถึงว่า เป็นการเล่นแบบวิงแบ๊ค/เล่นแบบเดิม จริงๆดูไม่ยาก ว่าแผนไหน ดูแค่ว่า ใครยืนริมเส้นเยอะๆ และตอนรุกใครยืนตรงไหน ยังไง/ ตอนรับยืนยังไง แค่นี้ก็พอบอกได้แล้ว)


คนที่น่าผิดหวัง คือ เคน /คูลู/ มูร่า
- เคน จริงๆแล้วไม่ได้แย่ แต่เขามีโอกาสอยู่หลายครั้ง ที่จะฉกฉวย ยิงประตูได้ แต่ก็ทำไม่ได้เลย สำหรับกองหน้าระดับเขา เลยต้องบอกว่า น่าผิดหวัง
- คูลู เกมนี้ ได้รับบทเป็นกลางรุก ยืนตรงกลางในระบบ 4-2-3-1
ดีขึ้นในแง่ที่ว่า ได้อยู่ในเกม ได้บอลบ่อย ได้พยายามทำอะไรมากขึ้น เริ่มได้ประโยชน์จากการวิ่ง
แต่ที่ยังน่าผิดหวังคือ จังหวะยากๆ จังหวะเทคนิค จังหวะที่ต้องแม่น ต้องเป๊ะ เขายังทำได้ไม่ดี
บางที จ่ายบอลยก จ่ายบอลแทง ก็ไม่พอดี หรือเวลาเคลื่อนที่ มันจะมีหลายครั้งที่เรารู้สึกได้เลยว่า เห้ย อีกนิดจะทันแล้ว อีกนิดจะได้บอล อีกนิดจะหลุด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่เร็วพอ อืดเกินไป หรืออ่านจังหวะไม่ดี หรือยืนตำแหน่งไม่ดี
แต่ไม่ว่าอย่างไร คอนเต้ น่าจะเห็นแล้วว่า ให้เขาอยู่ตรงกลาง มีโอกาสทำได้ดีกว่า อยู่ริมเส้น
- มูร่า แม้จะเปลี่ยนแผนแล้ว แต่ก็ยังไม่วูบวาบอย่างที่ควรจะเป็น แอบน่าแปลกใจเหมือนกัน



คนที่น่าประทับใจ คือ เบนทากูร์ /โรเมโร่ / ซอน
- เบนทากูร์กับการเป็นตัวจริง ถือว่าน่าพอใจแล้ว
อันที่จริง เขาก็มีจังหวะเล่นพลาดให้เห็น แต่บทบาทและหน้าที่ ที่เข้าได้รับ โอกาสที่จะเล่นพลาด มันมีสูง จึงไม่แปลกนัก
ส่วนที่ว่า ทำไมเขาได้ลงแทนฮอยเบิร์ก แทนที่จะเป็นวิงค์ นั่นเพราะว่าถ้าเราดูจากเกมก่อน ที่เขาลงแทนฮอยเบิร์ก การที่เขาได้เล่นคู่กับวิงค์ มันทำให้ทีมมี pivot 2 คน มีตัวแคะบอล รับบอลจากแนวลึก 2 คน โอกาสในการเปลี่ยนรับเป็นรุกสำเร็จ จะยิ่งสูงขึ้น
แถมเบนทากูร์มีความพิเศษตรงที่ว่า มีความสามารถในการเล่นบอลกับเท้าได้ดี พาบอลเอาตัวรอดได้
ซึ่งเรื่องที่ว่ามา ฮอยเบิร์กทำได้ไม่ดีนัก บางที โค้ชอาจอยากทดลอง
- โรเมโร่ เกมรับดีขึ้นเรื่อยๆจริงๆ แม่น หนักในจังหวะทีควรหนัก ตำแหน่งดี ถึงแม้เกมรุกจะยังขาดๆเกินๆไปบ้าง
- ซอน เกมนี้ เขาเฉิดฉายที่สุดในยุคคอนเต้ ซึ่งมันพอมีคำอธิบายทางแทคติค กล่าวคือ
ตอนเล่น 4-2-3-1 เขาจะได้ยืนริมเส้น ไม่ต้องลงมาช่วยเกมรับเยอะ
เวลาที่บอลไหลจากหลัง/จากกลาง ไปหน้า มันจะพุ่งไปหาเขาไวมากในบริเวณริมเส้น
และหลายครั้งมันเป้นลักษณะการดวล 1-1

เมื่อได้บอลจากริมเส้น เขาเลือกได้ว่าจะเข้าใน จะออกฉีกริมเส้นมากกว่าเดิม หรือพุ่งไปตรงๆ

ขณะที่ในแผนอย่าง 3-4-2-1 เวลาซอนเล่นลงไปรับ ก็รับต่ำ
เวลารุก ก็ไม่ได้ยืนริมเส้น แต่จะยืนอยู่ด้านในมากกว่า (บริเวณริมเส้น จะให้วิงแบ๊คเติม)
บางครั้งก็ไม่ใช่ตัวรับบอลแรก แต่เป็นวิ่งทำทาง (ทำให้ยิ่งได้เล่นกับบอลน้อย)
หรือพอได้บอลปุ๊ป ก็มักจะทำลั่น

เราเลยได้เห็นซอนเด่นมากๆ เด่ววิ่ง เด่วดวล เด่วกระชาก ซึ่งเป็นอะไรที่เราเห็นได้น้อย จากนัดอื่นๆ
บางที ซอน อาจจะไม่ได้ฟอร์มตกลงไปมากอย่างที่คิดขนาดนั้น แต่เป็นเพราะแผนที่ทำให้ซอน เล่นได้ไม่เหมือนเดิม


ที่เหลือ อืม ไม่พูดถึงละกัน จังหวะดีๆพอมีให้ดู แต่พอพลาดก็เตะตาเหลือเกิน ส่วนบางคนก็ทื่อเหลือเกิน