เช่นเกิดมามีนามสกุลต่อท้าย "วงสุวรรณ" ฐานะร่ำรวย มีบารมี แทบไม่ต้องดิ้นรนอะไรเลยตั้งแต่เกิด

ถ้าเราโตมาในความพร้อมแบบนี้ มีให้พร้อมทุกอย่าง ผู้หญิงพร้อมเข้ามาให้เลือกมากมาย จีบระดับดารา นางแบบตัวท๊อปๆได้สบาย มีคนอยากรู้จักเราเพราะนามสกุลต่อท้าย พร้อมช่วยเหลือเวลามีปัญหา
แถม เงินทอง สมบัติไม่ขาดมือเ มีป็นพันๆเป็นหมื่นล้าน กินหรูอยู่สบาย

คิดว่าเราจะกลายเป็นคนที่เพิกเฉยต่อปัญหาสังคมที่เกิดขึ้นมั้ยครับ

คนจนต้องตระหักถึงปัญหามากกว่าอยู่แล้ว ประเทศอื่นไฟไหม้ทั้งป่าน้ำท่วมทั้งเมืองเราก็ไม่ได้ไปสนใจมากเหมือนกัน

ถามว่าเพิกเฉยไหม ผมว่าผมคงมองเห็นปัญหาและเห็นใจแหละ แต่คงไม่แสดงออก เพราะตัวเองมีอันจะกินอยู่แล้ว จะบอกว่าเห็นแก่ตัวก็ใช่ แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ตัวเป้งของตระกูลก็โดนด่าอยู่ทุกวัน เกิดตัวเองเอาหน้าสลอนออกไปอีกนี่แม่งไปเป็นหัวโขนให้ได้ทั้ง 2 หน้าอะ

คงอยู่สบายๆ เงียบๆ

ถ้าเกิดมาเป็นแบบนั้น ความคิดเป็นแบบนั้น น่าจะไม่อะ อย่างลูกตู่ เพื่อนทั้งห้องส่งจดหมายหามันยังเฉยเลย

คงไม่ออกหาแสงอ่ะ เวลาที่ไปเลือกตั้งก็เลือกพรรคที่มันสนับสนุนประชาธิปไตย แบบสนับสนุนลับๆ

ไม่มีทางรู้หรอกครับ

คือถ้าผมเกิดมาในสลัมหรือครอบครัวElite ตรรกะความคิดมุมของผมก็ไม่มีทางเหมือนตอนนี้แน่ๆ
เอาง่ายๆ ถ้าผมเกิดเป็นลูกลุง ผมก็อาจจะเป็นคนไม่ใส่ใจคนอื่นแล้ว ขอโทษคนไม่เป็น พูดขอโทษละกันส่งๆไปงี้

หรือต่อให้เป็นคนรวยที่นิสัยดี แต่ถ้าเขาไม่ได้อินกับปัญหาสังคมมาก ก็คงจะไม่ได้สนใจอะไร

เช่นเรื่องเงินเดือน 15,000บาทไม่พอกับค่าครองชีพ
คนรวยทั่วๆไปก็อาจจะแค่ลองSearch กูเกิ้ลดูละเห็นว่าค่าครองชีพที่ไทยไม่ได้แพงขนาดนั้น
มีเงินน้อยก็ใช้ประหยัดสิ หอพักราคาเดือนละ1,500-2,000เยอะแยะ เงินเดือนเท่านี้ถ้าใช้เงินให้สมฐานะยังไงก็เหลือเก็บ

ซึ่งจริงๆแล้วเขาไม่ได้รู้เลยว่าไอ้หอพัก1,500เนี่ย ทำเลมันคือท้ายซอยเปลี่ยว แถมห้องน้ำรวม
อยู่ใกล้แหล่งเสื่อมโทรม พวกขี้ยาเยอะ มีคดีงัดห้องมาข่มขื่นเต็มไปหมด แถมผนังยังบางมาก แทบไม่ได้พักผ่อนเต็มที่

ผมว่ามันพูดยากนะ พออยู่ในจุดที่ต้องเลือกครอบครัวตัวเองหรือสังคม คนอื่นที่ไม่รู้จักอ่ะ ถามแบบนี้ไปโอกาสที่จะได้คำตอบว่าเลือกคนอื่นคงหาได้ยากมาก

เหมือนอยู่คนละ server ครับ พวกเขาอาจจะตระหนักถึงปัญหาคนละรูปแบบกับคนธรรมดา

ผมมีเพื่อนนามสกุลนี้นะ

ตอนเด็กๆทำตัวธรรมดามาก

โตมา เอนท์ติด มธ แล้วก้อไปเรียนนอก ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ ตปท

ไม่รู้เหมือนกันว่าใช้เงินใคร แต่เหมือนได้ทุนไปเรียนต่อนะ

กะอีกคนนึง นามสกุลเดียวกับแบงค์เขียว

คนนี้ทำตัวปกติมากเลย

ทุกวันนี้ยังทำงานงกๆ ถึงจะเป็นเจ้าของ แต่ก้อเป็น บ เล็กๆเอง

แถมไม่เคยอวดอ้างนามสกุลเลย

ตอบตอนนี้ ผม Ignore แน่นอน

Ignore ของผม เกิดจากประสบการณ์ที่ไม่ดี ผมทำงานบริษัท ฐานะทางบ้านผมดีกว่าหลายๆ คน ผมยอมเป็นกระบอกเสียงเรียกร้องความยุติธรรมในการทำงานให้เพื่อนร่วมงาน จะได้ไม่ถูกนายจ้างเอาเปรียบ แล้วกรอกหูทุกครั้งเมื่อมีโอกาส "มีงานทำก็ดีแค่ไหนแล้ว" สิ่งที่ผมได้รับก็คือ หมา ครับ โดนเท เพียงแค่ผู้บริหารโยนเศษกระดูกให้แค่นั้น เทผมเลย แล้วตอนนี้ผู้บริหารก็เก็บชามข้าวหมานั้นกลับคืน ไม่มีเศษกระดูกให้กินต่อ

ตอนนี้เป็นไง ผมก็ไม่เดือดร้อน ผมก็ยังลงทุนเพิ่มกับงานที่บ้านเรื่อยๆ ส่วนเพื่อนร่วมงานที่เทผมครั้งนั้นผมไม่สนใจแล้ว จะบ่นว่าตังค์ไม่พอใช้ จะยืมตังค์ผมไม่ให้ยืม บ่นโน่นบ่นนี่ บ่นว่าโดนผู้บริหารเอาเปรียบ ไม่มีตังค์ เดือนชนเดือน ไม่มีทุนไปทำอย่างอื่น เหนื่อย ลาออกไม่ได้ ค่อนแคะว่าบ้านรวย โชคดี ไม่ต้องเริ่มต้นจากศูนย์ เรื่องของพวกเอ็งสิ เดี๋ยวฉันก็ลาออกแล้ว

ผมก็มีเพื่อนนามสกุลนี้ แต่เป็นคนธรรมดา ไม่ได้รู้จักอะไรกัน แค่เหมือนกันเฉยๆ

ที่เห็นถ้าไม่ใช้ชีวิตเงียบๆ ส่วนใหญ่ที่รู้จักก็เห็นใจนะ แต่อาจจะช่วยอะไรไม่เยอะ เพราะยืนเงียบๆก็สบายอยู่แล้ว ผมว่ามีบางส่วนที่อยากจะออกตัวด้วย แต่ด้วยการที่ ฝั่ง ประชาธิปไตย ยังไม่แน่ชัดในแนวทาง เท่าไรออกมา ก็เปลืองตัว หลายๆคนเลยเลือกเงียบ อยู่สบายๆไป ผมว่าตอนช่วง ม๊อบลาดพร้าว อโศก ดึงคนได้เยอะมากๆ ลูก elite ก็แฝงไปเยอะ แต่มันอันตราย ตอนนี้ จะใช้ความสันติ ชิงอำนาจ ระบบการปกครอง เอาจริงๆ ไม่ต้องฉลาดมาก ก็รู้ว่ามันไม่ practical ใครจะกล้ามาออกตัว ยิ่งเห็นเคสลูกนัท เข้าไป ผมว่าถ้าแนวทางมันชัดเจน หักเป็นหัก น่าจะได้เห็นคนออกมาช่วยอีกเยอะ แต่ถ้ายังวนๆอยู่ ม๊อบเลิก แกนนำโดนขังลืม ก็ปล่อยเขาขัง หน้าคลองเปลมมีคนไปปล่อยเพื่อนเราแค่วันละสามสี่คน ผมว่าหลายๆคนก็ไม่อยากเอาตัวเข้าไปเสี่ยง ไม่ต้อง elite หรอก คนธรรมดาเนี้ยยังจางเลย

แล้วจะให้เค้ารีแอตอะไรละครับ

ผมว่าเจ้าสัวหลายคนเลี้ยงลูกไม่ค่อยสปอยเท่าไรนะ ถึงจะล้มบนฟูกก็เถอะ แต่ก็ยังให้โอกาสลูกๆหลานๆ ออกไปเจอโลกบ้าง

มีเงินเหลือกินเหลือใช้ผมจะเที่ยวให้ยับเลย เรื่องอื่นช่างแม่ง