เมื่อบ้าน (หาดแม่รำพึง) ไม่เหมือนเดิม
ปูทหารตัวนี้ เธอออกมาหากินยามน้ำลงต่ำ เมื่อถึงเวลาน้ำขึ้น เธอกลับเข้าไปแอบอยู่ในรู
ในรูที่เธอเรียกว่าบ้าน
เมื่อวาน น้ำลงต่ำตอนเย็น เธอหากินเฉกเช่นทุกวัน จนถึงยามดึก น้ำเริ่มขึ้น เธอกลับบ้าน
กลับเข้าไปโดยไม่รู้เลยว่า นั่นจะเป็นการกลับบ้านครั้งสุดท้ายในชีวิตน้อยๆ ของเธอ
คราบดำทะมึนลอยเข้ามา ลอยเข้ามาตามแรงคลื่น มาอยู่เหนือรูเธอ อยู่เหนือบ้าน
น้ำเต็มฝั่งยามเช้า เจ้าปูน้อยยังพักผ่อนอย่างสบาย ในระหว่างที่น้ำลดลงต่ำเรื่อยๆ
จนท้ายสุด คราบดำลงมาถมทับลงมา สารที่เกิดจากกระบวนการต่างๆ ของมนุษย์ ไหลทะลักเข้าไปในบ้านของเธอ
ปูน้อยสะดุ้งสุดตัว เธอพยายามตะเกียกตะกายสวนทางออกมา
เธอหลุดออกมาจากโพรงที่เต็มไปด้วยน้ำสีดำข้นคลั่ก เพื่อออกมาเจอน้ำสีดำที่มีมากกว่า
คราบน้ำมันเข้าไปเคลือบตามเหงือก เธอหายใจไม่ออก ทั้งร่างสั่นระริก ทุรนทุราย
เพียงไม่กี่ก้าวจากบ้าน เธอขาดใจตาย ร่างเธอจมอยู่ท่ามกลางคราบน้ำมัน
ปูพูดไม่ได้ ไม่มีปูตัวไหนกรีดร้องให้มนุษย์ได้ยินได้
แต่เสียงร้องดังมาจากในใจเรา บาดลงไปถึงส่วนลึกสุดใจ
ทำไม…
ผมมองรอบตัว เสียงร้องไห้ดังจากหลายรู หลายหลายบ้าน
ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
เสียงร้องไห้ดังก้องกังวานไปทั่วชายหาดแม่รำพึง…
เพจ. อาจารย์ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ที่ตอนนี้อาจารย์ยู่หน้างานที่ระยอง
Spoil
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=5549278468420644&id=100000156385897