สังเกตพอเจอโคชสไตล์ เปลี่ยนจังหวะจากรับ เป็นรุกให้ไวที่สุด
มักจะทำได้ไม่ดีเท่า โคชที่เน้นครองบอลครับ

โคชซิโก้ โคชมาโน่ เน้นครองบอล ทำได้ดี

เลยสอบถามเพราะเหตุใด นักเตะไทยถึงถูกโฉลกการเล่นแบบนี้มากกว่าครับ

ปล.ดูเวียดนามยังทำในจุดนี้ เปลี่ยนรับเป็นรุก ได้ดีกว่าไทยครับ

นักเตะไทยต้องจับบอลแล้วคิดก่อนจ่ายครับ ไม่มีหรอกที่คิดล่วงหน้าก่อนได้บอล

ส่วนหนึ่งเพราะพื้นฐานที่ซ้อมของนักเตะไทยไม่ได้ซ้อมเน้นที่ทำความเข้าใจในระบบแผนการเล่นของทีมครับ

เน้นซ้อมให้รู้ตำแหน่งตัวเองและเน้นความสามารถให้ตอบโจทย์ในหน้าที่ของตัวเองพอ เพราะฉะนั้นเวลาจะได้บอลจะต้องครองบอลก่อนเพื่อมองหาเพื่อนแล้วคิดว่าจะทำอะไรต่อ

ซึ่งนักเตะไทยเวลาไม่มีบอลก็ไม่รู้จะต้องวิ่งยังไง ทำให้บางทีเพื่อนที่มีบอลก็ยังจ่ายให้ไม่ได้ ก็ต้องครองบอลไปก่อน

เรื่องพวกนี้ เจ เองก็เป็นคนยืนยัน การซ้อมแบบไทยกับแบบญี่ปุ่น ต่างกันหลายอย่าง รวมถึงจุดนี้ด้วย

อาจจะพร้อมซ้อมการเล่น2คนขึ้นไปน้อย
จะว่าน้อยก็ไม่เชิง อาจจะแบบฝึกที่เน้นทางนี้
ไม่ดีด้วย

การครองบอลมันเล่นง่ายกว่าครับ มันมีเวลาให้คิดว่าจะจ่ายบอลให้ใคร แต่การเปลี่ยนจากรับเป็นรุกมันต้องเล่นกันทั้งทีม

สมมุตินักเตะไทยแย่งบอลคืนมาได้จะสวนกลับ ส่งบอลไปไว้ที่ปีร์โลซึ่งยืนอยู่ตำแหน่ง CDM ตอนนี้ปีร์โลทำได้หมดจะจ่ายสั้นแล้วมูฟไปข้างหน้าต่อหรือจะครอสยาวเลย แต่คำถามคือถ้านักเตะไทยวิ่งไม่เป็นล่ะ ถ้าไลน์การวิ่งนักเตะไทยมันไม่มีแบบแผนล่ะ มันวิ่งทับไลน์กัน จากที่จะดึงตัวประกบกลับเป็นว่าวิ่งโง่ๆจนกองหลังมามาร์กจุดทัน อย่างงี้ปีร์โลก็ออกบอลเร็วไม่ได้

สไตล์การเล่นบอลสวนกลับจะน่ากลัวถ้าผู้เล่นเข้าใจแทคติคกันทุกคน ถ้าเข้าใจแค่บางคนมันจะพังทันที เพราะเปลี่ยนจากรับเป็นรุกมันต้องคิดเร็วทำเร็ว ช้าคนนึงก็จบแล้ว

ต้องเป็นชุดที่เล่นกันมานานพอ ก้มหน้าอยู่ก็รู้ว่าเพื่อนอยู่ไหน

เหมือนแบคแฮมลากไปถึงมุมธงไม่ต้องเงยหน้าก็รู้ว่ายอร์คอยู่เสาหนึ่ง โคลอยู่เสาสอง พอลสโคลรอซ้ำตรงหัวกะโหลก กิกส์รอมุมธงซ้ายถ้าเปิดหลุด

เก็บตัวหนึ่งอาทิตย์ไม่พอครับ ต้องเล่นมาด้วยกันแบบ U17-U19-U23-ชุดใหญ่ แบบนี้ไวแน่

บ้านเราน่าจะเพิ่งรู้จักคำว่า trasition ไม่กี่ปีเองมั้ง
ของพวกนี้ก็อยู่ที่โค้ช อยู่ที่การซ้อมหมดแหละ

จริงๆถ้าผมจะบอกว่าคนบ้านเราะเตะบอลเป็นแต่เล่นบอลไม่เป็น น่าจะนิยามใกล้เคียงสุด คือการอยู่กับบอลมีบอลกับตัวคนบ้านเราผมว่าใช้ได้เลย แต่พอเวลาไม่มีบอล จะไม่ค่อยมีความเข้าใจใดๆ มันถึงมีคำจากพวกนักบอลไทยที่ไปเปิดโลกที่อื่นก็คือ ยก ต.ย.เจมันเคยบอกทักษะคนบ้านเราโดยเฉลี่ยไม่ค่อยต่างกะญี่ปุ่นแต่ที่ต่างคือวิธีการคิด
บ้านเราไม่รู้ว่าเวลาเพื่อนได้บอล ตัวที่ว่างต้องวิ่งแบบไหนถึงจะได้เปรียบ หรือเสียบอลแต่ละคนแต่ละตำแหน่งต้องวิ่งต้องยืนแบบไหนเพืีอแย่งเอาบอลกลับ พอแย่งได้ต้องวางบอลไปตัวไหน ตัวที่มีบอลต้องจ่ายบอลให้เพื่อนยังไงถึงจะใช้จังหวะเล่นน้อยที่สุด

น้ำหนักการจ่ายต้องเท่าไหร่ถึงจะจ่ายแล้วหวดได้เลย อะไรแบบนี้ ซึ่งเจแปนเค้าสอนกันเป๊ะๆมาตั้งแต่เด็กจนเป็นธรรมชาติ มันจึงเหมือนว่าเค้าเล่นบอลกันเป็นเพราะเค้าเข้าใจจังหวะของเกมว่าแต่ละโมเมนต์ของเกมต้องปฎิบัติตัวยังไงให้สอดคล้องกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น บ้านเราแต่ก่อนนี่แทบไม่มีเรื่องพวกนี้เลย เพิ่งมาเน้นกันไม่เกินสองสามปีนี้เอง
แน่นอนทุกอย่างมันอยู่ที่การฝึก เด็กรุ่นเก่าๆคงยากแต่มันก็ต้องฝึกถึงจะไม่เป็นธรรมชาติก็ตาม
แต่ถ้ากับเด็กรุ่นหลังๆปลูกฝังเข้าไปมันดีแน่นอนต้องใช้เวลามันถึงจะเป็นธรรมชาติติดตัวเริ่มตอนนี้ดีกว่ายังไม่เริ่มเลย

จ่ายบอลจากเท้าสู่เท้า น้ำหนักยังไม่เป๊ะเลย แล้วเปลี่ยนรับเป็นรุก ต้องแม่นทั้งจังหวะทั้งน้ำหนัก. มันจะไปทำตามแผนได้ยังไง

ปล. เวียดนามใช้ความฟิตแก้ปัญหาครับ จับหลุดจับยาวก็เอาร่างกายความแข็งแกร่งเข้าช่วยจังหวะสอง แต่ก็ได้แค่อาเซียน พอไปเจอเอเชีย แกร่งพอกันแต่แม่นกว่า ก็พัง

เล่นเร็วพลาดแล้วโดนด่ามั้ง

แล้วบ้านเราเวลาเล่นบอลชอบบอกให้ใจเย็นๆ เลยติดกับว่าต้องดึงก่อน แต่เวลาผมเล่นกับทีมผมก็เล่นเร็ซนะ ครองบอลไม่ได้

ค่านิยมบ้านเรา ชอบบอลแนวเลี้ยงเก่งๆมั้งครับ ปลูกฝังกันมาแต่เด็ก

เร็วไป ถ้าไม่ละเอียด จะเสียบอลเหมือนบรูโน่ครับ

แต่ถ้าถามว่า ทำไมนักเตะไทย ถึงดูเล่นแผนครองบอลแล้วดูดี แต่เวลาเล่นบอลเร็ว 1-2 แล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่เนี่ย ก็น่าจะจริงครับ

1.นักเตะไทยเบสิคดีไม่แพ้ชาติใดในโลกแน่ๆ สำหรับผม ผมเชื่อแบบนั้นเลย ให้วัดกันที่ จับบอลจ่ายบอลเลี้ยงบอล นักเตะเราทำได้ดีมากๆ ขอแค่ให้ได้ปรับตัวกับมาตรฐานเดียวกัน ผมเชื่อว่าเราทำได้ไม่แพ้ชาติอื่นๆเลย ฉะนั้น นักเตะไทยจึงมีคุณสมบัติที่ดีพอจะเล่นบอลกับเท้าสู่เท้าได้ดี เราจึงรู้สึกว่าเอ้ย เวลาครองบอลไทยก็ทำได้ดีมากๆนิหนา

2.การเลือกใช้งานของไทย ต้องเน้นไปที่ครองบอลก็น่าจะถูกแล้วครับ เพื่อเลี่ยงการปะทะ เพราะเราไม่ใช่ประเทศที่มีนักเตะตัวใหญ่ ยังไงฟุตบอลก็เร็วกว่าคน ฉะนั้นผมว่าช้อยนี้ก็ไม่แปลกที่ซิโก้ หรือ มาโน่ เน้นให้ไทยครองบอลให้เยอะที่สุดไว้ก่อน แล้วค่อยมองหาจังหวะอื่นๆเอา

3.แต่ผมเข้าใจที่เจ้าของกระทู้จะสื่อนะ คงอารมณ์ประมาณว่า แล้วทำไม จังหวะที่ต้องเปลี่ยนเกมส์เร็ว เราทำได้ไม่ดีเลย เหมือนเร่งแล้วยิ่งมั่ว อันนี้ผมก็เห็นด้วยนะ แต่ผมว่าน่าจะมาจากการที่นักเตะเราไม่ได้คุ้นชินระบบมาตรฐานดีๆแบบ ตปท. มากกว่าครับ และรวมถึงสภาพสนามที่เราเจอ ทัศนคติประจำลีคที่เราเป็น คือ ไม่ได้เน้นกำลังในการเพลส ไม่ได้เข้มข้นในระบบมากนัก จึงทำให้นักเตะไทยติดนิสัย ครองบอล 1จังหวะไว้ก่อน เพื่อจะจ่ายบอลต่อ เพราะถ้าจะเล่นบอลจังหวะเดียวแบบญี่ปุ่นในไทย ก็จะเป็นแบบ เจ อะครับ จะกลายเป็นเกินไปหมดเลย เพราะไทยไม่ได้เพลสเร็ว และไม่ได้เล่นบอลเร็วขนาดนั้น และในไทยก็ไม่ค่อยใช้แรงในการเพลสกันด้วย ฉะนั้นเวลาไปแข่งนานาชาติ โดนเพลสเร็วๆ หรือ โดนเร่งจังหวะ(โดยคู่ต่อสู่) เราจึงดูรนๆและแก้ไขสถานการ์ณได้ไม่ค่อยดี ยิ่งครึ่งหลังจะยิ่งเขว่ไปเลยเพราะแรงก็ตกไปหมดแล้ว

ผมว่าตรงนี้ปัญหาไม่น่าจะเป็นที่โค้ชแล้วครับ แต่เป็นที่รากฐานเลย เรายังต้องพัฒนาแนวคิดและการแข่งขันตั้งแต่เด็กยันโต ล่างขึ้นบนให้หมด เพิ่มความเข้มข้นในการแข่งขัน เพิ่มมาตรฐานในการซ้อมและพัฒนาเยาวชนอีกเยอะ

หากนักเตะเราฝึกซ้อมเข้มข้นพอเท่า เจลีค ได้อยู่ในระบบที่หนักแน่นแบบนั้น ต่อไปเราก็น่าจะแก้ไขจุดนี้ได้ดีขึ้น

และยิ่งหากเราเพิ่มวิทย์การกีฬา ให้ร่างกายดีขึ้นอีก จะยิ่งทำให้เพิ่มช้อยต่างๆมากขึ้นได้โขเลยครับ

จริงๆไทยเรามีเพชรอยู่ในมือนะ คือ พรสวรรค์ทักษะไม่เป็นรองใครเลย ตอนเด็กๆ เด็กไทยสู้ในโลกได้หมดอะ เหลือแค่เราจะสานต่อด้านอื่นๆให้โตขึ้นแล้วสู้กับที่อื่นได้ยังไงนี่แหละ

ไม่เลี้ยง ไม่ได้ซีนครับ

เท่าที่ฟังๆ มาแนวความคิดปรัชญาของเด็กไทยเราเล่นเพื่อตัวเองเป็นส่วนใหญ่ครับ บอลระบบที่พัฒนาแล้วเหมือนจะ สอนให้เด็กจำด้วยว่าเพื่อนถนัดเท้าไหนแล้วจ่ายให้เพื่อนเล่นง่าย เวลาพลาดก็จะไม่โทษ คนอื่นจะโทษที่ตัวเองก่อน แล้วเวลาจ่ายเหมือน จะสอนให้คิดถึงจังหวะ 2 - 3 ข้างหน้าไม่ใช่แค่จังหวะตรงหน้าสมมุติจ่ายไปแล้ว วิ่งขึ้นไปรับตรงจุดไหน แล้วเพื่อนจะเล่นง่าย ขึ้น ไม่ใช่จ่ายแล้ว อยู่ที่เดิม กลับกันพอเป็นฟุตซอลใช้ความสามารถเฉพาะตัวเยอะกว่า เลยทำให้รู้ว่าเด็กไทยจริงๆ ทักษะโคตรๆจะดี แต่พอเล่นสนามใหญ่มันมีอะไรมากกว่าทักษะ ผมเชื่อว่าเราพัฒนาเพิ่มขึ้นได้แน่นอน ครับยิ่งส่งออกนักเตะเยอะๆ ยิ่ง ดี