ฉากแมรี่คือที่สุดแล้วอ่ะ

เป็นครั้งแรกที่อ่านการ์ตูนแล้วน้ำตาไหล

เอสตายสำหรับผมเรียกว่า ช็อค มากกว่า ไม่คิดเลยสักนิดว่าจะตาย หักมุมไปเลย

ส่วนแมรี่เศร้าจริง รู้ทั้งรู้ว่าจะได้เรือใหม่ยังไงก็ต้องทิ้งลำนี้ แต่เล่าออกมาได้เยี่ยมเลย

เผาแมรี่ อ่านหรือดูกี่ทีผมก็น้ำตาไหล
ส่วนฉากเอส ก็เศร้าปนช็อคแหละ แต่ตอนนั้นเด็กๆที่อ่าน จำได้ว่าเซ็งๆโมโหเอสมากกว่า อุตส่าห์ช่วยออกมาได้แล้ว แต่แพ้ภัยนิสัยของตัวเองจนต้องจบชีวิต ผมเลยไม่ค่อยอะไรมากกับฉากเอสตาย

นับจากวันนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สัญลักษณ์บนมือซ้ายนี้คือสัญลักษณ์แห่งพวกพ้อง

ผมชอบอันนี้ ทัชใจที่สุดาำหรับผม

ฉากเผาแมรี่ตอนผมอ่านครั้งแรกนี่น้ำตาไหลพรากเลยครับ

ในเรื่องนี้ ผมชอบ เอส ที่สุดละ ทั้งเท่ ทั้งเกรียน แต่บทแกน้อยไปอ่ะ โผล่มาโชว์เมพไม่กี่ฉากแล้วก็โดนจับ แล้วก็ตาย เสียใจนะก็เข้าใจการที่โตมาโดยไม่เคยได้รับความรักมันทรมาน และทุกข์แค่ไหน TT

แต่เรื่อเมอร์รี่ ผูกพันกันหลายร้อยตอน ก่อนเผาก็ปู บทให้ตั้งเยอะ ยิ่งฉากชูมือน้ำตาไหลเป็นสายน้ำ TT

ผมว่ามันให้ความรู้สึกที่ต่างกัน

ของแมรี่มันน้ำตาแตกเพราะมีการปู situation ไว้แบบเฉียบขาดโคตรๆ โดยเฉพาะตอนที่แฟลชแบ็ค แมรี่ บอก ไอส์เบิร์ก ว่าอยากวิ่งอีกสักครั้ง แล้วแมรี่ไปรับพวกหมวกฟางที่ เอนิเอส ล็อบบี้ เป็นครั้งสุดท้าย มันเลยทำให้ตอนเผาแมรี่เรียกน้ำตาได้มากกว่าสำหรับผม

แต่ของเอสมันหดหู่กว่าตรงที่มันอีกนิดเดียว แค่อีกนิดเดียวเอสจะรอดออกมาแล้ว แต่โอดะเล่นสะ เหมือนจะวิ่งออกจากอุโมงค์ ที่กำลังถล่ม มาถึงปากทางแล้ว หินเสือกทับตาย ออกแนวช็อคมากกว่า

+++++

แค่นึกก็คอเบ้าแล้ว ตอนซัดกับอุซป

ฉากแม่รี่ร้องไห้จริงๆอะ 555+ สมัยดูทีละสัปดาห์ด้วยตอนนั้น

เพื่อนผมเลิกอ่านวันพีซไปเลยตอนเอสตาย ส่วนผมฉากเอส ผมเฉยๆ กับแมรี่นะ ไม่รู้สิ รู้สึกว่ามันเป็นเรือ เลยไม่ได้อะไร จิตใจอาจจะด้านไป

ฉากเอสตายผมเฉยๆนะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะตายหรอก เพราะไม่ได้ผูกพันตัวละคร แต่ฉากเผาแม่รี่นี้ซึมเลยแบบเห็นตั้งแต่เป็นเรือสภาพดีๆ ผ่านเนื้อเรื่องมาเรื่อยก็โทรมไปเรื่อยๆจนได้เปลี่ยนเรือตอนแรกนึกว่าจะได้โมแมรี่ออกมาใหม่กลายเป็นได้รำใหม่เฉย

ฉากแมรี่ผมอ่านครั้งแรกน้ำตาคลอจริงๆเลยครับ

แมรี่โดนกว่า คือมันปูมาตั้งแต่เริ่มเข้า วอเตอร์7 แล้วพันกับเนื่อเรื่องทั้งภาคเลย
ส่วนเอสผมหงุดหงิดมากกว่า อารมณ์ประมาณบอลจะหมดเวลาแบบเสมอ 0-0 แล้วดันไปเคาะเล่นหน้าโกล

ผมไม่ชอบนิสัยเอสเลย​ บางทีก็ต้องยอมทิ้งศักศรีบ้าง​คนเค้าอุตส่ามาช่วยขนาดนั้น​ ตอนที่อ่านครั้งแรกก็แบบเออ​สมนำ้หน้า​ตายๆไปซะ

ไม่มีใครพูดถึงฉากแรกๆที่ลูฟี่ไปพาพรรคพวกไปช่วยนามิจากไอ้ฉลามเลยหรอครับ

ที่นามิเอามีดกรีดรอยสักแล้วหันมาหาลูฟี่พร้อมทั้งร้องไห้บอกว่า “ช่วยด้วย” คือนี่เป็นฉากแรกๆเลยนะ ผมอ่านแล้วน้ำตารื้นเลย

แอบก้มหน้าหลบกลัวคนเห็น

ตอนนั้นคือไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเดินเนื้อเรื่องได้เด็ดขาดขนาดนี้ เรียกว่าเพราะมีฉากนี้ผมถึงติดงอมแงมเลย