ตอนนั้นเรียนโทเพราะอกหักครับ สมองตื้อๆ ไม่รู้ทำอะไรดีเลยหนีไปเรียนแม่มเลย

เรียนแล้วคุ้มมั้ย สำหรับผม คุ้มมาก อย่างแรกคือได้โฟกัสเรื่องอื่นบ้าง อย่างที่สองคือได้มีโอกาสได้ย้ายประเทศแบบจริงจัง ฝีมือก้าวหน้าขึ้นแบบชัดเจนมาก ได้ทำงานกับบริษัทใหญ่ๆระดับโลก

ถ้า Dev จะไปสาย Management เรียนโทบริหารไว้สักใบก็ดีครับ

แต่โทสาย Technical ไม่น่าจะมีความจำเป็นขนาดนั้น ยกเว้นอยากต่อเอก ทำสายวิจัยจริงๆ จังๆ

แต่คนจบ PhD สายนี้มา ก็ไม่การันตีอะไรเท่าไรครับ ฝีมือล้วนๆ จริงๆ มีทั้งคนที่โตได้ไกลกว่าพวกจบ ปตรี และไปได้ช้ากว่าเพราะเสียเวลาเรียนก็มี อย่างที่รู้ว่าสายนี้ใบปริญญาแทบไม่มีความหมาย แต่ความรู้ที่ได้จากปริญญาเป็นอีกเรื่อง

ในมุมของวัยกลางคน และไม่ได้มีวุฒิสูงอะไรมากมาย

คงตอบได้แค่..."มันไม่มีความจำเป็น ตราบเท่าที่คุณไม่เจอจุดที่ต้องหยิบใช้มัน"ครับ

ชีวิตการทำงาน บางสายงาน/บางบริษัท คุณวุฒิอาจจะไม่มีความสำคัญเทียบเท่าคุณสมบัติ/ความสามารถ/ประสบการณ์ แต่...
บางบริษัทก็ใช้เป็นข้อกำหนดในการก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน ซึ่งคงตอบไม่ได้ว่าจำเป็นกับท่านมั๊ย

ขอเล่าเป็นแบบนี้ดีกว่า
ผมเรียนไม่จบ ป.ตรีด้วยซ้ำ แต่ไต่เต้ามาจนเป็นทีมผู้บริหาร รวมถึงมีประกาศนียบัตรวิชาชีพขั้นสูงสุดจากหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องกับงานโดยตรง เทียบก็ราวๆซี 7-8 ของราชการ และยังเคยเป็นผู้ร่วมก่อตั้งสมาคมวิชาชีพ & เป็นกรรมการชุดแรกของสมาคม เคยช่วยร่วมสอนงานวิชาชีพที่มหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ และเป็นที่นับถือในวงการว่าความรู้ความเชี่ยวชาญในงาน เป็นระดับต้นๆของสายงานและวงการเลยทีเดียว ซึ่งเอาจริงๆ ถ้าร่ายได้ยาวเหยียดขนาดนี้ มันก็ดึงความสนใจได้ไม่มากก็น้อยล่ะ
และในความเป็นจริงก็ไม่เคยมีปัญหาในการสมัครงาน ตราบเท่าที่คุยกับระดับผู้บริหารต่างชาติโดยตรง ทำให้คิดมาตลอดว่าวุฒิไม่สำคัญแล้ว ข้าเจ๋งข้าแน่พอ

จนวันนึง ผมมีเหตุให้เปลี่ยนงาน ก็สมัครไปตามปรกติ เผอิญว่าประวัติผมเข้าตาบริษัทExpressสีเหลืองเป็นอย่างมาก ถึงขนาดโทรมาคุย 3-4 รอบ แล้วจึงส่งต่อให้ผู้จัดการฝ่ายบุคคล จึงเจอคำถามที่ภาษาสวยๆเรียกว่าขำทั้งน้ำตาล่ะมั๊ง
น้องคนที่คุยกับผมโทรกลับมากึ่งๆปรับทุกข์ว่า ยื่นเข้าไปให้ผู้จัดการ เขาไม่แม้แต่จะเปิดดูประวัติการทำงาน อ้างแต่Education Policyอย่างเดียว แต่ฝากคำถามให้กลับมาถามผมว่า "อยากร่วมงานกับบริษัทเขา สนใจจะไปเรียนให้จบ ป.ตรี แล้วค่อยกลับมาสมัครอีกรอบดีมั๊ย?"...ผมอายุ 45 ฮาาาาาา เจอคำถามนี้เข้าไป หน้าชากันเลยทีเดียว

อย่างผมเนี่ยเรียนตรี แต่ผมสายกิจกรรม สายดื่ม แถมขี้เกียจ ก็ล่อไป 7 ปีครึ่ง

พอจบมา ก็เลยไปต่อโทที่สวิส เพราะยังติดสนุกอยู่ อยากได้คอนเนคชั่นด้วยส่วนนึง

พอกลับไทยมาเท่านั้นแหละ โควิดเข้าไทย สายงานที่วาดฝันไว้ พังทลายหมด

ถ้าถามว่าจำเป็นมั้ย ผมว่ามันแล้วแต่คนนะ เพราะสำหรับผมใบปริญญามันไม่ได้สำคัญอะไรมากเลยครับ

ประสบการณ์และทัศนคติเนี่ย สำคัญกว่าเยอะ แต่สำหรับผม เรียนโท มันแค่เหมือนได้ปลดล๊อคสกิลมากขึ้นแค่นั้นเองครับ

จากประสบการณ์ส่วนตัวผม สายงานวิศวะเคมี

ไปทำงานได้ 6 เดือน เครียดมาก รู้สึกว่าตัวเองยังทำไรไม่ค่อยได้ ก็เลยโยงไปถึงทักษะกระบวนการความคิดของตัวเองว่ายังแก้ปัญหาดีไม่พอ (ที่จริงอาจจะเป็นที่ความอดทนผมต่ำไป) ถ้าไปเรียนผิดพลาดยังไม่หนักหนาเท่ากับผิดพลาดในการทำงาน อาจารย์ที่ปรึกษาก็คงคอยชี้แนะ เลยตัดสินใจไปเรียนต่อโทเพื่อเพิ่มกระบวนการทางความคิด ผลพลอยได้ก็คือวุฒิที่เพิ่มมากขึ้น ส่วนสายงานผม เท่าที่ผมสังเกต (คหสต.) บริษัทใหญ่ๆส่วนมากเค้าจะรับพวกวุฒิปโทขึ้นไป หรือ ปตรีที่เกียรตินิยม เกรดปตรีผม 2 ปลายๆ ก็ยากไปอีก

แต่พอมาลองเรียนแล้วส่วนตัวรู้สึกว่าทำงาน (6 เดือน) ได้อะไรเยอะกว่าเรียนครับ

ผมขอให้มุมมองและแชร์ปสกของผมที่เป็นคนที่อายุเยอะและจบ ป.โท มาสองใบ (โทวิศวะ และ MBA) จากคนที่ไม่เคยคิดที่จะเรียนต่อหลังจากที่จบ ป.ตรี ครับ

ก่อนอื่นถ้าถามผมว่า ป.โท มีความจำเป็นไหม ผมว่าคำตอบมันไม่ตายตัวหรอกครับ มันขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ carrier path ของแต่ละคนมากกว่าครับ ถ้าเส้นทางอาชีพให้ความสำคัญกับวุฒิการศึกษาเช่นอาจารย์ หรืองานวิชาการ แบบนั้น โท เอก ก็มีความสำคัญครับ แต่ถ้าเส้นทางเดินของท่านยังไปได้ดี ก็ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แต่ถามว่ามีไว้ก็ย่อมดีกว่าไม่มีแน่นอนครับ

การเลือกเรียนต่อโท(ใบแรก)ของผม เนื่องมาจากผมไม่มีความสุขกับชีวิตการทำงานโรงงานในภาคอุตสาหกรรม จึงคิดที่จะขยับขยายตัวเองคือย้ายงานหรือไม่ก็หาที่เรียนต่อ ตอนนั้น (ปี 39) ผมก็ทำทั้งสองอย่าง โดยผมสอบเข้าโทวิศวะที่มันโคตรเฉพาะด้าน (specialist)ด้วยความสนใจ และสุดท้ายผมลาออกจากงานที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่เพื่อมาเรียนเต็มเวลา // ป.โท ใบนี้เป็นเส้นทางอาชีพของผมมาจนถึงปัจจุบันครับ ถ้าย้อนกลับไป ก็ไม่ได้รู้สึกแย่ ไม่ได้รู้สึกเสียเวลากับการเรียน โท ใบนี้ครับแม้ว่าผมจะเรียนแบบเต็มเวลาก็ตาม เพราะผมได้อะไรเยอะมากๆจากการเรียนตรงนี้

เมื่อระยะเวลาผ่านไป ผมตัดสินใจเรียนโทอีกใบ คือ โทบริหาร ในปี 51 เพราะอยากเรียนรู้ อยากเข้าใจมุมมองทางด้านธุรกิจ เนื่องจากเส้นทางอาชีพผมเดินเข้ามาในเส้นทางวิชาการและวิจัยแบบเต็มตัวตั้งแต่จบ โท ใบแรก การเรียน MBA มันจะช่วยให้ผมทำงานและคิดทันและเข้าใจในมุมธุรกิจเพิ่มมากขึ้น ไม่ใช่แค่นักวิชาการ นักวิจัย ที่ไม่เท่าทันโลกภายนอก โดยผมเรียน MBA แบบนอกเวลาราชการ

อันที่จริงในปี 57 ผมเรียนโท จิตวิทยา เพิ่มอีกใบด้วยนะ ตัวเรียนจบครบหมดแล้ว แต่ดันไม่มีเวลาทำ IS จนหมดเวลาเรียนไป ก็น่าเสียดายอยู่ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะวุฒิโทไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับผมอีกต่อไปแล้ว ความรู้ แนวคิด การนำมาปรับใช้ในชีวิต มันคือสิ่งที่สำคัญมากกว่าสำหรับคนที่อายุมากขนาดผม

การเรียนทุกอย่างไม่ว่าจะขั้นไหน ระดับไหน ผมมองว่ามันเป็นการเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง และผมไม่เคยมองว่ามันเป็นการเสียเวลาเลยครับ

จบป.ตรีวิศวะ เกรด 2 ต้น ๆ แถมมี F ใน transcript ด้วย เลยคิดจะเรียนโทชุบตัว ... แต่จริง ๆ แล้วคือตอนนั้้นกำลังได้ลู่ทางไปทำงานสาย event ที่เรารู้สึกชอบ ก็เลยเรียนฆ่าเวลาเข้าวงการนั่นแหละ

แต่ก็มีเหตุในงานต้องชะงักยาว เลยมาลองเรียนให้มันจบดู ทำให้มาเจอหัวข้อวิจัยที่ชอบ และเปลี่ยนชีวิตไปเลย แบบว่านี่แหละคือสิ่งที่ชีวิตเราตามหา กลายมาเป็นทำงานสาย academic วิจัยเต็มตัว และหาทางไปต่อเอกต่างประเทศอยู่

ในเคสผมคือคุ้มครับ การทำบริษัทไม่สามารถตอบคำถามในสิ่งที่ผมต้องการรู้ได้ดีเท่าการทำวิจัยใน academic

สำหรับผมถ้าจะไปสาย Management สำหรับผมไปเรียนคุ้มแน่นอนครับ ยิ่งถ้าเรียนตรงสายทำงานตรงสายมาแต่แรก mind set เราจะเป็นตามที่เราเจอมา ถ้าเราไปเรียนเหมือนได้เปิดโลกกว้างเจอคนหลาย ๆ ประเภทการทำงานที่เขาเก่ง ๆ ในด้านนั้น สำหรับผมเปิดกว้างมากขึ้น ที่ติดตัวมาถึงตอนนี้ ได้ความรู้เรื่องจัดการการเงิน คอนเนคชั่น หลักการวิเคราะห์ คน งาน การตลาด รวมทั้งได้เด็ก 5555 มันต้องมีบางอย่างที่เราได้ใช้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้วครับ

ตอบตามประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ

1. เอาจริงๆ ผมไม่เชื่อในระบบการศึกษาในห้องเรียนครับ ผมเชื่อในการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์มากกว่า แต่ผมเองก็เคยได้มีโอกาสไปเรียนโทอยู่พักนึงนะ (เทอมกว่าๆ) ด้วยสาเหตุที่ทางบ้าน(ญาติๆกัน) อยากให้ไปเรียนเพื่อกลับมาต่อยอดธุรกิจของที่บ้านนะครับ (จบ CS ต่อโท Supply Chain Management) แต่ได้ไปทำงานเมืองนอกก่อน เลยเรียนไม่จบครับ และทุกวันนี้ก็ไม่ได้ทำงานกับทางบ้านครับ ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนไปนั่นแหล่ะ ชอบทางนี้มากกว่า

2. ไม่เคยคิดว่าประสบการณ์ทำงานจะไม่เพียงพอครับ ถ้าคุณทำงานมาซักพักนึงและเป็นคนที่พอมีความคิดอยู่บ้าง การเรียนป.โทจากประสบการณ์ผม ไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ ข้อดีที่ผมพอจะมองเห็นตอนนั้นคือไปฟังคนอื่นเล่าประสบการณ์คนอื่น แต่ content ที่ได้จากการเรียนผมว่าเฉยๆมากๆ ซึ่งถ้าต้องการแค่ประสบการณ์จากคนอื่น คุณไป attend seminar/webminar หรือเทคคอร์สบน coursera/udemy อะไรพวกนี้ยังได้มากกว่าอีกครับ

3. เรียกเสียเวลามั้ยก็คงตอบยาก แต่คุณต้องคิดมุมของคุณเองว่าเวลาที่เท่าๆกัน คุณเอาไปทำประโยชน์อะไรได้เพิ่มขึ้นหรือเปล่าครับ ตอนที่ผมเรียนแค่เทอมกว่าๆ สำหรับผมค่อนข้างลำบากเพราะช่วงนั้นก็บินไปๆมาๆสิงคโปร์ค่อนข้างบ่อย (ต้องมาตามอ่านเอง มาถามเพื่อนๆ ฯลฯ) ซึ่งส่วนตัวมองว่าการได้ไปแลกเปลี่ยนกับคนอื่นเปิดโลกผมและทำให้ผมได้เรียนรู้มากกว่าอีก

=====================
อย่างไรก็ดี ทุกวันนี้ผมอายุ 38 ปี เป็น ExCom ของบ.ข้ามชาติแห่งนึงครับ (พูดชื่อไปยังไงก็รู้จัก) โดยผมไต่เต้ามาถึงทุกวันนี้ได้โดยมีแค่ป.ตรีด้าน Computer Science 1 ใบและไม่เคยมีเซอร์ฯอื่นๆเพิ่มเติมในชีวิตเลย นั่นเลยเป็นเครื่องพิสูจน์สำหรับผมแล้วว่า การต่อป.โทไม่ได้จำเป็นครับ

บางบริษัทอาจจะวัดคนที่ใบปริญญา แต่ผมเชื่อว่าถ้าคุณมีดีพอ ทั้งด้านเทคนิคอลสกิลของคุณ ด้านความคิดของคุณ รวมถึง attitude ของคุณ ไอ้ใบพวกนั้นจะไม่ได้สำคัญเลยครับ

สำหรับผมเรียนเพื่อเอาคอนเน็คชั่นเพราะการที่เรียน ป โท เราจะเจอคนที่สนใจต่อยอดในด้านเดียวกันหรือพวกที่จะมีแนวคิดไปในทางเดียวกันสำหรับการทำงาน ซึ่งดีสำหรับการต่อยอดในสายงานครับ

1.เป็นใบเบิกทาง และเพิ่มโอกาสในด้านต่างๆ ทั้งเงินเดือน ตำแหน่ง หรืองานที่ไปทางด้านบริหาร

2.เพราะบริษัทไทยเน้นใบปริญญา การก้าวไปในตำแหน่งที่สูงขึ้นถ้าเปลี่ยนบริษัท ใบปริญญาเป็นตัวเพิ่มโอกาสได้

3.สำหรับผมคุ้มครับ ตอนเรียนตรี สมัยตอนเรียนตรีผมอาจจะไม่รู้จักตัวเองมากพอ แต่การเรียนตรีแล้ว ทำงานมาสักพักแล้ว ทำให้รู้ว่าถนัดแบบไหน ชอบอะไร สามารถเรียนโทเพื่อฉีกไปอีกด้านที่สนใจได้ เพื่อเปิดโอกาสและทางเลือกที่จะไปทำงานสายนั้นด้วย

สำหรับผม โคตรคุ้ม เพราะเรียนโทเปลี่ยนสายงานน่ะแหละ

แต่ถ้าไม่ได้เรียนโทเปลี่ยนสายงาน ถามว่าคุ้มมั้ย มันก็ใช้ประโยชน์ได้อยู่นะ อัพเงินเดือนอะไรได้ หรือถ้าเรามีลูกน้อง ลูกน้องมันจบโทหมดงี้ มันก็รู้สึกแปลกๆ เรียนไปก็จะได้ไม่เขิน

ผมว่าเอางี้ละกัน สมมติค่าเรียนโทมัน 300,000 ถ้าเราอายุงานเหลือ 30 ปี ก็ 300,000 ก็ตกปีล่ะหมื่น เพราะงั้นถ้าเรียนโทแล้วได้เงินเดือนเพิ่มพันนึง มันก็คุ้มแล้ว ไม่นับโอกาสอย่างอื่นอีกนะ ถ้ามีเงินก็เอาเลย แต่ถ้าต้องกู้มาก็อาจจะต้องคิดอีกที (แต่จริงๆทุนก็เยอะแยะ ถ้าขยันก็ได้ทุนสบายๆ)

เรื่องเรียน ป.โท สำหรับผมถือว่าเป็นเรื่องที่ผมลังเลและ "ก้ำกึ่ง" ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาในการทำงานครับ

ส่วนตัวผมเคยปฏิเสธทุนเรียน ป.โท สาย Earthquake Engineering จาก advisor เมื่อสัก 12 ปีที่แล้ว (ตอนปี 4) ด้วยเหตุผลที่ว่า "ผมขี้เกียจเรียนละ เอาทุนนี้ไปให้คนอื่นดีกว่าครับ"

มีหลายๆคนบอกว่า "ลำพังองค์ความรู้ใน ป.ตรี ก็เพียงพอที่จะทำงานแล้ว" ประกอบการเห็นคนที่จบ ป.โท มาทำงานด้วยแล้วไม่ได้ proud อย่างที่คิดก็เลยมีคำถามกับเรื่องนี้พอสมควรครับว่า "มันจำเป็นจริงๆหรือมันเอาไว้ชุบตัวเฉยๆ"

ฉะนั้นเรื่องนี้สำหรับผมก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ลังเลและก้ำกึ่งอยู่ดี ว่ามันจำเป็นหรือเปล่าครับ (สำหรับคนขี้เกียจเรียนแบบผม)

ผมเป็นคนนึงที่จบตรีเเละโทวิศวกรรมเครื่องกล
ส่วนเหตุผลเเละความคิดที่ผมเลือกเรียนโทต่อหลังจากจบตรีเลยคือ
ผมคิดว่าถ้าผมจะไปทำงานก่อนคงไม่มีโอกาสได้เรียน
เพราะโทวิศวกรรมนั้นมันใช้ความรู้ที่เป็น Theory ค่อนข้างเยอะ
เพิ่งจบตรีมาใหม่ๆ ความรู้พื้นฐานมันยังคงมีอยู่ เลยถือโอกาสเรียนต่อไปเลย
ถ้าเราไปทำงานมันได้ประสบการณ์จริง เเต่ส่วนความเเม่นยำทางทฤษฎีจะค่อยๆหายไป
ซึ่งตอนนั้นผมก็ประเมินว่า ผมรีบหาเงินมั้ยคำตอบคือไม่ เสียดายเวลารึปล่าวคำตอบคือไม่
ผมเลยเลือกที่จะเรียนต่อ ถึงเเม้จะไม่ได้ใช้ความรู้ตรงนั้นในอนาคตเลยก็ตาม
เเต่อย่างน้อยกระบวนการทางความคิด ประสบการณ์ เพื่อน รวมไปถึงวุฒิการศึกษาที่ได้มา
ก็เป็นสิ่งที่เราคว้าเอาไว้ตอนที่เรายังมีโอกาส ดีกว่าอยากคว้าเเต่ไม่มีโอกาสได้คว้าเเล้ว

เหตุผล

- เรียนเอาวุฒิ (ว่าง) พ่อแม่ดูแล ส่งเสริม ใช้เวลาว่างเรียนไป
- เรียนเอาเพื่อน คนประเภทนี้ ก็เยอะ ได้เจอเพื่อนเจอสังคมใหม่ๆ จบไม่จบค่อยว่ากัน
- เรียนเพื่อเปลี่ยนสายงาน (เปลี่ยนตำแหน่ง) เช่น เป็นครู...ปริญญาตรีไม่พอในยุคนี้ ปริญญาโท ต่อยอดได้เยอะกว่า
- เรียนเพื่อเป็นผู้บริหาร (เจอเยอะเหมือน สายงานตัวเอง ปริญญาตรี มันตันแค่ ผจก.ธรรมดา
แล้วเจ้านายส่งเสริมด้วย ถ้าเรียนโท คุณสามารถขึ้นเป็นระดับผู้บริหารได้เลย ก็มาเรียนกัน