..

ความทรงจำและเพื่อนที่ดีที่สุดของผม ก็มาจากมัธยมนะ
ที่เป็นแบบนั้นเพราะเหมือนมันโตมาด้วยกัน ผ่านเรื่องราวดีๆมาด้วยกัน
แต่นี่คุณไม่ได้ผ่านเรื่องดีๆ เรื่องประทับใจมากับพวกนั้นหนิ จะไปทักทำไม
ก็คบแค่เพื่อนที่มีตอนนี้นั่นแหละ เดี๋ยวคุณก็แต่งงาน มีลูก แทบไม่มีเวลาให้เพื่อนด้วยซ้ำ
(ผมก็ยังไม่แต่งไม่มีลูกนะ แต่อิงจากเพื่อนที่แต่ง ที่มีลูกแล้ว)

เป็นนิดหน่อยมั้งครับ แต่แปลกแฮะตรงข้ามกับผม สมัยเรียนมัธยม มหาลัยมีเพื่อนเยออะมาก ปาตี้สังสรรค์เยอะสุดๆ แต่พอมาวัยทำงานกลับไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครละ ชอบไปไหนคนเดียว จากแต่ก่อนติด face เดวนี้ก็ไม่ค่อยได้เล่น เพื่อนเก่าก็ไม่ค่อยได้ติดต่อ แทบจะหายไปเลย คิดอยู่ว่างานแต่งเราจะมีเพื่อนสมัยเรียนมาสักคนมามั้ย 55555

ถ้าอ่านตามบรรทัดสุดท้าย ผมก็คิดว่ามันคือปมนะ แต่ผมอยากจะบอก จขกท ว่า เพื่อนที่ดี จะมีตอนไหนก็มีได้ครับ ไอ่คำว่า เพื่อน ตอน ม.ปลาย ม.ต้น ดีสุด บลาๆ เอาจริงๆก็ไม่จริงหรอก อยู่ที่คนเหมือนเดิม ผมเองก็สนิทอยู่ไม่กี่คนเอง บางทีก็ได้เพื่อนใหม่ที่ทำงานที่รู้สึกว่าคือเพื่อนจริงๆมากกว่าเพื่อนสมัยเรียนซะอีก อย่าไปยึดติดเลยครับว่าเพื่อนต้องมาจากช่วงไหน เพื่อนที่ดี มาตอนไหน เขาก็คือเพื่อนที่ดี

ไม่รู้สิ ผมเฉยๆอะ เพื่อนก็คือเพื่อนอะ ถ้าจะไม่มีก็ไม่มี ผมไม่ได้อินเท่าไหร่ครับ หรือผมเองที่เป็นปมด้อย

มันคือปมครับ
เพราะท่านไม่ชอบเพื่อนท่านในสมัยนั้น

ถามว่าผิดไหม มันก็ไม่ใช่ผิด
มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน

ถ้าท่านไปเจอเพื่อนท่านสมัยเด็กในตอนนี้
การเข้าหา อาจขาดๆ เกินๆ
แต่คนคิดจะเป็นเพื่อนกัน ในหัวมันไม่ต้องคิดอะไรอยู่แล้วหรือเปล่า
ผิดก็ส่วนผิด รับกรรมกันไปแล้วก็จบ เราทำได้แค่เตือน

เพื่อนท่านก็เหมือนกัน หายจากกันไปนานๆ
ไม่มีติดต่อกลับมาที่ท่านบ้างหรือ

ท่านต้องคิดก่อนว่าเขาคิดว่าท่านเป็นเพื่อนหรือเปล่า
เรื่องที่หาทางติดต่อท่านไม่ได้ก็เรื่องนึง
ซึ่งท่านต้องไปดูท่าทีต่อหน้าเอง

เพื่อนมีน้อย แต่มีแต่คุณภาพมันดีกว่านะครับ

ผมเข้าใจนะ เพื่อนมัธยมนี่ตั้งแต่เรียนจบผมก็เลี่ยงการเจอมาตลอดเหมือนกัน

เหมือนแบบที่ท่านบอกเลย ว่าตอนนั้นเราไม่ได้เป็นตัวเองจริงๆอะ ต้องทำตัวให้กลมกลืน

คือ ณ ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่าเราฝืนหรืออะไรนะ ก็มีความสุขดี


แต่ทุกวันนี้ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว กลายเป็นคนอีกแบบที่เราก็มีความสุข

แล้วมันดันไม่คลิกกับเพื่อนมอปลายแล้ว


อีกเหตุผลคือเพื่อนมอปลายผมมันปากแจ๋ว มีเรื่องบ่อย กลัวอายุสั้น

แถมยังชอบชอบเล่นพวกไอซ์กับกัญชา บางคนมองว่าปกติ แต่ผมไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่ในสังคมแบบนี้

ก็ไม่ขนาดนั้นนะครับ เพราะท่านก็มีเพื่อนไม่น้อย

ไม่เห็นเป็นไรเลย เพื่อนที่จะฉุดให้ท่านต่ำลงไปเรื่อยๆจะคบไปทำไม
ท่านทำดีแล้ว ไม่ต้องแก้อะไรหรอกค่ะ

แต่ตอนนี้ เพื่อนน้อยกว่าตอนเด็กมาก แทบจะไม่มีแล้ว...

พออายุมากขึ้น ส่วนใหญ่ผมก็ไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อนแล้วครับ
เพราะต่างคนต่างมีครอบครัวกันหมด ถ้านับจริงๆเพื่อนที่สนิทกันมากก็มีแค่ 1-2 คนเท่านั้นครับ

เพื่อนคือคนที่ทำให้เราเป็นตัวของตัวเอง พากันไปในทางที่ดี
ทำให้เรารู้สึกสบายใจ ไม่ไปรังแกข่มเหงใคร
แบบนั้นเขาไม่เรียกว่าเพื่อนอ่ะ ท่านทำถูกแล้ว

ไม่เป็นปมด้อยหรอกครับ

เพื่อนมีก็ดี แต่ไม่มีก็ไม่เป็นไรมั้ง

เพราะตั้งเรียนจบมาที่กทม. ก็กลับมาช่วยทำงานที่บ้าน(ตจว) แทบไม่เจอเพื่อนเลย ทำงานก็แทบทุกวัน หยุดวันอาทิตย์ บ้างไปกับภรรยา บ้างก็ไปกับแม่ไปทำธุระ(ขับรถให้แม่) หรือบ้างสัปดาห์จะมีกิจกรรมครอบครัว(แบบว่านัดทานข้าวบ้างอะไรบ้าง)พอดีอยู่รวมกันครอบครัวใหญ่ ก็แทบไม่เหลือเวลาแล้วละครับ ถ้าเหลือก็จะเอาเวลามาพักผ่อนบ้างครับ