สวัสดีครับอันนี้เป็นกระทู้เเรก
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ป.ว.ช ปี2 นิเทศศิลป์ ประเด็นคือพอเรียนไปก็เริ่มรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ทางของเราเลย เเล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าเราชอบอะไร ตอนนี้สับสนมากครับว่าจะทำยังไงดี สงสารพ่อเเม่มากครับ

ปวช. ปี 2 นี้อายุประมาณ 17-18 ป่ะครับ ถ้าใช่ผมว่าไม่แปลกคนอายุ 22-23 บางคนก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไรหรือย้ายสายเรียนตอนอายุประมาณนี้ก็มี

แต่ผมอยากแนะนำให้ท่านเรียนให้จบอดทนเรียนให้จบ ปวช. นะอีก 1-2 ปีเอง(เรียน 3 ปีใช่ไหม) อย่างน้อยจบไปก็เอาวุฒิไปสมัครงานได้ดีกว่าวุฒิจบ ม.3 นะ แล้ว ณ ช่วงเวลาที่เรียน ปวช. เวลาว่างก็ลองหาข้อมูลหาสิ่งที่ตัวเองชอบไปเรื่อยๆครับ แล้วลองคุยเปิดใจกับพ่อแม่เรื่องนี้ดู หรือท่านยังหาตัวเองไม่เจอก็เรียนจบ ปวช. ก็หางานทำไปก่อนลดค่าใช้จ่ายของพ่อแม่ลงเก็บเงินไว้เผื่อเรียนต่อ กรณีที่ท่านอยากเรียนต่อตอนที่หาตัวเองเจอแล้วนะ

เราสนุกกับอะไร หาตัวตนให้เจอครับ

ปวช 2 นี่เทียบเท่า ม.5 ไรงี้ใช่ไหมครับ ก็คือ เรียน 3 ปีจบใช่ไหมครับ ผมไม่ค่อยรู้ระบบอาชีวะ
แต่ในฐานะที่ผมเรียนวิศวะ เรียนคณะที่โคตรเกลียด ไม่ใช่แค่เกลียด แต่ทำข้อสอบไม่ได้ด้วย
แต่ว่ามาปีลึกแล้ว เคยคิดจะซิ่วไปบัญชีเหมือนกัน
แต่สุดท้ายก็เอาให้จบก่อน แล้วหลังจากนี้ค่อยว่ากัน ออกไปตอนนี้ท่านก็ยังไม่รู้ว่าชอบอะไร
เอาให้ได้วุฒิมาเป็นประกันก่อน แล้วค่อยดูอนาคตว่าจะเอายังไง

ไม่ใช่ทาง อันนี้ยังไม่เป็นไรครับ แต่ยังไม่รู้ว่าไม่ชอบอะไร อันนี้ประเด็น ถ้ายังไม่รู้ กัดฟันเรียนไปก่อนครับ ระหว่างนี้ก็ค่อยๆ หาอะไรที่เราชอบ เรามีความสุขไป เดี๋ยวพอเจอแล้ว มันก็จะหาทางของมันไปได้เองครับ ปวชปี2 แล้ว อีกปีเดียวก็จบแล้ว ค่อยมาหาทางอีกทีก็ยังไม่สายครับ อย่าเพิ่งทิ้งในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ ค่อยๆหาเพิ่มดีกว่าครับ ดีกว่าออกมาแบบเคว้งๆแล้วยังไม่รู้เป้าหมาย ยกเว้นถ้ามีอะไรที่ชอบอยู่แล้ว อันนั้นก็ลุยคุยกับพ่อแม่ดูเลย

ขอถามเพิ่มครับ สมมุติผมจบนิเทศ ผมจะเข้ามหาลัย ก็เข้าได้เเค่สายที่เค้ารับนิเทศใช่มั้ยครับ หรือเข้าอะไรก็ได้ไม่ต้องเกี่ยวกับนิเทศ (อันนี้เเหละครับที่กังวล)

ถ้าไม่รู้ว่าชอบอะไรและเรียนมา 2 ปีละผมว่าทนเอาให้จบปวช.ก่อนครับ
หลังจากนั้นจะไปสายไหนค่อยว่ากันอีกที

ผมโชคดีที่เจอสิ่งที่ตัวเองชอบก่อนจบ ม.ปลาย

ไม่คิดว่าสิ่งที่พิมพ์ต่อไปนี้จะแนะนำเป็นแนวทางอะไรนะ แค่อยากจะให้คุณอ่านแล้วไปพิจารณาเอง

ผมเองก็เป็นอีกคนที่ไม่ทราบว่าชอบเรียนอะไรและไม่ทราบว่าตัวเองถนัดอะไรด้วย ก็เรียนไปเรื่อยแต่ก็ไม่ปล่อยให้มันเสียเปล่านะ ความรู้ก็คือความรู้เก็บเกี่ยวให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำไหว จบมาก็ทำงานทั้งตรงกับสิ่งที่เรียนมาและไม่ตรงสาย

ทำงานไปก็ค่อยๆพบว่ามีสิ่งที่เราทำได้ดี พอพบสิ่งนั้นผมก็ลองทุ่มสุดตัวกับมันถึงกับออกมาทำเองล้มลุกคลุกคลานไปกับมันเคยรุ่งเรืองมีกำไรกระทั่งจนเจ๊งไม่เป็นท่า แต่ก็ยังรู้สึกว่าสิ่งนี้ล่ะที่เราถนัดมีโอกาสก็จะกลับไปทำงานชิ้นนี้อีกให้ดีกว่าเดิม

ผมอยากจะสื่อว่ามันไม่จำเป็นเสมอไปที่เราจะต้องมีความชอบมีเป้าหมายในตอนเรียน ค่อยๆใช้เวลาในการเสาะแสวงหาไปและทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้มันดีพอที่จะผ่านพ้นไปแล้วตัวเราไม่เก็บมานึกเสียใจก่อน

วันๆทำอะไรนอกจากเรียนบ้างล่ะครับ ลองดูอันนั้นแหละ

แวะมาบอกว่าคนเกิน50%ทำงานไม่ตรงสายกับที่จบมา

ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร หาตัวเองยังไงก็ไม่เจอ แนะนำให้เรียนอะไรก็ได้ที่ฝืนตัวเองน้อยที่สุดให้จบปริญญาตรีครับ

ไม่จบปอตรี โอกาสในการค้นหาตัวเอง การหางานทั้งตรงและไม่ตรงสายยากกว่าคนจบปอตรีเยอะ

คิดว่าชอบตอนนี้ก็ไม่ชัวร์ว่าอีก 2-3 ปีจะยังชอบครับ บางคนมาเปลี่ยนใจตอนเรียนปี 1-2 ก็ยังมี

ถ้าไม่ไหวจริงๆก็อย่าฝืน แต่ถ้าอดทนได้ก็อดทนต่อไปครับ เป็นกำลังใจให้

ลองหากิจกรรม นอกเหนือจากการเรียนตามปกติทำเยอะ ๆ ครับ
ไปไร้สาระกับเพื่อน ไปเที่ยว ไปดูหนัง บลา ๆ ๆ ๆ

อย่า lock ตัวเองด้วยคำว่า เวลา

เสียเวลาเรียนมาตั้งนาน, ใช้เวลานาน จบไม่ทันเพื่อน
อะไรพวกนี้

อย่าลังเลที่จะพิจารณาว่าตัวเอง ใช่หรือไม่ใช่
ช่วงนี้ คุณยังมีเวลาพอที่จะทดสอบตัวเองได้อีกหลายปี

ขอเดาเบื้องต้น ตามแบบคนรุ่นนี้ตามปกตินะครับว่า ยังไม่มีภาระจากครอบครัว

เต็มที่ถ้าโดนด่า โดนแคะ โดนกระแนะกระแหน
คุณก็แค่รับผิดชอบตัวเองให้มากขึ้น
หางานพิเศษทำ ช่วยค่าใช้จ่ายทางการเรียนไปพลาง ๆ

ไม่อยากฟันธงว่า สิ่งที่คนอื่นเลือกให้ หรือสิ่งที่เราทนทายาทในการเรียนวันนี้ มันจะดีหรือไม่ดีนะครับ
(บางทีคุณก็ชอบมันแหลาะ แต่ไม่รู้ตัว, สมมุติ)

แต่ถ้าคุณมีความสุขในสิ่งที่คุณเรียน
คุณจะหาหนทางทำสห้อยู่กับมันได้เอง หาอาชีพได้ เลี้ยงดูตัวเองได้

สุดท้ายคือ จะมีความสุขอยู่กับมันได้

คำถามคืออยากรู้รึเปล่าว่าตัวเองชอบอะไร
แล้วถ้าคำตอบคืออยากรู้แล้วกล้าเปิดโอกาสให้ตัวเองมั้ย

เมื่อได้คำตอบแล้วก็เดินหน้าต่อได้เลยครับ
ถ้าไม่อยากก็เริ่มจากทนเรียนปวช.ปี3ให้จบ หลังจากนั้นไปทางอื่นที่คิดว่าอาจจะชอบหรือชอบจริงๆ

ถ้าอยากค้นหาสิ่งที่ชอบ หลังจากเรียนจบก็ขอพ่อแม่ไปตามหาตัวเอง อาจจะทำไปด้วยเรียนด้วยหรือหางานทำไปก่อนแต่พักเรื่องเรียนไว้ ทำมันซะทุกอย่างที่อยากลอง พยายามตามกลิ่นความสุขครับเดี๋ยวก็เจอทางของตัวเอง

ตรงคำถามมั้ยเนี่ย

อย่างน้อยน้องก็ไม่ได้ทำตัวเหลวแหลก

ถ้าคิดว่าไม่ใช่ทางของเรา ลองบอกพ่อแม่ดูครับ ปรึกษาเขา แล้วสังเกตุตัวเองให้ดีว่า จุดเด่นหรือสิ่งที่เราชอบทำคืออะไร

แล้วรู้ไหมครับว่าชอบอะไร ยังอยู่ในสายอาชีวะไหม ลองย้ายสายการเรียนดูไหม ? มีเวลา ไปเปลี่ยนตอนมหาลัย หรือ ปวส. ก็ได้นะครับ