เมื่อก่อนอยู่แถวเดอะมอลล์ งามฯ
ประชาชื่น ไทวิ ดอน โนทุม โปลี ตีกันบ่อย ถึงขนาดวิ่งตีกันในห้าง
สายรถเมล์ 104 69 63 24 เจอกันป้ายรถเมล์ รถเมล์จะขับผ่าน ไอ้พวกนี้ก็พยายามปาของ แล้วปาโดนคนอื่นอีก

พอโตขึ้นมามหาลัย ทำให้รู้ว่า ไอ้สถาบันเหล่านี้ไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย แต่เสือกที่จะพยายามมาเจอกันให้ได้

 

ผมยังไม่เข้าใจเลย กระแสอวยพวกช่างกลตีกัน มันเพื่ออะไร

สมัยนั้น ประชาชนทั่วไปเดือดร้อน ไอ้พวกตีกันก็คิดว่าตัวเองเท่ฉิบหาย


ไถ่ตัง ขายสติ๊กเกอร์ คนโดนลูกหลงเวลาตีกัน พวกนี้เค้าคงชื่นชมกันหรอก


ยุคนั้น ไอ้พวกนี้ไม่ได้เท่อะไรเลยนะ กุ๊ยชัดๆ มายุคนี้อยู่ดีๆต้องมาทำหนังอวย มีฉายา เท่จัดๆ โคตรสิ้นคิดเลย


เหมือนผ่านไปอีก 20 ปีข้างหน้า มีหนังยกย่องแก๊งค์แว้นสมัยนี้ คุณตอนนั้นจะรู้สึกยังไงอะ
 

ฟังกี่คนๆพูดเรื่องอาชีวะ สุดท้ายก็ไม่พ้น เรื่อง พวกมาก หมาหมู่ ใช้อาวุธ ไม่มีหรอก ยืนเดี่ยวกันตัวๆ  

ไม่เกี่ยวกับอาชีวะหรอกครับ มันเป็นสัจธรรมของมนุษย์เราครับ เวลาอยู่คนเดียวก็ติ๋มๆหน่อย
ไอ้พวกห้าวๆเดินคนเดียวแล้วไปให้xวยชาวบ้านส่วนใหญ่ถูกฝังไปแล้วครับ ถถถถ+


เขาเล่าประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ เคยรอรถไปเรียนกับเพื่อนหลายคน เจอเด็กช่างรรอื่นมาคนเดียว เพื่อนพาพวกขึ้นไปเช็ค เจอส่วนด้วยปืนวิ่งหนีตายกันลงมา พวกมาคนเดียวถ้าไม่เด็กเรียนก็มีของติดตัว คนเดียวมันก็เก๋าครับส่วนใหญ่เป็นประธานสายครับ

 

 

สมัยนี้อาจจะใช่ แต่รุ่นผมเดี่ยวๆมีดคนละเล่มมีจริงครับ คนเดียวก็เก๋าก็มีจริงครับ คุณไม่มีประสบการณ์ก็เหมือนผีไม่มีจริงแหละครับ