ยุคนี้ เจ้าของกิจการ กับ มนุษเงินเดือน ไหนลำบากกว่ากัน ถามเผื่อไปถึงยุคหน้าเลยละกัน
ในมุมผู้ประกอบการ ผมว่าเจ้าของกิจการนะ
เมื่อก่อนคนขายของ คนขายเสื้อผ้า ชำสามารถอยุ่ได้ส่งลูกเรียนจบ
ปัจจุบันร้านเจอสะดวกซื้อทุกๆพื้นที่ทุนจีนทะลักยึดหัวยึดหาด ออนไลนเจอแพตฟอมเจ้าใหญ่ โดนเก็บข้อมูล โดนดิสทรัป ซื้อมาขายไปทำได้ยากไม่เหมือนสมัยเมื่อก่อน ยุคข้อมุลข่าวสารรักษาข้อมุลยาก

ผมว่ามนุษย์เงินเดือนสบายกว่า

มนุษย์เงินเดือนเอาอะไรมาลำบากกว่าจะของกิจการละครับ

เงินเข้าตรงเวลาเป๊ะๆ ความรับผิดชอบก็ขึ้นอยู่กับตำแหน่ง

มันง่ายกว่าเห็นๆ !!

ขึ้นอยู่กับว่า ท่านมองคำว่า ลำบาก ออกมารูปแบบไหน

ใช้คำว่า ยุค หรือว่า สถานการณ์โควิด ต้องมองให้ออก ในมุมมองของผม

คนเรานิยามคำว่าลำบากต่างกัน แต่ผมเข้าใจว่าท่าน ตีความคำว่าลำบาก คือ รายได้

ผมทำธุรกิจ 2-3 ตัว ธุรกิจนึงที่พังไปเลยคือร้านเกมส์ 3 สาขา รายได้คือศูนย์ แต่ผมยังมีธุรกิจผลิตขนมส่ง

ออนไลน์ที่ยังอยู่ดี มาช่วยประคอง อีกตัวที่ทำก็สะสมเหรียญคริปโตนิดหน่อย

ส่วนมนุษย์เงินเดือนน่าจะขึ้นอยู่กับองค์กรที่อยู่ว่ามั่นคงขนาดไหน อาผมทำงานเป็นหัวหน้างานที่โรงงานแห่งนึง

บ.มั่นคง เงินเดือนสบาย โอทีเยอะ ไม่ ลำบากอะไร แม้จะเกิดวิกฤตโควิด

ชีวิตอย่าทำอะไรแค่อย่างเดียว แต่ทุกๆอย่างที่ทำท่านต้องเป็นหนึ่งในตัวจริงในวงการนั้นๆ

ขอบคุณที่แนะนำครับ เพราะอะไรร้านเกมถึงพัง3สาขาครับ ขอถามเป็นความรุ้

ขึ้นอยู่กับธุรกิจและงานด้วย แต่ คหสตคิดว่าส่วนใหญ่ทำธุรกิจลำบากกว่า

อย่างบ้านผมทำค้าปลีก ค้าส่ง รับต่อมาจากรุ่นพ่อแม่ ถ้าจะไปต่อก็ต้องปรับตัวและลงทุนครั้งใหญ่

ตอนนี้โดนทุนใหญ่ปิดเกือบทุกช่องทางแล้ว ถ้ายังเป็นแบบเดิมส่งต่อให้รุ่นลุกไม่ได้แน่ๆ

ทุนใหญ่ไทยหรือจีนครับ ประสบปัญหาคล้ายๆกันเลยครับ

ทั้ง 2 เลยครับ ทำค้าปลีกค้าส่งก็โดน big c ,lotus,makro,robinson ดึงหมด
ทำนำเข้าจากจีนมาขายตอนนี้ online จีนก็ครองหมดแล้ว

จริงเลยครับพวกแพตฟอมไปเชิญโรงงานไทยร้านค้าส่งมาเข้าแพตฟอมหมดครับ

ถ้าจะเทียบ จำเป็นต้องใช้โจทย์เดียวกัน เช่น บริษัทเดียวกัน ไม่ใช่เทียบแบบภาพรวมๆปนกันมั่ว

ซึ่งถ้าเทียบตามโจทย์ที่ผมว่า ยังไงเจ้าของกิจการก็ลำบากกว่ามาก แม้จะมีการปลด/ไล่คนอก แต่นั่นก็คือการประคองภาพรวม และรักษาคนอีกกลุ่ม ซึ่งแน่นอนว่าความเครียดมหาศาลกว่าการโดนปลดหลายเท่า

แต่ถ้าไม่เอาโจทย์เดียวกัน เอาตาสีตาสา เจ้าของกิจการเล็กๆมาเทียบกับตำแหน่งค่อนข้างใหญ่ในชีวิตมนุษย์เงินเดือน มันก็ดูไม่ยุติธรรมครับ

ผมเห็นด้วยนะว่ามันเต็มทุกช่องทางจริงๆ อย่างที่ผมรู้คือ แต่ก่อนเจ้าของสินค้าจะหวังพึ่งช่องทางการขาย

ของร้านค้า supermarket หรือ พวกค้าส่งรายใหญ่ ตอนนี้ถ้าเค้ามีชื่อเสียงพอ เค้าเปิดช่องขายเองเลย

ทั้งมีส่งเอง หรือ lazada กับ shopee ตัวอย่างๆ สินค้าเครือกระทิงแดง ครับ

จริงครับอนาคตแม่งโคตรน่ากลัวเลยรายย่อยแทบไม่มีที่ยืน

ถ้าร้านค้าขายของคู่แข่งเยอะครับ ทั้งออนไลน์ ทั้งรายใหญ่
แต่ถ้าเป็นร้านซ่อมรถ รับเหมาก่อสร้าง ร้านซ่อมเครื่องยนต์ โรงกลึง ผมว่าพวกนี้พอไปได้นะ อยู่ฝีมือ

ยังไงเป็นเจ้าของกิจการก็ดีกว่าครับถูก

วิกฤตโควิดไงครับท่าน รัฐบาลสั่งปิดไม่เยียวยา ไม่ช่วยเหลืออะไรเลย โลกเปลี่ยน พฤติกรรมผู้เล่นเปลี่ยน เกมส์โมบายมีไม่ต่างจากในพีซี

แต่ก่อนแถวบ้านผมเป็นตลาด ตอนนี้ตลาดขายที่จะทำเป็นคอนโด พ่อค้าแม่ขายหายกันไปเป็นแถบๆ จะรอดคือย้ายไปขายที่อื่นครับ หมายถึงต่างจังหวัด ที่รู้จักย้ายไปแล้วปังกว่าเดิมก็มี บางที่คนซื้อลูกค้าก็ขี้เกียจไปใช้ซื้อขายออนไลน์ครับ เทคโนโลยีมันยุ่งยากไม่อยากศึกษา เข้าแมคโคร โลตัสอะไรพวกนี้ก็ไม่ชอบ ยกหูโทรหาพ่อผมดีกว่า ไม่ต้องบอกออเดอร์ก็รู้เลย แต่ผมมองว่าสุดท้ายลูกค้าGenนี้ก็จะทยอยหายไปครับ บ้านผมก็จะเลิกเหมือนกัน แค่เก็บลูกค้าเก่าๆซื้อขายกันมาเป็นสิบๆปี มีลูกค้าใหม่เข้ามาบ้างครับ แค่ประคองไปครับ ผมไม่ได้สานต่อแน่ๆ เอาไว้เคลียร์หนี้เดียวก้อนสุดท้ายคือบ้านจบก็คือเลิกแน่ๆ คิดแล้วใจหายครับ โควิดรอบที่ผ่านมา คร่าชีวิตลูกค้าบ้านผมไปสมควร บางคนลูกค้าชั้นดีเป็นสิบๆปี แค่งานศพก็ไปไม่ได้ คนที่เสียอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วครับ คนที่รอดก็ทำมาค้าขายไม่ได้ ย้ายกลับต่างจังหวัดหมด

เจ้าของกิจการลำบากกว่าเยอะเลยครับ โดยเฉพาะช่วงสร้างตัว หลังจากนั้นสมมติมี passive income บ้างแล้ว จากการจ้างคนมาทำงานให้ หรือเริ่มมีการทำระบบอะไรต่างๆที่ช่วยผ่อนแรง กิจการเริ่มมั่นคง ไปได้ดี จะลำบากน้อยกว่ามนุษย์เงินเดือน แต่ก็ยังต้องลำบากอีกอยู่ดี ถ้าเริ่มมีคู่แข่งเข้ามาเยอะๆ