เคยไปจีบแล้ว ก็คุยกันได้ไม่ถึงเดือน เค้าบอกไม่ชอบ
ผมก็ถอย แต่ก็มีส่ง sms ไปหยอดบ้าง ผ่านไปประมาณเดือนนึง อยู่ดีๆ เค้าก็โทรมาคุยด้วย คุยไปคุยมา ตอนนี้ลูก 2 ครับ

แฟนปัจจุบันผมนี่ล่ะครับ

ผมกับแฟนคนปัจจุบันเริ่มจากผมเป็นรุ่นพี่ป.ตรีทำค่ายติวฟรีเข้าวิศวะให้เด็กมัธยม แฟนผมก็เป็นหนึ่งในเด็กมัธยมเหล่านั้นที่มีพี่บ้านเป็นผม (ค่ายจะแบ่งเป็นบ้าน บ้านละ 40 คน มีรุ่นพี่ป.ตรีคอยดูแล)

ตอนนั้นผมยังเจ้าชู้อยู่ จีบไปเรื่อย เต๊าะไปเรื่อย ได้ก็เอา ไม่ได้ก็ขำๆ ทั้งเด็กมัธยมทั้งป.ตรี ซึ่งผมก็จีบๆแฟนผมแหล่ะ แต่ไม่รู้ว่าซวยหรืออะไรดันไปสอยเด็กอีกบ้านนึงที่ดันมีเพื่อนสนิทแฟนผมอยู่ด้วย แฟนผมรู้ก็เลยเกลียดผมเข้าไส้เลย ซึ่งก็ถูกละล่ะ คนดีๆใครเขาจะชอบคนเจ้าชู้กัน

แต่ด้วยความที่ต้องเจอทุกวันในค่าย จากจีบก็เลยปรับเปลี่ยนเป็นรุ่นพี่-รุ่นน้องกันจริงๆที่ให้คำปรึกษากันจริงๆ มีคุยกันบ้าง ซึ่งก็เป็นพี่น้องกันอยู่ 4 ปีกว่าๆจนน้องมันรู้ว่าวันนึงผมเป็นโรคซึมเศร้าก็เลยทักมาคุย ก็ไม่รู้คุยกันยังไงตอนนี้ก็คบกันมาได้ 2 ปีกว่าละตอนนี้[/url]

ถึงจะค่อนขจ้างยาก แต่จังหวะ และเวลาดีจริงๆ ก็อาจจะติดครับ

ที่สำคัญคือ อย่าทรมานตัวเองเนี่ยแหละ

น่าจะเคยนะ ตอนแรกเหมือนเข้ามาหาเราเพราะอยากรู้จักเฉยๆ แต่เราคิดไปไกล ก็เลยจีบ แรกๆ เหมือนไม่ชอบเราเล่นตัว ต้องใช้เวลาตื้อ จีบนานมากกว่าจะรักเราจริง แต่น่าเสียดายกับอุปสรรคที่เกิดขึ้นทำให้ต้องเลิกกัน ไม่เคยจีบใครนานเท่านี้เลย อยากกลับมาคบกันอีก

สังเกตเลย ส่วนใหญ่ได้คบแต่ก็ต้องเลิกอยู่ดี แต่ก็ยังได้มีโอกาสศึกษาดูใจนะฮะ

ผมก็เคย เพื่อนสนิทผมเตือน เพราะผมไปจีบเพื่อนที่เค้าเพิ่งสนิท คือเรากลุ่มเดียวกัน เพื่อนบอกเป็นเพื่อนกันไปดีกว่าไหม เป็นเพื่อนเป็นได้นานกว่านะ คือผู้หญิงด้วยกันคุยกันก็คงรู้ว่าผมไม่ใช่สเปค แล้วคนที่ผมจีบก็ไม่เปิดใจ แต่ผมไม่ฟังอะตอนนั้น สุดท้ายก็จริงครับ จบไม่สวย เค้าก็เกลียดผมไปเลย

คนที่ใช่ ไม่ต้องพยายาม

เข็ดละการจีบที่ฝืนตัวเอง ไปอยู่จุดนั้นได้ไงไม่รู้ โคตรเสียศักดิ์ศรี จะคบใครจะ ขอแค่คุยกันครั้ง2ครั้ง รู้เรื่องพอ พวกผญ ถามคำตอบคำ ดึงเชิง เสียเวลา ปล่อยไป