เคยเปิดหนังสือรุ่น/อนุสรณ์รุ่น แล้วเสิร์ชชื่อเพื่อนในสมัยเรียนกันไหมครับ
สำหรับผมใน 3ปีของทั้งมัธยมต้น กับมัธยมปลายนี่คือ อยู่ห้องเดียวตลอดไม่มีย้าย เลยนับว่าเหนียวแน่นกันดี และยังพอติดต่อกันได้ไม่ยาก ไม่ได้ตั้งใจหาเท่าไหร่
แต่ที่ไกลตัวหน่อย คือเพื่อนร่วมชั้นตอนประถม คือ ป.1-6 นี่มีย้ายห้องกันทุกปีเลย เพิ่งจะมาจัดเรียงตามเกรด ตอนป.5-6 อนุสรณ์รุ่นเล่มนั้นในตอนที่จบมาก็จะเป็นของป.6 พอเปิดดู เพื่อนร่วมสายชั้น ตั้งแต่ห้องแรกยันห้องสุดท้าย ก็จะมีไม่น้อยเลยที่เคยอยู่ร่วมห้องกันมา เห็นหน้าแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ได้
มีเพื่อนที่เคยชกกันปากแตกแล้วก็ดีกันจนสนิท ไปเล่นที่บ้านมันตอนปิดเทอม จำไม่ได้ก็ google street view ดูจากที่อยู่มันในอนุสรณ์
มีบางคนเป็นลูกนักการเมือง เสิร์ชชื่อข่าวแรกเลย ปปง.ยึดทรัพย์
เพื่อน ผญ บางคนก็แบบเสิร์ชไปเจอในผู้เข้าประกวดโมเดล แล้วเป็นงานถ่ายแบบ ชุดรัดจนซีทรู 18+
หรือสาวห้องอื่นที่เคยชอบ และเคยหยอดจดหมายไว้ใต้โต๊ะเค้าตอนเรียนพิเศษในโรงเรียน(ใช้ห้องเค้าพอดี) พบว่าปัจจุบันก็เฉยๆมาก
พอนึกถึงตึกเรียนก็นึกถึงเพื่อน ผญ คนนึงเป็นไข้เลือดออกเสียชีวิต ที่มารู้ตอนเปิดเทอม ขึ้นป.5
เสิร์ชไปแค่ห้องละ 1-4คน หลักๆก็คือเจอเฟส ได้เห็นเพื่อนในปัจจุบัน เจอบางคนที่อยู่มัธยมโรงเรียนเดียวกันด้วย ไม่เคยจำได้เลยว่าอยู่โรงเรียนประถมเดียวกัน ไกลตัวสำหรับแต่ละคนคงไม่เหมือนกันนะ แล้วแต่ช่วงอายุด้วย ก็รู้สึกแปลกๆดี เหมือนทบทวนอดีต
ถ้าไทม์ไลน์ชีวิตเป็นแบบการลากเส้นตรงไปในทิศทางเดียว นี่คงเหมือนกลับมาลากเส้นในช่วงเวลานึงให้มันหนาขึ้นนิดนึง