สำหรับผมใน 3ปีของทั้งมัธยมต้น กับมัธยมปลายนี่คือ อยู่ห้องเดียวตลอดไม่มีย้าย เลยนับว่าเหนียวแน่นกันดี และยังพอติดต่อกันได้ไม่ยาก ไม่ได้ตั้งใจหาเท่าไหร่

แต่ที่ไกลตัวหน่อย คือเพื่อนร่วมชั้นตอนประถม คือ ป.1-6 นี่มีย้ายห้องกันทุกปีเลย เพิ่งจะมาจัดเรียงตามเกรด ตอนป.5-6 อนุสรณ์รุ่นเล่มนั้นในตอนที่จบมาก็จะเป็นของป.6 พอเปิดดู เพื่อนร่วมสายชั้น ตั้งแต่ห้องแรกยันห้องสุดท้าย ก็จะมีไม่น้อยเลยที่เคยอยู่ร่วมห้องกันมา เห็นหน้าแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ได้

มีเพื่อนที่เคยชกกันปากแตกแล้วก็ดีกันจนสนิท ไปเล่นที่บ้านมันตอนปิดเทอม จำไม่ได้ก็ google street view ดูจากที่อยู่มันในอนุสรณ์

มีบางคนเป็นลูกนักการเมือง เสิร์ชชื่อข่าวแรกเลย ปปง.ยึดทรัพย์

เพื่อน ผญ บางคนก็แบบเสิร์ชไปเจอในผู้เข้าประกวดโมเดล แล้วเป็นงานถ่ายแบบ ชุดรัดจนซีทรู 18+

หรือสาวห้องอื่นที่เคยชอบ และเคยหยอดจดหมายไว้ใต้โต๊ะเค้าตอนเรียนพิเศษในโรงเรียน(ใช้ห้องเค้าพอดี) พบว่าปัจจุบันก็เฉยๆมาก

พอนึกถึงตึกเรียนก็นึกถึงเพื่อน ผญ คนนึงเป็นไข้เลือดออกเสียชีวิต ที่มารู้ตอนเปิดเทอม ขึ้นป.5

เสิร์ชไปแค่ห้องละ 1-4คน หลักๆก็คือเจอเฟส ได้เห็นเพื่อนในปัจจุบัน เจอบางคนที่อยู่มัธยมโรงเรียนเดียวกันด้วย ไม่เคยจำได้เลยว่าอยู่โรงเรียนประถมเดียวกัน ไกลตัวสำหรับแต่ละคนคงไม่เหมือนกันนะ แล้วแต่ช่วงอายุด้วย ก็รู้สึกแปลกๆดี เหมือนทบทวนอดีต
ถ้าไทม์ไลน์ชีวิตเป็นแบบการลากเส้นตรงไปในทิศทางเดียว นี่คงเหมือนกลับมาลากเส้นในช่วงเวลานึงให้มันหนาขึ้นนิดนึง

กระทู้ซึ้งนะครับ แต่ผมเกรงว่าชาว SS จะสนใจแต่ตรง

"งานถ่ายแบบ ชุดรัดจนซีทรู 18+ "

มีแต่ผู้ชายไม่รู้จะเสิร์ชไปทำไม

ไม่เคยนะ เคยมีแต่เพื่อนเสิร์ชหาผมจากหนังสือรุ่นครับ

ไม่เคยเปิดดูครับ เพราะที่น่ารักๆสมัยเรียนผมจำชื่อได้หมด

ส่วนวิธีหาผมไล่จากเฟสบุ้กเอา เริ่มจากเพื่อนสมัยเรียนที่คิดว่าน่าจะรู้จักกับคนนั้น แล้วค่อยๆไล่ไปเรื่อยๆ เจอแทบทุกคนอ่ะ

ผมไม่เคยเสิร์ชหานะ แต่เจอโดยบังเอิญแล้วทำให้ตกใจ หรือ ประทับใจแล้วนึกถึงอดีตมากกว่า

เมื่อไม่นานมานี้ อดีตรุ่นพี่ใน รร.ที่ผมแอบชอบ แต่งงานกับนักธุรกิจใหญ่ลงเพจดัง ก็แอบตกใจนิดหน่อย คือ เขายังม่ต่างจากตอนเด็กๆที่เราแอบปลื้มเลย ไม่ค่อยพลิกโผ เพราะตอนแอบชอบตอนมัธยม ก็คิดว่าคนนี้ไปไกลแน่ๆในชีวิต เข้าไปดูโปรไฟล์ก็หรูหราหมาห่าตามที่คิดไว้จริงๆ

มีไปเจอเพื่อนร่วมรุ่นแต่คนละห้อง เป็นยูทูปเบอร์ชื่อดัง อันนี้แอบเซอร์ไพรส์ เพราะตอนเรียน ไม่มีเค้าโครงอะไรแบบนั้นเลย หน้าตาก็เปลี่ยนไปมาก

ส่วนเพื่อนสนิทที่เรียนห้องเดียวกันเที่ยวด้วยกัน ไม่ต้องเสิร์ชที่ไหนเลยเพราะยังใกล้ตัวกัน เจอกันบ้าง ยังมีการติดต่อพบปะพูดคุย ตอนนี้ก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว

รู้สึกดีครับ เวลาเห็นอะไรที่ทำให้เราประทับใจจากคนที่เราเตยรู้จักหรือเคยเห็นแล้วนึกย้อนกลับไป ถึงอดีตที่เคยรู้สึก

หายหมดละ

ขอลายวาปเพื่อนท่านที่ถ่ายซีทรูด้วยฮะ

ผมมีคนนึงเพื่อน ญ นี่แหละ เท่าที่จำได้ เล่นกันตามประสาเด็กๆ ตั้งแต่ ป.2 ยัน ป.4

เรียนห้องเดียวกันด้วย ผมเป็นเด็กขี้แย โดนเพื่อนแกล้งง่าย เป็นเธอคนเดียวที่ เป็นหัวหน้าห้อง ช่วยสอนการบ้าน เล่นกับเรา บางครั้งก็คอย + กับคนแกล้ง

ด้วยความที่ผมต้องย้ายบ้านตอนขึ้น ป.5 ก็เคยแลกเบอร์บ้านกันคุย อยู่ปี 1 โทรไปสัปดาห์ละครั้ง จนผมติดเพื่อนใหม่ แล้วก็ลืมเธอไป แต่พอจบ ป.6 มันจะมีหนังสือ รุ่นอะไรแบบเนี้ย เป็น รร. ในเครือ แล้วปรากฏมีเธออยู่ด้วย
แต่ผมก็เลือกเฉยๆนะ แค่นี้ แต่พอดูๆก็ประมาณว่า อ่อ นี่เพื่อนเราเอง หน้าตาน่ารักดี เป็นปลื้ม 555+ แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว

ถ้าผมจะย้อนรอยผมคิดว่าไม่ยากนะ ไปขอ อ.เก่าๆ ดูหนังสือรุ่น

แต่อย่างว่าแหละคับ ด้วยความเป็นเด็ก ต่อให้ติดต่อไปเค้าก็คงจำไม่ได้แล้ว เผลอ เธออาจจะมีลูกมีผัวไปแล้ว

เก็บไว้ในความทรงจำก็พอ ว่า"ครั้งนึงเราก็มี โมเมนต์แบบนี้"

ปล. อาจจะดูไร้สาระ แต่ความเป็นเด็กยังงัยก็คือเด็กแหละคับ

หนังสือรุ่นของผม เป็นหนังสือรุ่นที่ “คนที่ผมชอบ” เขียนบอกรัก “เพื่อนสนิท” ของผมที่นั่งติดกันสามปีตอนมอปลาย
ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อนๆ ในกลุ่มผมทุกคนรู้ มีผมไม่รู้อยู่คนเดียว แต่เพื่อนสนิทผมก็ไม่ได้ไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นนะครับ

ตอนนั้นเฮิร์ตหนักมากครับ ไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่ 1 ปี…

ผมตามจีบตั้งแต่มอห้าจนมอหก เค้าก็ไม่บอกผมนะเลี้ยงไข้ไว้
ผู้หญิงเขาก็คุยกับผมทุกวัน แลกหนังสือหรือโน้ตกันอ่าน เขียนจดหมายหากัน (อยากคลาสสิกแบบรุ่นพ่อ)

วันที่เค้าโทรหาผมครั้งแรก คือวันเกิดผม เค้าบอกว่าอยากให้มันมีความหมายมากที่สุด
แต่ก็นั่นแหละครับบางเรื่องเราอย่าได้สำคัญตัวผิดไป

หนังสือรุ่นเล่มนั้น ผมทิ้งไปแล้ว ว่าไปก็เสียดายเหมือนกัน

เคยมีเรื่องที่เพื่อนๆ หรือห้องอื่นยังรู้ แล้วผมเพิ่งมารู้ตอนมหาลัย ทั้งตกใจทั้งเซ็ง

ถ้าม.ปลาย รร.ผมเขียนในเฟรนด์ชิพกับเสื้อนักเรียนแยกอีกที พับไว้ใส่รวมกับพวกของชำร่วย ของจุกจิกที่เพื่อนเอามาแจกกันวันปัจฉิม

ได้ดิบได้ดีกันทุกคน ยกเว้นผมเนี่ย ฮ่าๆ TT

เคยค้นรอบนึง ไปส่องเฟซ เออรูปในเฟซดีเนาะ มีธุรกิจมีคนติดตามมีเปิดเพจเปิดร้าน อนาคตสดใสดีเนาะมีธุรกิจ เลื่อนลงไปลึกๆ อ้าวครบรอบวันตายซะงั้น