เหมือนเม้นบนๆครับ พอแก่แล้วจำอะไรใหม่ๆได้ยากครับ ยิางเป็น้รื่องที่พูดผ่านหูไปยิ่งยากมาก ขนาดได้ลงมือทำยังจำได้บ้างไม่ได้บ้าง หนักกว่านั้นก็ลไซเมอร์เลย

ท่านลองเอาโพสอิท มาแปะไว้ไหมครับ ตามประตูว่าอย่าลืมปิด ตามเครื่องซักผ้า พัดลมตรงใกล้ๆสวิตช์

โชคดีพ่อผม 67 ละ โคตรระเบียบเลย เก็บทุกรายละเอียด คือกลายเป็นพ่อผมนี่แหละที่บอกทุกคนในบ้านว่าอย่าลืมนู่นนี่นั่น มีจดในกระดาษสั่งอีก เป็นขั้นเป็นตอน

อย่าลืมตอนเราเป็นเด็ก แกสอนแกพูดกี่รอบ กว่าเราจะเข้าใจ ทนไว้ครับ

แกหลงๆ ลืมๆ แล้วครับ ถ้าบ้านผม
ตา....อย่านับเลย 95จะ96 ไม่หลงละอันนี้ อัลไซเมอร์+หูตึง
ยาย 80ต้นๆ นี่ล่ะแต่มีหลงๆ ลืมๆ นิดหน่อย

ตานี่หนัก ตื่นมากลางดึก เปิดก๊อกล้างมือละไม่ปิดมั่ง
เปิดประตูบ้านไปนั่งที่สวนหน้าบ้านตอนตีสองมั่ว บอกเช้าแล้ว
เปิดประตูแอบหนีไปข้างนอกมั่ง
ไปเยี่ยวที่สวนแทนไม่ไปเยี่ยวที่ห้องน้ำ และบลาบลาบลา

ยายก้หลังๆ มีเปิดแก๊สไม่ปิด คือจุดไฟต้มไรไม่รุทิ้งไว้เลย
เปิดพัดลมในครัวทิ้งไว้ 2-3วันไม่ปิด

เราทำอะไรไม่ได้แล้วครับ ก็ทำในสิ่งที่เขาทำไม่ได้แล้วน่ะล่ะ
กับตานี่หลุดเสียงดังใส่เหมือนกัน แต่แกก้ยังไม่รู้เรื่อง
(ตะโกนข้างหู ยังได้แค่เอ้อ เอ้อ)
ซื้อเครื่องช่วยฟังมาก็ไม่ใส่ คือแกไม่เอาไรแล้วแหละ
ยายบอกอย่าเสียงดังสิ อายบ้านอื่น
หลังๆ มาเลยไม่ยุ่งดีกว่า คอยเก็บงานแทน
เปิดก๊อกไม่ปิด ก้ติดก๊อกอัตโนมัติแทน
(ก้กลัวหัวก๊อกหลุดแทนอีก แกเปิดแบบเดิม -_-)

ผู้ใหญ่บ้านผม เวลาผมบอกแล้วเขาไม่ทำ
ผมเป็นคนปรับตัวตามเอง ค่อยตามเก็บงานให้
เพราะเขาไม่ได้ไม่สนใจฟังหรือแกล้งทำ
แต่เพราะจำไม่ได้จริงๆ หรือเคยชิน หรือกลัวจะทำไม่ถูกมากกว่า

+1อีกเสียงครับ

ลองให้ลูกสาวเป็นคนบอกแทนดู

หนักเลยอันนี้ แกเถียงกลับด้วยครับ 5555+

ผมทำเองตลอดครับ แต่มาบ่นในนี้เฉยๆ ในโลกแห่งความเป็นจริงผมใจเย็นมากครับ เวลาแกลืมปิดประตูผมก็ไปปิดให้

ผมสั่งปริ๊นป้ายเลยครับ ตัวหนังสือใหญ่ๆ A3 สีแดงเถือก ก็ยังเหมือนเดิมครับ ผมแกะป้ายออกไปหมดแล้ว

ถ้างั้นก็ปล่อยวาง

ผมพูดไม่กี่ครั้ง ถ้าไม่เปลี่ยนผมก็เลิกพูด แล้วก็ทำให้แทนถ้าเห็นต่อหน้า

คนสูงอายุปรับการใช้ชีวิตยากครับ เราต้องปรับตัวเข้าหา

พ่อตาผม 80 นิดๆ
- ทานข้าวแล้ว ข้าวเหลือในจาน เอาไปเทในหม้อให้คนอื่นกินต่อ
- ดื่มน้ำจากกระติก เหลือก็เทลงในกระติก ให้คนในบ้านดื่มต่อ
- ใช้ทัพพีตักข้าว มีข้าวติด แกเอาปากเลมข้าวที่ติดให้
- ซื้อขนมไราก็แกะเกือบหมด กินทีละนิดก็ทิ้งไว้ คนอื่นก็ไม่กล้ากินต่อ
- สมัยหนุ่ม เคยไปทำนา ไปอมเมี่ยงที่เขาเอามาให้คนงาน อมเสร็จ เก็บไว้ในถุงปนกับอันใหม่ วันนั้นสรุปไม่มีใครได้อมเลย เพราะไม่รู้อันไหนเป็นของแก
- ใส่ผ้าอ้อมให้ ไม่ยอมฉี่ในผ้าอ้อม พอฉี่ใส่กระโถนข้างนอกก็เลอะเตียง เลอะกางเกง เหม็นคลุ้ง
- หลังๆมาขี้ไหลไม่รู้ตัว แล้วไม่รู้ว่าตัวเองขี้ (จมูกคงไปแล้ว) และยังดื้อ ไม่ยอมใส่ผ้าอ้อม
- หูตึง ชอบพูดเสียงดัง ปิดประตูเสียงดัง ลูกผมกำลังนอนก็เลยสะดุ้งตื่น ร้องไห้

บอกให้ปรับปรุงไร ก็ไม่ทำ ตั้งแต่หนุ่มๆแล้ว นิสัยเป็นไงก็เป็นงั้น
lifestyle ไม่เคยเปลี่ยน

หาระบบอัตโนมัติมาช่วยครับ
หรือแบบกึ่ง ๆ manual คือ ต่อปลั๊กรางอีกตัว แล้วปิดสวิชย์ที่ปลั๊กอย่างเดียว

กรณีเรื่องปัญหาเครื่องใช้ไฟฟ้านะ

อย่างผมติดอุปกรณ์ IOT พวกที่สั่งปิดทาง net ได้
พวกนี้ส่วนใหญ่จะตั้งเวลาเปิด / ปิดได้

--------------------------------------------------------
เรื่องเครื่องซักผ้าถ้าคุณไม่ได้มีปัญหากับเรื่อง ผ้าสกปรกลงถังปั่น
ความไม่เอื่ยมที่คุณพูดถึง คุณก็จับมาปั่นเองรอบ 2
หรือเห็นสภาพแล้วเพิ่งไปปั่นมาแน่ ๆ ก็หยิบมาทำเองเลยครับ
ไม่ต้องรอให้เค้าบอก

แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่อยากให้ปั่นรวมกลัวผ้าอื่น ๆ จะสกปรก ตามที่หลาย ๆ คนเป็นกัน
ก็ซื้อถังแยกให้อีกถังนึง เอาแบบฝาบนถูก ๆ หรือแบบถังคู่ก็ได้
(เท่าที่สังเกตุ ผู้สูงอายุมักชอบถังคู่มากกว่า ถังเดียว)

--------------------------------------------------------
ประตูครัว ถ้ามั่นใจว่า แกลืมปิด ไม่ใช่แกตั้งใจไม่ปิดเอง
ก็หาติดตัวที่เป็นกระบอกไฮโดรลิค (ถ้าผมเรียกไม่ผิดนะ) มันก็จะปิดเอง

--------------------------------------------------------

เรื่องแก๊สนี่ขอหา solution นิด 5555

ยังไม่รู้จะทำยังไง แนะนำให้สร้างสถานการณ์ให้เกิดอันตรายครับ
เอาแบบเล็ก ๆ ที่เรา control ได้นะ

อาจจะทำเอง แล้วให้เค้าเห็น ว่าที่ไฟมันระเบิด เพราะมีแก๊สค้างอยู่ในท่อ เนื่องจากลืมปิดแก๊ส
แทงเรื่องให้เค้าเห็น ไปแบบนี้ หลาย ๆ คนใช้วิธีนี้ได้ผลนะครับ

พักหลังกลายเป็นคนจ้ำจี้ จ้ำไช ให้เราอย่าลืมปิดด้วยซ้ำ

--------------------------------------------------------
คนสูงอายุ อย่าคิดว่าเค้าจะเรียนรู้ตามทันเราครับ
ยาก
เค้าอยู่ของเค้าแบบนั้นมาตลอด บางทีจะเปลี่ยนเค้ามันก็ยาก

อย่างอื่นไม่ค่อยอันตราย

เเเต่เเก๊สนี้ต้องปิดนะ

ถ้าหลงๆลืมก็ใจเย็นๆครับ ยิ่งใช้อารมณ์มันจะพังหมดเลย
เจอยายผมหน่อย ลุกไปให้อาหารแมวเสร็จกลับมานั่ง แล้วถามผมว่ามีใครให้อาหารแมวหรือยัง