เบิกตอนห้าหกปีมานี้เอง

ผมกับเพื่อนเรียนมัธยม ดันได้ทำงานที่เดียวกัน

แล้วพอตอนเสียภาษีก็เลยเริ่มตั้งคำถามกัน

ทีนี้ยาว…

เป็นอิกซ์นอร์ที่ไม่อินสถาบันครับ
มีคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบและถามใครไม่ได้
คำถามที่ว่า คือ เรารักและเทิดทูนเขาเพราะเรารู้จักตัวตนเขาจริงๆหรือเขาแค่ให้เราคิดและรู้สึกแบบนั้น

เคยแบบลองถามอ้อมๆ กับคนที่เทิดทูนโดนด่าเละเทะ
ปล.นอกเรื่องเมื่อตอนสมัยเรียนมหาลัย
ตอนทำเหรียญบาทตกละเราวิ่งไล่ไม่ทันเลยใช้วิธีเหยียบแม่ง
เจอเพื่อนถามรู้ไหมรูปบนเหรียญคือใคร ตอนนั้นก็แบบงงๆอะไรของมันวะ
ผมทำหน้างงๆใส่สักพักเพื่อนตอบ นั่นในหลวงนะเว้ยเมิงทำแบบนี้บาปมากรุ้ไหม
ตอนนั่นคือปล่อยผ่านไม่ใส่ใจ

เพราะพวกมันคิดเอาเองว่าสลิ่มคือชนชั้นสูง เลยอยากเป็นสลิ่ม

สมัยก่อนคุณลองนึกสภาพดูครับ การทำ PR ทำแบบ ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป แล้วได้ฟิลลิ่งของการโปรโมทของเพลงพี่เบิร์ดประกอบ MV คุณคิดว่าคุณจะไม่โดนตบเหรอ

แล้วพอมาถึงยุคนี้ อารมณ์มันเหมือนปิดเพลงพี่เบิร์ดแล้วเปิด เสียง ลุงเริงใน YouTube แล้วก็ข่าวก็ออก เรื่อยๆ ประเภทแต่งตั้ง ผู้หญิงผมสั้นอะไรประมาณนี้ มันโคตรเสื่อม มีแต่ข่าวดีๆทั้งนั้นแล้วทำการทำ PR มันทำเวอร์วังอลังการจนเกินไป เกินความพอดี

พอคนไม่ศรัทธาก็ใช้ อำนาจบีบ

ถึงขนาดต้องมีโครงการ พาคนไปล้างสมอง

เค้าแค่กลัวว่าสิ่งที่เค้าเห็นว่าดีมาตลอดเบื้องหลังมันเลวทรามรับไม่ได้ เพราะเค้ารักไปแล้วเลยเลือกที่จะปฏิเสธความจริงที่อยู่เบื้องหลัง ผมก็เคยเทอดทูนและสงสัยในคนที่แอนตี้นะ จนได้อ่านเดอะคิงฯแค่หน้าแรกหน้าเดียวตาสว่างวาบเลยแม่มเอ้ย